Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 października 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSA Antonina Grymel
Sędziowie	SSA Lena Jachimowska SSO del. Gabriela Pietrzyk - Cyrbus (spr.)
Protokolant	Ewa Bury

po rozpoznaniu w dniu 2 października 2013r. w Katowicach

sprawy z odwołania M. M. (1) (M. M. (1) )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

o prawo do emerytury górniczej

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Katowicach z dnia 28 maja 2013r. sygn. akt XI U 1207/12

zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie.

/-/ SSO del.G.Pietrzyk-Cyrbus /-/ SSA A.Grymel /-/ SSA L.Jachimowska

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 2136/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 marca 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w S. odmówił przyznania ubezpieczonemu prawa do emerytury górniczej
z uwagi na brak udowodnienia wymaganego ustawą z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r.,
nr 153, poz. 1227 z późn. zm.) 25-letniego okresu pracy górniczej wykonywanej
stale i w pełnym wymiarze czasu pod ziemią. Jednocześnie organ rentowy
wskazał, iż ubezpieczony na dzień 22 marca 2012r. wykazał 19 lat, 8 miesięcy
i 14 dni takiej pracy.

M. M. (1) w odwołaniu od decyzji wniósł o przyznanie prawa
do emerytury, podnosząc, że pominięto mu w wymiarze pracy górniczej okres pracy na stanowisku sygnalisty.

Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wniósł o jego oddalenie i powołał się na okoliczności przywołane w uzasadnieniu do zaskarżonej decyzji. Przyznał,
że nie zaliczono ubezpieczonemu okresu pracy na stanowisku sygnalisty, gdyż nie jest to praca górnicza wykonywana pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu, ale praca mieszana wykonywana częściowo na powierzchni, a częściowo pod ziemią.

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyrokiem z dnia 28 maja 2013r. zmienił zaskarżoną decyzję w ten sposób, że przyznał ubezpieczonemu M. M. (1) prawo do emerytury, poczynając
od dnia 22 marca 2013r.

Sąd I instancji stwierdził, iż sporna kwestia sprowadzała się do ustalenia,
czy ubezpieczony spełnił wszystkie ustawowe przesłanki, niezbędne do przyznania mu prawa do emerytury górniczej, w szczególności czy posiada co najmniej 25 lat okresu pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy.

Sąd Okręgowy w oparciu o akta organu rentowego, akta osobowe ubezpieczonego z okresu zatrudnienia w KWK (...), zeznania świadków: M. G., M. M. (2), J. B. i M. N. oraz zeznania ubezpieczonego, ustalił, iż wniosek o emeryturę złożył on w dniu 22 marca 2012r.;
w okresie od dnia 13 maja 1992r. do dnia 24 kwietnia 1999r. pracował
w (...) S.A. KWK (...) (...) jako sygnalista pod ziemią.

Sąd Okręgowy dokonał analizy pisma (...) S.A. KWK (...) w K. z dnia 29 marca 2013r., zawierającego rozszerzony wykaz ewidencji zjazdów ubezpieczonego w spornym okresie. Pracodawca wskazał w nim,
iż wykaz znajduje oparcie w szychtownicach prowadzonych przez oddział szybowy KWK (...), a potem KWK (...) (...). Wyjaśniono w piśmie, że użyte określenie sygnalista oznacza, że ubezpieczony był zatrudniony do obsługi wyciągu szybowego jako sygnalista szybowy na stanowisku odpowiednio: nadszybia szybu lub podszybia szybu. W dokumentacji do końca lutego 1996r. dla szybu (...), (...) i szybu (...) nie rozróżnia się stanowiska sygnalisty na nadszybie szybu i podszybie szybu. Z kolei, szybiki ,,27” i ,,29” znajdowały się pod ziemią.

Świadek M. M. (2) potwierdził, że ubezpieczony w KWK (...) pracował od 1992r. do 1999r. w podszybiach. Zasadą było, że osoby doświadczone pracowały na powierzchni, a nowi pracownicy, w tym świadek i ubezpieczony pod ziemią. O miejscu pracy decydował sztygar lub kierownik. Organizacja pracy przewidywała, że jeden pracownik zatrudniony był na powierzchni, drugi - pod ziemią. Zdaniem świadka, podszybia w latach 1992-1999 były miejscem pracy ubezpieczonego, jednakże istniała możliwość, że zastępował on innych pracowników w innym miejscu. Świadek był pracownikiem KWK (...) w latach 1990-1999
i pracował jako sygnalista-ślusarz na jednej zmianie z ubezpieczonym.

Świadek M. G. zeznał, że ubezpieczony w spornym okresie pracował na szybie (...), obsługując sporadycznie szybik międzypoziomowy nr 27, ulokowany na poziomie 500 m. Wskazał, iż zasadą było wykonywanie przez ubezpieczonego pracy pod ziemią, ale nie wykluczył sporadycznej pracy także
na powierzchni. Według świadka, pracownicy zatrudnieni na szybach obsługiwali urządzenia sygnałowe na podszybiu, jak nadajniki nadawcze i alarmowe, a nadto urządzenia załadowcze. Nadajniki nadawcze służyły do przekazywania sygnałów
na nadszybie i z nadszybia do maszynisty pod ziemią, natomiast urządzenia załadowcze, jak pomosty wahadłowe przeznaczone do łączenia torowiska z piętrem klatki, zapychaki do załadunku urobku, materiałów na piętra, zapory torowe służące do zatrzymywania jednostek transportowych na torowisku, hamulce torowe jako dodatkowe zabezpieczenie przed zesunięciem jednostek transportowych obsługiwano z pulpitu sterowniczego. W weekendy zdarzały się sytuacje wykonywania pracy
na nadszybiu. Czynności związane z usuwaniem zanieczyszczeń na podszybiu określane były mianem czyszczenia rząpi. Takie czynności wykonywano w szybie (...). Świadek był zatrudniony w KWK (...) od kwietnia 1992r.
do grudnia 2000r. jako sygnalista szybowy pod ziemią, ślusarz i dozorca w oddziale szybowym na jednej zmianie z ubezpieczonym.

Podobne w treści zeznania złożyli świadkowie: J. B. i M. N., zatrudnieni w spornym okresie w charakterze dozoru. Nie wykluczyli oni,
iż ubezpieczony mógł sporadycznie pracować na nadszybiu.

Ubezpieczony przesłuchany w charakterze strony zeznał, że do pracy górniczej nie uwzględniono mu okresu zatrudnienia w latach 1992-1999 w KWK (...),
a następnie w KWK (...), gdzie pracował jako sygnalista szybowy pod ziemią. Przyznał, że sporadycznie w niektórych przypadkach na polecenie przełożonego musiał pozostać na nadszybiu. Co do zasady, na nadszybiu zatrudniano pracowników starszych i bardziej doświadczonych, znających specyfikę szybu,
do których on nie należał. Podał, że uprawnienia sygnalisty uzyskał w 1990r. Wyjaśnił, że w KWK (...) przyuczał się do pracy i zdarzały się sytuacje wykonywania pracy na nadszybiu w soboty i niedziele. Wskazał, że mianem rząpi określa się dno szybu, a prace konserwacyjne polegały na czyszczeniu z urobku węgla.

W rozważaniach prawnych Sąd Okręgowy powołał się na treść art. 50 e ust. l ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r. nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), zgodnie z którym prawo do górniczej emerytury, bez względu na wiek i zajmowane stanowisko, przysługuje pracownikom, którzy pracę górniczą wykonywali pod ziemią stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres wynoszący co najmniej 25 lat,
z uwzględnieniem ust. 2.

Do okresów pracy górniczej, o której mowa w ust. l, zalicza się także okresy: niezdolności do pracy z tytułu wypadku przy pracy albo z tytułu choroby zawodowej, za które wypłacone zostało wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy albo świadczenie rehabilitacyjne, czasowego oddelegowania pracowników, o których mowa wart. 50 c ust. l pkt 6, do zawodowego pogotowia ratowniczego w (...) S.A. w B., w (...) S.A. Oddział (...) w L. lub w okręgowych stacjach ratownictwa górniczego, bezpośrednio poprzedzone pracą górniczą wykonywaną pod ziemią stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy, przypadające w czasie trwania stosunku pracy.

W dalszej kolejności Sąd I instancji wskazał, iż jak wynika z ust. 3 cytowanego przepisu - prawo do emerytury, o której mowa w ust. l, przysługuje pod warunkiem,
że pracownik nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego albo złożył wniosek o przekazanie środków zgromadzonych na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa.

Warunkiem koniecznym przyznania emerytury w oparciu o powołany
wyżej przepis jest więc wykonywanie pracy górniczej pod ziemią stale
i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej lat 25. Wedle
ustaleń organu rentowego, wymiar pracy górniczej ubezpieczonego wykonywanej pod ziemią wynosił 19 lat, 8 miesięcy i 14 dni.

Sąd Okręgowy powołał się na okoliczność, iż w okresie zatrudnienia
w KWK (...) ubezpieczony pracował na stanowisku sygnalisty szybowego. W świadectwie pracy wydanym przez pracodawcę z dnia
24 kwietnia1999r. doprecyzowano, iż był sygnalistą szybowym pod ziemią.

Sąd I instancji, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy przyjął, iż ubezpieczony przez cały okres sporny zasadniczo pracował pod ziemią,
a tylko wyjątkowo na nadszybiu, w niewielkim wymiarze, bądź w weekendy, podczas wykonywania zastępstwa nieobecnego pracownika. Zdaniem Sądu, nie zmienia
to charakteru pracy ubezpieczonego, który faktycznie stale i w pełnym wymiarze czasu pracy wykonywał prace pod ziemią, na podszybiu.

Uwzględniając zatem w wymiarze pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze okres sporny w tej sprawie, Sąd przyjął, że łączny wymiar tej pracy wynosi 25 lat, a co za tym idzie, ubezpieczony spełnił kumulatywnie wszystkie przesłanki warunkujące przyznanie prawa do wnioskowanego świadczenia.

Sąd Okręgowy, mając na uwadze treść art. 100 ust. 1 wym. Ustawy, zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznał odwołującemu prawo do emerytury, począwszy od dnia 22 marca 2012r., tj. od daty złożenia wniosku, orzekając na mocy art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c.

Apelację od wyroku wniósł organ rentowy.

Apelujący zaskarżył wyrok, zarzucając mu naruszenie prawa materialnego przez błędną jego wykładnię, a w szczególności przepisu art. 50 e ust. 1 ustawy
z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS (t.j. Dz. U. z 2009r. Nr 153
poz. 1227 z p.zm.) i wniósł o jego zmianę przez uznanie, że decyzja odmawiająca prawa do emerytury górniczej z dnia 30 marca 2012r. jest prawidłowa oraz
o oddalenie odwołania.

W uzasadnieniu swojego stanowiska organ rentowy podniósł,
iż za zatrudnionych stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią można uznać jedynie:

- maszynistę wyciągowego szybiku ślepego lub poziomu pośredniego,

- sygnalistę podszybia, międzyszybia, szybiku ślepego lub sygnalistę
z określonym poziomem pracy pod ziemią (np. sygnalistę poziomu 500 itp.).

Do okresu uprawniającego do emerytury górniczej bez względu na wiek
wlicza się ponadto tylko te miesiące, w których pracownik przepracował pod
ziemią wszystkie pełne dniówki robocze. Za okresy przed dniem 1 stycznia
1981r. za wszystkie dniówki robocze w miesiącu przyjmuje się 25 dni,
natomiast od 1981r. - 22 dni.

Organ rentowy wskazał, iż jego stanowisko znajduje potwierdzenie w art. 50 c ust. l pkt 7 ustawy emerytalnej, gdzie praca na stanowisku sygnalisty zaliczona jest
do tzw. pracy mieszanej, tj. wykonywanej częściowo pod ziemią, częściowo
na powierzchni. W związku z powyższym, elementem niezbędnym do ustalenia,
czy praca na stanowisku sygnalisty wykonywana była w pełnym wymiarze pod ziemią jest wykaz zjazdów. Powyższy wykaz zjazdów pod ziemię został przed pracodawcę przedłożony. Nie był on ani przez organ rentowy, ani przez odwołującego kwestionowany w zakresie ilości dniówek. Jedynie podnoszono, że w okresie wcześniejszym, tj. do końca lutego 1996r. brak było rozróżnienia sygnalisty nadszybia lub podszybia.

Zgodnie zatem z wyjaśnieniami przedłożonymi przez (...) S.A. i w oparciu o zeznania świadków, nawet przy przyjęciu
(zgodnie z ewidencją zjazdów), że szyb (...) i (...), (...) oraz szybiki „27” i „29” znajdowały się pod zmienią, to przy ilości dniówek zjazdowych, wykazanych przez pracodawcę, nie można całego okresu zaliczyć
do pracy stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią zgodnie z art. 50 e ustawy emerytalnej. Nawet zaliczony okres pracy na stanowisku sygnalisty w szybie (...) i (...), (...) oraz szybiki „27” i „29” przy wykazie zjazdów przedłożonych przez pracodawcę nadal nie pozwoli ubezpieczonemu
na wykazanie 25 lat pracy górniczej wykonywanej pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy zgodnie z art. 50 e w/w ustawy emerytalnej.

Ubezpieczony w odpowiedzi na apelację wniósł o jej oddalenie w całości jako bezzasadnej i wskazał, iż informacje pochodzące od pracodawcy, a dotyczące ewidencji czasu pracy, rozwiały wszelkie wątpliwości dotyczące różnic
w nazewnictwie poszczególnych stanowisk.

Powołał się nadto na treść wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 sierpnia 2007r., sygn. III UK 25/07, zgodnie z którym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych sąd ocenia legalność decyzji rentowej według stanu rzeczy w chwili
jej wydania. W uzasadnionych jednakże sytuacjach, kiedy przesłanka prawa
do renty dotycząca wymaganego stażu ubezpieczeniowego spełni się w sposób
pewny po wydaniu zaskarżonej decyzji, sąd może przyznać ubezpieczonemu świadczenie (art. 316 § 1 k.p.c.).

W dalszej kolejności ubezpieczony wskazał, iż uwzględnienie apelacji doprowadziłoby do kuriozalnej sytuacji, w której pracownik zatrudniony w spornym okresie na analogicznym stanowisku sygnalisty miałby uznaną tę pracę jako górniczą wykonywaną stale i w pełnym wymiarze, a on już nie.

Rozpoznając apelację organu rentowego, Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje.

Apelacja organu rentowego w dążeniu do zmiany zaskarżonego wyroku Sądu
I instancji zasłużyła na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy dokonał bowiem błędnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i w sposób nieuprawniony zaliczył ubezpieczonemu do stażu pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze pod ziemią cały okres zatrudnienia
w (...) S.A. Kopalnia (...) (...) od 13 maja 1992r. do 24 kwietnia 1999r., co w konsekwencji spowodowało, iż nieprawidłowo ustalił spełnienie warunków pozwalających na przyznanie mu prawa do emerytury górniczej bez względu na wiek.

Należy zauważyć, iż Sąd Okręgowy prawidłowo wskazał natomiast podstawę prawną, w oparciu o którą M. M. (1) mógłby się ubiegać o ustalenie prawa do emerytury przed ukończeniem powszechnego wieku emerytalnego. Mianowicie, Sąd ten powołał się na przepis art. 50 e ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009r.,
nr 153, poz. 1227 z późn. zm.), zgodnie z którym prawo do górniczej emerytury,
bez względu na wiek i zajmowane stanowisko, przysługuje pracownikom, którzy pracę górniczą wykonywali pod ziemią stale i w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres wynoszący co najmniej 25 lat.

Bezspornym w sprawie jest, iż M. M. (1) złożył w organie rentowym w dniu 22 marca 2012r. wniosek o emeryturę, dokumentując świadectwem pracy zatrudnienie pod ziemią w KWK (...) w C. w okresie od 15 września 1986r. do 12 maja 1992r. oraz zaświadczeniem pracy zatrudnienie pod ziemią
w KWK (...) w K. w okresie od 26 kwietnia 1999r. do 22 marca 2012r.

Przedłożył również świadectwo pracy z okresu zatrudnienia w KWK
(...), wskazujące na pracę w charakterze sygnalisty pod ziemią
w okresie od 13 maja 1992r. do 24 kwietnia 1999r. - wraz z wykazem zjazdów.

W oparciu o powyższe dokumenty organ rentowy zaliczył ubezpieczonemu
do pracy wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy zatrudnienie
w KWK (...) oraz w KWK (...), a także 19 miesięcy z okresu zatrudnienia
w KWK (...), tj. te miesiące, w których przez wszystkie dni robocze wykonywał on pracę na stanowisku sygnalisty podszybia.

Apelujący powołał się przy tym na wymiar tych dni roboczych - 22 dni
za miesiąc w odniesieniu do okresów przypadających po dniu 1 stycznia 1981r.

Jest to zgodne z treścią § 31 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie postępowania o świadczenia emerytalno-rentowe i zasad wypłaty tych świadczeń (Dz. U. nr 10, poz. 49 z późn. zm.) wydanego na podstawie delegacji zawartej w ustawie z dnia 14 grudnia 1982r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. nr 40, poz. 267 z późn. zm.), który zachował aktualność po dacie wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w oparciu
o treść art. 194 tamże.

Dołączony wykaz ewidencji zjazdów, począwszy od lutego 1996r., różnicuje pracę ubezpieczonego na pracę sygnalisty podszybia, sygnalisty nadszybia, pracę przy naprawie urządzeń przyszybowych, czyszczenie rząpia, naprawy w szybie i prace związane z likwidacją szybu. Analiza tego dokumentu pozwala zauważyć, iż nie sposób jest zaliczyć do pracy w pełnym wymiarze czasu pod ziemią całego okresu pracy, począwszy od lutego 1996r. do grudnia 1998r.

W 1996r. z całą pewnością nie można zaliczyć do takiej pracy miesięcy: maja, sierpnia i grudnia. W maju bowiem ubezpieczony pracował jako sygnalista podszybia tylko w wymiarze 15 dniówek roboczych i 2 dniówki w szybiku „27”, a pozostały czas pracy jako sygnalista nadszybia. Z kolei, w sierpniu takich dniówek pod ziemią ubezpieczony wykazał 11, a w grudniu 10.

Z kolei w 1997r. z okresu pracy pod ziemią stale i w pełnym wymiarze należy wyłączyć miesiące: styczeń, luty, lipiec i grudzień, w których kolejno w takim charakterze pracował w wymiarze 7 dniówek, 9 dniówek, 15 dniówek i 16 dniówek,
a w 1998r. należy wyłączyć miesiące: styczeń luty, marzec, maj, czerwiec i wrzesień, w których kolejno w takim charakterze pracował w wymiarze 8 dniówek, 19 dniówek, 10 dniówek,18 dniówek i 16 dniówek.

Należy przy tym zwrócić uwagę, iż do okresów pracy górniczej, o której mowa w art. 50 e ust. 1 ustawy emerytalnej nie zalicza się okresów niezdolności do pracy, chyba, że niezdolność ta spowodowana była wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową, za które wypłacone zostało wynagrodzenie lub zasiłek chorobowy albo świadczenie rehabilitacyjne (art. 50 e ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy). Ubezpieczony takich okresów niezdolności do pracy w latach od 1996 do 1998 nie wykazał.

Wprowadzenie od marca 1996r. oznaczenia miejsca pracy nie pozwala przyjąć za pracę pod ziemią dniówki opisanej w inny sposób, niż praca w podszybiu, bądź praca w szybiku „27” usytuowanym pod ziemią, ewentualnie czyszczenie rząpia,
czy praca przy likwidacji szybu pod ziemią.

Wykaz ewidencji zjazdów ze specyfikacją dniówek został sporządzony
w oparciu o szychtownice prowadzone przez oddział szybowy, co każe traktować
go jako rzetelny materiał, potwierdzający charakter i miejsce pracy. Szychtownice stanowią bowiem zapis dniówki w kopalni i prowadzone są dla pracy na każdej zmianie.

Należy wskazać, iż przedstawiony wykaz nie podważa wiarygodności przesłuchanych w sprawie świadków, którzy szczegółowo opisali rodzaj pracy wykonywanej przez ubezpieczonego, przyznając, że sporadycznie w poszczególnych miesiącach mógł on wykonywać pracę na powierzchni.

Analiza wykazu zjazdów ubezpieczonego po lutym 1996r. pozwala zauważyć, iż faktycznie w większości miesięcy przeważała liczba dniówek pod ziemią,
co niemniej, wobec braku wykazania 22 dni takiej pracy, nie pozwalało do zaliczenia jej do stażu jako pracy stale i w pełnym wymiarze pod ziemią.

Okres zatrudnienia ubezpieczonego w górnictwie, poczynając od dnia
15 września 1986r. do dnia 22 marca 2012r., tj. do dnia złożenia wniosku o emeryturę, wynosi łącznie 25 lat, 6 miesięcy i 6 dni (z wyłączeniem dnia 25 kwietnia 1999r.).
Po wyłączeniu zatem tylko miesięcy z okresu od marca 1996r. do 1999r. w wymiarze 13 miesięcy, opisanych wyżej, okazuje się, iż ubezpieczony nie wykazał 25 lat pracy pod ziemią stale i w pełnym wymiarze. Należy przy tym zwrócić uwagę,
iż w podanym wyżej okresie mieści się zatrudnienie w charakterze sygnalisty od maja 1992r. do lutego 1996r., dla którego w wykazie zjazdów brak jest specyfikacji
w zakresie miejsca wykonywanej pracy. Sąd Okręgowy przyjął cały ten okres jako wykonywany stale i w pełnym wymiarze pod ziemią. Sąd Apelacyjny stwierdza,
iż możliwe jest założenie, że skoro brak jest takiej specyfikacji oraz dokumentów źródłowych, pochodzących z zakładu pracy, to należy wątpliwości w tym zakresie tłumaczyć na korzyść ubezpieczonego. Założenie takie można poczynić zwłaszcza
w kontekście zeznań świadków, którzy twierdzili, iż nowi, a szczególnie młodzi sygnaliści byli kierowani do pracy pod ziemią.

Okres ten jednakże nie jest wystarczający do przyjęcia 25-letniego stażu pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze pod ziemią.

Nie można przyjąć argumentacji ubezpieczonego, zaprezentowanej
w odpowiedzi na odwołanie, w zakresie zastosowania w niniejszej sprawie tezy zawartej w treści wyroku Sądu Najwyższego z dnia 2 sierpnia 2007r., sygn. III UK 25/07, zgodnie z którym w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych
sąd ocenia legalność decyzji rentowej według stanu rzeczy w chwili jej
wydania, ale w uzasadnionych sytuacjach, kiedy przesłanka prawa do renty dotycząca wymaganego stażu ubezpieczeniowego spełni się w sposób pewny
po wydaniu zaskarżonej decyzji, sąd może przyznać ubezpieczonemu świadczenie (art. 316 § 1 k.p.c.).

Należy bowiem zwrócić uwagę, iż weryfikacja charakteru pracy ubezpieczonego po dniu 22 marca 2012r. nie stanowiła przedmiotu sprawy. Ubezpieczony pozostawał co prawda w zatrudnieniu w KWK (...) w K. (według własnych twierdzeń), jednakże zaliczenie takiego okresu do stażu pracy wymaga dogłębnej analizy, choćby w zakresie ewentualnego wyłączenia wszelkich dniówek, spowodowanych na przykład zwolnieniami lekarskimi.

Ustalenie stażu pracy górniczej dla ubezpieczonego w celu rozpatrzenia uprawnień do emerytury bez względu na wiek wymaga zatem złożenia ponownego wniosku, z kolejnym aktualnym zaświadczeniem pracy, wystawionym przez pracodawcę, ewentualnie poddania dalszej analizie całego okresu pracy w charakterze sygnalisty, poczynając od 1992r.

W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy nie dokonał rzetelnej analizy materiału dowodowego i błędnie przyjął, że na dzień złożenia wniosku ubezpieczony legitymuje się wymaganym stażem pracy pod ziemią, świadczonej stale i w pełnym wymiarze.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania, Sąd Apelacyjny uznając apelację organu rentowego za zasadną, na mocy art. 386 § 1 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok
i orzekł, jak w sentencji.

/-/ SSO del.G.Pietrzyk-Cyrbus /-/ SSA A.Grymel /-/ SSA L.Jachimowska

Sędzia Przewodniczący Sędzia

JR