Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 grudnia 2011 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSA Wojciech Bzibziak
Sędziowie	SSA Alicja Kolonko SSA Witold Nowakowski (spr.)
Protokolant	Agnieszka Turczyńska

Przy udziale –

po rozpoznaniu w dniu 21 grudnia 2011r. w Katowicach

sprawy z odwołania K. M. (K. M. )

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji ubezpieczonego K. M.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Bielsku-Białej

z dnia 16 lutego 2011r. sygn. akt VI U 1087/09

zmienia zaskarżony wyrok i poprzedzającą go decyzję organu rentowego w ten sposób, że przyznaje ubezpieczonemu K. M. prawo do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres od dnia 1 lipca 2009r. do dnia 31 grudnia 2012r.

/-/ SSA A.Kolonko /-/ SSA W.Bzibziak /-/ SSA W.Nowakowski

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 851/11

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. w oparciu o oceny lekarza orzecznika i komisji lekarskiej odmówił ubezpieczonemu K. M. przyznania prawa do dalszej renty z tytułu niezdolności do pracy.

W odwołaniu K. M. domagał się zmiany decyzji przez przyznanie świadczenia począwszy od lipca 2009 r. Podniósł, iż wbrew ustaleniom organu rentowego nadal jest niezdolny do pracy, schorzenia psychiatryczne, gastrologiczne i neurologiczne w pełni uzasadniają jego niezdolność do pracy.

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie z przyczyn, które stanowiły podstawę wydania zaskarżonej decyzji.

Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej ustalił, iż urodzony (...) K. M., uzyskał wykształcenie średnie w zawodzie mechanik obróbki skrawaniem. Pracował jako milicjant, ochroniarz, obuwnik oraz jako sprzedawca. Od 30 kwietnia 2005 r. pobierał rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, przyznaną w oparciu o stwierdzenie u niego miażdżycy zarostowej kończyn.

Na okres od lipca 2007 r. do 30 czerwca 2009 r. prawo do świadczenia zostało przedłużone wyrokiem Sądu Okręgowego z 27 maja 2008 r. (sygn. akt VI U 1071/07) w oparciu o opinię chirurga – specjalisty chorób naczyń, który uznał, że ubezpieczony w znacznym stopniu utracił zdolność do pracy w charakterze mechanika obróbki skrawaniem.

U ubezpieczonego rozpoznaje się: miażdżycę tętnic kończyn dolnych, głównie lewej, zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego, chorobę wrzodową dwunastnicy, nadciśnienie tętnicze, nerwicę, typowe objawy zespołu neurastenicznego, tłuszczaka powłok brzucha, stan po operacji obustronnych przepuklin pachwinowych oraz stan po złamaniu podudzia prawego i V kości śródstopia. Stany te nie czynią ubezpieczonego niezdolnym do pracy. Zmiany miażdżycowe nie są zaawansowane, ocieplenie obu kończyn jest prawidłowe i symetryczne, gra włośniczkowa jest prawidłowa, a tętno na tętnicach prawej kończyny jest dobrze wyczuwalne. W lewej kończynie dolnej tętno jest wprawdzie wyczuwalne tylko na tętnicy udowej, jednak w badaniu USG-Doppler z 14 maja 2009 r. odnotowano jedynie nieznaczne przyścienne zmiany miażdżycowe bez istotnych zmian hemodynamicznych. W porównaniu z ostatnim badaniem przez biegłych sądowych nie nastąpiła poprawa, jednak stan chorobowy jest stabilny i nie ulega pogorszeniu. Nie stwierdzono zaniku mięśni, zmian troficznych, a dzięki stałemu leczeniu nie sposób stwierdzić progresji zmian miażdżycowych i niedokrwiennych kończyn. Typowe objawy zespołu neurastenicznego nie powodują u ubezpieczonego niezdolności do pracy. Jedynym schorzeniem kardiologicznym jest nadciśnienie tętnicze, które jest wyrównane przy stosowaniu leku hipotensyjnego w małej dawce i jako takie nie stanowi przeszkody w wykonywaniu dotychczasowej pracy. Choroba wrzodowa nie może stanowić o uznaniu za osobę niezdolną do pracy. Badanie USG wykonane w 2003 r. nie wskazywało żadnych zmian. Ubezpieczony posiada odpowiednią wagę, a zgłaszane przez niego dolegliwości „nie są aż tak dokuczliwe”. Zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa lędźwiowego bez cech czynnego zespołu korzeniowego nie pozwalają przyjąć, że badany jest niezdolny do pracy. Badanie fizykalne nie wykazało objawów ubytkowych w obwodowym i ośrodkowym układzie nerwowym, a funkcja dynamiczna kręgosłupa jest dobrze zachowana.

Powyższych ustaleń dokonał Sąd Okręgowy w oparciu o akta rentowe oraz opinii biegłych lekarzy: specjalisty chirurgii ogólnej i naczyniowej, specjalisty chirurgii ogólnej, internisty kardiologa, internisty gastroenterologa, neurologa i psychiatry, których wnioski w całości podzielił.

Sąd Okręgowy zaznaczył, że w świetle zebranych dowodów twierdzenie ubezpieczonego, iż jego stan zdrowia uzasadnia zaliczenie go do grona osób częściowo niezdolnych do pracy jest subiektywnym odczuciem jego stanu zdrowia. Nie wniósł on konkretnych zastrzeżeń poza ogólnym stwierdzeniem, że opinie biegłych są niewłaściwe.

Zdaniem Sądu Okręgowego przyjąć należy, że w porównaniu z ostatnim badaniem przez biegłych w sprawie o sygnaturze akt VI U 1071/07 nastąpiła istotna poprawa stanu zdrowia ubezpieczonego. Specjalista chirurgii naczyń w opinii z 5 kwietnia 2008 r. wydanej w owym postępowaniu stwierdził, że kwalifikacje ubezpieczonego to mechanik obróbki skrawaniem i z powodu schorzeń utracił on możliwość pracy w tym zawodzie. Poza sporem pozostaje jednak, że wnioskodawca nigdy nie pracował w tym zawodzie. Jest to wyłącznie jego wykształcenie, a nie kwalifikacje zawodowe. Biegły rozpoznał u ubezpieczonego zaawansowany stopień zmian naczyniowych, wymagający leczenia operacyjnego oraz cechy przewlekłego niedokrwienia lewej kończyny dolnej z dystansem chromania przestankowego około 100 m. Takiego rozpoznania nie stwierdził żaden z biegłych chirurgów naczyniowych.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Okręgowy wskazał dyspozycje art. 12, art. 57 i art. 59 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. Nr 153 z 2009 r. poz. 1227 z późn. zm.) i stwierdził, iż ubezpieczony nie spełnia zawartych w tych przepisach przesłanek do uzyskania żądanego świadczenia. Z tych przyczyn odwołanie zostało oddalone.

Apelację od wyroku Sądu Okręgowego wniósł ubezpieczony osobiście, nie formułując żadnych jej podstaw. Wniósł o ponowne rozpatrzenie sprawy i skierowanie do lekarza specjalisty chorób naczyniowych celem przeprowadzenia szczegółowych badań.

Na uzasadnienie skarżący dodał, że za niezdolnego do pracy został uznany w 1998 r. z powodu miażdżycy kończyn dolnych, która jest jego głównym schorzeniem. Stwierdził, że opinie biegłych M. G. i J. P. mają na celu wyłącznie odebranie renty i nie są podyktowane jego faktycznymi schorzeniami. Zarzucił, że nie badano go aparaturą medyczną i opinie wydano wyłącznie na podstawie badań dotykowych.

Powołał się na badania przez biegłych sądowych J. K. i W. P., który w opinii z 5 kwietnia 2008 r. uznali go za niezdolnego do pracy, po przeprowadzeniu badania z wykorzystaniem aparatury medycznej.

Dodał także, że biegły J. P. uznał go za niezdolnego do pracy w 2001 roku, a obecnie podważa własną opinię.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

apelacja jest zasadna.

Sąd Okręgowy przeprowadził obszerne postępowanie dowodowe, lecz z zebranego w sprawie materiału dowodowego wywiódł nietrafne wnioski.

W niniejszym sporze, po raz kolejny, rzeczą organu rentowego było wykazanie wystąpienia u ubezpieczonego istotnej poprawy stanu zdrowia w rozumieniu art.107 cytowanej ustawy, na co jednak (w piątym, kolejnym postępowaniu odwoławczym) w istocie brak przekonujących dowodów.

Należy przypomnieć, że K. M. pobiera rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy już od 7 lutego 1998 r. Uszło uwadze Sądu Okręgowego, że prawo do świadczenia było czterokrotnie przedłużane przez ten Sąd: na okres od 1 stycznia 2002 r. do 31 grudnia 2003 r. wyrokiem z 21 maja 2002 r. (sygn. akt VI U 336/02) w oparciu o opinię specjalisty chorób naczyń, na okres od 1 stycznia 2004 r. do kwietnia 2005 r. wyrokiem z 14 września 2004 r. (sygn. akt VI U 171/04) w oparciu o opinię biegłego tej samej specjalności, na okres od 1 maja 2005 r. do 30 czerwca 2007 r. wyrokiem z 21 sierpnia 2006 r. (sygn. akt VI U 977/05), także w oparciu o opinię biegłego tej samej specjalności, wreszcie na okres od 1 lipca 2007 r. do 30 czerwca 2009 r. wyrokiem z 27 maja 2008 r. (sygn. akt VI U 1071/07) również w oparciu o wnioski opinii biegłego specjalisty chorób naczyń – każdorazowo wobec braku istotnej poprawy stanu zdrowia ubezpieczonego.

W niniejszej sprawie Sąd Okręgowy przeprowadził (między innymi) dowód z kolejnych opinii dwóch specjalistów z tego zakresu medycyny: dr n. med. M. G. (vide k.14-19 a.s.) oraz J. P. (k.62 a.s.), którzy zgodnie stwierdzili, że nie nastąpiła u ubezpieczonego istotna poprawa stanu zdrowia. Pozostaje faktem, że pierwszy z biegłych odpowiadając na (zbyt ogólnikowo sformułowaną) tezę dowodową Sądu I instancji odniósł się „do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji” ubezpieczonego, drugi zaś wnioskując w taki sam sposób odnotował, że ubezpieczony jest z zawodu mechanikiem obróbki skrawaniem, lecz w tym zawodzie nie pracował, a zatrudniony był jako portier i pracownik ochrony. Dodać trzeba, że mimo wcześniejszego wskazania, że ubezpieczony pracował jako „portier”, według wielokrotnie składanych przez K. M. zaświadczeń sporządzonych przez firmę (...) (vide k. 48, k.60. 70, 80, 89, 100, 117 a.r.), wykonywane przez niego obowiązki określono jako „pracownik ochrony w dziale ochrona fizyczna” (w takim też charakterze pracował w latach 1995-1998 w (...)). Skoro zatem, zarówno w poprzednich postępowaniach, jak i w niniejszej sprawie biegli lekarze specjaliści chorób naczyń zgodni są co do trwającej nadal, wynikającej z miażdżycy tętnic kończyn dolnych niezdolności ubezpieczonego do pracy wymagającej stania i stałego przemieszczania się, to za chybiony i sprzeczny z zebranym w sprawie materiałem dowodowym należy uznać wniosek Sądu I instancji o wystąpieniu w stanie zdrowia ubezpieczonego istotnej poprawy.

W ocenie Sądu Apelacyjnego K. M. jest zatem po dniu 30 czerwca 2009 r. nadal okresowo, częściowo niezdolny do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji w rozumieniu art.12 ust.3 i art.59 ust.1 pkt.2 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Nie budzi przy tym wątpliwości Sądu Apelacyjnego, że jak wskazał biegły dr J. K. (2) (w opinii wydanej w sprawie sygn. akt VI U 977/05), leczenie operacyjne może dać u ubezpieczonego pozytywny efekt terapeutyczny, stąd według wiedzy medycznej istnieją rokowania odzyskania zdolności do pracy przed upływem tego okresu. Z tych przyczyn brak podstaw do przyznania K. M. prawa do dalszej, okresowej renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy na okres dłuższy niż 5 lat w rozumieniu art.13 ust.3 ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych.

Mając na uwadze powyższe, z mocy art.386 § 1 kpc orzeczono, jak w sentencji.

/-/ SSA A.Kolonko /-/ SSA W.Bzibziak /-/ SSA W.Nowakowski

Sędzia Przewodniczący Sędzia

ek