Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 maja 2021 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach V Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący:	SSA Katarzyna Żymełka
Sędziowie:	SA Dariusz Chrapoński (spr.) SA Wiesława Namirska

po rozpoznaniu w dniu 26 maja 2021 r. w Katowicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa Bank (...) Spółki Akcyjnej w W. (poprzednio: (...) Bank (...) Spółka Akcyjna w W.)

przeciwko P. S.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 26 czerwca 2018 r., sygn. akt XIV GC 138/17

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że powództwo oddala i zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 8.856 (osiem tysięcy osiemset pięćdziesiąt sześć) złotych tytułem kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym;

2.  nakazuje pobrać od powódki na rzecz Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Katowicach) kwotę 10.442 (dziesięć tysięcy czterysta czterdzieści dwa) złote tytułem opłaty sądowej od apelacji, od uiszczenia której pozwany został zwolniony.

SSA Dariusz Chrapoński

SSA Katarzyna Żymełka

SSA Wiesława Namirska

Sygn. akt V AGa 57/19

UZASADNIENIE

Powódka (...) Bank (...) S.A. W W. (obecnie Bank (...) S.A. W W.) wniosła przeciwko P. S. pozew o zapłatę kwoty 208.826,92 zł z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia 19 stycznia 2016 r. i kosztami procesu.

Powódka podniosła, że dnia 26 września 2008 r. strony zawarły umowę (...) nr (...), na podstawie której powódka zobowiązała się do udostępniania pozwanemu środków pieniężnych w ramach odnawialnego limitu kredytowego. Dania 8 czerwca 2012 r. strony zawarły Porozumienie nr (...) o restrukturyzacji kredytu firmowego udzielonego na podstawie w/w (...) wraz z konsolidacją innych kredytów zaciągniętych w Banku. Pozwany nie wywiązał się należycie ze spłaty swoich zobowiązań z uwagi na co powódka pismem z dnia 3 lutego 2015 r. wypowiedziała pozwanemu umowę (...) zachowaniem 31 dniowego okresu wypowiedzenia. Z uwagi na powyższe przedmiotowa umowa uległa rozwiązaniu a całe roszczenie stało się wymagalne. Dnia 18 stycznia 2016 r. powódka sporządziła wyciąg z ksiąg bankowych wskazując wysokość zobowiązań pozwanego na kwotę 208.826,92 zł.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu.

Pozwany przyznał, iż strony zawarły w dniu 8 czerwca 2012 r. Porozumienie nr (...), nie mniej jednak zostało ono podpisane pod przymusem. Kwestionował zabezpieczenie kredytu w formie hipoteki umownej proponując zabezpieczenie w postaci polisy na życie pozwanego i jego żony, ze wskazaniem powódki jako uposażonego z polisy. Powódka nie przystała na powyższe i wymusiła dokonanie wpisu hipoteki na nieruchomościach pozwanego pod rygorem odmowy zawarcia Porozumienia i postawienia w stan wymagalności całego niespłaconego kredytu. Pozwany podniósł także, iż nie otrzymał wezwania do dobrowolnego spełnienia świadczenia ani też wypowiedzenia umowy kredytowej. Wyjaśnił, iż od dnia 7 marca 2013 r. zmienił adres zamieszkania o czym informował powódkę listem poleconym.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 26 czerwca 2018 r. Sąd Okręgowy zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 208.826,92 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 19 stycznia 2016 r. i kosztami procesu w wysokości 11.817 zł. Nadto przyznał adwokatowi M. S. kwotę 10.800 zł tytułem pomocy prawnej udzielonej pozwanemu z urzędu.

Sąd Okręgowy ustalił, że dnia 26 września 2008 r. pozwany zawarł z (...) S.A. w W. Umowę(...) nr (...) zgodnie, z którą Bank zobowiązał się udostępnić Kredytobiorcy środki pieniężne w ramach odnawialnego limitu kredytowego w wysokości określonej przez Bank odrębnym „Potwierdzeniu uruchomienia kredytu firmowego” na warunkach określonych w niniejszej umowie oraz „Regulaminie kredytowania przedsiębiorstw w (...). Dnia 19 września 2011 r. (...) S.A. wstąpił we wszystkie prawa i obowiązki dotychczasowego wierzyciela (...) S.A. a w dniu 31 grudnia 2012r. (...) Bank (...) S.A. w W. połączyła się ze spółką (...) S.A. przejmując cały majątek przejmowanej spółki na podstawie art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. Dnia 8 czerwca 2012 r. pozwany zawarł z (...) S.A. Porozumienie nr (...) o restrukturyzacji kredytu firmowego udzielonego na podstawie Umowy (...) nr (...) z dnia 26 września 2008 r. wraz z konsolidacją innych kredytów zaciągniętych w Banku.

W przedmiotowym Porozumieniu określono wysokość zadłużenia pozwanego na dzień 31.05.2012r. z tytułu Umowy (...) na łączną kwotę 81.690,99 zł. Jako zabezpieczenie spłaty zadłużenia wskazano oświadczenie Kredytobiorcy o poddaniu się egzekucji oraz dodatkowe w postaci hipoteki umownej łącznej do kwoty 411.000,00 zł ustanowionej na nieruchomościach Kredytobiorcy, wymienionych w Porozumieniu. Aneksem z dnia 5 lipca 2012 r . do tego Porozumienia ustalono prowizję dla Banku za udzielenie kredytu restrukturyzacyjnego w wysokości 150 zł. Pismem z dnia 3 lutego 2015 r. powódka wypowiedziała pozwanemu Umowę (...) nr (...) z dnia 26 września 2008 r. wraz z konsolidacją innych kredytów zaciągniętych w Banku wraz z późniejszymi zmianami, z zachowaniem 31 dniowego okresu wypowiedzenia. Powyższe pismo przesłane zostało pozwanemu na adres B., ul. (...), które powróciło do nadawcy z adnotacją „ adresat wyprowadził się”. Dnia 18 stycznia 2016 r. powódka sporządziła wyciąg z ksiąg bankowych nr (...)wskazując w nim, iż Pan P. S. z tytułu Umowy (...) nr (...) z dnia 26 września 2008 r. objętej Porozumieniem z dnia 8 września 2012 r. nr (...) na dzień 18 stycznia 2016 r. ma zapłacić na rzecz (...) Bank (...) S.A. kwotę 208.826,92 zł ( w tym tytułu kapitału kredytu 181.826,92 zł, odsetek umownych 11.635,50 zł, opłat 400,00 zł, odsetek ustawowych od kapitału za okres od dnia 23 marca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. oraz dalszych odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 1 stycznia 2016 r. – 15.249,52 zł). Pismem z dnia 15 lutego 2016 r. powódka wezwała pozwanego do zapłaty kwoty 209.697,32 zł w terminie do dnia 21 lutego 2016r. przy czym wezwanie to wysłane zostało na adres B., ul. (...).

Na podstawie pisemnej opinii biegłego sądowego z zakresu rachunkowości i księgowości mgr A. D. z dnia 12 października 2017 r. oraz ustnej złożonej do protokołu rozprawy w dniu 19 czerwca 2018 r. Sąd Okręgowy ustalił, że w Porozumieniu z dnia 8 czerwca 2012 r. strony stwierdziły, iż pozwany posiada zadłużenie z tytułu umowy (...) na dzień 31 maja 2012 r. łącznie w wysokości 81.690,00 zł, które obejmuje kapitał kredytu – 119.983,05 zł oraz odsetki naliczone do dnia zapadalności ostatniej spłaty – 1.691,50 zł. W przedmiotowym Porozumieniu strony oświadczyły, iż kredytobiorca posiada zadłużenie z tytułu umowy (...), które według stanu na dzień 12 marca 2012 r. wynosi łącznie 123.802,52 zł i obejmuje kapitał kredytu - 119.983,05 zł oraz odsetki naliczone do dnia zapadalności ostatniej spłaty - 3.719,47 zł. W § 2 ust. 4 Porozumienia strony określiły, iż ostateczna kwota restrukturyzacji zostanie ustalona w dniu wejścia w życie Porozumienia. Kredytodawca oświadczył, iż uznaje zasady obliczania Ostatecznej Kwoty Restrukturyzacji oraz zgadza się, że Potwierdzenie Restrukturyzacji zostanie wystawione, jako jednostronne oświadczenie Banku. Nadto strony ustaliły, iż w dniu wejścia w życie Porozumienia zadłużenie z tytułu umowy będzie ewidencjonowane na nowym wyodrębnionym rachunku, którego numer wskazany zostanie w Potwierdzeniu Restrukturyzacji. W § 4 ust. 2 Porozumienia określono zasady naliczania odsetek umownych w ten sposób, iż odsetki naliczane są każdego dnia począwszy od dnia wejścia w życie Porozumienia, od niespłaconej ostatecznej kwoty restrukturyzacji, według zmiennej stopy procentowej opartej o zmienną stawkę bazową Banku oraz stałą marżę Banku w wysokości (-1,25%) p.p. Marża Banku zostanie obniżona o 2,00 p.p. tj. do poziomu (-3,25%) p.p. najpóźniej od oczątku okresu odsetkowego, następującego po dniu, w którym Kredytobiorca dostarczy dokumenty potwierdzające prawomocne ustanowienie wszystkich zabezpieczeń kredytu. Na dzień zawarcia Porozumienia oprocentowanie obliczone zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu wynosiło 12% p.a. Biegła opracowując opinie przyjęła wysokość zadłużenia zgodnie z wyciągiem z ksiąg bankowych z dnia 18 stycznia 2016 r., w którym wskazano, że wartość niespłaconego kredytu wynosi 181.541,90 zł na dzień 18 stycznia 2016 r. kwota jest zgodna z kwotą pozwu i stanowi podstawę naliczenia przez biegłego odsetek umownych. Biegła podniosła, iż według dokumentów dołączonych do akt sprawy zadłużenie powoda jest wyższe od dochodzonego pozwem (125.889,65 zł + 83.137,29 zł – 10.565,29 zł = 198.461,65 zł) - przy czym dokumenty dołączone do akt sprawy – zdaniem biegłej A. D. - nie są kompletne. Biegła obliczyła odsetki do dnia rozwiązania umowy tj. za okres od 23 marca 2015 r. do 29 marca 2017 r. – zgodnie ze zleceniem Sądu, który przyjął za datę wypowiedzenia umowy tj. 27 lutego 2017 r. jako datę doręczenia pozwanemu odpisu pozwu a rozwiązanie umowy w dniu 29 marca 2017 r. Całkowita wartość zadłużenia pozwanego to suma wartości niespłaconego kredytu (181.541,90 zł), odsetek umownych za okres od dnia 3 września 2014 r. do dnia 22 marca 2015 r. naliczonych przez Bank oraz odsetek umownych wyliczonych przez biegłego za okres od 23 marca 2015 r. do dnia 29 marca 2017 r. Liczba dni, za które wyliczył odsetki to 737 ( za 2015r. – 284 dni, za 2016r. – 365 dni, za 2017r. – 88 dni). Odsetki umowne za okres od 13 marca 2015 r. do dnia 29 marca 2017 r. wynoszą 39.407,39 zł. Biegła obliczyła odsetki od kwoty zadłużenia – 181.541,90 zł ustalając, iż za jeden dzień wynoszą 53,47 zł przy przyjęciu oprocentowania 10,75 % w skali roku rozumianego jako 365 dni. Odsetki w wysokości 10.75 % obowiązywały u powódki od dnia 1 lipca 2008r. (Załącznik nr (...) do Zarządzenia nr (...) z dnia 27 czerwca 2017 r.) i nie uległy zmianie. Odsetki naliczone przez powódkę za okres od 3.09.2014r. do 22.03.2015r. wynoszą 11.635,50 zł. Łączne zatem zadłużenie pozwanego wynosi 232.984,79 zł (kapitał podstawowy – 191.541,90 zł + odsetki naliczone przez powódkę – 11.635,50 zł + odsetki obliczone przez biegłego – 39.407,39 zł oraz opłata zgodna z regulaminem i Tabelą Opłat i Prowizji - 400 zł. Biegła ustaliła także, iż pozwany w okresie od 10 lipca 2012 r. do dnia 01 maja 2017 r. spłacił kwotę 32.742,90 zł (w tym odsetki umowne 21.077,51 zł, odsetki za nieterminową płatność – 1.100 zł i spłata kapitału kredytu – 10.565,39 zł). Przy tak przyjętej spłacie, wysokość zadłużenia pozwanego wynosi 198.461,65 zł i jest wyższa od dochodzonej pozwem. Biegła w załącznikach do opinii wskazała w jaki sposób Bank zaliczał spłatę przez pozwanego poszczególnych rat tj. zarówno na należność główną jak i na odsetki chociaż zasadą jest w pierwszej kolejności zaliczanie wpłat na należności odsetkowe. Biegła wyjaśniła także, iż dokonała sprawdzenia prawidłowości naliczenia przez Bank odsetek w wysokości 11.635,50 zł uznając je za prawidłowo skapitalizowane. Biegła wskazała również, iż umowa łącząca strony przewidywała odsetki w wysokości 12% w skali roku. Nadto stała marża Banku wynosiła - 1.25%. Zatem odsetki wynosiły 10,75%. Dopiero w przypadku dostarczenia przez Kredytobiorcę wymaganych przez Bank zabezpieczeń spłaty kredytu, oprocentowanie 12% ulegało obniżeniu o 3,25% czyli do 8,75%. Z dokumentów bankowych powódki wynikach, iż pozwany nie złożył stosownych zabezpieczeń stąd też Bank nie obniżył oprocentowania do 8,75%.

Sąd Okręgowy podzielił opinię biegłej A. D. w całej rozciągłości. Biegła opracowała opinię na podstawie dokumentacji znajdującej się u powódki, przedstawiając szczegółowe rozliczenia spłaty kredytu przez pozwanego. Natomiast pozwany nie przedstawił innych dokumentów (przelewów bankowych, dowodów wpłaty) obrazujących dalszą ewentualną spłatę kredytu zarówno co do wysokości jak też terminów zapłaty. Niezależnie od powyższego opinia biegłego ostatecznie nie była kwestionowana przez strony postępowania.

Dokonując subsumpcji materiału procesowego pod normy prawa materialnego Sąd Okręgowy wskazał, że wobec braku skutecznego doręczenia pozwanemu wezwania do zapłaty i wypowiedzenia umowy o kredyt i porozumienia skutki prawne tych czynności nastąpiły dopiero począwszy od dnia doręczenia pozwanemu odpisu pozwu. Dlatego Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę dochodzoną pozwem z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od dnia wystawienia wyciągu bankowego ( art. 481 k.c.).

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 k.p.c.

W apelacji pozwany zarzucił:

1.  nieustalenie istnienia podstawy prawnej wysokości żądanych odsetek kapitałowych i ich wysokości;

2.  nieprawidłowego uznania za zasadne żądania powoda ustawowych odsetek w kwocie 15.249,52 zł mimo nieskutecznego wypowiedzenia umowy kredytu;

3.  naruszenie art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. poprzez przyjęcie: że powód udowodnił roszczenie w wysokości 11.635,50 zł tytułem odsetek umownych; spełnione zostały warunki, od których strony uzależniły wejście w życie porozumienia;

4.  naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. poprzez uznanie za prawidłową opinię biegłej w sytuacji, gdy wydawana była ona w oparciu o niekompletne dokumenty;

5.  naruszenie prawa materialnego: art. 65 k.c. poprzez błędną wykładnię porozumienia i uznanie, że weszło ono w życie oraz art. 482 k.c. poprzez uznanie, że powódka może domagać się odsetek ustawowych w kwocie 15.249,52 zł od dnia 23 marca 2015 r. do dnia 31 grudnia 2015 r. i odsetek ustawowych za opóźnienie od dnia 19 stycznia 2016 r. w sytuacji, gdy od zaległych odsetek można domagać się odsetek od dnia wniesienia powództwa.

Wskazując na te argumenty, oraz podnosząc zarzut przedawnienia pozwany wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego.

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja podlegała uwzględnieniu z następujących przyczyn.

W pierwszej kolejności rozstrzygnięcia wymaga najdalej idący zarzut apelacji – zarzut przedawnienia, gdyż jego uwzględnienie skutkowałoby a limine zmianą zaskarżonego wyroku i oddaleniem powództwa. Do przedawnienia roszczeń wynikających z umowy kredytu zastosowanie ma trzyletni termin przedawnienia (art. 118 k.c.). W ocenie Sądu Apelacyjnego Porozumienie z dnia 8 czerwca 2012 r. przerwało bieg przedawnienia na podstawie art. 120 § 1 pkt 2 k.c. Pozwany uznał w nim zadłużenie z tytułu dwóch umów kredytowych w łącznej kwocie należności głównej w wysokości 199.982,54 zł powiększonej o wymagalne odsetki. W Porozumieniu ustanowiono nowe terminy płatności rat kredytowych - rozłożonych na 120 miesięcy, począwszy od daty wejścia w życie tego porozumienia. Innymi słowy, nastąpiłaby modyfikacja terminów wymagalności zobowiązań pozwanego, gdyby weszło ono w życie. Nie można tracić bowiem z pola widzenia, że to Porozumienie określało w sposób szczegółowy kiedy takie zdarzenie nastąpi. Zarzut pozwanego, że Porozumienie to nie weszło w życie pojawił się po raz pierwszy na etapie postępowania apelacyjnego. Jest to nowa okoliczność, która co do zasady winna zostać pominięta na podstawie art. 381 k.p.c. Nie mniej jednak powódka w odpowiedzi na apelację nie zaprzeczyła temu faktowi, co skutkuje uznaniem go za przyznany (art. 230 k.p.c.). Powódka w ogóle nie odniosła się bowiem do wątku apelacji dotyczącego wejścia w życie Porozumienia, przyznając de facto, że wierzytelność dochodzona pozwem jest przedawniona. Jedyne twierdzenia powódki w tym zakresie dotyczyły kwestii związanej z odpowiedzialnością pozwanego jako dłużnika rzeczowego. Dlatego też Sąd Apelacyjny uwzględnia podniesioną przez pozwanego nową okoliczność w postępowaniu odwoławczym – co do faktu niewejścia w życie Porozumienia. Roszczenie zatem powódki przedawniło się dnia 8 czerwca 2015 r., co oznacza, że wniesienie pozwu do Sądu w dniu 25 marca 2016 r. miało miejsce już po upływie terminu przedawnienia.

Co prawda powódka powołuje się na zabezpieczenie hipoteczne kredytu lecz ta okoliczność nie ma znaczenia dla sposobu rozstrzygnięcia sprawy. Jest faktem, że przedawnienie wierzytelności zabezpieczonej hipoteką nie narusza uprawnienia wierzyciela hipotecznego do uzyskania zaspokojenia z nieruchomości obciążonej (art. 77 u.k.s.h.). Innymi słowy, w razie przedawnienia wierzytelności powódka mogłaby żądać zasądzenia od pozwanego kwoty dochodzonej pozwem z ograniczeniem jego odpowiedzialności do przedmiotu hipoteki (art. 319 k.p.c.). Wymagałoby by to stosowanego określenia żądania pozwu oraz wskazania przedmiotu hipoteki oraz innych okoliczności faktycznych dla uzasadnienia pozwu. Tymczasem powódka w niniejszym postępowaniu nie domagała się zasądzenia dochodzonego świadczenia pieniężnego od pozwanego jako dłużnika rzeczowego. Okoliczności faktyczne jakie przywołała w pozwie powódka odnoszą się do odpowiedzialności pozwanego jako dłużnika osobistego z tytułu zawartych umów kredytu. Powódka nie podała natomiast żadnych okoliczności faktycznych na uzasadnienie odpowiedzialności pozwanego jako dłużnika rzeczowego, a co więcej nie wskazała konkretnych nieruchomości zabezpieczonych hipotekami. Jak można sądzić z treści § 6 Porozumienia zobowiązania kredytowe pozwanego zostały zabezpieczone trzema hipotekami. W takiej sytuacji ograniczenie przez sąd odpowiedzialności pozwanego do zabezpieczeń rzeczowych naruszałoby postanowienia art. 321 § 1 k.p.c., gdyż żądanie zasądzenia kwoty dochodzonej pozwem z ograniczeniem jego odpowiedzialności do przedmiotu hipoteki nie jest objęte podstawą faktyczną powództwa.

Rozpoznając jednak kompleksowo całość zagadnień związanych z niniejszą sprawą trzeba powiedzieć, że nawet przy założeniu, że wierzytelność objęta pozwem nie byłaby przedawniona to powództwo nie zasługiwałoby na uwzględnienie z następujących przyczyn. Jest oczywiste, że wypowiedzenie umowy kredytu dokonane na mocy oświadczenia z dnia 3 lutego 2015 r. nie było skuteczne, gdyż nie dotarło do pozwanego. Było ono bowiem skierowane na nieprawidłowy adres. Pismo to dotarło do pozwanego wraz z odpisem pozwu i dzień 27 lutego 2017 r. można poczytywać za datę, w której dotarło do pozwanego wypowiedzenie umowy kredytu (art. 61 § 1 k.c.). Wcześniejsze czynności prawne podejmowanie przez poprzednika prawnego powódki nakierowane na wypowiedzenie umowy kredytu nie wywarły przed datą 27 lutego 2017 r. zamierzonego w nich skutku prawnego. To wypowiedzenie nie może zostać wszakże uznane za skuteczne również i we wskazanej tutaj dacie z uwagi na naruszenie art. 75c prawa bankowego. Art. 75 ust. 1 prawa bankowego stanowi, gdy kredytobiorca nie dotrzymuje warunków udzielenia kredytu bank może wypowiedzieć umowę. Nie rozwijając kompleksowo znaczenia użytego w tym przepisie pojęcia „ niedotrzymania warunków udzielenia kredytu” jego hipotezą objęty jest niewątpliwie przypadek nieregulowania przez kredytobiorcę zobowiązania pieniężnego – spłaty wierzytelności wynikającej z zawartej z bankiem umowy kredytu. Do analogicznej sytuacji odnosi się art. 75c ust. 1 prawa bankowego stanowiąc, że w razie gdy kredytobiorca opóźnia się w spłacie zobowiązania wynikającego z kredytu bank jest zobowiązany do wezwania go dokonania spłaty, w terminie nie krótszym niż 14 dni roboczych. Dlatego też poprawna wykładnia art. 75 ust. 1 prawa bankowego uwzględniająca dyrektywy celowościowe wprowadzenia jej do porządku prawnego daje asumpt do wniosku, że w przypadku, gdy kredytobiorca nie reguluje zobowiązania pieniężnego wynikającego z umowy kredytu, to przed wypowiedzeniem umowy bank powinien zastosować procedurę wynikającą z art. 75c ust. 1 prawa bankowego. Tym samym zastosowanie trybu wynikającego z tego przepisu jest warunkiem skutecznego wypowiedzenia umowy kredytu. Czynność prawna w postaci wypowiedzenia umowy bez spełnienia przesłanek z art. 75c ust. 1 prawa bankowego nie wywoła skutku prawnego w postaci jej rozwiązania z powodu nieregulowania przez kredytobiorcę zobowiązań pieniężnych ( por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2020 r., III CSK 196/20 oraz wyroki Sądów Apelacyjnych: w Krakowie z dnia 23 lipca 2020 r., I ACa 456/19 i z dnia 8 listopada 2019 r., I ACa 1213/18; w Katowicach z dnia 11 lipca 2019 r., I ACa 56/19 i z dnia 10 stycznia 2020 r., I ACa 130/19; w Szczecinie z dnia 27 marca 2020 r., I ACa 87/20 i z dnia 8 października 2019 r., I ACa 984/19 oraz w Gdańsku z dnia 3 grudnia 2019 r., 454/19). W ocenie Sądu Apelacyjnego poprzednik prawny powódki przy rozwiązaniu umowy nie zastosował się do wymogów art. 75c ust. 1 prawa bankowego i w związku z czym wypowiedzenie umowy kredytu nie wywołało skutku rozwiązania umowy kredytowej.

Dla porządku trzeba powiedzieć, że nie wszystkie argumenty apelacji odnoszące się do wysokości kwoty dochodzonej pozwem zasługiwały na uwzględnienie. Nie jest sporna kwota należności głównej, gdyż pozwany jej nie kwestionuje, a nadto została ona przez niego uznana na mocy opisanego powyżej porozumienia z dnia 8 czerwca 2012 r. Powódka nie udowodniła jednakże istnienia i wysokości należności w kwocie 11.635,50 zł tytułem odsetek umownych. Zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na uznanie podstaw do wyliczenia tej należności. Znamienne, że biegła sporządzająca w sprawie opinię stwierdziła, że materiał dowodowy w tym zakresie jest niepełny. W takiej sytuacji winno się przyjąć, że powódka nie wykazała istnienia tej wierzytelności do czego była zobowiązana na podstawie art. 232 k.p.c. w zw. z art. 6 k.c. Nie było zasadne także roszczenie powódki o zapłatę kwoty 15.249,52 zł tytułem odsetek za opóźnienie, gdyż jak przyjęto nie doszło do skutecznego rozwiązania umowy kredytu z dniem 23 marca 2015 r. Wskazane tutaj okoliczności nie mają jednakże znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, gdyż powództwo okazało się nieuzasadnione z wcześniej omówionych przyczyn.

Mając na względzie te okoliczności na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. orzeczono jak na wstępie.

O kosztach postępowania za pierwszą instancję orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. zasądzając od powódki na rzecz pozwanego koszty zastępstwa adwokackiego. Pozwany był bowiem reprezentowany przez pełnomocnika z urzędu, co uzasadnia zasądzenie kosztów w wysokości 8.856 zł (§ 8 pkt 7 i § 4 ust. 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, Dz. U. z 2016 r., poz. 1714).

O opłacie sądowej od apelacji orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 u.k.s.c.

SSA Katarzyna Żymełka SSA Dariusz Chrapoński SSA Wiesława Namirska