Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 27 kwietnia 2021 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych, Oddział
w B. odmówił ubezpieczonej K. W. prawa do renty socjalnej.

Od powyższej decyzji ubezpieczona K. W. wniosła odwołanie domagając się zmiany decyzji i przyznania jej prawa do renty socjalnej.

W odpowiedzi na odwołanie ZUS wniósł o jego oddalenie.

W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że zaskarżona decyzja została wydana
w oparciu o orzeczenie Komisji Lekarskiej z dnia 25 lutego 2021 r. mocą którego nie uznano odwołującej za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Wyrokiem z dnia 6 grudnia 2021 r. Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej w sprawie o sygn. akt VI U 477/21 oddalił odwołanie.

Sąd Okręgowy ustalił, że ubezpieczona K. W. ur. w dniu (...)
w dniu 21 grudnia 2020 r. złożyła wniosek o przyznanie prawa do renty socjalnej.

Lekarz Orzecznik ZUS orzeczeniem z dnia 3 lutego 2021 r. nie uznał, że ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy

Od tego orzeczenia został wniesiony sprzeciw i sprawa została przekazana do Komisji Lekarskiej , która orzeczeniem z dnia 25 lutego 2021 r. również nie uznała ubezpieczonej
za osobę całkowicie niezdolną do pracy.

Na podstawie tego orzeczenia ZUS wydał decyzję odmowną.

Sąd pierwszej instancji ustalił, że biegła sądowa z zakresu neurologii lek. med. A. N. rozpoznała u ubezpieczonej przemijający incydent niedokrwienia mózgu w 2006 r. bez utrwalonych zmian w obrębie mózgowia, chorobę Raynauda, stan po leczeniu operacyjnym obustronnej sympatektomii oraz operacji zespołu otworu górnego klatki piersiowej, mikrogruczolaka przysadki bez zaburzeń endokrynologicznych i uznała, że ubezpieczona nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Biegła nie potrafiła odpowiedzieć na pytanie czy od badania lekarza orzecznika ZUS z dnia 22 stycznia 2020 r. nastąpiła poprawa, gdyż lekarz orzecznik
w tej dacie nie opisuje żadnych objawów uszkodzenia ośrodkowego ani obwodowego układu nerwowego. Podaje, że badana skarży się na pieczenie w klatce piersiowej co lekarze prowadzący traktują jako zaburzenia nerwicowe, podaje subiektywne dolegliwości takie jak drętwienie, zziębnięcie, zaburzenia czucia. W badaniu fizykalnym nie tylko ze strony układu nerwowego, ale ze strony innych układów nie opisuje żadnej patologii, a orzeka całkowitą niezdolność do pracy.

W uzasadnieniu opinii biegła podała, że badana w 16 roku życia była hospitalizowana
z powodu przemijającego niedowładu prawostronnego. Badania obrazowe MR wówczas wykonane jak i w późniejszym okresie nie wykazały utrwalonych zmian niedokrwiennych
w obrębie mózgowia. Leczenie naczyniowym z powodu choroby Raynauda, zespołu górnego otworu klatki piersiowej zakończono 10 lat temu. W badaniu fizykalnym obecnie bez patologii, kończyny górne i dolne są sprawne bez obrzęków, zasinień, tętno na tętnicach obwodowych wyczuwalne, prawidłowo napięte. Rozpoznany mikrogruczolak przysadki mózgowej jest
w trakcie obserwacji i nie powoduje zaburzeń endokrynologicznych ani neurologicznych. Podsumowując biegła stwierdziła, że ubezpieczona nie jest osobą niezdolną do pracy.

W odpowiedzi na zarzuty ubezpieczonej biegła neurolog w opinii uzupełniającej podniosła, że podczas badania panowała temperatura pokojowa, badanie zostało przeprowadzone w gabinecie lekarskim neurologicznym. Standardowo gabinet taki nie jest zaopatrzony ani
w balię z wodą ani w prysznic, stąd próby, o których pisze ubezpieczone nie są możliwe, ani nie są konieczne do wykonania. Celem opinii było ustalenie czy ubezpieczona jest niezdolna do wykonywania jakiejkolwiek pracy a nie do pracy w niskiej temperaturze. Zażywane przez badaną leki nie przesądzają o niezdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Stan neurologiczny ubezpieczonej w dniu badania nie uzasadniał niezdolności do wykonywania jakiejkolwiek pracy. Ponadto ustosunkowując się do pisma ubezpieczonej z 16 października 2021 r. biegła wskazała, że ubezpieczona nie podała żadnych nowych danych, które byłyby nieznane na dzień wydania opinii zasadniczej.

Powyższy stan faktyczny Sąd Okręgowy ustalił na podstawie dokumentów zgromadzonych w aktach ZUS i aktach sprawy oraz na podstawie opinii biegłej neurolog. Przestawioną opinię biegłej z zakresu neurologii Sąd uznał za wiarygodną i przekonującą
a wnioski z tej opinii przyjął za podstawę rozstrzygnięcia.

Sąd podkreślił, że miarodajny dla oceny sądowej zdolności ubezpieczonej do pracy
w kontekście orzekania o prawie do renty socjalnej ma wynik badań lekarskich przeprowadzonych przez biegłych sądowych. Specyfika oceny dowodu z opinii biegłych wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii kontrolowana jest przez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych, w istocie tylko w zakresie zgodności z zasadami logicznego myślenia, doświadczenia życiowego i wiedzy powszechnej. Odwołanie się przez Sąd do tych kryteriów oceny stanowi więc wystarczające i należyte uzasadnienie przyczyn uznania opinii biegłych za przekonujące. Wnioski środka dowodowego w postaci opinii biegłego mają być jasne, kategoryczne i przekonujące dla Sądu, i gdy opinia biegłego czyni zadość tym wymogom, pozwala uznać znaczące dla istoty sprawy okoliczności za wyjaśnione, to nie zachodzi potrzeba dopuszczania dowodu z dalszej opinii biegłych.

W ocenie Sądu powołana opinia biegłej neurolog spełnia wymienione kryteria.

Powołując się na treść art. 4 ust. 1, art. 5 ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z dnia 1 sierpnia 2003 r.), art.12 ust. 2 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych Sąd Okręgowy wywiódł,
że odwołanie ubezpieczonej K. W. nie zasługuje na uwzględnienie.

Na podstawie opinii biegłego z zakresu neurologii a więc biegłego posiadającego specjalizację medyczną w pełni adekwatną do schorzeń występujących u ubezpieczonej Sąd Okręgowy ustalił, że K. W. nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia lub
w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25 roku roku życia.

Sąd Okręgowy zwrócił uwagę, że oceniając opinię biegłego pod względem: fachowości, rzetelności czy jej logiki nie może nie podzielać poglądów biegłego, czy też w ich miejsce wprowadzać własnych stwierdzeń. Wynik opinii biegłego w tym wypadku, nie może być bowiem przedmiotem odmiennych ustaleń sądu - wynikających jedynie z polemiki
z wnioskami biegłego w dziedzinie wymagającej wiedzy specjalistycznej.

W przeciwnym bowiem wypadku doszłoby do naruszenia art. 233 § 1 k.p.c.

Sąd Okręgowy w całości podziela przytoczone poglądy.

Sąd podkreślił, że okoliczności podnoszone przez ubezpieczoną, nie stanowią o tym,
że można ją uznać za osobę , która jest obecnie całkowicie niezdolna do pracy.

Mając powyższe na uwadze, Sąd na mocy art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. oddalił odwołanie.

Apelację od powyższego wyroku wniosła ubezpieczona zaskarżając go w całości
i zarzucając mu:

- naruszenie prawa materialnego, a to art. 16 k.p.a. w związku z art. 2 Konstytucji poprzez uznanie przez Sąd Okręgowy, że dopuszczalna jest zmiana ustaleń co do stanu zdrowia osoby ubiegającej się o rentę mimo braku poprawy tego stanu zdrowia i mimo prawomocnych
i ostatecznych ustaleń zawartych w decyzji o przyznaniu renty socjalnej z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 10 lutego 2020 r. znak (...).

- naruszenie prawa procesowego, które miało wpływ na treść wyroku, a to:

a) art. 233 § 1 k.p.c. poprzez podzielenie w całości opinii biegłej mimo wątpliwości co do zgodności tej opinii z rzeczywistym stanem prawnym, sprzeczności tej opinii z wynikami badań lekarza orzecznika ZUS z dnia 22 stycznia 2020 r. i braku konfrontacji między tymi dwoma opiniami, jak również nieprzeprowadzenie dowodu z opinii biegłego chirurga do spraw naczyniowych, która w takiej sprawie miałaby decydujące znaczenie,

b) art. 299 k.p.c. poprzez nieprzeprowadzenie dowodu z zeznań odwołującej,

- sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału poprzez brak ustaleń, że stan zdrowia odwołującej uległ poprawie a mimo to uznaniu, że istnieją podstawy do zmiany poprzednio wydanej decyzji przyznającej odwołującej rentę socjalną (decyzja
z 10 lutego 2020 r.)

Nadto skarżąca wniosła o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu chirurgii naczyniowej w celu stwierdzenia czy stan zdrowia odwołującej uległ poprawie od stycznia
2020 r. oraz czy jest zdolna do jakiejkolwiek pracy oraz ewentualnie jakiego rodzaju oraz dowodu z zeznań skarżącej.

Z uwagi na podniesione zarzuty ubezpieczona wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku
i uwzględnienie odwołania poprzez zmianę decyzji z dnia 27 kwietnia 2021 r. znak (...) i przyznanie odwołującej renty socjalnej, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania w obu wypadkach
za przyznaniem na rzecz odwołującej się kosztów procesu według norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja ubezpieczonej nie zasługuje na uwzględnienie jako pozbawiona usprawiedliwionych podstaw.

Z uwagi na zarzuty podniesione w apelacji Sąd Apelacyjny uzupełnił postępowanie dowodowe w postępowaniu apelacyjnym w ten sposób, że postanowieniem z dnia 6 kwietnia 2022 r. dopuścił dowód z opinii biegłego lekarza z zakresu chirurgii naczyniowej na okoliczność ustalenia czy ubezpieczona jest całkowicie niezdolna do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu, które powstało przed ukończeniem 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub
w szkole wyższej przed ukończeniem 25 lat, a jeśli tak czy całkowita niezdolność do pracy jest stała czy okresowa, a jeśli okresowa to kiedy powstała i na jaki czas przewiduje się jej trwanie.

W opinii z dnia 22 lipca 2022 r. sporządzonej przez biegłego sądowego J. K. (biegłego specjalisty chirurgii ogólnej, chirurgii naczyniowej i angiologii) wynika,
że ubezpieczona K. W. z przyczyn naczyniowych nie jest całkowicie niezdolna
do pracy z powodu ogólnego stanu zdrowia. Opina powyższa została opracowana po przeprowadzaniu wywiadu z ubezpieczoną, dostępnej dokumentacji medycznej szczegółowo przywołanej w jej treści oraz po przeprowadzeniu badania fizykalnego ubezpieczonej.

Na podstawie opinii biegłego Sąd ustalił, że ubezpieczona od wielu lat jest leczona
z powodu zespołu górnego otworu klatki piersiowej z zespołem Raynaud obu kończyn górnych
i z tego powodu ma wykonaną obustronnie sympatektomię piersiową oraz usunięto częściowo obustronnie pierwsze żebra. Obecnie ukrwienie kończyn górnych i dolnych nie jest upośledzone, z tętnem obecnym w typowych miejscach badania. Nadto w badaniu CDD przepływy
w tętnicach górnych są prawidłowe. Obserwuje się niedużą redukcję przepływu
w tętnicach kończyn górnych przy odwodzeniu kończyn. Zespół górnego otworu klatki piersiowej z zespołem Raynaud w obecnym stopniu zaawansowania nie narusza sprawności organizmu w stopniu uniemożliwiającym wykonywanie jakiejkolwiek pracy.

Opinia ta jest zgodna i logicznie powiązana z treścią opinii opracowanej przed sądem pierwszej instancji przez biegłą sądową z zakresu neurologii A. N. z dnia 13 sierpnia 2021r. oraz z opinią uzupełniającą z dnia 1 listopada 2021 r, w której biegła uznała, że ze względu na stan neurologiczny ubezpieczona nie jest osobą niezdolną do wykonywania jakiejkolwiek pracy.

Opinie te (biegłego neurologa zarówno opinia główna jak i uzupełniająca i opinia biegłego chirurga naczyniowego) w sposób spójny i przekonywujący udzielają odpowiedzi
na zadane przez Sąd pytania.

W tych okolicznościach Sąd Apelacyjny nie widząc podstaw do ich podważenia przyjął zawarte w nich wnioski za własne.

W ocenie Sądu Apelacyjnego zarzuty ubezpieczonej reprezentowanej przez pełnomocnika będącego adwokatem, a podniesione do opinii biegłego sądowego J. K. (biegłego specjalisty chirurgii ogólnej, chirurgii naczyniowej i angiologii) nie mogły zostać uwzględnione jako w całości chybione.

Podkreślić należy, że w sprawie w której przedmiotem jest prawo do renty socjalnej ustalenie czy ubezpieczona spełnia przesłanki, o których mowa w art. 4 ust. 1 ustawy o rencie socjalnej wymaga posiadania wiadomości specjalnych. W tym celu Sąd pierwszej instancji,
a także Sąd Apelacyjny z uwagi na zarzuty podniesione w apelacji dopuścili w sprawie odpowiednio dowód z opinii biegłych sądowych - lekarzy o specjalizacji adekwatnej
do ujawnionych przez ubezpieczoną schorzeń zdrowotnych.

Nie ulega także wątpliwości, że wiedzy specjalnej z zakresu medycyny nie posiada
w tym zakresie Sąd, ani strony postepowania. Tym samym podważenie opinii sporządzonych przez biegłych sądowych jest możliwe jedynie w sytuacji, gdy brak jest logiki w zakresie formułowanych wniosków przez biegłych, wydane opinie nie są jasne w zakresie stawianych wniosków lub nie zawierają kategorycznych sformułowań w stosunku do stanu zdrowia ubezpieczonej, ewentualnie zachodzi potrzeba wydania dalszych opinii przez biegłych sądowych o tej samej lub innej specjalizacji.

Sytuacja taka nie zachodzi w niniejszej sprawie, gdyż opracowane opinie na potrzeby niniejszego postępowania sądowego spełniają powyższe kryteria. Podkreślić należy,
że w opinii z dnia 1 listopada 2021 r. biegła neurolog wypowiedziała się, że nie widzi przeciwwskazań do opracowania dalszej opinii przez biegłego z zakresu chirurgii naczyniowej. Z kolei biegły sądowy J. K. z zakresu chirurgii naczyniowej w wydanej opinii nie podnosił, że wymagana jest uzupełnienie stanowiska przez biegłych sądowych innych specjalności.

W konsekwencji należało uznać, że stan zdrowia ubezpieczonej został oceniony
w sposób kompleksowy. Nie ma potrzeby dopuszczania dalszych opinii innych biegłych sądowych o tej samej lub innej specjalności.

W tym miejscu należy wskazać, że w piśmie procesowym z dnia 19 sierpnia 2022 r. ubezpieczona nie domagała się przeprowadzenia kolejnych opinii przez biegłych sądowych.
Z klarownego stanowiska ubezpieczonej wynika, że nie zachodzi taka potrzeba, gdyż stan jej zdrowia Sąd powinien ocenić w oparciu o jej przesłuchanie (jej wiedzę w tym zakresie), którego nie przeprowadzono w postępowaniu przed Sądem pierwszej instancji, ani w postępowaniu drugoinstnacyjnym.

W ocenie Sądu Apelacyjnego powyższy wniosek nie mógł zostać uwzględniony, gdyż służyłby jedynie przedłużeniu postępowania dowodowego a wszystkie istotne okoliczności mające znacznie w sprawie zostały już wyjaśnione w oparciu o wyniki przeprowadzonego postępowania dowodowego opartego o pisemne opinie biegłych sądowych: z zakresu neurologii przed sądem pierwszej instancji oraz biegłego sądowego z zakresu chirurgii naczyniowej
w postępowaniu apelacyjnym.

Nadto przebyte przez ubezpieczoną operacje zostały uwzględnione przez biegłych,
co wynika z treści wydanych opinii.

Sąd Apelacyjny nie mógł podzielić także i tej części zarzutów podniesionych do opinii biegłego chirurga naczyniowego w zakresie w jakim zarzuca mu charakter określony mianem „technokratycznego.” Niewątpliwie biegły jest osobą posiadającą odpowiednie przygotowanie medyczne (wykształcenie kierunkowe obejmujące nie tylko studia medyczne, ale także legitymuje się posiadaniem określonych specjalizacji medycznych oraz ma odpowiednie doświadczanie zawodowe – wieloletnią praktykę lekarską - warunkujące wpis na listę biegłych sądowych), co wręcz wymaga posługiwania się w opinii odpowiednią terminologią, gdyż to właśnie ona świadczy o tym, że posiada odpowiednią wiedzę medyczną.

Sąd pierwszej instancji, ani Sąd rozpoznający apelację nie kwestionują zgłaszanych przez ubezpieczoną dolegliwości zdrowotnych, ani ich uciążliwości i ograniczeń w jej życiu jednak ich ocena nie może być oparta o subiektywne, własne przekonanie ubezpieczonej w tym zakresie, co do spełniania przesłanek warunkujących przyznanie jej prawa do renty socjalnej. Taka jest wymowa treści pisma ubezpieczanej z 19 sierpnia 2022 r.

Z tych względów Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 20 września 2022 r.
na podstawie art. 235 ² § 1 pkt. 5 k.p.c. postanowił pominął dowód z przesłuchania stron.

W ocenie Sądu Apelacyjnego treść powyższych opinii potwierdzają stanowisko,
że ubezpieczona nie spełnia przesłanki z art. 4 ust. 1 pkt. 1 ustawy o rencie socjalnej.
Z tego względu nie przysługuje jej prawo do renty socjalnej, gdyż nie jest osobą całkowicie niezdolną do pracy.

Mając na uwadze powyższe okoliczności Sąd Apelacyjny nie dopatrzył się naruszania powolnych w apelacji zarzutów zarówno co ustaleń faktycznych, jak i odnoszących się do przepisów prawa procesowego tj. art. 233 § 1 k.p.c. oraz 299 k.p.c. i materialnego.

Ubezpieczona w apelacji podnosiła również naruszenie przepisu art. 16 k.p.a. w zw.
z art. 2 Konstytucji. Zarzut ten nie jest zasadny. Przepis art. 16 k.p.a. zawiera zasadę ostateczności decyzji administracyjnych, które nie mogą być zaskarżone. Z kolei przepis art. 2 Konstytucji wprowadza zasadę demokratycznego państwa prawnego, urzeczywistniającego zasady sprawiedliwości społecznej. Z przepisów tych nie można jednak wywieść, że nie była dopuszczalna weryfikacja stanu zdrowia ubezpieczonej z uwagi na okoliczność, iż w decyzji
z dnia 10 lutego 2020r. nr (...) nie wskazano, że renta socjalna przysługuje na czas określony i nie oznaczono tego okresu – to ubezpieczona, z mocy wyżej wymienionej decyzji, jest uprawniona do stałej renty socjalnej. Zasada demokratycznego państwa prawnego oznacza, że stanowienie i stosowanie prawa musi odbywać się w jego granicach, a organy władzy publicznej mają konstytucyjny obowiązek podejmowania działań mających na celu urzeczywistnianie zasad sprawiedliwości społecznej. Jest to klauzula generalna.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o rencie socjalnej możliwa była weryfikacja stanu zdrowia ubezpieczonej. Z art. 4 ust. 2 ustawy o rencie socjalnej wynika, że przewidziane są dwa rodzaje renty socjalnej: renta socjalna stała - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest trwała oraz renta socjalna okresowa - jeżeli całkowita niezdolność do pracy jest okresowa. W przypadku przyznania renty socjalnej decyzja organu rentowego powinna określać, który z wymienionych rodzajów renty socjalnej został przyznany, a w przypadku, gdyby została przyznana renta socjalna okresowa, powinna też wskazywać okres jej pobierania. Decyzja
z 10 lutego 2020r. wskazuje jedynie, że przyznano ubezpieczonej rentę socjalną od 7 listopada 2019r. tj. od nabycia uprawnień. Nie została określona data końcowa przyznania świadczenia pomimo, że decyzja ta została wydana na podstawie orzeczenia lekarza orzecznika ZUS z dnia 22 stycznia 2020r., który orzekł całkowitą niezdolność do pracy ubezpieczonej do 31 stycznia 2021r. Nie oznacza to jednak, że brak określenia w decyzji rodzaju renty socjalnej (stałej bądź okresowej) przesądza o bezterminowym, a więc stałym charakterze przyznanego świadczenia rentowego. Specyfiką takich świadczeń w prawie ubezpieczeń społecznych jest możliwość ich weryfikacji w każdym czasie na podstawie art. 107 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r.
o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z art. 15 ustawy o rencie socjalnej. W myśl tego przepisu do świadczeń uzależnionych od niezdolności do pracy oraz wysokość tych świadczeń ulega zmianie, jeżeli w wyniku badania lekarskiego, przeprowadzonego na wniosek lub z urzędu, ustalono zmianę stopnia niezdolności do pracy, brak tej niezdolności lub jej ponowne powstanie.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego utrwalony jest zaś pogląd, zgodnie z którym
w polskim systemie świadczeń z ubezpieczenia społecznego z tytułu niezdolności do pracy nie jest znana instytucja renty dożywotniej, to jest prawa do renty niezależnej od zmiany okoliczności istniejących w chwili jej przyznania (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia
28 listopada 2002 r., , LEX nr 577472; z dnia 19 kwietnia 2006 r., II UK 143/05, OSNP 2007 nr 11-12, poz. 166; z dnia 4 lipca 2018 r., I UK 179/17, LEX nr 2519343; z dnia 30 października 2018 r., I UK 361/17, LEX nr 2572139; z dnia 29 stycznia 2020 r., III UK 488/18, LEX
nr 2775620; z dnia 9 marca 2022r., I USKP 91/21, LEX nr 3350305).

Sąd Apelacyjny podziela stanowisko Sądu Apelacyjnego w Białymstoku (wyrok z dnia
4 października 2017r., III AUa 1069/16, LEX nr 2662229 ), że renta stała w rozumieniu art. 4 ust. 2 ustawy z 2003 r. o rencie socjalnej jest odnoszona do trwałości całkowitej niezdolności do pracy, a nie "trwałości" prawa do renty. Należy zwrócić uwagę, że niezdolność do pracy


co do zasady orzeka się na okres nie dłuższy niż 5 lat, z zastrzeżeniem, że może być orzeczona
na okres dłuższy, jeżeli według wiedzy medycznej nie ma rokowań co do odzyskania zdolności
do pracy przed upływem tego okresu (art. 13 ust. 2 i 3 u.e.r.f.u.s. w zw. z art. 15 ust. 1 ustawy
o rencie socjalnej). Orzeczenie o niezdolności do pracy na okres dłuższy niż 5 lat nie jest orzeczeniem stwierdzającym tę niezdolność na zawsze, lecz tylko prognozą, zgodną ze stanem wiedzy medycznej, że wcześniej nie zajdą zmiany zdrowia badanego, uzasadniające zmianę oceny niezdolności do pracy.

W sprawie ubezpieczonej K. W., jak już nadmieniono, decyzja z 10 lutego 2020r. została wydana po przeprowadzeniu badania przez lekarza orzecznika ZUS i jego orzeczeniu z dnia 22 stycznia 2020r., w którym stwierdził całkowitą niezdolność do pracy do
31 stycznia 2021r. Pomimo tego w decyzji z dnia 10 lutego 2020r. nie oznaczono okresu, na który została renta socjalna przyznana. Z mocy art. 107 ustawy o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych w zw. z art. 15 ustawy o rencie socjalnej możliwa była weryfikacja zdolności do pracy ubezpieczonej. Z opinii biegłych wynika, że po 31 stycznia 2021r. K. W. nie jest całkowicie niezdolna do pracy. Zatem możliwa była odmowa prawa do renty socjalnej.

Z tych względów Sąd Apelacyjny na mocy art. 385 k.p.c. orzekł o oddaleniu apelacji
jako bezzasadnej w całości.

/-/ SSA Patrycja Bogacińska-Piątek