Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

III AUa 74/14 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Katowicach z 2014-05-08

Sygn. akt III AUa 74/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 maja 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący

SSA Wojciech Bzibziak (spr.)

Sędziowie

SSA Witold Nowakowski

SSA Alicja Kolonko

Protokolant

Agnieszka Turczyńska

Przy udziale –

po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2014r. w Katowicach

sprawy z odwołania W. W. (W. W.)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w R.

o prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy

na skutek apelacji ubezpieczonej W. W.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach Ośrodka Zamiejscowego w Rybniku

z dnia 13 listopada 2013r. sygn. akt IX U 836/13

oddala apelację.

/-/ SSA W.Nowakowski /-/ SSA W.Bzibziak /-/ SSA A.Kolonko

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III AUa 74/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 18 kwietnia 2013r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział
w R. odmówił przyznania ubezpieczonej W. W. prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy, ponieważ komisja lekarska ZUS orzeczeniem z dnia
10 kwietnia 2013r. uznała, że jest ona zdolna do pracy.

W odwołaniu od tej decyzji ubezpieczona domagała się jej zmiany i przyznania renty.

Organ rentowy wniósł o oddalenie odwołania podtrzymując stanowisko zajęte w zaskarżonej decyzji.

Wyrokiem z dnia 13 listopada 2013r., sygn. akt IX U 836/13 Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gliwicach Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku oddalił odwołanie W. W..

Na podstawie akt rentowych ustalił Sąd, że odwołująca się ur. (...) posiada wykształcenie ogólnokształcące. Pracowała jako robotnik gospodarczy, przedstawiciel handlowy i opiekunka. Od 2006r. do 31 marca 2013r. pobierała rentę
z tytułu częściowej niezdolności do pracy z ogólnego stanu zdrowia.

Wniosek ubezpieczonej z 11 lutego 2013r. o przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres został załatwiony odmownie zaskarżoną decyzją z uwagi na brak niezdolności do pracy stwierdzonej orzeczeniem komisji lekarskiej ZUS z dnia10 kwietnia 2013r.

W oparciu o opinie biegłych lekarzy sądowych z zakresu: reumatologii
(k.13-14 a.s.), ortopedii-traumatologii (k.29-30 a.s.) i dermatologii (k.48-49 a.s.) przyjął Sąd, że u W. W. występują następujące schorzenia: zespół przeciążeniowy kręgosłupa i stawów biodrowych na tle otyłości, początkowe zmiany zwyrodnieniowe stawów dłoni i stóp, łuszczyca zwykła, łuszczycowe zapalenie stawów, nadciśnienie tętnicze, stan po operacji ginekologicznej z powodu raka jajnika – obecnie bez cech wznowy. Wszyscy biegli uznali, że odwołująca się jest zdolna
do pracy.

Specjalista reumatolog nie stwierdził w badaniu obrzęków, czy zniekształceń stawowych. Uznał, że stawy obwodowe mają prawidłową ruchomość, a badania laboratoryjne wskazują niskie wskaźniki zapalenia.

Biegły z zakresu ortopedii-traumatologii również nie znalazł podstaw do orzeczenia niezdolności do pracy. Wskazał, że z uwagi na układowy charakter schorzenia, kluczowe znaczenie ma opinia reumatologa.

Specjalista dermatolog stwierdził, że stosowane leczenie w postaci preparatów miejscowych jest wystarczające. Przebieg leczenia nie wymagał jego intensyfikacji,
w tym hospitalizacji. Ewentualne okresowe zaostrzenia zmian skórnych mogą być leczone w ramach czasowej niezdolności do pracy.

Przechodząc do rozważań prawnych, Sąd I instancji przytoczył treść art.57 ust.1 pkt l, art.12 ust.3 i art.13 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
i stwierdził, iż w świetle wyników przeprowadzonego postępowania nie ulega wątpliwości, że W. W. nie jest niezdolna do pracy.

Za takim przyjęciem – zdaniem Sądu – przemawiają opinie wszystkich biegłych sądowych. Sąd podzielił wnioski w nich zawarte, gdyż zostały wydane w oparciu
o specjalistyczną wiedzę, po przeanalizowaniu historii choroby ubezpieczonej oraz całości dokumentacji medycznej, po przeprowadzeniu badania przedmiotowego,
a nadto zostały przekonywująco i logicznie uzasadnione. Z tych też względów Sąd uznał je za miarodajne dla oceny stanu zdrowia ubezpieczonej.

Sąd nie uwzględnił zastrzeżeń odwołującej się do opinii uznając, że w zasadzie sprowadzały się do odmiennej, od dokonanej przez biegłych, oceny stanu jej zdrowia.

W konsekwencji, na podstawie art.477 14§1 kpc Sąd Okręgowy w Gliwicach oddalił odwołanie W. W. uznając je za bezzasadne.

Powyższy wyrok zaskarżyła ubezpieczona domagając się jego zmiany
i przyznania renty. Powołała się na stan zdrowia oraz na orzeczenie zaliczające ją do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności (k.69 a.s.).

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

apelacja nie jest zasadna.

Spór w rozstrzyganej sprawie dotyczył prawa do dalszego pobierania renty na podstawie art.57 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jedn. Dz. U. z 2013r., poz.1440 ze zm.), przy czym sprowadzał się do oceny, czy ubezpieczona W. W. ur. (...) posiadająca wykształcenie ogólnokształcące, pracująca jako robotnik gospodarczy, przedstawiciel handlowy i opiekun osób chorych, pobierająca rentę z tytułu całkowitej niezdolności do pracy w okresie od 1 lutego 2006r. do 31 grudnia 2007r. oraz z tytułu częściowej niezdolności do pracy w okresie od 1 stycznia 2008r. do 31 marca 2013r. – nadal jest osobą niezdolną do pracy w rozumieniu art.12 ust.1 tej ustawy, czyli czy całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje jej odzyskania po przekwalifikowaniu.

Dla wyjaśnienia tego zagadnienia Sąd Okręgowy w Gliwicach prawidłowo przeprowadził postępowanie dopuszczając dowód z opinii biegłych z zakresu: reumatologii, ortopedii-traumatologii i dermatologii.

Specjaliści ci po rozpoznaniu u ubezpieczonej schorzeń szczegółowo wymienionych przy przedstawianiu ustaleń faktycznych dokonanych przez Sąd I instancji (które Sąd Apelacyjny w pełni podziela, stąd też za zbędne uznano ich ponowne przytaczanie w tym miejscu) stwierdzili, że nie jest ona nadal osobą częściowo niezdolną do pracy.

Słusznie uznał Sąd Okręgowy w Gliwicach, że wnioski zawarte w powyższych opiniach w pełni zasługiwały na uwzględnienie. Zostały ona bowiem wydane
po przeprowadzeniu bezpośrednich badań skarżącej przez biegłych właściwych specjalności, po zapoznaniu się przez nich z całością zebranej dokumentacji lekarskiej oraz zawierają fachowe i przekonywujące uzasadnienia.

Zauważyć nadto należy, iż w postępowaniu przed organem rentowym W. W. była badana przez specjalistę z zakresu reumatologii, który również nie uznał jej za osobę niezdolną do pracy (v. opinia specjalistyczna lekarza konsultanta ZUS z 14 marca 2013r., k.107-108 akt ZUS).

Ogółem zatem ubezpieczona, w toku całego postępowania była badana przez czterech różnych specjalistów i wszyscy byli zgodni, iż nie jest osobą niezdolną
do pracy.

Przedstawionej powyżej oceny nie zmienia orzeczenie Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w R. z 20 listopada 2013r. zaliczające W. W. do umiarkowanego stopnia niepełnosprawności (k.69 a.s.).

W utrwalonym orzecznictwie sądowym zgodnie bowiem przyjmuje się,
że pojęcie niepełnosprawności jest kategorią odmienną od stanu niezdolności do pracy dla celów rentowych, co oznacza, że zaliczenie wnioskodawcy do określonego stopnia niepełnosprawności nie zawsze przesądza o niezdolności do pracy dla celów rentowych (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 5 września 2008r., sygn. II UK 101/08, publik. LEX Nr 658181). Orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, nawet znacznym, nie jest równoznaczne z orzeczeniem o niezdolności do pracy jako przesłance prawa do renty z ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach
z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych
(v. wyrok Sądu Najwyższego z 11 lutego 2011r., sygn. II UK 269/10, publik. LEX Nr 794791). Przedstawione powyżej poglądy w pełni podziela Sąd Apelacyjny w składzie rozstrzygającym niniejszą sprawę.

W konsekwencji uznać zatem należało, że brak było podstaw do przyznania skarżącej renty z tytułu niezdolności do pracy na dalszy okres.

Mając powyższe względy na uwadze, skoro apelacja okazała się bezzasadna, Sąd II instancji na mocy art.385 kpc oddalił ją.

/-/ SSA W.Nowakowski /-/ SSA W.Bzibziak /-/ SSA A.Kolonko

Sędzia Przewodniczący Sędzia

ek

Dodano:  ,  Opublikował(a):  Hanna Megger
Podmiot udostępniający informację: Sąd Apelacyjny w Katowicach
Osoba, która wytworzyła informację:  Wojciech Bzibziak,  Witold Nowakowski ,  Alicja Kolonko
Data wytworzenia informacji: