Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 7 listopada 2012 r.

Sąd Apelacyjny - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

sprawy z odwołania M. H. (M. H.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w C.

o zwrot renty rodzinnej

w związku z zażaleniem M. H.

na postanowienie Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w Katowicach

z dnia 16 sierpnia 2012r., sygn. akt X U 254/12

postanawia: oddalić zażalenie.

/-/ SSA J. Ansion /-/ SSA E. Piotrowska /-/ SSA M. Małek-Bujak

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUz 304/12

UZASADNIENIE

Zaskarżonym postanowieniem z dnia 16 sierpnia 2012 roku Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach odrzucił apelację pełnomocnika ubezpieczonego M. H. od wyroku tego Sądu z dnia 28 czerwca 2012 roku, oddalającego odwołanie ubezpieczonego od decyzji ZUS z dnia 13 grudnia 2011 roku.

W uzasadnieniu, Sąd I instancji wskazał, że odpis wyroku z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi ubezpieczonego w dniu 25 lipca 2012 roku, natomiast apelacja została przez niego wniesiona w dniu 10 sierpnia 2012 roku
(data nadania w Urzędzie Pocztowym).

Tym samym, wobec wniesienia apelacji z naruszeniem art. 369 § 1 k.p.c., podlegała ona odrzuceniu, jako spóźniona na mocy art. 370 k.p.c.

Zażalenie wniósł pełnomocnik ubezpieczonego.

Domagając się uchylenia zaskarżonego postanowienia podniósł brak swojej winy w uchybieniu terminowi, wskazując, że do opóźnienia w wysłaniu apelacji doszło ze względu na niezawinione niedbalstwo pracownika kancelarii, który ze względu na „ brak świadomości o doniosłości terminów ustawowych przetrzymał przesyłkę 2 dni i nadał ją listem poleconym dopiero 10 sierpnia 2012r.” Dlatego też pełnomocnik nie mógł przewidzieć niedochowania terminu.

Ponadto, pełnomocnik ubezpieczonego podniósł, że zaskarżone postanowienie obarczone jest nadmiernym formalizmem i zamyka drogę do wydania wyroku przez Sąd II instancji, co stanowi naruszenie art. 45 Konstytucji i art. 6 ust. 1 konwencji
o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie podlega oddaleniu.

Art. 369 § 1 k.p.c. stanowi, że apelację wnosi się do sądu, który wydał
zaskarżony wyrok, w terminie dwutygodniowym od doręczenia stronie skarżącej wyroku z uzasadnieniem, natomiast art. 370 k.p.c. nakazuje sądowi I instancji odrzucić na posiedzeniu niejawnym apelację, wniesioną po upływie przepisanego terminu.

Bezspornym w niniejszej sprawie było, że apelacja została wniesiona
z naruszeniem terminu, o którym mowa w art. 369 § 1 k.p.c.

W kontekście powołanych przepisów bez znaczenia jest, z jakiej przyczyny doszło do uchybienia terminowi, bowiem zawarta dyspozycja art. 370 k.p.c. nie różnicuje skutków procesowych w zależności od przyczyny uchybienia terminowi (por. postanowienie SN z 26 czerwca 2001 roku, III CZ 39/01). Dlatego też potencjalna przesłanka braku winy w opóźnieniu znajduje się poza zakresem kognicji sądu II instancji w postępowaniu zażaleniowym na postanowienie o odrzuceniu spóźnionego środka odwoławczego.

Ponadto, podkreślenia wymaga, że odrzucenie apelacji, jako spóźnionej nie narusza art. 45 Konstytucji RP z 1997 roku ani art. 6 ust. 1 konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności.

Konstytucja RP z 2 kwietnia 1997 roku (Dz. U. Nr 78, poz. 483) wymaga
w każdej sprawie sądowej jedynie postępowania dwuinstancyjnego (art. 176 ust. 1)
i stanowi jednocześnie, że postępowanie przed sądami określają ustawy (art. 176 ust. 2). Przewidziane w Kodeksie postępowania cywilnego uregulowania dotyczące m.in. doręczeń pism sądowych (art. 131-147), konsekwencji niezachowania terminu
do dokonania czynności procesowej (np. do - jak w sprawie niniejszej - wniesienia apelacji (art. 369 § 1, art. 370 i 373)), ograniczeń dopuszczalności kasacji i stawianych temu środkowi odwoławczemu wymagań, nie naruszają przeto prawa do sądu przewidzianego w art. 45 ust. 1 Konstytucji oraz w umowach międzynarodowych,
a w szczególności w art. 6 Konwencji o ochronie praw człowieka
i podstawowych wolności, sporządzonej w Rzymie 4 listopada 1950 roku (Dz. U.
z 1993r. Nr 61, poz. 284; por. postanowienia SN z 10 września 1998r., sygn. III CZ 114/98 , z 29 lipca 1999r., sygn. I CZ 87/99, z 9 kwietnia 1999r., sygn. I CZ 25/99,
z 22 sierpnia 2000r., sygn. III CZ 78/00, z 27 września 2009 roku, sygn. V CKN 1431/00).

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny, na mocy art. 385 k.p.c. w zw.
z art. 397 § 2 k.p.c., orzekł o oddaleniu zażalenia.

/-/ SSA J. Ansion /-/ SSA E. Piotrowska /-/ SSA M. Małek-Bujak

Sędzia Przewodniczący Sędzia

JR