Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

UZASADNIENIE

W dniu 11 grudnia 2021r. J. J. wniosła skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki przed Sądem Okręgowym w Sosnowcu w sprawie o sygn. akt VII U 393/23.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Treść art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z 17 czerwca 2004r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postepowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (t.j.: Dz.U. z 2023r. poz. 1725) – dalej jako ustawa, jednoznacznie wskazuje jakim wymogom formalnym powinna odpowiadać skarga na przewlekłość postępowania.

Zgodnie z aprobowanym stanowiskiem Sądu Najwyższego „przytoczenie okoliczności uzasadniających żądanie”, o których mowa w art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy oznacza wskazanie czasu trwania postępowania świadczącego o wystąpieniu przewlekłości, jak również konkretnych czynności procesowych, których sąd nie podjął lub dokonał wadliwie, powodując w ten sposób nieuzasadnioną zwłokę w postępowaniu (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 9 stycznia 2019r., I NSP 5/18, Legalis nr 1877654; postanowienie Sądu Najwyższego z 20 kwietnia 2017r., III SPP 16/17, Legalis nr 1612002).

Sąd Apelacyjny miał także na uwadze, że brak dopełnienia przez autora skargi tego wymogu procesowego, o którym mowa wyżej ma daleko idące konsekwencje procesowe: nie tylko skutkuje on koniecznością odrzucenia skargi, ale ma charakter trwały w tym sensie, że ustawa wyraźnie wyłącza możliwość wezwania strony do uzupełnienia braków w tym zakresie (art. 9 ust. 1 ustawy). Nie jest to bowiem zwykły usuwalny brak formalny skargi, ale wymóg konstrukcyjny, którego usunięcie nie jest możliwe na późniejszym etapie postępowania już po wniesieniu skargi (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 21 marca 2019r., I NSP 95/18, Legalis nr 1903697; postanowienie Sądu Najwyższego z 2 października 2019r., sygn. akt I NSP 109/19, Legalis nr 2235864).

W złożonej skardze brak jest takich sformułowań, które mogłyby być uznane za spełnienie warunków formalnych skargi wynikających z art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy.

W tych warunkach analiza treści skargi prowadzi do wniosku, iż nie zawiera ona podstawowych, koniecznych elementów określonych w art. 6 ust. 2 pkt 2 powołanej ustawy.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy skargę nie spełniającą warunków określonych w art.6 ust.2 ustawy sąd właściwy do jej rozpoznania odrzuca bez wzywania do uzupełnienia jej braków. Z powyższego wynika, iż wymogi formalne z art. 6 ust. 2 tej ustawy stanowią
niezbędne elementy skargi dla jej merytorycznego rozpoznania. Brak ujęcia tychże elementów treści skargi upoważnia sąd skargowy do jej odrzucenia,bez zakreślania stronie odpowiedniego terminu, w celu ich uzupełnienia (art. 9 ust. 1). Jednocześnie badając warunki formalne skargi na przewlekłość Sąd nie ma obowiązku wyinterpretowania powyższych – niezbędnych elementów skargi, czy też innego poszukiwania ich w jej uzasadnieniu.

Mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny, na mocy powołanych przepisów, orzekł jak w sentencji postanowienia.

/-/ SSA Ewelina Kocurek-Grabowska /-/ SSA Małgorzata Andrzejewska /-/ SSA Marek Żurecki

Sędzia Przewodniczący Sędzia