Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 12 grudnia 2013 roku.

Sąd Apelacyjny w Katowicach V Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 12 grudnia 2013 roku w Katowicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z wniosku Ł. M. z udziałem J. C. o udzielenie informacji na skutek zażalenia uczestnika postępowania na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 23 sierpnia 2012 roku, sygn. akt XIII GCo 108/12 postanawia: oddalić zażalenie

Sygn. akt V ACz 1217/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem Sąd Okręgowy w Katowicach zobowiązał uczestnika postępowania do udzielenia, w terminie 14 dni od uprawomocnienia się postanowienia, informacji mających znaczenie dla roszczeń o ochronę autorskich praw majątkowych przysługujących wnioskodawcy tj. informacji na temat czasu, miejsca i sposobu wykonania wzoru stanowiącego załącznik nr (...) do niniejszego postanowienia i będącego jego integralną częścią z podaniem danych personalnych osób biorących udział w wykonaniu wzoru, danych dotyczących czasu, miejsca i sposobu rozpowszechniania opisanego wzoru, danych na temat sposobu i zakresu korzystania przez uczestnika lub inne osoby działające z jego upoważnienia z opisanego wzoru w tym danych dotyczących sprzedaży odzieży i innych przedmiotów oznaczonych opisanym wzorem, prowadzonej za pośrednictwem sieci Internet lub inny sposób, ilości przedmiotów oznaczonych opisanym wzorem objętej ofertami sprzedaży, ilości sprzedanych przedmiotów oznaczonych opisanych wzorem oraz wysokości wpływów ze sprzedaży przedmiotów oznaczonych opisanym wzorem. Uwzględniając wniosek uprawnionego co do meritum Sąd Okręgowy oddalił zgłoszone przezeń żądanie zasądzenia kosztów postępowania zabezpieczającego kierując się w tym względzie zasadą wyrażoną w art. 745 § 2 k.p.c. W ocenie Sądu Okręgowego, wnioskodawca uprawdopodobnił zarówno roszczenia przysługujące mu względem uczestnika z mocy art. 79 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 o Prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.2006.90.631 j.t. ze zm., zwanej dalej „ustawą”) jak i interes prawny w uzyskaniu żądanych informacji.

W zażaleniu obowiązany zarzucając rozstrzygnięciu Sądu pierwszej instancji naruszenie art. 733 k.p.c. w zw. z art. 80 ust. 6 ustawy polegający na nie wyznaczeniu terminu w którym pismo wszczynające postępowanie winno być wniesione do sądu pod rygorem upadku zabezpieczenia, wniósł o jego uchylenie i umorzenie postępowania oraz o zasądzenie od wnioskodawcy kosztów postępowania zażaleniowego, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W odpowiedzi na zażalenie uprawniony wniósł o jego oddalenie kwestionując tezę obowiązanego dotyczącą odpowiedniego stosowania w stosunku do roszczenia informacyjnego opartego na treści art. 80 ustawy, przepisów o postępowaniu zabezpieczającym.

Rozpoznając zażalenie uczestnika postępowania Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, iż norma art. 80 ust. 1 pkt. 2 ustawy stanowi implementację do prawa krajowego postanowień Dyrektywy 2004/48/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie egzekwowania praw własności intelektualnej (Dz. U. UEL Nr 157, poz. 45) wprowadzającą instytucję prawa do informacji.

Z treści art. 80 ustawy wynika, iż uregulowano w nim zbiorczo szereg środków wspomagających dochodzenie roszczeń wynikających z naruszenia praw autorskich. Środkami tymi są „zabezpieczenie dowodów”, „zabezpieczenie roszczeń” a także zobowiązanie naruszyciela autorskich praw majątkowych bądź innej osoby do udzielenia informacji i udostępnienia określonej przez sąd dokumentacji mającej znaczenie dla roszczeń, o których mowa w art. 79 ust. 1. Co ważne w art. 80 ust. 6 nakazano odpowiednie stosowanie przepisów dotyczących postępowania zabezpieczającego (art. 733, 742 oraz 744 – 746 k.p.c.) jedynie w stosunku do postanowień o zabezpieczeniu dowodów. Ten zabieg legislacyjny jest celowy jeśli wziąć pod uwagę wskazane niżej argumenty.

Wyjść należy zatem od stwierdzenia, iż prawo do uzyskania informacji, o którym mowa w komentowanym przepisie stanowi niezwykle istotną pomoc w ustaleniu zakresu odpowiedzialności cywilnoprawnej naruszyciela autorskich praw majątkowych i niekiedy jest niezbędne dla umożliwienia dochodzenia roszczeń wynikających z tych naruszeń. Poza tym złożenie wniosku o udzielenie informacji przed wytoczeniem powództwa służącego ochronie roszczeń z art. 79 ustawy nie powoduje, że podmiot uzyskujący informacje musi występować z roszczeniem, którego skonkretyzowaniu służyłyby pozyskane dane. Decydującym jest zatem sama hipotetyczna możliwość dochodzenia określonego roszczenia, które w świetle okoliczności przytoczonych we wniosku o udzielenie informacji winno być wiarygodne, tj. gdy wynika ono z uprawdopodobnione faktu naruszenia majątkowych praw autorskich.

Jakkolwiek przepis ten wywołuje wątpliwości interpretacyjne odnośnie kwalifikacji prawnej wniosku o udzielenie informacji, tym niemniej nie przesadzając czy ma on charakter materialnoprawny czy procesowy należy uznać jego odrębność w stosunku do wniosku o zabezpieczenie roszczenia z uwagi na różny przedmiot i cel realizowany przez oba te postępowania. Mimo bowiem, iż uzyskanie informacji wiąże się nierozerwalnie z dochodzeniem roszczeń przed sądem, to nie pozostaje ono w bezpośrednim związku z zapewnieniem wykonalności lub skuteczności przyszłego wyroku, co jest przecież podstawowym celem postępowania zabezpieczającego. Stąd należy zachować szczególną ostrożność w przenoszeniu (w drodze odpowiedniego stosowania przepisów) regulacji kodeksowych dotyczących postępowania zabezpieczającego do roszczeń informacyjnych unormowanych w art. 80 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy.

Rozważyć należało przeto, czy mimo braku ustawowego odesłania w przepisach dotyczących roszczenia informacyjnego do norm kodeksowych regulujących postępowanie zabezpieczające w tym do art. 733 k.p.c. (nakładającego na sąd obowiązek wyznaczenia terminu na wniesienie pozwu jeśli wniosek o zabezpieczenie był złożony przed wszczęciem postępowania) należy przepis ten stosować odpowiednio, za czym miałaby przemawiać, wedle skarżącej ratio legis omawianej instytucji.

W ocenie Sądu Apelacyjnego odpowiednie stosowanie przepisu art. 733 k.p.c. w stosunku do roszczenia informacyjnego jest nieuprawnione nie tylko z braku wyraźnego odesłania ustawowego, ale również z powodu faktycznych trudności wynikających z ewentualnego wykonywania uzyskanego przez uprawnionego postanowienia o udzieleniu informacji, szczególnie w sytuacji gdy wniosek taki składany jest przed wytoczeniem powództwa i ma służyć konkretyzacji przyszłego roszczenia. W tym kontekście zważyć należy, iż stosując normę 733 k.p.c. nakazującą sądowi udzielającemu zabezpieczenia przed wszczęciem postępowania wyznaczenie terminu (nie dłuższego niż 2 tygodnie) na wniesienie pozwu pod rygorem upadku zabezpieczenia w sytuacji, gdy podmiot obowiązany do udzielenia informacji zwlekałby z wykonaniem postanowienia i to nawet przy uwzględnieniu natychmiastowej wykonalności postanowienia o zabezpieczeniu, bądź też gdyby skarżył rozstrzygnięcie sądu pierwszej instancji, mogłoby dojść do całkowitego unicestwienia uprawnienia niedoszłego powoda, gdy ten przy opisanym zachowaniu obowiązanego nie byłby w stanie złożyć pozwu w oznaczonym przez sąd terminie. W takim przypadku norma art. 80 ust. 1 pkt. 2 ustawy zezwalająca na złożenie wniosku o udzielnie informacji przed wytoczeniem powództwa, byłaby w istocie regulacją nie spełniającą swych założeń.

Wobec tego stosowanie przepisu art. 733 k.p.c. w zakresie nieuregulowanym w art. 80 ustawy, należy odrzucić gdy prowadziłoby ono do wniosków sprzecznych z istotą i celem omawianego rozwiązania.

Jednocześnie należy podkreślić, że brak określenia terminu wykonania obowiązku określonego zaskarżonym postanowieniem nie narusza praw uczestnika postępowania i nie obciąża go ponad potrzebę. Ewentualne wykonanie tego obowiązku w toku egzekucji następuje w trybie art. 1050 § 1 k.p.c., który gwarantuje możliwość wysłuchania dłużnika, co niweluje skutki ewentualnego nadużywania tej instytucji przez wierzyciela i ponawiania żądania w sytuacji, gdy uzyskano już informacje objęte wykonywanym postanowieniem.

Z tych więc względów orzeczono jak w sentencji na podstawie art. 385 k.p.c. w związku z art. 397 § 2 k.p.c.