Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 listopada 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach

Wydział III Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSA Małgorzata Woźnowska-Gallos (spr.)
Sędziowie	SSO del. Ewelina Kocurek - Grabowska SSA Krystyna Merker
Protokolant	Aneta Szafruga

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2013r. w Katowicach

sprawy z odwołania (...) Sp. z o.o. w D. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.

o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawnych

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału

w L.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Katowicach

z dnia 6 listopada 2012r. sygn. akt XI U 1083/12

zmienia zaskarżony wyrok i oddala odwołanie.

/-/ SSO del. E. Kocurek-Grabowska /-/ SSA M. Woźnowska-Gallos /-/ SSA K. Merker

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 77/13

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 16 lutego 2012 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. uznał na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 2 lipca 2004 roku
o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010 roku, nr 220, poz. 1447 ze zm.) w zw. z art. 83 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 roku, nr 205, poz. 1585 ze zm.)
za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku Koksowni (...), obecnie Spółki Akcyjnej w sprawie istnienia obowiązku ubezpieczeń społecznych z tytułu zawarcia umowy o świadczenie usług kontraktów menadżerskich. Organ rentowy odmówił wydania interpretacji w części dotyczącej istnienia obowiązku ubezpieczeń społecznych z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej przez osobę fizyczną, mającą z wnioskodawcą zawarty kontrakt menadżerski.

W uzasadnieniu organ rentowy podniósł, że kontrakt menadżerski jest umową nienazwaną, dotychczas nieuregulowaną w przepisach prawa cywilnego. Wynika on
ze stosunku cywilnoprawnego, określonego w art. 750 k.c. Jest umową, w której jedna ze stron zobowiązuje się do prowadzenia przedsiębiorstwa drugiej strony na jej rachunek i ryzyko we własnym bądź cudzym imieniu za wynagrodzeniem.

W ocenie organu rentowego, umowa kontraktu menadżerskiego jest
traktowana jako odrębny tytuł do objęcia ubezpieczeniem społecznym. Skutkuje
to zaistnieniem dla takiej osoby fizycznej obowiązku ubezpieczeń społecznych z tytułu
kontraktu menadżerskiego, w sytuacji, gdy w ramach posiadanego wpisu do ewidencji działalności gospodarczej uzyskuje wyłącznie przychody z tytułu tej umowy.
Fakt zgłoszenia do CEIDG nie przesądza o tym, iż przychód, stanowiący podstawę
do opłacania składek, uzyskiwany jest z tytułu działalności gospodarczej.

Według organu rentowego, w przypadku, gdy w ramach posiadanego wpisu dana osoba uzyskuje również przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej,
w rozumieniu przepisów podatkowych, następuje zbieg tytułów do ubezpieczeń społecznych, pozwalający po spełnieniu warunków określonych ustawowo, wybrać tytuł do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń społecznych.

W ocenie organu rentowego, gdy wnioskodawca wykonuje jedynie pracę
na podstawie umowy - kontraktu menadżerskiego, a nie wykonuje innych czynności
w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, nie podlega ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych.

Ponadto, ZUS wskazał na art. 13 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku
o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2009 roku, nr 51,
poz. 307 ze zm.), który stanowi, że za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się na równi z przychodami uzyskiwanymi z tytułu wykonywanych umów zlecenia, czy umów o dzieło, przychody uzyskiwane na podstawie umów
o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych przez podatnika
w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

W związku z tym, organ rentowy wskazał, że menadżer, który ma wpis
do ewidencji działalności gospodarczej w zakresie zarządzania i jednocześnie
ma zawartą umowę kontraktu menadżerskiego na zarządzanie, przychód uzyskiwany
z tej umowy - dla potrzeb opłacania podatku dochodowego od osób fizycznych - jest przychodem z działalności opłacanej osobiście. Tym samym, umowa kontraktu menadżerskiego jest traktowana jako odrębny tytuł do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń społecznych, a nie jako umowa wykonywana w ramach działalności gospodarczej.

Na koniec organ rentowy podniósł, iż brak jest podstaw do wydania interpretacji w sytuacji, gdy wniosek złożony przez przedsiębiorcę dotyczy sfery uprawnień i obowiązków podmiotu trzeciego, a taka sytuacji miała miejsce
w niniejszej sprawie. Z tego powodu odmówił wydania interpretacji w części dotyczącej obowiązków spółki, z którą osoby fizyczne zawarły umowę kontraktu menadżerskiego w zakresie zgłaszania do ubezpieczeń społecznych i opłacania składek na ubezpieczenie społeczne i ubezpieczenie zdrowotne przez osoby zarządzające Koksownią.

Odwołanie od przedstawionej decyzji wniosła Koksownia (...). Zdaniem skarżącego, menadżer prowadzący w zakresie usług zarządzania działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEIDG, który zawarł ze spółką umowę
o zarządzanie przedsiębiorstwem, tzw. kontrakt menadżerski, podlega ubezpieczeniom społecznym i zdrowotnemu wyłącznie z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej

W odpowiedzi na odwołanie organ rentowy wniósł o jego oddalenie, podtrzymując stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2012 roku, sygn. akt XI U 1083/12 Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach zmienił zaskarżoną decyzję organu rentowego z dnia 16 lutego 2012 roku w ten sposób,
że uznał za prawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu
24 stycznia 2012 roku przez przedsiębiorcę Koksownia (...), obecnie S.A.
w części dotyczącej podlegania członków zarządu, zwanych menadżerami, ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzonej przez nich pozarolniczej działalności gospodarczej.

Sąd I instancji ustalił, że w dniu 28 grudnia 2011 roku Koksownia (...) obecnie Spółka Akcyjna z (...) w D. zawarła z B. S. kontrakt menadżerski. B. S. prowadził działalność gospodarczą pod firmą (...) z siedzibą w D. na podstawie
wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej.
Dalej, Sąd Okręgowy ustalił, iż przedmiotem kontraktu jest kierowanie i zarządzanie spółką.

Nadto, z ustaleń Sądu I instancji wynika, że przedmiotem prowadzonej przez B. S. działalności gospodarczej jest wykonywanie usług zarządzania.

Sąd podał, iż rozstrzygnięcia w niniejszym postępowaniu wymaga kwestia prawidłowości wymienionych decyzji organu rentowego odnośnie stanowiska wnioskodawcy dotyczącego podlegania ubezpieczeniom społecznym osób będących członkami zarządu, zwanymi menadżerami, wyłącznie z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do stanowiska organu rentowego, przedstawionego w zaskarżonej decyzji, Sąd I instancji zgodził się z jego stanowiskiem jedynie w zakresie uznania,
że kontrakt menadżerski jest umową nienazwaną, dotychczas nieuregulowaną
w przepisach prawa cywilnego. Sąd Okręgowy stwierdził, że brak jest podstaw
do podzielenia pozostałych twierdzeń organu rentowego wynikających z uzasadnienia zaskarżonej decyzji i podtrzymanych w odpowiedzi na odwołanie.

Podkreślono przede wszystkim, że przepisy zawarte w ustawie systemowej mają charakter wyczerpujący i bezwzględnie obowiązujący oraz podlegają wykładni ścisłej. Pierwszeństwo ma zatem wykładnia językowa.

Zdaniem Sądu Okręgowego, żaden przepis ustawy systemowej, w brzmieniu obowiązującym w chwili wydania zaskarżonej decyzji i w chwili wyrokowania,
nie daje podstaw do zastosowania art. 13 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku
o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2009 roku, nr 51, poz. 307
ze zm.). W myśl tego przepisu, za przychody z działalności wykonywanej osobiście uważa się na równi z przychodami uzyskiwanymi z tytułu wykonywanych umów zlecenia czy umów o dzieło przychody uzyskiwane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menadżerskich lub umów o podobnym charakterze,
w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów
o których mowa w pkt 7 - przychodów otrzymywanych przez osoby, niezależnie
od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osoby prawne.

Następnie Sąd Orzekający w niniejszej sprawie w pełni podzielił stanowisko wyrażone w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 2008 roku, sygn. akt
I UK 138/08 OSNiP z 2010 roku nr 11-12 poz. 144, zgodnie z którym umowa
o zarządzanie przedsiębiorstwem (spółką) lub kontrakt menadżerski, wskazane
w art. 13 ust. 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako źródło przychodu z działalności wykonywanej osobiście,
nie stanowią samodzielnej podstawy podlegania ubezpieczeniom społecznym z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, jeżeli są realizowane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Sąd Okręgowy zgodził się z uzasadnieniem wskazanego judykatu, że nie jest uprawnione wnioskowanie, iż wprowadzenie do ustawy o podatku dochodowym
od osób fizycznych art. 13 pkt 9 uprawnia do przyjęcia podstawy ubezpieczenia społecznego z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy systemowej.

Sąd I instancji zauważył, iż powołany przez organ rentowy w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji przepis art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dotyczy tylko i wyłącznie zasad opodatkowania wskazanych w tym przepisie przychodów. A więc, tak jak trafnie zauważył, zdaniem Sądu Okręgowego, Sąd Najwyższy we wskazanym wyroku, że przepis ten miałby mieć znaczenie decydujące, to wynika z niego wniosek przeciwny do przyjętego w zaskarżonym rozstrzygnięciu. Sam bowiem literalnie stwierdza, że umowy menadżerskie mogą
być zawierane w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej.

Równocześnie podkreślono, że umowy menadżerskie nie zostały wyłączone
z działalności gospodarczej, co wynika jednoznacznie z przepisów ustawy
o swobodzie działalności gospodarczej.

Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie podzielił stwierdzenie zawarte
w uzasadnieniu wskazanego wyżej wyroku Sądu Najwyższego, że w szczególności, przy braku definicji na czym polega usługowa działalność gospodarcza, nie można wprowadzać ograniczenia, które nie wynika z ustawy. Pojęcie gospodarczej działalności usługowej nie pozwala też przyjąć, że stałe wykonywanie rodzajowo jednej umowy (usługi) i dla jednego podmiotu, nie może być działalnością gospodarczą, brak jest też podstaw do ingerowania w sposób prowadzenia
i wykonywania tej działalności.

W stanie faktycznym, przedstawionym we wniosku złożonym w organie rentowym, Sąd Okręgowy stwierdził, że osoby pełniące funkcję członków zarządu, menadżerów, podlegają obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym na podstawie
art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej w zw. z art. 8 ust. 6 pkt 21, a więc zgodnie
ze stanowiskiem wnioskodawcy o podleganiu ubezpieczeniom społecznym
w powyższym stanie faktycznym wyłącznie z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Mając powyższe na uwadze, Sąd I instancji orzekł, jak w sentencji.

Apelację wniósł organ rentowy.

Wnoszący środek odwoławczy zaskarżył rozstrzygnięcie w całości, zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, w szczególności art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy systemowej, poprzez błędną wykładnię i uznanie, że kontrakt menadżerski nie stanowi samodzielnego tytułu podlegania ubezpieczeniom społecznym. Organ rentowy zarzucił również naruszenie art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej, poprzez błędną wykładnię i uznanie, że osoby wykonujące umowę kontraktu menadżerskiego, prowadzące działalność gospodarczą, które nie wykonują innych czynności w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, podlegają ubezpieczeniu społecznemu
z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Na koniec skarżący zarzucił naruszenie art. 98 § 3 k.p.c. i § 2 ust. 1 i 2 w zw.
z § 11 ust. 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu, poprzez niezasadne, jego zdaniem, podwyższenie kosztów zastępstwa procesowego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych do kwoty 180,00 zł.

Powołując się na wskazane zarzuty, skarżący wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu.

Zdaniem organu rentowego, za chybione należy uznać stanowisko Sądu
I instancji, oparte na treści wyroku Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 2008 roku, sygn. akt I UK 138/08, iż kontrakt menadżerski wskazany w art. 13 pkt 9 ustawy
o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako źródło przychodu z działalności wykonywanej osobiście, nie stanowi samodzielnej podstawy podlegania ubezpieczeniom społecznym z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy systemowej.

Według organu rentowego, wskazany wyrok Sądu Najwyższego nie może mieć zastosowania w niniejszej sprawie a Sąd Okręgowy dokonał błędnej wykładni przepisu art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej. Według organu rentowego, z uwagi
na to, że członkowie zarządu wykonują jedynie pracę na podstawie umowy kontraktu menadżerskiego, a nie wykonują innych czynności w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, nie podlegają ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Następnie skarżący argumentował, że kontrakt menadżerski jest umową nienazwaną, dotychczas nie uregulowaną w przepisach prawa cywilnego. Zawarta umowa wynika ze stosunku cywilnoprawnego, określonego w art. 750 k.c. Kontrakt menadżerski jest to umowa, w której jedna ze stron zobowiązuje się do prowadzenia przedsiębiorstwa drugiej strony na jej rachunek i ryzyko we własnym bądź cudzym imieniu za wynagrodzeniem.

Zdaniem organu rentowego, umowa kontraktu menadżerskiego jest traktowana jak odrębny tytuł do objęcia obowiązkiem ubezpieczeń społecznych, a nie jak umowa wykonywana w ramach działalności gospodarczej. Według skarżącego, wskazana okoliczność skutkuje zaistnieniem dla takiej osoby fizycznej obowiązku ubezpieczeń społecznych z tytułu kontraktu menadżerskiego w sytuacji, gdy w ramach posiadanego wpisu do ewidencji działalności gospodarczej zyskuje przychody wyłącznie z tytułu tej umowy. W ocenie apelującego, w sytuacji, gdy członkowie zarządu wykonują jedynie pracę na podstawie umowy kontraktu menadżerskiego, a nie wykonują innych czynności w ramach zarejestrowanej działalności gospodarczej, nie podlegają ubezpieczeniom społecznym na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5 ustawy systemowej
z tytułu prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Według wnoszącego środek odwoławczy, w przypadku zawarcia kontraktu menadżerskiego nie można mówić, że są to czynności wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Są to bowiem czynności wykonywane osobiście. W związku z tym, przychody z tytułu kontraktu menadżerskiego nie mogą być uznawane za przychody z tytułu działalności i powinny stanowić podstawę
do odprowadzania składek na ubezpieczenie społeczne.

W odpowiedzi na odwołanie wnioskodawca wniósł o jego oddalenie.

W ocenie wnioskodawcy, orzeczenie Sądu I instancji zostało wydane zgodnie
z obowiązującymi przepisami. Podniesiony przez organ rentowy, zdaniem wnoszącego odpowiedź na apelację, nie może się ostać bowiem nie doszło do naruszenia tego przepisu. Według wnioskodawcy, Sąd Okręgowy, powołując się na wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 2008 roku, sygn. akt I UK 138/08, słusznie wskazał,
że umowa o zarządzanie przedsiębiorstwem (kontrakt menadżerski), jako źródło przychodu z działalności wykonywanej osobiście, nie stanowi samodzielnej podstawy podlegania ubezpieczeniom społecznym z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy systemowej
w sytuacji, gdy realizowana jest w ramach prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Składający odpowiedź na apelację, podniósł również, że niedopuszczalna jest analogia pomiędzy podatkowym oraz ubezpieczeniowym ujęciem kontraktów menadżerskich. Według wnioskodawcy, wszelkie działania podejmowane przez menadżera są podejmowane na jego odpowiedzialność w ramach wykonywanej działalności gospodarczej. Tym samym, przychody uzyskiwane z tej działalności
to przychody uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej i powinny stanowić wyłączny tytuł do ubezpieczeń społecznych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja jest uzasadniona.

Według Sądu II instancji, we wskazanym we wniosku o interpretację stanie faktycznym, kontrakt menadżerski stanowi samodzielną podstawę podlegania ubezpieczeniom społecznym, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia
13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (obecnie t.j. Dz. U
z 2009 roku, nr 205, poz. 1585 ze zm.).

Zdaniem Sądu Odwoławczego, istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do oceny, czy członek zarządu wnioskodawcy, który zawarł umowę kontraktu menadżerskiego, podlega ubezpieczeniu społecznemu na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy systemowej, czy na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 5 tej ustawy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 wymienionej ustawy, obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnym i rentowym podlegają z zastrzeżeniem art. 8 i 9 osoby fizyczne, które
na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej są osobami wykonującymi pracę na podstawie umowy agencyjnej lub umowy zlecenia albo innej umowy o świadczenie usług,
do której zgodnie z Kodeksem cywilnym stosuje się przepisy dotyczące zlecenia, zwane dalej „zleceniobiorcami” oraz osobami z nimi współpracującymi,
z zastrzeżeniem ust. 4 (pkt 4), osobami prowadzącymi działalność pozarolniczą
oraz osobami z nimi współpracującymi (pkt 5).

Według Sądu Apelacyjnego, w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy, działalność gospodarcza prowadzona przez B. S. sprowadza się
do realizacji umowy o świadczenie usług kontraktu menadżerskiego i tym samym
nie spełnia przesłanek z art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej warunkującej uznanie jej za działalność gospodarczą.

Przypomnieć trzeba, że dla uznania danej działalności za działalność gospodarczą, konieczne jest zaistnienie jej trzech cech w postaci: zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. Brak którejkolwiek z tych cech oznacza, że dana działalność nie może być kwalifikowana do działalności gospodarczej. Tymczasem,
w okolicznościach faktycznych niniejszej sprawy, trudno uznać, że działalność
ma charakter zarobkowy. Przez charakter zarobkowy należy rozumieć osiągnięcie zysku, jako nadwyżki przychodów nad stratami. B. S. uzyskuje wprawdzie zarobek, ale nie z tytułu różnicy między nadwyżką, a przychodami,
a z tytułu wynagrodzenia wskazanego w stałej kwocie.

Gdyby zatem działalność gospodarczą prowadzoną przez B. S. sprowadzić tylko do realizacji kontraktu menadżerskiego, to taka działalność
nie spełnia przesłanek określonych w art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego w składzie orzekającym, w sytuacji, gdy mamy
do czynienia z realizacją kontraktu menadżerskiego w ramach działalności gospodarczej, brak jest przesłanek do uznania, iż faktycznie działalność gospodarcza jest prowadzona w rozumieniu ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.

Według Sądu II instancji, w niniejszej sprawie nie znajduje zastosowania wyrok Sądu Najwyższego z dnia 9 grudnia 2008 roku, sygn. akt I UK 138/08.
Inaczej wyglądał bowiem w tym wyroku stan faktyczny sprawy, a mianowicie kwestionowano, iżby zainteresowany nie prowadził działalności gospodarczej. Ustalono, że zainteresowany zgłosił do ewidencji działalności gospodarczej taki przedmiot, jak usługi w zakresie zarządzania przedsiębiorstwami, doradztwo
w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania. Umowy menadżerskie nie były wyłącznym przedmiotem jego działalności, bowiem wykonywał jeszcze stałe doradztwo i wynajmował pomieszczenia.

W niniejszej sprawie stan faktyczny jest nieco inny, bowiem B. S. może wykonywać właściwie tylko prace objęte kontraktem menadżerskim.

Nadto, wyrok ten dotyczył kwestii interpretacji art. 13 pkt 9 ustawy podatkowej. Sąd Najwyższy rozstrzygnął bowiem, że obie ustawy z dnia 26 lipca
1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych i z 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych, zajmują się odrębnymi przedmiotami regulacji. Wspólną podstawą do zastosowania ich w tej sprawie było prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Działalność ta stanowi podstawę podlegania ubezpieczeniom społecznym, a z drugiej strony, dochód osoby fizycznej podlega ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawie podatkowej).

Mając powyższe na uwadze, Sąd Apelacyjny na mocy art. 386 § 1 k.p.c. orzekł, jak w sentencji.

/-/ SSO del. E. Kocurek-Grabowska /-/ SSA M. Woźnowska-Gallos /-/ SSA K. Merker

Sędzia Przewodniczący Sędzia

JR