Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 marca 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący	SSA Ewelina Kocurek - Grabowska (spr.)
Sędziowie	SSA Tadeusz Szweda SSO del. Maria Pierzycka - Pająk
Protokolant	Beata Kłosek

po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2016r. w Katowicach

sprawy z powództwa T. D. (T. D. )

przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w J.

o zapłatę odprawy

na skutek apelacji powoda T. D., pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w J.

od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w Bielsku-Białej z dnia 30 grudnia 2014r. sygn. akt VI P 17/13

1.  z apelacji pozwanej zmienia zaskarżony wyrok w punktach: 1, 3, 4, 5 i oddala powództwo,

2.  oddala apelację powoda,

3.  zasądza od powoda T. D. na rzecz pozwanej (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w J. kwotę 16.800 zł (szesnaście tysięcy osiemset złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu za obie instancje.

/-/SSO del. M.Pierzycka-Pająk /-/SSA E.Kocurek-Grabowska /-/SSA T.Szweda

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt III APa 45/15

UZASADNIENIE

Powód T. D. domagał się wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym i nakazanie pozwanej (...) S.A. z/s w J. by zapłaciła powodowi kwotę 240.000 zł brutto tytułem odprawy w związku z rozwiązaniem stosunku pracy
wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wymagalności, tj. od 1.04.2013r. do dnia zapłaty.

Ponadto domagał się zasądzenia na jego rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W przypadku przekazania sprawy do postępowania zwykłego powód domagał się zasądzenia na jego rzecz kwoty 240.000 zł brutto tytułem odprawy.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że zatrudniony był u strony pozwanej
od 1.06.2011r. na stanowisku Dyrektora Handlowego z wynagrodzeniem zasadniczym
w wysokości 20.000 zł brutto miesięcznie.

W dniu 8.06.2011r. powód został powołany przez Radę Nadzorczą na stanowisko członka zarządu. Zmiany umowy dokonano aneksem do umowy o pracę z dnia 30.08.2011r., w ramach której pozwana zobowiązała się do wypłaty na rzecz powoda odprawy z tytułu rozwiązania stosunku pracy w wysokości stanowiącej równowartość 12-krotności wynagrodzenia miesięcznego brutto oraz zmieniła okres trwania umowy na czas nieokreślony.

Mimo, że w dniu 28.02.2013r. pozwana wypowiedziała powodowi umowę o pracę
z zachowaniem okresu wypowiedzenia, tj. z dniem 31.03.2013r., pozwana nie wypłaciła powodowi odprawy.

Nakazem zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 1.07.2013r. Sąd Okręgowy w Bielsku-Białej nakazał pozwanej (...) S.A. z/s w J., aby zapłaciła powodowi kwotę 240.000 zł brutto tytułem odprawy w związku z rozwiązaniem stosunku pracy wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 1.04.2013r. do dnia zapłaty, a także kwotę
8.417 zł tytułem kosztów procesu, w tym. 5.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego w terminie 2 tygodni od doręczenia nakazu albo wniosła w tym terminie sprzeciw.

Sprzeciw od powyższego nakazu złożyła strona pozwana wraz z zarzutem potrącenia.

Pozwana wnosiła o oddalenie powództwa oraz zasądzenia od powoda na rzecz pozwanego kosztów postępowania według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

Z ostrożności procesowej pozwana zgłosiła zarzut potrącenia dochodzonej
w niniejszej sprawie odprawy kwoty 240.000 zł z wierzytelnością pozwanej Spółki wobec powoda w łącznej wysokości 519.810, 90 zł, z tytułu odszkodowania za wyrządzoną
w pozwanej Spółce przez powoda szkodę.

Strona pozwana zarzuciła, że powód nie udowodnił, iż dochodzone roszczenie jest mu należne oraz mu przysługuje, a wskazana w pozwie podstawa dochodzonego roszczenia
jest ważna ze względu na zgodność z zasadami współżycia społecznego.

Powód nie wykonywał obowiązków pracowniczych w sposób należyty, wręcz swoimi decyzjami oraz zaniechaniem doprowadził pozwaną Spółkę na skraj upadłości.

Wyrokiem z dnia 30.12.2014r. Sąd Okręgowy zasądził od pozwanej na rzecz powoda kwotę 120.000 zł i rozłożył ją na 10 równych rat z ustawowymi odsetkami
od daty wymagalności, tj. od 1.04.2013r.

Sąd Okręgowy ustalił stan faktyczny na podstawie dokumentów zaoferowanych przez strony, akt osobowych odwołującego i świadków, zeznań świadków: J. W., E. F., T. W., E. G. (2), B. K., U. R., S. K., A. K., J. B. (1), J. Z. (1), M. K. oraz przesłuchania stron, tj. T. D., M. W., R. D. (1) i D. M..

(...) S.A. prowadzi działalność gospodarczą w trzech zakładach w Polsce oraz w spółce handlowej (...) LTD z/s w Wielkiej Brytanii. Spółka zajmuje się projektowaniem, produkcją i dystrybucją mebli. Pozwana prowadzi produkcję w trzech zakładach: w J., S. oraz w J..

Bezspornym jest, że powód był zatrudniony przez pozwaną Spółkę na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 21.04.2011r., zmienionej aneksem do umowy o pracę z dnia 30.08.2011r., na czas nieokreślony w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku:

1. Dyrektor Handlowy - od dnia 1.06.2011r. do dnia 29.08.2011r.,

2. Członek Zarządu - Dyrektor Handlowy - od dnia 8.06.2011r. do dnia 6.02.2013r.,

3. Dyrektor Handlowy - po odwołaniu ze składu zarządu (...) S.A. - od dnia 7.02.2013r. do dnia 31.03.2013r.

Uchwałą Rady Nadzorczej (...) S.A. z dnia 8.06.2011r. bezwzględną większością głosów powód został powołany do składu zarządu pozwanej Spółki
z powierzeniem mu funkcji Członka Zarządu. Uchwała weszła w życie z dniem podjęcia.

W dniu 30.08.2011r., w związku z powołaniem powoda do zarządu pozwanej Spółki, strony zawarły aneks do umowy o pracę. Zgodnie z wyżej wymienionym aneksem - strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony, a powodowi przyznane zostało prawo
do odprawy w wysokości 12-krotności miesięcznego wynagrodzenia z tytułu rozwiązania umowy o pracę przez pracodawcę.

W skład Zarządu Spółki w tym okresie wchodziła także U. R., którą uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 12.07.2011r. odwołano z pełnienia funkcji Prezesa Zarządu z dniem 18.07.2011r. i powołano na stanowisko Wiceprezesa Zarządu na kadencję kończącą się zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za 2012 rok.

Uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 12.07.2011r. powołano na funkcję Prezesa Zarządu J. B. (2) z dniem 18.07.2011r. na kadencję kończącą się zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za 2012 rok.

Uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 18.10.2011r. odwołano z funkcji Wiceprezesa Zarządu U. R. z dniem 19.10.2011r.

Uchwałą Nr(...)Rady Nadzorczej (...) S.A. z dnia 18.10.2011r. z dniem 19.10.2011r. powołano M. W. na Członka Zarządu (...) S.A. wspólnej kadencji 2010-2013.

W związku z powołaniem do Zarządu Spółki na stanowisko Prezesa J. B. (2), zmieniono warunki umowy o pracę U. R., poprzez przyznanie jej prawa do odprawy w wysokości 12-krotności miesięcznego wynagrodzenia z tytułu rozwiązania umowy o pracę przez pracodawcę.

Umowy o pracę z pozostałymi Członkami Zarządu, w tym Prezesa Zarządu,
nie zawierały zapisu w przedmiocie odprawy.

Dalej Sąd ustalił, że uchwałą Nr (...) Rady Nadzorczej pozwanej z dnia 5.12.2012r. postanowiono o przeprowadzeniu audytu wewnętrznego w Spółce.

Zarząd Spółki został zobowiązany do złożenia w terminie do dnia 14.12.2012r. wyjaśnień między innymi w zakresie przyczyn przekroczenia kosztów w zakładzie
w J., kosztów wynagrodzeń, w tym kosztów odprawy U. R., podwyżki wynagrodzenia dla B. K., kosztów zatrudnienia dodatkowych pracowników, tj. pełnomocnika d/s ekonomicznych i asystenta prezesa d/s handlowo-produkcyjnych, przyczyn i okoliczności odwołania B. K. z funkcji prokurenta Spółki, zasadności i formalnej podstawy premii pieniężnych wypłaconych na rzecz członków zarządu Spółki, otwarcie nowego punktu sprzedaży w S..

Uchwałą Nr (...) podjętą jednogłośnie przez Radę Nadzorczą pozwanej Spółki w dniu 31.01.2013r. powód został odwołany z dniem 7.02.2013r. z funkcji Członka Zarządu
oraz ze składu zarządu (...) S.A. wspólnej kadencji 2010-2013.

W dniu 12.02.2013r. R. D. (1) wysłał do powoda e-maila proponując rozwiązanie umowy o pracę na mocy porozumienia stron i jednocześnie wypłacenie odprawy stanowiącej równowartość trzykrotności miesięcznego wynagrodzenia brutto.

W dniu 28.02.2013r. pozwana Spółka złożyła powodowi oświadczenie
o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia.

Dnia 31.03.2013r. pozwana sporządziła świadectwo pracy powoda, wysyłając je
na adres zamieszkania powoda.

Wezwaniem z dnia 11.04.2013r. powód wystąpił do strony pozwanej z ostatecznym przedsądowym wezwaniem do zapłaty odprawy w wysokości 240.000 zł brutto w terminie
do dnia 15.04.2013r.

Uchwałą z dnia 25.06.2013r. Zwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy (...) S.A. odmówiła udzielenia absolutorium powodowi z wykonywania funkcji Członka Zarządu w 2012r.

Uchwałą z dnia 4.07.2013r. Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Akcjonariuszy (...) S.A. postanowiło pociągnąć do odpowiedzialności odszkodowawczej powoda T. D. i w związku z tym, pismem z dnia 5.07.2013r. powód został wezwany przez pozwaną Spółkę do zapłaty kwoty 519.810, 90 zł z tytułu wstępnie oszacowanej wysokości szkody poniesionej przez pozwaną Spółkę.

Nadto Sąd ustalił, że pozwana w dniu 28.02.2013r. złożyła powodowi oświadczenie
o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem okresu wypowiedzenia.

Przyczyną wypowiedzenia powodowi T. D. umowy o pracę była rażąco negatywna ocena jego pracy na zajmowanym stanowisku: Członek Zarządu - Dyrektor Handlowy i doprowadzenie do takiego pogorszenia sytuacji gospodarczej Spółki, które skutkuje zagrożeniem upadłością oraz utratą płynności (...) S.A. z/s w J., wynikającą między innymi z:

1. działania przez T. D. na szkodę Spółki (...) S.A., poprzez poważną niegospodarność w pogarszającej się sytuacji Spółki, przejawiającą się między innymi:

- dopuszczeniem do znacznego wzrostu wynagrodzeń podstawowych oraz premiowych kluczowych pracowników Spółki nieuzasadnionego poprawą wyników wypracowanych przez Spółkę,

- nieuzasadnionym otwarciem sklepu w S. wraz z biurem w dużej odległości
od zakładów oraz siedziby Spółki, poniesieniem przez Spółkę na ten cel znaczących nakładów - bez wnikliwej analizy celowości oraz opłacalności tego przedsięwzięcia oraz poza strukturą handlową Spółki przygotowaną przez Zarząd, zatwierdzoną przez Radę Nadzorczą,

- bierną postawą skutkującą brakiem redukcji kosztów - w sytuacji zagrożenia upadłością Spółki oraz utratą płynności finansowej Spółki,

2. niedopełnienia przez powoda obowiązków przewidzianych regulaminem dla stanowiska Członka Zarządu - Dyrektora Handlowego, w tym w szczególności:

- brak czynnej kontroli nad rozwojem sieci sprzedaży, przyzwolenie na podejmowanie decyzji związanych ze sprzedażą przez Dyrektora Zarządzającego wraz z Dyrektorem Produkcji lub Prokurentem, tj. z pominięciem osoby odpowiedzialnej za realizację polityki sprzedaży - Dyrektora Handlowego,

- brak wiedzy D. Handlowego na temat kosztów ponoszonych w obszarze kosztów sprzedaży (w tym między innymi kosztów i nakładów poniesionych)
na otwarcie nowego punktu sprzedaży w S.,

- przyzwolenie na inwestycje w projekty bez potencjału do generowania zysków;

- wzrost kosztów sprzedaży połączony ze spadkiem przychodów ze sprzedaży, generujący ponoszenie kosztów nieuzasadnionych,

3. biernej postawy w sytuacji przekroczenia kompetencji regulaminowych przez Prezesa Zarządu, poprzez wejście w kompetencje Członka Zarządu - Dyrektora Handlowego
w związku z uruchomieniem nowego punktu sprzedaży w S.,

4. biernej postawy w sytuacji utworzenia stanowisk pracy poza schematem organizacyjnym Spółki zatwierdzonym przez Radę Nadzorczą,

5. biernej postawy w sytuacji braku przestrzegania regulaminu organizacyjnego
w zakresie kart stanowisk pracy,

6. biernej postawy w zakresie nadmiernego wynagradzania premiowego pracowników działów: finansowego, kadr i płac oraz administracji,

7. akceptacji wypłaty premii dla pracowników działów: marketingu i sprzedaży
w sytuacji strat finansowych Spółki oraz zagrożenia utraty finansowej Spółki,

8. udzielaniu lakonicznych odpowiedzi na pytania kierowane przez Radę Nadzorczą Spółki oraz wprowadzenie w błąd Rady Nadzorczej,

9. braku protokołowania posiedzeń Zarządu Spółki zgodnie z art. 376 k.s.h.,

10. podpisania przez powoda aneksu do umowy o pracę z członkiem zarządu M. W. bez upoważnienia Rady Nadzorczej Spółki oraz z naruszeniem
art. 379 § 1 k.s.h.

W pozwanej Spółce obowiązywał regulamin Zarządu z dnia 11.11.2011r. zatwierdzony uchwałą Rady Nadzorczej (...) S.A. z tej samej daty.

Z regulaminu wynika, że Zarząd działa kolegialnie, a do składania oświadczeń
w imieniu Spółki uprawnieni są dwaj członkowie zarządu lub jeden członek zarządu działający łącznie z prokurentem.

Posiedzenia Zarządu odbywają się z częstotliwością stosowną do potrzeb Spółki,
a posiedzenia zwoływane są przez prezesa zarządu z własnej inicjatywy lub na wniosek innego członka zarządu. Posiedzenia zarządu są protokołowane, a protokół powinien zawierać co najmniej datę posiedzenia, nazwiska i imiona członków zarządu obecnych na posiedzeniu oraz osób zaproszonych, porządek obrad, ilość oddanych głosów za poszczególnymi uchwałami. Podjęte uchwały stanowią załącznik do protokołu.

Ponadto, w pozwanej Spółce obowiązywał regulamin organizacyjny, który określał funkcjonowanie Spółki.

Na czele zarządu stał dyrektor zarządzający, który odpowiada za wykonywanie całokształtu zadań Spółki, poprzez bezpośredni nadzór nad pionami funkcjonalnymi, kierowanymi przez:

- Dyrektora Handlowego;

- Dyrektora Finansowego;

- Dyrektora Marketingu;

- Dyrektora Produkcji.

W regulaminie tym określono obowiązki dyrektora handlowego w punkcie 10
w podpunkcie 3.

Dyrektorowi handlowemu podlegał oddział sprzedaży krajowej oraz dział sprzedaży zagranicznej.

Dyrektorowi marketingu podlegał dział marketingu oraz dział rozwoju produktu.

Dyrektorowi finansowemu podlegał dział finansowy, dział kontrolingu, dział kadr
i płac, dział informatyki.

Dyrektorowi produkcji podlegały zakłady produkcyjne w J., S. i J. oraz koordynator d/s zaopatrzenia, BHP, Ochrona ppoż., Obrona Cywilna oraz dział zapewnienia jakości.

Na czele każdego zakładu produkcyjnego stoi dyrektor zakładu. Ponadto, przy każdym zakładzie prowadzony jest sklep firmowy.

W trakcie posiedzenia Rady Nadzorczej (...) S.A. w dniu 30.08.2011r. D. M. zaproponował zmianę warunków pracy dla Prezesa Zarządu J. B. (2) w ten sposób, że obejmie on stanowisko „Prezes Zarządu - Dyrektor Zarządzający”. Po objęciu tego stanowiska J. B. (2) miał odpowiadać za całokształt spraw zakładu pracy i być przełożonym wszystkich pracowników, w tym Wiceprezesa Zarządu - Dyrektora Finansowego oraz Członka Zarządu - Dyrektora Sprzedaży, a nadto odpowiadać bezpośrednio za nadzór nad działem produkcji.

Uchwałą Nr (...) z tej samej daty Rada Nadzorcza powołała J. B. (2)
na wyżej wskazane stanowisko.

W trakcie posiedzenia Rady Nadzorczej (...) S.A. w dniu 18.11.2011r.,
w której uczestniczył cały Zarząd Spółki, a nadto B. K. i B. P., omawiano założenia do systemów motywacyjnych dla kadry kierowniczej.

Prezes zarządu J. B. (2) przedstawił założenia, w których wskazał, że zamierza ustalić różne kryteria przyznawania premii:

- dla mistrzów i kierowników zakładu - wydajność produkcji oraz jakość wyprodukowanych wyrobów;

- dla dyrektorów zakładów - wydajność produkcji oraz dodatni wynik operacyjny zakładu;

- dla pracowników działu sprzedaży - realizacja obrotów według założeń budżetowych oraz dodatni wynik operacyjny Spółki;

- dla pracowników administracji - realizacja powierzonych zadań oraz dodatni wynik operacyjny Spółki.

Jednocześnie J. B. (2) poinformował, że planuje wdrożenie tego systemu
od stycznia 2012 roku. System premiowania nie powstał.

Również Sąd ustalił, że w okresie zatrudnienia powoda stan zatrudnienia w dziale sprzedaży i marketingu pozwanej Spółki ulegał stopniowemu zmniejszeniu, bowiem na dzień:

- 1.01.2012r. wynosił 42 pracowników;

- 31.12.2012r. wynosił 40 pracowników;

- 31.01.2013r. wynosił 39 pracowników.

W latach 2012 - 2013 wypłacono w zakładach w S., J. i J. oraz w Centrali premie dla pracowników administracyjnych, które wynosiły:

- w 2012r. w S. - 388.561,06 zł,

- w 2013r. w S. - 182.497,36 zł,

- w 2012r. w J. - 433.792,00 zł,

- w 2013r. w J. - 2.498,00 zł,

- w 2012r. w J. - 806.393,00 zł,

- w 2013r. w J. - 694.733,00 zł,

- w 2012r. w Centrali - 56.722,00 zł,

- w 2013r. w Centrali - 13.177,00 zł.

Bezspornym jest, że w 2013r. pracownikom administracyjnym obniżono wynagrodzenie o 25%, a wszyscy pracownicy zatrudnieni w fabryce w J. przeszli
na 4/5 etatu i obniżono im stosunkowo wynagrodzenie.

Bezspornym jest, że w latach 2010-2013 w pozwanej Spółce występował spadek udziału w sprzedaży krajowej w sprzedaży ogółem, a przyczynami tej sytuacji był między innymi spadek popytu na rynku krajowym, który wynosił:

- w 2010r. - 57% udziału w sprzedaży krajowej, 43% w zagranicznej,

- w 2011r. - 48% udziału w sprzedaży krajowej, 52% w zagranicznej,

- w 2012r. - 41% udziału w sprzedaży krajowej, 59% w zagranicznej.

W kolejnych sprawozdaniach finansowych wskazywano, że przyczyną spadku sprzedaży mebli jest „kryzys na rynku krajowym w branży, zwłaszcza dla producentów mebli z wyższej półki, a do nich zaliczają się meble W. i (...).

Na podstawie umowy najmu powierzchni handlowej podpisanej przez J. B. (2) i B. K. z właścicielem M. Z. w dniu 1.04.2012r. pozwana wynajęła pomieszczenia położone w S. przy ulicy (...) celem uruchomienia sklepu, w którym miały być sprzedawane produkty strony pozwanej. Ponadto, na podstawie umowy najmu powierzchni biurowej z dnia 5.09.2012r. podpisanej przez J. B. (2) i M. W. wynajęto pomieszczenia biurowe o łącznej powierzchni 205,91 m ². W związku z zawartymi umowami w dniu 2.04.2012r., J. B. (2)
oraz B. K. zawarli umowę z firmą (...), (...) s.c. Usługi (...), Handel na wykonanie prac remontowo-modernizacyjnych
w obiekcie oraz przed obiektem w S. przy ul. (...).

Na podstawie kolejnej umowy podpisanej przez J. B. (2) i M. W. z firmą (...), (...) s.c. Usługi (...), Handel, w dniu 7.05.2012r. zleceniobiorca zobowiązał się do wykonania prac remontowo-modernizacyjnych w S. przy ulicy (...).

Na podstawie umowy z dnia 22.05.2012r. podpisanej przez J. B. (2)
i B. K. z Przedsiębiorstwem Handlowym (...), wykonawca zobowiązał się do wykonania robót budowlanych polegających na ułożeniu podłóg w remontowanym lokalu w S..

Na podstawie umowy najmu z dnia 11.06.2012r. podpisanej przez J. B. (2) i B. K. z J. N. ustalono najem części działki
z przeznaczeniem na ustawienie reklamy o powierzchni do 15 m ².

Bezspornym jest, że koszty otwarcia sklepu w S. wyniosły 215.662, 57 zł.

Na podstawie umowy agencyjnej podpisanej przez J. B. (2) i M. W. w dniu 28.06.2010r., K. S. zobowiązany został do bieżącej obsługi i prowadzenia sklepu firmowego położonego w S. oraz sprzedaży wyrobów gotowych pozwanego.

W dniu 1.03.2012r. J. B. (2) i B. K. podpisali z P. T. umowę o pracę na stanowisko asystenta Prezesa d/s handlowo-produkcyjnych
z wynagrodzeniem 5.500 zł brutto w pełnym wymiarze czasu pracy i na czas nieokreślony. Umowa została rozwiązana na podstawie porozumienia stron w dniu 5.04.2013r. Łączne koszty pracodawcy to kwota 100.163,51 zł.

Z kolei na podstawie umowy o pracę z dnia 1.05.2012r. podpisanej przez J. B. (2) i M. W. z M. G. zawartej na czas nieokreślony
od dnia 1.05.2012r. Sąd Okręgowy ustalił, że M. G. zajmował będzie stanowisko pełnomocnika Prezesa Zarządu d/s ekonomicznych z wynagrodzeniem 8.200 zł brutto.

Na mocy porozumienia stron umowa została rozwiązana z dniem 30.09.2013r.

W ostatnim okresie zatrudnienia M. G. przebywał na zwolnieniach lekarskich w okresie od 1.02.2013r. do 31.07.2013r. i 26.09.2013r.

Łączne koszty pracodawcy to kwota 107.764,93 zł.

Faktury dotyczące inwestycji w S. podpisywane były przez obecnego w firmie Członka Zarządu lub Prokurenta.

Na inwestycje w S. określony był budżet i gdy dochodziło do wykonania kosztów, to były one pokazywane w stosunku do określonego budżetu. Część faktur dotyczących inwestycji w S. była akceptowana przez powoda.

Na skutek restrukturyzacji pozwanej Spółki w dniu 10.01.2013r. zbyto wszystkie posiadane udziały (...) w Wielkiej Brytanii oraz podjęto decyzję o likwidacji działalności handlowej w sklepach własnych w W. i S..

W dniu 25.10.2011r. J. B. (2) i M. W. zawarli z B. K. aneks do umowy o pracę, na podstawie której z dniem 25.10.2011r. miała ona pełnić funkcję Dyrektora Finansowego - Głównego księgowego z wynagrodzeniem 15.000 zł brutto miesięcznie.

Uchwałą zarządu (...) S.A. z dnia 24.10.2011r. udzielono B. K. prokury.

Na mocy porozumienia zawartego w dniu 28.11.2012r. przez J. B. (2)
i M. W., z dniem 1.12.2012r. powierzono B. K. stanowisko Głównego księgowego z wynagrodzeniem 12.000 zł brutto miesięcznie.

W dniu 21.02.2013r. D. M. i M. W. zawarli z B. K. porozumienie, na mocy którego z dniem 1.02.2013r. obniżono jej wynagrodzenie do kwoty 6.000 zł brutto.

Ponadto, na podstawie aneksu z dnia 1.08.2014r. i porozumienia zmieniającego usunięto z regulaminu wynagradzania obowiązującego u strony pozwanej postanowienia przyznające pracownikom prawo do nagrody jubileuszowej.

Na podstawie aneksu do umowy o pracę z dnia 2.02.2009r. podpisanego przez U. R. i T. M. z M. W., z dniem 1.02.2009r. ustalono,
że M. W. zajmował będzie stanowisko Dyrektora zakładu Nr (...) w J., pracował w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem 10.000 zł brutto na podstawie umowy zawartej na czas określony do dnia 31.08.2013r.

Uchwałą Nr (...) Rady Nadzorczej (...) S.A. z dnia 18.10.2011r., z dniem 19.10.2011r. powołano M. W. na członka zarządu (...) S.A. wspólnej kadencji 2010-2013.

W dniu 20.10.2011r. J. B. (2) i T. D. podpisali z M. W. aneks do umowy o pracę zawartej na czas określony, ustalając stanowisko Dyrektora Produkcji z wynagrodzeniem zasadniczym 17.000 zł brutto miesięcznie.

W dniu 24.10.2011r. T. D. wraz z M. W. udzielili prokury B. K..

Uchwałą Nr (...) Rady Nadzorczej z dnia 29.03.2013r. postanowiono z dniem 31.03.2013r. rozwiązać umowę o pracę z M. W. za porozumieniem stron. Jednocześnie uchwałą Nr 3 z tej samej daty postanowiono, iż od dnia 1.04.2013r. z tytułu pełnienia funkcji Członka Zarządu Spółki (...) przysługiwać będzie wynagrodzenie w wysokości 4.000 zł brutto.

W dniu 1.07.2010r. U. R. wraz z J. B. (3) podpisali
z J. W. umowę o pracę na czas określony od dnia 1.07.2010r. do dnia 31.12.2011r. na stanowisko Dyrektora marki W. w pełnym wymiarze czasu pracy
z wynagrodzeniem 9.400 zł brutto.

Na podstawie aneksu do umowy o pracę podpisanego przez J. B. (2)
i T. D. z J. M.-W., z dniem 9.11.2011r. powierzono jej stanowisko p.o. D. marketingu z wynagrodzeniem 9.400 zł brutto.

Na podstawie umowy o pracę podpisanej przez J. B. (2) i T. D. z J. W. zawartej na czas określony od 1.01.2012r. do 31.12.2014r., powierzono jej stanowisko p.o. Dyrektora marketingu z wynagrodzeniem 11.000 zł brutto i rozwiązano ją z dniem 31.05.2013r.

Na podstawie aneksu do umowy o pracę zawartego przez U. R.
i J. B. (3) z E. F., z dniem 1.02.2011r. ustalono, iż E. F. zajmowała będzie stanowisko D. rynku kontraktowego z wynagrodzeniem 6.300 zł brutto miesięcznie.

Na podstawie kolejnego aneksu z dnia 23.02.2012r. podpisanego przez J. B. (2) i T. D. z E. F. ustalono, iż z dniem 1.03.2012r. zajmowała będzie stanowisko D. eksportu z wynagrodzeniem 9.000 zł brutto.

Na podstawie aneksu z dnia 6.11.2013r. podpisanego przez B. K.
i M. W. ustalono, iż E. F. zajmowała będzie stanowisko dyrektora kontraktu z wynagrodzeniem 10.000 zł brutto miesięcznie.

Na podstawie umowy o pracę zawartej na czas określony od dnia 6.04.2010r. do dnia 31.12.2011r. z D. O., a podpisanej przez U. R. i T. M. ustalono, że D. O. zajmował będzie stanowisko Dyrektora marki (...) z wynagrodzeniem 6.000 zł brutto miesięcznie.

Na postawie kolejnej umowy o pracę z dnia 21.12.2011r. podpisanej przez J. B. (2) i T. D. zawartej na czas określony od dnia 1.01.2012r. do dnia 31.12.2014r. ustalono, że D. O. zajmował będzie stanowisko Dyrektora marki (...) z wynagrodzeniem 8.000 zł brutto.

Na podstawie porozumienia stron z dnia 28.02.2013r. rozwiązano umowę o pracę
z dniem 5.03.2013r.

W dniu 1.11.2009r. U. R. i J. Z. (2) zawarli z T. W. aneks do umowy zawartej na czas nieokreślony ustalając, że z dniem 1.11.2009r. T. W. zajmował będzie stanowisko dyrektora marki (...) w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem 6.000 zł brutto.

Na podstawie kolejnego aneksu z dnia 24.02.2011r. ustalono to samo stanowisko,
a wynagrodzenie podniesiono do kwoty 6.300 zł brutto.

Kolejnym aneksem z dnia 30.09.2011r. podpisanym przez U. R.
i T. D. ustalono, iż z dniem 1.10.2011r. T. W. zajmował będzie stanowisko Dyrektora Trade Marketing w pełnym wymiarze czasu pracy z wynagrodzeniem 6.300 zł miesięcznie.

Na podstawie aneksu z dnia 1.06.2012r. podpisanego przez J. B. (2)
i T. D. ustalono, iż T. W. zajmował będzie stanowisko Dyrektora sprzedaży krajowej z wynagrodzeniem zasadniczym 7.500 zł brutto miesięcznie.

Na mocy porozumienia z dnia 29.05.2013r. obniżono wynagrodzenie T. W. do kwoty 6.000 zł brutto miesięcznie.

Bezspornym jest, że działalność Spółki w 2010 roku zamknęła się stratą netto
w wysokości 1.119 tys. zł, w 2011 roku zamknęła się stratą netto w wysokości 5.308 tys. zł, w 2012 roku zamknęła się stratą netto w wysokości 11.343 tys. zł.

Pismem z dnia 31.01.2013r. pozwana Spółka rozwiązała umowę o pracę z J. B. (2) bez zachowania okresu wypowiedzenia z powodu ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych w sytuacji zagrożenia upadłością oraz utratą płynności finansowej Spółki (...)

W dniu 20.02.2014r. w sprawie V P 213/13 Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej strony zawarły następującej treści ugodę:

1. strona pozwana (...) z/s w J. cofa swoje oświadczenie woli z dnia 31.01.2013r. o rozwiązaniu z powodem J. B. (2) umowy o pracę
bez wypowiedzenia, na co powód wyraża zgodę,

2. strony zgodnie ustaliły, że stosunek pracy został rozwiązany z dniem 31.01.2013r.
za porozumieniem stron,

3. strona pozwana (...) S.A. z/s w J. zobowiązała się w terminie 14 dni od daty zawarcia ugody do sprostowania świadectwa pracy powoda i przesłania tak sprostowanego świadectwa pocztą, listem poleconym na adres powoda znany pracodawcy, przy czym, nadanie korespondencji nastąpi nie później, niż w 14 dniu
od daty zawarcia ugody,

4. powód J. B. (2) oświadczył, że niniejsza ugoda wyczerpuje wszelkie jego roszczenia do pozwanego pracodawcy wynikające ze stosunku pracy,

5. strona pozwana oświadczyła, że nie ma żadnych roszczeń do powoda wynikających
ze stosunku pracy,

6. strona pozwana cofnęła pozew wzajemny złożony w tej sprawie, a powód wyraził
na to zgodę,

7. powód i strona pozwana zgodnie oświadczyli, że niniejsza ugoda rozstrzyga wszelkie ich wzajemne roszczenia ze stosunku pracy.

Prowadząc działalność gospodarczą, pozwana Spółka jest stroną dwóch umów kredytowych. Jest to kredyt obrotowy z dnia 5.06.2003r. z Bankiem (...) S.A. we W. w kwocie 12.400.000,00 zł, a data ostatecznej spłaty kredytu wyznaczona została na dzień 31.08.2013r. Ponadto, Spółka zaciągnęła w tym Banku kredyt inwestycyjny na łączną kwotę 9.500.000,00 zł.

W związku z trudną sytuacją finansową, w pozwanej firmie wzrosła wysokość wymagalnych zobowiązań, następują opóźnienia w odprowadzaniu składek na ubezpieczenia społeczne do ZUS-u, jak również opóźnienia w opłacaniu podatku od nieruchomości.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Okręgowy uznał powództwo, jako częściowo uzasadnione.

Sąd wskazał, że zgodnie z art. 8 Kodeksu pracy: „ nie można czynić ze swojego prawa użytku, który byłby sprzeczny ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem tego prawa
lub zasadami współżycia społecznego. Takie działanie lub zaniechanie uprawnionego nie jest uważane za wykonywanie prawa i nie korzysta z ochrony”.

Konstrukcja nadużycia prawa podmiotowego ma charakter wyjątkowy i może być zastosowana tylko po wykazaniu wyjątkowych okoliczności (wyrok SN z dnia 7.01.2014r., sygn. I PK 149/13, M.P.Pr.2014/4/204-209).

Sąd podniósł, iż przedmiotem sporu było ustalenie, czy powód T. D.
ma prawo do odprawy ustalonej na mocy aneksu z dnia 30.08.2011r., czy też w oparciu
o wyżej cytowany przepis art. 8 k.p., jego żądanie nie powinno zostać uwzględnione.

Sąd zauważył, że pozwany pracodawca, przyznając powodowi prawo do odprawy,
nie zawarł w aneksie z dnia 30.08.2011r. żadnych warunków, od spełnienia których uzależniona byłaby wypłata tej odprawy.

Dlatego też, po przeprowadzeniu postępowania dowodowego, Sąd Okręgowy uznał żądanie powoda za uzasadnione do połowy dochodzonej kwoty, w oparciu o wyżej cytowany przepis art. 8 k.p.

Sąd Okręgowy nie podzielił stanowiska strony pozwanej, że aneks z dnia 30.08.2011r. przyznający powodowi między innymi prawo do odprawy, jest nieważny.

Sąd wskazał, że w sprzeciwie od nakazu zapłaty strona pozwana nie kwestionowała istnienia, czy też ważności aneksu do umowy o pracę powoda oraz nie czyniła jakichkolwiek sugestii, jakoby zgodny zamiar stron i cel podpisania aneksu pozostawał odmienny od tego, wynikającego z jego literalnego brzmienia. Ponadto powód na podstawie tego aneksu nadal świadczył pracę w pełnym wymiarze czasu pracy i na czas nieokreślony.

Wbrew twierdzeniom strony pozwanej, pomimo rozwiązania umowy o pracę
z J. B. (2) w trybie dyscyplinarnym, z dniem 31.01.2013r. nie zaistniały żadne przyczyny, które pozwalałyby na przyjęcie, że odpadła podstawa prawna do żądania zapłaty odprawy w kwocie 240.000 zł.

Niewątpliwie, w pozwanej Spółce prawo do odprawy zagwarantowane miał tylko powód oraz U. R., a wynikało to z faktu powołania na stanowisko Prezesa Zarządu J. B. (2).

Strony wiązała ważna umowa o pracę, w tym ustalone w aneksie prawo do odprawy.

Sąd Okręgowy stanął na stanowisku, że uchwała z dnia 30.08.2011r. została podjęta
w sposób ważny i skuteczny, gdyż na jej podstawie został przygotowany przez służby kadrowe Spółki aneks do umowy powoda.

Strona pozwana w żaden przekonywujący sposób nie wykazała, dlaczego po upływie ponad roku od zawiśnięcia sporu, zgłasza zarzut nieważności zapisu o odprawie.

Zauważył dodatkowo, że dokumenty, na które powołuje się pozwana, tj. uchwała Nr (...) Rady Nadzorczej (...) S.A. z dnia 30.08.2011r. oraz protokół z posiedzenia Rady Nadzorczej sporządzony w tym dniu wraz z uchwałami Nr (...) i (...), były w posiadaniu strony pozwanej od momentu ich wytworzenia w dniu 30.08.2011r. i nie było żadnych przeszkód,
by zarzut ten zgłosić w sprzeciwie od nakazu zapłaty (co oczywiście byłoby przedmiotem postępowania dowodowego).

Zdaniem Sądu, niewątpliwie zgłoszony zarzut jest spóźniony.

Odnosząc się do poszczególnych zarzutów zawartych w sprzeciwie od nakazu zapłaty, Sąd Okręgowy wskazał, że trudna sytuacja finansowa Spółki nie była efektem tylko
i wyłącznie działań powoda.

Podejmując pracę u strony pozwanej w czerwcu 2011r., Spółka już wykazywała straty w wysokości 37.504 tys. zł. Strona pozwana pomija zupełnie fakt kryzysu na rynku meblarskim, pomimo, że w sprawozdaniach finansowych na koniec 2011r. i 2012r. informowała o tym fakcie, który (kryzys) „był zwłaszcza odczuwalny dla producentów mebli z wyższej półki, a do nich zaliczają się meble W. i (...)”.

Tym samym, Sąd Okręgowy nie dał wiary zeznaniom R. D. (1), że to powód przyczynił się do pogorszenia sytuacji finansowej strony pozwanej.

Bezzasadnym jest zarzut pozwanej dotyczący dopuszczenia przez powoda
do znaczącego wzrostu wynagrodzeń podstawowych i kluczowych pracowników Spółki.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że identyczny w treści zarzut przedstawiono J. B. (2), wręczając mu wypowiedzenie umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym.

Ponadto, zmiany wynagrodzeń związane były ze zmianą zakresów obowiązków.

Nie budzi wątpliwości, że po rozwiązaniu umowy o pracę z T. M., E. F. przejęła jego obowiązki, jako Dyrektora Eksportu i to, zdaniem Sądu, uzasadniało zaproponowanie jej wyższego wynagrodzenia.

Sąd podkreślił, że pozwany nie wykazał, że powód podpisując w dniu 20.10.2011r.
z M. W. umowę o pracę, miał świadomość, iż M. W. został powołany do zarządu Spółki.

Powód nie wykazał uzasadnienia dla podwyższenia wynagrodzenia J. W., która zajmowała stanowisko p.o. Dyrektora Marketingu.

Dalej Sąd podkreślił, iż zarzuty skierowane do powoda w zakresie podpisania umów
o pracę z M. G. i P. T., są bezzasadne.

Jak wynika z ustaleń Sądu, pod umowami o pracę wyżej wymienionych osób podpisali się J. B. (2), B. K. i M. W.. Nadto, strona pozwana zarzuciła J. B. (2), rozwiązując z nim umowę o pracę w trybie dyscyplinarnym, że dopuścił do utworzenia stanowisk pracy poza schematem organizacyjnym Spółki, zatwierdzonym przez Radę Nadzorczą.

Podobna sytuacja dotyczy B. K., z którą kolejne umowy podpisywali J. B. (2) i M. W..

Bezzasadne są zarzuty strony pozwanej w zakresie inwestycji w S., tj. otwarcia sklepu firmowego i Biura Zarządu.

Ponownie Sąd wskazał, że strona pozwana, rozwiązując w trybie dyscyplinarnym umowę o pracę z J. B. (2), wskazała, że nieuzasadnionym było otwarcie sklepu
w S. wraz z biurem w dużej odległości od zakładów oraz siedziby Spółki, poniesieniu na ten cel znaczących nakładów - bez wnikliwej analizy celowości oraz opłacalności tego przedsięwzięcia oraz poza strukturą handlową Spółki. Przekroczenie kompetencji regulaminowych, poprzez wejście w kompetencje Dyrektora Handlowego w związku
z uruchomieniem nowego punktu sprzedaży w S..

Z tych względów twierdzenie, że powód osobiście ponosi odpowiedzialność za koszty związane z inwestycją w S., w ocenie Sądu, nie zasługuje na uwzględnienie.

Pozwana nie wykazała, że powód brał udział osobiście w działaniach mających
na celu otwarcie sklepu w S..

Powód T. D. w pozwanej Spółce zatrudniony był na podstawie umowy
o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na czas nieokreślony i jednocześnie został powołany do Zarządu pozwanej Spółki.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego panuje zgodny pogląd, według którego osoba fizyczna pełniącą funkcję członka zarządu w spółce prawa handlowego może być podwójnie powiązana z tą spółką. Może ją wiązać ze spółką stosunek organizacyjno-prawny
i jednocześnie stosunek pracy. Pierwszy z nich podlega regulacji k.s.h., a drugi przepisom k.p. (vide: wyrok SN z 18.12.2002r., I PK 296/02, PP Nr 7-8/2003 s. 49, 26.09.2006r.,
II PK 47/06 OSNP Nr 19-20/2007/271).

W związku z tym, zdaniem Sądu Okręgowego, oceniając żądanie powoda zapłaty
na jego rzecz odprawy, koniecznym było uwzględnienie także działań, czy też zaniechań
ze strony powoda, które miały wpływ na sytuację finansową strony pozwanej i ocena tych okoliczności przez pryzmat wyżej wymienionych zasad współżycia społecznego. Tym bardziej, że powód uzyskał prawo do odprawy na mocy aneksu i związane to było
z powołaniem go do Zarządu pozwanej spółki.

Zarząd jest organem, przez który spółka akcyjna realizuje zdolność do czynności prawnych. Jeżeli statut nie stanowi inaczej, w przypadku, gdy zarząd jest wieloosobowy-wszyscy członkowie zarządu są obowiązani i uprawnieni do wspólnego prowadzenia spraw.

Zasadą jest równość praw i obowiązków członków zarządu. Przez członka zarządu należy rozumieć każdego członka zarządu bez względu na jego określenie w statucie (prezes, vice-prezes, zastępca prezesa).

Jak wynika z ustalonego stanu faktycznego, na mocy uchwały Rady Nadzorczej (...) S.A., J. B. (2) powierzono stanowisko Prezesa Zarządu - Dyrektora Zarządzającego, który był przełożonym między innymi powoda i odpowiadał także za dział produkcji.

Ta okoliczność nie może jednak, zdaniem Sądu, stanowić podstawy do uznania,
że powód zasiadając w Zarządzie pozwanej Spółki, nie ponosi odpowiedzialności za decyzje podjęte przez ten Zarząd.

Niewątpliwie, przyznanie premii pracownikom działu handlowego, czy marketingu, wymagało akceptacji powoda, a ostateczną decyzję podejmował Prezes Zarządu J. B. (2).

Ponadto, w toku postępowania dowodowego przed Sądem powód nie wykazał,
by podjął jakiekolwiek czynności - występując do Zarządu z wnioskami dotyczącymi zmiany zasad przyznawania premii.

Fakt, że powód nie uczestniczył w czynnościach związanych z uruchomieniem sklepu w S., nie może stanowić podstawy do uznania, że nie ponosi odpowiedzialności
za wydatkowane na ten cel środki.

Z chwilą uzyskania informacji, jego obowiązkiem było wystąpienie do Zarządu
z wnioskiem mającym na celu określenie opłacalności tej inwestycji.

Z § 9 Regulaminu Zarządu wynika obowiązek informowania Prezesa Zarządu o stanie spraw Spółki. Natomiast z § 10 tegoż regulaminu możliwość wystąpienia z wnioskiem o zwołanie posiedzenia Zarządu.

W oparciu o ustalony stan faktyczny oraz mając na uwadze powyższe rozważania, Sąd Okręgowy uznał, że w rozpoznawanej sprawie koniecznym było zastosowanie klauzuli zasad współżycia społecznego, o której mowa w art. 8 k.p.

Jednakże, zdaniem Sądu Okręgowego, w oparciu o treść art. 8 k.p., niezasadnym byłoby pozbawienie powoda prawa do połowy odprawy.

Uznając zasadność żądania powoda do kwoty 120.000,00 zł brutto, Sąd Okręgowy miał na uwadze fakt, że to pozwany pracodawca zaproponował T. D. zawarcie aneksu, na mocy którego uzyskał on możliwość dochodzenia tej kwoty.

Sąd wskazał, że pozwana zatrudnia ponad 1000 pracowników, więc zakładać należy, że dysponuje odpowiednią obsługą prawną i przed popisaniem spornego aneksu przedłożył swoim prawnikom dokument, na podstawie którego powód uzyskiwał prawo do spornej odprawy bez żadnych warunków.

Uznając żądanie powoda za uzasadnione co do zasady, Sąd Okręgowy zasądził
na rzecz T. D. kwotę 120.000,00 zł, mając na uwadze, że ze względu
na zaniechania powoda będącego Członkiem Zarządu, uwzględnienie żądania w całości byłoby sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Sąd Okręgowy w pełni podzielił stanowisko strony pozwanej, że uwzględnienie żądania w całości byłoby sprzeczne z zasadą uczciwości, przyzwoitości, solidarności między pracownikami i lojalności pracodawcy wobec wszystkich pracowników.

Te okoliczności, zdaniem Sądu nie mogą stanowić podstawy do uwzględnienia żądania zapłaty odprawy w całości.

Dodatkowo zauważyć należy, że powód przepracował w pozwanej Spółce 22 miesiące i dlatego zasądzenie odprawy w całości byłoby świadczeniem niegodziwie wysokim, mając dodatkowo na uwadze fakt, że powód na podstawie umowy o pracę zarabiał 20.000 zł brutto miesięcznie i miał prawo do premii uznaniowej, samochodu służbowego, telefonu i laptopa.

Kierując się sytuacją finansową pozwanej Spółki, w oparciu o treść art. 320 k.p.c.,
Sąd Okręgowy kwotę 120.000 zł rozłożył na 10 równych rat z ustawowymi odsetkami od daty wymagalności, tj. 1.04.2013r.

Sąd Okręgowy uznał zarzut potrącenia za bezzasadny.

Zgodnie z treścią art. 498 § 1 k.c., gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem obu wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub innym organem państwowym.

Jak wynika z treści wyżej wymienionego przepisu, jedną z przesłanek potrącenia jest wzajemność wierzytelności, a więc musi istnieć tożsamość stron.

W rozpoznawanej sprawie pozwana Spółka przedstawiła do potrącenia szkodę
w wysokości 519.810,90 zł, do której doprowadzić miał powód poprzez: wzrost wynagrodzeń pracowników zatrudnionych w działach sprzedaży i marketingu w okresie styczeń-grudzień 2012r. (201.637,31 zł), stratę poniesioną przez pozwaną w związku z otwarciem Oddziału
w S. wraz ze sklepem firmowym w okresie obejmującym rok 2012 oraz styczeń-maj 2013r. (174.409,69 zł) i zawarcie aneksu do umowy o pracę z M. W. w okresie od listopada 2011r. do końca kwietnia 2013r. (143.763,90 zł).

Bezspornym jest, co wynika z ustaleń Sądu, że przedstawione do potrącenia kwoty
nie wynikają tylko i wyłączenie z osobistych działań powoda.

Znamiennym jest, że pozwana, pomimo wyliczenia szkody, do której przyczynili się także pozostali Członkowie Zarządu, tj. J. B. (2) i M. W., dochodzi tych kwot tylko i wyłącznie od powoda.

Zawierając z J. B. (2) ugodę przed Sądem Rejonowym w Bielsku-Białej, strona pozwana faktycznie zwolniła go z odpowiedzialności za wykazywaną w tym postępowaniu szkodę, pomimo, że jednym z zarzutów rozwiązania umowy o pracę w trybie dyscyplinarnym było dopuszczenie przez niego do znacznej podwyżki wynagrodzeń kluczowych pracowników.

Otwarcie sklepu w S. było inicjatywą J. B. (2) i jak to już wcześniej ustalono, powód nie był inicjatorem tej inwestycji. Nie sposób przyjąć, że powinien osobiście ponosić odpowiedzialność za wyliczoną szkodę w sytuacji, gdy pozostali członkowie zarządu faktycznie zostali z tej odpowiedzialności zwolnieni, albowiem
z J. B. (2) zawarto ugodę sądową, natomiast M. W. do dnia dzisiejszego pełni funkcję w zarządzie pozwanej spółki i nie wszczęto przeciwko niemu żadnego postępowania sądowego mającego na celu uzyskanie wydatkowanych kwot.

Pozwany, pomimo stwierdzenia, że M. W. uzyskał znaczną podwyżkę wynagrodzenia, nie dochodził od niego zwrotu nienależnego wynagrodzenia. Ponadto,
co wynika z ustaleń Sądu, do podpisania umowy o pracę z M. W. doszło
w dniu 20.10.2011r., natomiast pierwsze informacje o powołaniu M. W. do Zarządu wpłynęły do Spółki w drodze elektronicznej w dniu 25.10.2011r. Umowa została podpisana przez dwóch Członków Zarządu, a nie tylko powoda.

Mając na uwadze, że powód wygrał sprawę w połowie, Sąd Okręgowy na mocy
art. 100 k.p.c. rozdzielił stosunkowo koszty postępowania.

Przy wartości przedmiotu sporu 240.000 zł wpis wynosił 12.000 zł, koszty zastępstwa procesowego pełnomocników stron po 7.200 zł, koszty zastępstwa procesowego pełnomocnika powoda w postępowaniu zażaleniowym 2.700 zł, koszty postępowania
w postępowaniu zabezpieczającym 5.076,34 zł oraz koszty stawiennictwa świadka
w wysokości 425 zł (k. 502 a.s.).

W związku z powyższym, Sąd Okręgowy zasądził na rzecz powoda od strony pozwanej kwotę 8.538,17 zł (połowa wpisu 6.000 zł plus 2.538,17 zł połowa kosztów komorniczych), kwotę 2.700 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego
w postępowaniu zażaleniowym. W pozostałym zakresie koszty pełnomocników obciążają strony.

Jednocześnie Sąd Okręgowy obciążył kosztami stawiennictwa świadka - stronę pozwaną.

Apelacja od wyroku Sądu Okręgowego została wniesiona przez obie strony.

Powód T. D. zaskarżył wyrok co do jego punktów 1, 2, 3 i 4
w zakresie:

-

oddalającym powództwo odnośnie kwoty 120.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi (punkt 2 orzeczenia);

-

orzekającym rozłożenie zasądzonej na rzecz powoda kwoty na raty (punkt 1 orzeczenia);

-

rozstrzygającym co do kosztów postępowania jurysdykcyjnego i zabezpieczającego przed Sądem I instancji (punkty 3 i 4 orzeczenia).

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono:

1.  poczynienie przez Sąd I instancji błędnych ustaleń faktycznych - wynikających
z wybiórczej oraz pobieżnej analizy zebranego w sprawie materiału dowodowego - odnoszących się do zarzutów pod adresem powoda w zakresie jego rzekomo
niestarannego, czy niedbałego działania względem spraw Spółki - w szczególności
w zakresie wypłat premii uznaniowych, inwestycji Spółki w S., czy przyznania J. W. nieuzasadnionej podwyżki wynagrodzenia;

2.  błędne przyjęcie, iż powód w jakimkolwiek zakresie ponosi współodpowiedzialność za działania innych Członków Zarządu, czy innych funkcjonariuszy Spółki
za podejmowane przez nich działania, zaniechania, czy decyzje - w sytuacji, w której osoby te w sposób bezprawny pomijały powoda w procesach decyzyjnych, wbrew wewnętrznym uregulowaniom Spółki i wbrew owym regulacjom wchodziły
w kompetencje powoda, jako Dyrektora Handlowego;

3.  nieuprawnione zastosowanie dyspozycji art. 8 k.p., skutkujące niezasadnym ograniczeniem zasądzonej na rzecz powoda odprawy - podczas, gdy kompleksowa, wszechstronna i zgodna z normą art. 233 k.p.c. ocena całości materiału dowodowego prowadzić winna do uznania zgodności całości zgłoszonego przez powoda żądania
z zasadami współżycia społecznego;

4.  naruszenie normy art. 316 § 1 k.p.c., nakazującej Sądowi orzekać w/g stanu faktycznego aktualnego na dzień zamknięcia rozprawy, zwłaszcza w kontekście ustalenia sytuacji finansowej pozwanej Spółki pod kątem możliwości jednorazowej zapłaty na rzecz powoda zasądzonego świadczenia;

5.  błędne i bezpodstawne ustalenie, aby przypadek i kondycja pozwanej Spółki
oraz okoliczności niniejszej sprawy miały przemawiać za uznaniem jej za przypadek szczególnie uzasadniony - skutkujące bezpodstawnym zastosowaniem normy
art. 320 k.p.c. i rozłożeniem zasądzonego na rzecz powoda świadczenia na raty;

6.  nieuprawnione orzeczenie o stosunkowym rozkładzie kosztów postępowania jurysdykcyjnego oraz zabezpieczającego, które to koszty w całości - wobec trafności żądania pozwu w całości, jak i całości wniosku o zabezpieczenie - winny obciążać pozwaną Spółkę.

Mając na uwadze powyższe zarzuty, powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez:

1.  zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda dochodzonej pozwem kwoty 240.000 zł (dwustu czterdziestu tysięcy złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia
1.04.2013r. roku do dnia zapłaty;

2.  uchylenie rozstrzygnięcia o rozłożeniu zasądzonego świadczenia na raty;

3.  zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu za postępowanie
pierwszoinstancyjne, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz pełnych kosztów postępowania zabezpieczającego - wg norm przepisanych.

Nadto wniósł o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu
za postępowanie apelacyjne, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.

Spółka (...) S.A. z siedzibą w J. zaskarżyła wyrok w części:

-

uwzględniającej powództwo (w zakresie pkt 1 sentencji wyroku z dnia 30.12.2014r., sygn. akt VI P 17/13), tj. w części zasądzającej na rzecz powoda tytułem odprawy kwotę 120.000 zł brutto wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 1.04.2013r. do dnia zapłaty, jednocześnie rozłożoną na 10 rat po 12.000 zł brutto każda rata,

-

orzekającej o kosztach postępowania (w zakresie pkt 3, pkt 4, pkt 5 sentencji wyroku
z dnia 30.12.2014r., sygn. akt VI P 17/13).

Zaskarżonemu w części wyrokowi - na zasadzie art. 368 § 1 pkt 2 k.p.c. zarzucono:

1.  naruszenie przepisów postępowania, tj. art. 233 § 1 k.p.c.:

1.1 poprzez brak wszechstronnego rozważenia materiału dowodowego i dokonania jego oceny z pominięciem istotnej części tego materiału, tj. zeznań świadków U. R. i M. K. oraz przesłuchania strony pozwanej: R. D. (1) i D. M., a w konsekwencji błędne ustalenie, iż uchwała rady nadzorczej z dnia 30.08.2011r. podejmowana w trybie pisemnym - została podjęta
w sposób ważny i skuteczny i na jej podstawie pan D. M. był umocowany
do podpisania aneksu do umowy o pracę z powodem dniu 30.08.2011r. ustalającego prawo do odprawy powoda, a zatem, iż powód posiada ważną podstawę faktyczną
i prawną do żądania zapłaty odprawy przez pozwaną;

1.2. poprzez kwestię nieważności aneksu, poprzez dowolną ocenę dowodów
oraz sprzeczne z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym uznanie, iż aneks z dnia 30.08.2011r. przyznający powodowi prawo do odprawy - jest ważny i stanowi ważną podstawę prawną zasądzenia na rzecz powoda połowy żądania pozwu, podczas,
gdy z materiału dowodowego zebranego w sprawie (dokumentów, zeznań świadków: U. R., M. K., przesłuchania stron: D. M., R. D. (1) (pozwana), powoda T. D.) - wynika wprost, iż aneks
do umowy o pracę powoda z dnia 30.08.2011r. jest w całości nieważny i nie stanowi ważnej podstawy żądania pozwu (skoro postępowanie dowodowe wykazało, iż D. M. w dniu 30.08.2011r. nie był umocowany do reprezentacji pozwanej Spółki
w zawarciu z powodem aneksu do umowy o pracę z dnia 30.08.2011r., a zatem aneks ten jest w całości nieważny);

1.3 poprzez dowolną ocenę dowodów oraz sprzeczne z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym uznanie, iż nie zaistniały przyczyny odpadnięcia z dniem 31.01.2013r. podstawy prawnej do żądania przez powoda zapłaty odprawy w całości - w związku
z rozwiązaniem przez pozwaną z dniem 31.01.2013r. w trybie dyscyplinarnym umowy o pracę z Prezesem Zarządu J. B. (2), podczas, gdy z prawidłowo ocenionego materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika wprost, iż bezsporna przyczyna przyznania powodowi przedmiotowej odprawy - odpadła w dniu 31.01.2013r.;

1.4  poprzez dokonanie błędnej oceny materiału dowodowego zebranego w sprawie,
tj. zeznań świadków: U. R., M. K. oraz przesłuchania stron: powoda T. D., pozwanej: D. M., R. D. (1)
oraz dokumentów (aneksu do umowy o pracę powoda z dnia 30.08.2011r., uchwały Rady Nadzorczej dnia 30.08.2011r.) z niewłaściwym zastosowaniem reguł interpretacyjnych wynikających z art. 65 k.c. - skutkiem czego Sąd błędnie ustalił, iż nie zaistniały żadne przyczyny pozwalające na przyjęcie, iż z dniem 31.01.2013r. odpadła podstawa prawna do żądania przez powoda zapłaty odprawy w kwocie 240.000 zł (w całości), podczas, gdy, z prawidłowo ocenionego materiału dowodowego zebranego w sprawie, zgodnie z regułami interpretacyjnymi wyrażonymi w art. 65 k.c. wynika wprost,
iż przyczyna przyznania powodowi przedmiotowej odprawy odpadła w całości w dniu 31.01.2013r., na dwa miesiące przed wystąpieniem przez powoda z żądaniem zapłaty w/w odprawy;

1.5 poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i dokonanie tej oceny
w sposób sprzeczny z zasadami logicznego rozumowania i doświadczeniem życiowym oraz wyprowadzenie z całego materiału dowodowego wniosków z niego niewynikających (sprzeczność ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego) – tj., iż:

a) str. 10 i str. 27 uzasadnienia wyroku - prawo do odprawy w wys. 12-krotności miesięcznego wynagrodzenia zostało przyznane U. R. w związku
z powołaniem do Zarządu Spółki na stanowisko prezesa J. B. (2), podczas, gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego (zeznania U. R., przesłuchanie D. M., przesłuchanie powoda) wynika, iż odprawa ta została przyznana na wypadek faktu bezpodstawnego rozwiązania umowy o pracę przez
(z inicjatywy) Prezesa J. B. (2), który pojawił się w pozwanej Spółce
na stanowisku Prezesa Zarządu, co ma istotne znaczenie w niniejszej sprawie, skoro przyczyna przyznania powodowi odprawy, jako ochrony przed bezpodstawnym rozwiązaniem umowy o pracę przez J. B. (2) - była taka sama, jak pani U. R., a jedynie inne (różne) okoliczności i zasady jej wypłaty;

b)  str. 27 uzasadnienia wyroku - pracodawca, przyznając powodowi prawo do odprawy,
nie zawarł w aneksie z dnia 30.08.2011r. żadnych warunków, od spełnienia których uzależniona byłaby wypłata tej odprawy, podczas, gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego (zeznań U. R., przesłuchania D. M., przesłuchanie powoda) wynika wprost, iż przedmiotowa odprawa została nie została przyznana powodowi bezwarunkowo - lecz przyznana powodowi wyłącznie
na wypadek sytuacji bezpodstawnego rozwiązania z powodem umowy o pracę przez (z inicjatywy) Prezesa J. B. (2), który w 2011r. pojawił się w pozwanej Spółce na stanowisku Prezesa Zarządu, co ma istotne znaczenie w niniejszej sprawie;

c)  str. 36 uzasadnienia wyroku - M. W. został faktycznie zwolniony
z odpowiedzialności za szkodę wobec pozwanej Spółki, bowiem pozwana nie dochodziła od niego zwrotu nienależnego wynagrodzenia i nie wszczęła przeciwko niemu postępowania sądowego, podczas, gdy z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika, iż pan M. W. co prawda pozostał w zarządzie pozwanej Spółki ale jego wynagrodzenie obniżono do kwoty 4.000,00 zł, co dla pozwanej Spółki stanowiło ekwiwalent poniesionej szkody;

d)  str. 37 uzasadnienia wyroku - pierwsze informacje o powołaniu M. W.
do zarządu pozwanej Spółki wpłynęły do Spółki w drodze elektronicznej w dniu 25.10.2011r., podczas, gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego (zeznań świadków: S. K., E. G. (2), przesłuchania M. W., oświadczenia Zarządu o udzieleniu prokury B. K. dnia 24.10.2011r.) wynika, iż informacja o powołaniu M. W. do Zarządu pozwanej Spółki wpłynęła do Spółki już nawet tego samego dnia wieczorem, co powołanie,
tj. 18.10.2011r.;

e)  str. 34 uzasadnienia wyroku - to pozwany pracodawca zaproponował powodowi T. D. zawarcie aneksu, na mocy którego uzyskał on możliwość dochodzenia zapłaty odprawy, podczas, gdy z materiału dowodowego zebranego
w sprawie (przesłuchanie powoda, przesłuchanie pozwanej w osobie D. M., zeznań świadka U. R.) - wynika wprost, iż propozycja przyznania rzeczonej odprawy dla powoda oraz konkretnego brzmienia postanowienia o odprawie wyszła od powoda, a zgłosiła ją pani U. R. do D. M. - pytając,
czy powód mógłby mieć taką samą odprawę, jak ona - a nie od pozwanej Spółki,
co ma istotne znaczenie w nin. sprawie;

f)  str. 29 uzasadnienia wyroku - iż zmiany wynagrodzeń kluczowych pracowników,
do których dopuścił powód - były związane ze zmianą zakresów obowiązków, podczas, gdy:

- z zebranego materiału to nie wynika (brak zakresów obowiązków w aktach osobowych);

- z jedynych dwóch spisanych zakresów obowiązków pracownika T. W. (zakres przed i po podwyżce) - wynika wprost, iż nie miała miejsca żadna zmiana jego zakresu obowiązków przy podwyżce, gdyż literalna treść obydwu zakresów obowiązków jest taka sama (identyczna) - zakres zadań w/w pracownika jest identyczny;

- pracownik D. O. otrzymał od powoda podwyżkę wynagrodzenia bez zmiany zajmowanego stanowiska Dyrektora marki (...) i bez zmiany zakresu obowiązków pracowniczych;

- z zebranego materiału oraz ustalenia samego Sądu I instancji wynika wprost, iż E. F. przejęła tylko część obowiązków T. M.;

- fakt utworzenia nowych stanowisk pracy w pozwanej Spółce (wysoko opłacanych
i generujące wysokie koszty dla pozwanej Spółki - 207.928,44 zł + 32.688,81 zł (koszty akomodacji i przejazdów) w okresie objętym sporem) przy braku reakcji powoda i zatrudnienie na nich P. T. i M. G. - nie wiązały się
z żadną zmianą zakresów dotychczasowych obowiązków, skoro były to stanowiska nowe i utworzone poza strukturą organizacyjną pozwanej Spółki;

g)  str. 31 uzasadnienia wyroku - iż powód osobiście nie ponosi odpowiedzialności
za koszty związane z inwestycją w S., podczas, gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika wprost, iż:

- powód osobiście zaakceptował część kosztów sklepu w S. (kwota łącznie 55.707,76 zł w/g FV VAT - z pełnej kwoty: 174.409,69 zł), składając swój własnoręczny podpis na poszczególnych fakturach VAT zapłaconych następnie przez pozwaną, co stanowi ok. ¹/3 łącznej kwoty kosztów tej inwestycji;

- pierwsza faktura VAT dotycząca kosztów sklepu w S. zaakceptowana
przez powoda wpłynęła do pozwanej Spółki w dniu 13.06.2012r.
(FV VAT nr (...));

- powód, jako Dyrektor Handlowy (...)S.A, odpowiadał za koszty sprzedaży, a koszty inwestycji w sklep (...) w łącznej kwocie 174.409,69 zł w całości obciążyły koszty sprzedaży pozwanej Spółki;

- sklepy firmowe w strukturze handlowej pozwanej (...) S.A. podlegały
pod powoda (dyrektora handlowego) zgodnie z regulaminami wewnętrznymi
i strukturą organizacyjną pozwanej Spółki;

h)  str. 9 uzasadnienia wyroku - pomiędzy stronami bezsporne było, że powód
po odwołaniu z funkcji Członka Zarządu pracował na stanowisku „Dyrektor Handlowy”, podczas, gdy powyższa okoliczność była sporna między stronami
i według stanowiska pozwanej, powód po odwołaniu z funkcji Członka Zarządu nadal świadczył pracę na stanowisku „Członek Zarządu - Dyrektor Handlowy”, gdyż umowa o pracę nie uległa w tym zakresie zmianie;

i)  str. 23 uzasadnienia wyroku - przed podjęciem funkcji Członka Zarządu przez powoda pozwana wykazywała stratę netto w wysokości 37.504 tys. zł, co nie wynika
z zebranego materiału dowodowego, a co więcej nie stanowiło, wbrew ustaleniom Sądu I instancji, okoliczności bezspornej między stronami;

j) str. 33 uzasadnienia wyroku - wszystkie premie dla pracowników działów handlowego
i marketingu były akceptowane przez Prezesa Zarządu J. B. (2), podczas, gdy w dokumentacji premiowej, stanowiącej dowód w niniejszej sprawie, znajdują się zrealizowane wnioski premiowe działów handlowego i marketingu, zaakceptowane jedynie przez powoda;

k) str. 17 uzasadnienia wyroku - przyczyną spadku udziału sprzedaży krajowej
w sprzedaży ogółem w latach 2010-2013 w pozwanej Spółce było także, oprócz spadku popytu na rynku krajowym, brak reakcji powoda - Dyrektora Handlowego
na spadek popytu na rynku krajowym, podczas, gdy Sąd I instancji wskazał jedną
z przyczyn, tj. spadek popytu na rynku krajowym, a brak reakcji powoda na powyższe stanowi istotną przesłankę przy ocenie żądania wypłaty odprawy ze względu
na zasady współżycia społecznego;

1.6 poprzez brak logiki w powiązaniu wniosków z zebranymi dowodami, poprzez błędne wnioskowanie z prawidłowo ustalonych przez Sąd faktów, polegające na wyciągnięciu przez Sąd błędnych wniosków z prawidłowo ustalonego przez Sąd stanu faktycznego, a to, iż:

- powodowi nie można przypisać odpowiedzialności za podwyżki dla kluczowych pracowników pozwanej Spółki, podczas, gdy jednocześnie Sąd prawidłowo ustala,
iż powód udzielił podwyżki J. W. i podwyżka ta nie była uzasadniona (łączna kwota 32.860,00 zł);

- wszystkie wskazane przez pozwaną zmiany wynagrodzeń kluczowych pracowników pozwanej były związane ze zmianą zakresów obowiązków, podczas, gdy pracownik D. O. otrzymał podwyżkę wynagrodzenia bez zmiany zajmowanego stanowiska Dyrektora marki (...) i bez zmiany zakresu obowiązków pracowniczych;

- powód osobiście nie może ponosić odpowiedzialności za koszty związane z inwestycją w sklep w S. oraz nie uznaje potrącenia w tym zakresie dokonanego przez pozwaną (ani co do całości kosztów tej inwestycji, ani co do części osobiście zaakceptowanej przez powoda), podczas, gdy jednocześnie Sąd prawidłowo ustala,
iż powód osobiście zaakceptował część kosztów dotyczących inwestycji w sklep
w S. (na łączną kwotę: 55.707,76 zł - vide pismo pozwanej z 12.11.2014r.)
oraz powoda obciąża fakt, że mimo wiedzy na ten temat - nie podjął żadnych kroków, by doprowadzić do zaniechania tej inwestycji lub ograniczenia jej kosztów
oraz że powód ponosi odpowiedzialność za wydatkowane na ten cel środki (str. 33), mimo braku uczestniczenia w uruchomieniu tegoż sklepu;

2.  naruszenie przepisów postępowania, a to art. 316 k.p.c., poprzez uwzględnienie
w wyroku stanu rzeczy z chwili wniesienia pozwu, a nie zamknięcia rozprawy;

3.  naruszenie przepisów postępowania, a to art. 6 k.c. w związku z art. 227 k.p.c.
i art. 206 § 6 k.p.c., poprzez całkowite pominięcie reguły, iż to wyłącznie powoda obciąża obowiązek wykazania, iż:

- posiada on ważną podstawę faktyczną i prawną do domagania się od pozwanej zapłaty odprawy w pełnej wysokości;

- odprawa w wysokości 12-miesięcznego wynagrodzenia jest uzasadniona, np. na skutek szczególnych osiągnięć powoda na rzecz pozwanej Spółki;

4.  naruszenie przepisów postępowania, a to art. 328 § 2 k.p.c., poprzez:

-

pominięcie wymaganych elementów uzasadnienia, w szczególności niewskazanie
w uzasadnieniu wyroku przyczyn, dla których Sąd I instancji odmówił wiarygodności zeznań świadków U. R. oraz strony pozwanej: R. D. (1), D. M. i M. W., co miało istotny wpływ na wynik sprawy;

-

sporządzenie uzasadnienia wyroku - w części wskazującej dowody, na których Sąd
się oparł oraz przyczyny, dla których innym dowodom odmówił wiarygodności -
w sposób nieodpowiadający wymaganiom przewidzianym w tym przepisie;

5.  naruszenie przepisów postępowania, a to art. 217 § 2 k.p.c. w związku z art. 207
§ 6 k.p.c. i art. 233 § 1 k.p.c., poprzez:

- bezzasadne przyjęcie, iż zarzut nieważności aneksu do umowy o pracę powoda z dnia

30.08.2011r. jest spóźniony, podczas, gdy z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynika wprost, iż został zgłoszony przez pozwaną w czasie właściwym oraz z ustaleniami toku postępowania;

- bezzasadne pominięcie, iż kwestia nieważności dokumentu stanowiącego podstawę żądania pozwu - nie jest zarzutem prawa procesowego, lecz kwestią prawa materialnego, a fakt ten jest brany przez Sąd pod uwagę z urzędu i niezależnie
od podniesienia stosownego zarzutu przez pozwaną;

6.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 65 k.c. w związku z art. 300 k.p. i art. 58 § 1
i § 3 k.c., poprzez:

- jego niezastosowanie do ustalonego w sprawie stanu faktycznego, skutkiem czego, Sąd błędnie ustalił, iż przyczyną przyznania odprawy powodowi był wyłącznie
fakt powołania na stanowisko Prezesa Zarządu J. B. (2), podczas,
gdy z materiału dowodowego w sprawie oraz prawidłowo ocenionego, zgodne z regułą interpretacyjną wyrażoną w art. 65 k.c. (zgodny zamiar stron i cel odprawy) - wynika wprost (vide: przesłuchanie powoda, przesłuchanie D. M., zeznania świadka U. R.), iż przyczyną tą był wyłącznie fakt (możliwa sytuacja) bezpodstawnego rozwiązania z powodem umowy o pracę przez Prezesa J. B. (2) lub z jego inicjatywy, co ma istotne znaczenie w niniejszej sprawie;

- jego błędne zastosowanie do ustalonego w sprawie stanu faktycznego, skutkiem czego, Sąd błędnie (bo z pominięciem zgodnego zamiaru stron i celu odprawy) ustalił, że nie zaistniały żadne przyczyny pozwalające na przyjęcie, iż z dniem 31.01.2013r. odpadła podstawa prawna do żądania przez powoda zapłaty odprawy w kwocie 240.000 zł, podczas, gdy z materiału dowodowego zebranego w sprawie
oraz prawidłowo ocenionego, zgodnie z regułą interpretacyjną wyrażoną w art. 65 k.c. (zgodny zamiar stron i cel odprawy) - wynika wprost, iż przyczyna przyznania powodowi przedmiotowej odprawy - odpadła w dniu 30.01.2013r. w związku
z rozwiązaniem przez pozwaną z dniem 31.01.2013r. w trybie dyscyplinarnym umowy o pracę z Prezesem Zarządu J. B. (2);

7.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 58 § 1 k.c., art. 58 § 2 k.c., art. 8 k.p. w związku z art. 300 k.p., poprzez błędną ich wykładnię polegającą na uznaniu, iż powód posiada ważną podstawę prawną i faktyczną do żądania od pozwanej zapłaty odprawy
na mocy aneksu do umowy o pracę z dnia 30.08.2011r.;

8.  naruszenie prawa materialnego, tj . art. 58 § 2 k.c. i art. 8 k.p. w związku
z art. 300 k.p., poprzez błędną ich wykładnię - polegające na pominięciu przez Sąd, iż:

- cel przysporzenia w postaci zagwarantowania powodowi stabilizacji zatrudnienia
w pozwanej Spółce (okoliczność wprost przyznana przez powoda), nie stanowi wykonywania prawa, nie korzysta z ochrony i nie jest zgodny z zasadami współżycia społecznego. Wskutek tego, Sąd błędnie ustalił, iż postanowienie aneksu z dnia 30.08.2011r. jest ważne (nie sprzeczne z prawem) i poprzestał na markowaniu odprawy do połowy jej wysokości.

- w zaistniałych w sprawie okolicznościach faktycznych - odprawa dla powoda
w wysokości 12-miesięcznego wynagrodzenia za pracę jest nadmiernie wygórowana
i przekracza granice płacy godziwej, a zatem żądanie powoda jest nieważne
co do zasady w całości, jako niezgodne z zasadami współżycia społecznego, wyrażonymi w art. 8 k.p.;

9.  naruszenie prawa materialnego, tj . art. 58 § 2 k.c. i art. 8 k.p. w związku
z art. 300 k.p., poprzez błędną ich wykładnię, polegająca na uznaniu, iż z uwagi
na zasady współżycia społecznego - żądanie powoda jest uzasadnione co do połowy dochodzonej kwoty w oparciu o art. 8 k.p.;

10.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 485 k.s.h. w związku z art. 366 k.c.
oraz art. 300 k.p.,poprzez jego niezastosowanie, a w konsekwencji przyjęcie,
iż odpowiedzialność powoda za szkody wyrządzone pozwanej Spółce nie ma
charakteru solidarnego oraz iż powód nie może osobiście ponosić odpowiedzialności za wyliczoną szkodę w sytuacji, gdy pozwana tej odpowiedzialności nie dochodzi od pozostałych dwóch Członków Zarządu;

11.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 373 k.c. w związku z art. 485 k.s.h.,
art. 366 k.c. i art. 300 k.p., poprzez jego niezastosowanie, a w konsekwencji
pominięcie, iż zwolnienie z długu przez wierzyciela względem jednego z dłużników solidarnych nie ma skutku względem współdłużników, co doprowadziło do błędnego przyjęcia przez Sąd, iż zarzut potrącenia jest bezzasadny, ponieważ pozwana
nie dochodzi naprawienia przedmiotowej szkody od pozostałych Członków Zarządu,
a Prezesa Zarządu J. B. (2) zwolniła z odpowiedzialności za wyrządzoną szkodę;

12.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 388 § 3 zd. 2 k.s.h. w związku z art. 58 § 1
oraz art. 300 k.p., poprzez błędną ich wykładnię, polegająca na uznaniu, iż uchwała Rady Nadzorczej (...) S.A., podjęta w trybie pisemnym dnia 30.08.2011r., została podjęta w sposób ważny i skuteczny, gdyż na jej podstawie został przygotowany przez służby kadrowe Spółki aneks do umowy o pracę powoda;

13.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 379 k.s.h. w związku art. 58 § 1 k.c., art. 58
§ 3 k.c. oraz art. 300 k.p., poprzez ich pominięcie i niezastosowanie, a w konsekwencji błędne uznanie, iż aneks do umowy o pracę powoda z dnia 30.08.2011r. jest ważny
i obowiązuje;

14.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 42 § 1 k.p. w zw. z art. 78 k.p., poprzez ich błędną wykładnię, skutkującą błędnym przyjęciem przez Sąd, że odprawa powoda zapisana w aneksie do umowy o pracę z dnia 30.08.2011r. jest wynagrodzeniem
za pracę i podlega wypowiedzeniu zmieniającemu;

15.  naruszenie prawa materialnego, tj. art. 498 § 1 k.c. w zw. z art. 485 k.s.h., poprzez jego błędną wykładnię, skutkującą uznaniem zarzutu potrącenia za bezzasadny
w sytuacji, gdy z ustalonego przez Sąd stanu faktycznego wynika, iż przedstawione przez pozwaną do potrącenia kwoty wynikają także z osobistych działań powoda
oraz naruszenie prawa materialnego, tj. art. 498 § 2 k.c., poprzez jego pominięcie
i niezastosowanie, a w konsekwencji pominięcie, iż wskutek dokonanego potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

W oparciu o przedstawione zarzuty - na zasadzie art. 386 § 1 k.p.c. wniesiono o:

1.  zmianę wyroku w zaskarżonej części i oddalenie powództwa;

2.  przyznanie od powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego pozwanej w postępowaniu przed Sądem I instancji w/g norm przepisanych;

3.  zasądzenie na rzecz pozwanej kosztów postępowania apelacyjnego, w tym kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym w/g norm przepisanych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja strony pozwanej (...) S.A. podlega uwzględnieniu, zaś apelacja powoda - oddaleniu, jako nieznajdująca podstaw prawnych.

Na wstępie rozważań należy przypomnieć, że zgodnie z art. 382 k.p.c., sąd drugiej instancji orzeka na podstawie materiału zebranego w postępowaniu w pierwszej instancji
oraz w postępowaniu apelacyjnym. Oznacza to obowiązek sądu drugiej instancji oceny całego materiału dowodowego w każdym przypadku, niezależnie od tego, czy sąd ten przeprowadza nowe dowody, ponawia dowody wcześniej przeprowadzone, czy też podziela ustalenia poczynione przez sąd pierwszej instancji. Obowiązkiem sądu drugiej instancji jest rozważenie nie tylko wszystkich zarzutów podniesionych w apelacji, ale również przeprowadzenie oceny wszystkich twierdzeń zgłaszanych przez strony procesu. Powinność ta wynika z istoty apelacji pełnej, na temat charakteru której Sąd Najwyższy wypowiedział się szeroko
w uzasadnieniu uchwały składu siedmiu sędziów (mającej moc zasady prawnej) z dnia
31.01.2008r., III CZP 49/07 (OSNC 2008 nr 6, poz. 55; por. też wyroki Sądu Najwyższego
z dnia 17.07.2009r., IV CSK 110/09, Lex nr 518138 i z dnia 21.08.2003r., III CKN 392/01, OSNC 2004 nr 10, poz. 161 oraz postanowienie z dnia 4.10.2002r., III CZP 62/02,
OSNC 2004 nr 1, poz. 7). Powiększony skład Sądu Najwyższego wskazał w szczególności,
że system apelacji pełnej polega na tym, że sąd drugiej instancji rozpatruje sprawę ponownie. Oznacza to, że przedstawione pod osąd roszczenie procesowe jest rozpoznawane po raz kolejny, a prowadzona przez sąd odwoławczy rozprawa stanowi kontynuację rozprawy rozpoczętej przed sądem pierwszej instancji. Podstawowym celem postępowania apelacyjnego jest naprawienie wszystkich błędów natury prawnej, jak i faktycznej, popełnionych zarówno przez sąd pierwszej instancji, jak i przez strony procesowe. Apelacja pełna, oderwana od podstaw, a więc od reglamentowanej przez prawodawcę listy możliwych zarzutów, nie krępuje zatem sądu drugiej instancji, dzięki czemu zachowuje on w zasadzie nieograniczone kompetencje rozpoznawcze. Skoro apelacja pełna polega na tym, że sąd drugiej instancji rozpatruje sprawę ponownie, czyli jeszcze raz bada sprawę rozstrzygniętą przez sąd pierwszej instancji, to tym samym postępowanie apelacyjne - choć odwoławcze - ma charakter rozpoznawczy (merytoryczny), a z punktu widzenia metodologicznego - stanowi dalszy ciąg postępowania przeprowadzonego w pierwszej instancji. Instytucja apelacji pełnej ma odzwierciedlenie również w treści art. 382 k.p.c. Nakaz orzekania w postępowaniu apelacyjnym na podstawie całego materiału zebranego w postępowaniu toczącym się w obu instancjach nie jest ograniczony jedynie do obowiązku rozważenia całego materiału dowodowego sprawy. Pojęcie „materiału”, użyte w art. 382 k.p.c. należy rozumieć szerzej jako „materiał procesowy”, a więc - poza przeprowadzonymi dowodami (materiałem dowodowym) - także pozostały materiał procesowy, na który składają się twierdzenia
i oświadczenia stron, zarzuty przez nie podnoszone i składane wnioski. Skoro sąd drugiej instancji rozpoznaje w postępowaniu apelacyjnym „sprawę”, a nie „apelację” (ta cecha odróżnia postępowanie apelacyjne od postępowania kasacyjnego), to jego obowiązkiem jest rozpoznanie sprawy w granicach apelacji (art. 378 § 1 k.p.c.), wydanie orzeczenia
na podstawie materiału procesowego zgromadzonego w całym dotychczasowym postępowaniu (art. 382 k.p.c.) i danie temu wyrazu w treści.

Przedmiot niniejszej sprawy stanowiło prawo powoda do odprawy związanej
z rozwiązaniem umowy o pracę.

Występując z takim roszczeniem, powód winien wykazać zasadność tego żądania,
co do samej zasady, jak i wysokości. Wiązało się to więc z wykazaniem istnienia po stronie powoda prawa do odprawy. Powód wywodził, iż prawo do odprawy zostało mu zagwarantowane w umowie o pracę, której treść została zmieniona aneksem do umowy
z dnia 30.08.2011r. .

Umowa o pracę stanowi rodzaj umowy prawnej, zawartej pomiędzy pracownikiem
i pracodawcą, która regulowana jest przepisami prawa pracy, a także w kwestiach nieuregulowanych przepisami Kodeksu cywilnego. Niewątpliwie, wskutek zawarcia umowy
o pracę powstaje stosunek zobowiązaniowy pomiędzy pracodawcą i pracownikiem, w ramach którego każda ze stron przyjmuje na siebie określone zobowiązania.

Zgodnie z art. 22 § 1 k.p., przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca -
do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Tak więc, wynagrodzenie za pracę jest świadczeniem wynikającym ze stosunku pracy, przysługującym pracownikowi od pracodawcy. Wynagrodzenie za pracę to świadczenie konieczne, o charakterze przysparzająco-majątkowym, które pracodawca zobowiązany jest wypłacać okresowo pracownikowi w zamian za wykonaną pracę, świadczoną w ramach stosunku pracy, odpowiednio do rodzaju, ilości i jakości pracy

Kodeks pracy, jak i przepisy prawa pracy reguluje rodzaje obligatoryjnych świadczeń, które pracodawca ma obowiązek wypłacać pracownikowi, a także dopuszcza możliwość przyznania pracownikowi innych świadczeń, jeśli takowe pracodawca zobowiąże się wykonać. Do pierwszej kategorii zaliczyć należy przede wszystkim wynagrodzenie za pracę wykonaną, wynagrodzenie za okres niezdolności do pracy, czy np. odprawę emerytalno-rentową. Natomiast inne świadczenia takie, jak np. nagroda, czy odprawa, będą świadczeniami wynikającymi ze stosunku pracy, jeśli pracodawca skutecznie przyjmie
na siebie takie zobowiązanie.

Tak więc, w polu widzenia w niniejszej sprawie pozostawało przede wszystkim ustalenie, czy pozwana skutecznie przyjęła na siebie zobowiązanie w zakresie wypłaty powodowi odprawy w związku z rozwiązaniem umowy o pracę.

Rzeczą Sądu było więc przede wszystkim ustalenie ważnego tytułu prawnego powoda do przedmiotowej odprawy. Ta okoliczność musiała być wykazana przez powoda
i skontrolowana przez Sąd. Dlatego, nawet późniejsze w czasie wystąpienie z zarzutem nieważności zapisu o prawie do odprawy, winno było skutkować jego zbadaniem przez Sąd. Powyższemu nie przeszkadza również fakt, iż w zarzutach od nakazu zapłaty, okoliczności dotyczące braku ważności zapisu umowy nie zostały podniesione, a dokonano powyższego dopiero w toku postępowania sądowego.

Trzeba zaznaczyć, że przepis art. 503 § 1 k.p.c. przewiduje, że pozwana w sprzeciwie powinna przedstawić wszystkie okoliczności i dowody na ich poparcie związane z zarzutami skierowanymi przeciwko żądaniu pozwu i sposobem obrony. Niepodniesienie w sprzeciwie zarzutów lub niewskazanie środków dowodowych, czy określonych okoliczności faktycznych, podlega ogólnym regułom obowiązującym w postępowaniu zwykłym, m.in. wynikającym z art. 207 § 2, i 6 k.p.c. lub art. 217 § 2 i 3 k.p.c. (zob. również wyrok Sądu Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 14.03.2007r., I ACa 1104/06, LEX nr 446223).

W myśl art. 232 zd. 1 k.p.c. i art. 6 k.c., ciężar dowodu obciąża stronę, która z faktu tego wywodzi korzystne dla siebie skutki prawne. Przedmiotem dowodzenia muszą być więc fakty istotne dla rozstrzygnięcia sporu zawisłego w sprawie (art. 227 k.p.c.).

Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego, zakres postępowania dowodowego wyznacza potrzeba procesowa (por. z orzeczeniem z dnia 20.10. i 4.11.1936r., C I 2340/35, Zb. Urz. 1937 r. poz. 431, wyrokiem z dnia 4.03.1965r., III CR 795/64,
P i P 1966 r. nr 4-5, s. 831 z glosą E. Wengerka, wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 19.02.1999r., I PKN 585/98, OSNAP i US 2000r. Nr 7, poz. 268.

W zestawieniu z tymi przepisami należy stwierdzić, że art. 503 § 1 k.p.c.
nie wprowadza prekluzji w zakresie zarzutów przeciwko żądaniu pozwu w sprzeciwie składanym w postępowaniu upominawczym (tak także wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14.01.2010r., IV CSK 319/09, LEX nr 584772), ale wyraźnie zakreśla obowiązek
ich wskazania i wykazania (udowodnienia). Przepisy te nakładają zatem na składającą sprzeciw stronę (pozwaną) obowiązek wykazania jego zarzutów i twierdzeń. Tym niemniej, zdanie 3 w art. 503 § 1 zostało dodane na mocy ustawy z 16.09.2011r. o zmianie ustawy - Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 233, poz. 1381)
i wprowadziło ono zasadę, że w piśmie pozwany powinien wskazać, czy zaskarża nakaz
w całości, czy w części, przedstawić zarzuty, które pod rygorem ich utraty należy zgłosić przed wdaniem się w spór co do istoty sprawy oraz okoliczności faktyczne i dowody.
Sąd pomija spóźnione twierdzenia i dowody, chyba, że strona uprawdopodobni,
że nie zgłosiła ich w sprzeciwie bez swojej winy lub że uwzględnienie spóźnionych twierdzeń i dowodów nie spowoduje zwłoki w rozpoznaniu sprawy albo że występują inne wyjątkowe okoliczności. Powyższe wskazuje więc na możliwość podnoszenia w późniejszym okresie, niż wniesienie sprzeciwu- zarzutów dotyczących żądania pozwu.

Z tych przyczyn w niniejszej sprawie koniecznym stało się rozważenie podniesionego zarzutu ważności zapisu dotyczącego prawa do odprawy w związku z rozwiązaniem umowy
o pracę z powodem.

Powyższe tym bardziej wymagało pogłębionej analizy stanu faktycznego, albowiem powód był Członkiem Zarządy pozwanej, a w konsekwencji jego stosunki pracownicze mogły być uregulowane jedynie zgodnie z zapisami Kodeksu spółek handlowych,
a w szczególności art. 379 § 1 k.s.h. Zgodnie z tym przepisem, w umowie między spółką,
a członkiem zarządu, jak również w sporze z nim, spółkę reprezentuje rada nadzorcza,
albo pełnomocnik powołany uchwałą walnego zgromadzenia.

W niniejszej sprawie kluczowym zagadnieniem była kwestia oceny ważności aneksu do umowy o pracę z dnia 30.08.2011r. z punktu widzenia tak prawa cywilnego,
jak i handlowego. Tym samym, ustalenia Sądu I instancji wymagały uzupełnienia
i pogłębienia przez zbadanie, czy Rada Nadzorcza pozwanej (...) S.A. podjęła uchwałę w przedmiocie zawarcia aneksu do umowy o pracę w zakresie przyznania prawa
do odprawy z powodem T. D. z upoważnieniem przewodniczącego Rady Nadzorczej do jej podpisania.

Sąd Apelacyjny, celem weryfikacji podniesionego zarzutu dotyczącego nieważności aneksu do umowy o pracę powoda z 30.08 2011r., dopuścił dowód z zeznań stron i świadka - osób będących członkami Rady Nadzorczej w spornym okresie, celem ustalenia przebiegu zdarzeń zaistniałych w związku z zawarciem przedmiotowego aneksu.

Z uzupełnionego materiału dowodowego wynika, że powód był zatrudniony przez pozwaną Spółkę na podstawie umowy o pracę zawartej w dniu 21.04.2011r., zmienionej aneksem do umowy o pracę z dnia 30.08.2011r., na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku:

- Dyrektor Handlowy - od dnia 1.06.2011r. do dnia 29.08.2011r.;

- Członek Zarządu - Dyrektor Handlowy - od dnia 8.06.2011r. do dnia 6.02.2013r.;

- Dyrektor Handlowy - po odwołaniu ze składu Zarządu (...) S.A. - od dnia 7.02.2013r. do dnia 31.03.2013r.

Uchwałą Rady Nadzorczej (...) S.A. z dnia 8.06.2011r., bezwzględną większością głosów, powód został powołany do składu Zarządu pozwanej Spółki
z powierzeniem mu funkcji Członka Zarządu. Uchwała weszła w życie z dniem podjęcia.

W dniu 30.08.2011r., w związku z powołaniem powoda do Zarządu pozwanej Spółki, strony zawarły aneks do umowy o pracę. Zgodnie z wyżej wymienionym aneksem - strony zawarły umowę o pracę na czas nieokreślony, a powodowi przyznane zostało prawo
do odprawy w wysokości 12-krotności miesięcznego wynagrodzenia z tytułu rozwiązania umowy o pracę przez pracodawcę.

Uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 12.07.2011r. powołano na funkcję Prezesa Zarządu J. B. (2) z dniem 18.07.2011r., na kadencję kończącą się zatwierdzeniem sprawozdania finansowego za 2012r.

Uchwałą Rady Nadzorczej z dnia 18.10.2011r. odwołano z funkcji Wiceprezesa Zarządu U. R. z dniem 19.10.2011r.

W związku z powołaniem do Zarządu Spółki na stanowisko prezesa J. B. (2), zmieniono warunki umowy o pracę Członkowi Zarządu U. R., poprzez przyznanie jej prawa do odprawy w wysokości 12-krotności miesięcznego wynagrodzenia z tytułu rozwiązania umowy o pracę przez pracodawcę. Świadek U. R. zwróciła się do przewodniczącego Rady Nadzorczej D. M.
o przyznanie również powodowi prawa do odprawy w związku z rozwiązaniem umowy
o pracę. Podyktowane to było obawą bezpodstawnego odwołania Członków Zarządu,
tj. powoda, jak i U. R. przez nowego prezesa J. B. (2). D. M. wyraził zgodę na powyższą propozycję, a U. R. poleciła służbom kadrowym przygotowanie aneksu do umowy o pracę, w którym przyznane zostało prawo
do odprawy dla powoda w wysokości 12-krotnego wynagrodzenia za pracę.

Zgodnie ze statutem pozwanej, Rada Nadzorcza mogła podejmować uchwały w trybie pisemnym. W takiej sytuacji, komplet dokumentów, w tym uchwała, jak i protokół głosowania obrazujący oddanie głosu przez członka Rady Nadzorczej, był przesyłany mailem do każdego członka Rady. Po wydrukowaniu dokumentów każdy członek oddawał swój głos, podpisywał uchwałę lub nie i odsyłał dokumenty do biura Zarządu. Możliwym było również dostarczanie dokumentów członkom Rady Nadzorczej kurierem, który je również odbierał
i zawoził do biura Zarządu.

W dniu 30.08.2011r. odbyło się posiedzenie Rady Nadzorczej (...) S.A.
w J.. W posiedzeniu uczestniczyli dwaj członkowie Rady Nadzorczej: D. M. oraz R. D. (2) oraz jako gość - Prezes Zarządy J. B. (2). Nie był obecny członek Rady Nadzorczej E. M.. Przedmiotem obrad, zgodnie z programem, były zmiany warunków zatrudnienia Członków Zarządu, jak i sprawy różne. Podjęte zostały 2 uchwały. Pierwsza dotyczyła ustalenia wynagrodzenia dla J. B. (2), a druga uchwała upoważniała D. M. do podpisania aneksu do umowy o pracę z J. B. (2).

Po posiedzeniu Rady Nadzorczej została podpisana uchwała nr (...) Rady Nadzorczej (...) S.A. 30.08.2011r. w sprawie upoważnienia członka Rady Nadzorczej w sprawie ustalenia warunków wynagrodzenia i podpisania aneksu do umowy z Członkiem Zarządu.

W ramach tej uchwały Rada Nadzorcza (...) S.A. upoważniała D. M., jako przewodniczącego Rady Nadzorczej, do ustalenia zmiany warunków umowy
o pracę z członkiem zarządu T. D. oraz podpisania stosownego aneksu
do umowy. Uchwałę podjęto w trybie pisemnym na podstawie § 14 ust. 7 Statutu Spółki
i zaznaczono, iż wchodzi ona w życie z dniem oddania głosu przez ostatniego z członków Rady Nadzorczej.

Uchwała ta została podpisana przez D. M. i R. D. (1).

D. M. wiedział, że przedmiotowa uchwała miała stanowić podstawę
do sporządzenia aneksu nr (...) do umowy o pracę z powodem w zakresie również prawa
do 12-miesięcznej odprawy w związku z rozwiązaniem umowy o pracę i przedstawił uchwałę do podpisu R. D. (2).

R. D. (2) podpisał uchwałę nr 1, będąc przekonanym, iż dotyczy ona zmiany stanowiska pracy powoda, a co związane było z objęciem przez powoda stanowiska Członka Zarządu. Nie wiązał treści tej uchwały ze zmianą zasad wynagrodzenia powoda
i wprowadzenia prawa do odprawy w związku z rozwiązaniem umowy o pracę.

Jest w sprawie bezsporne, że pod uchwałą nie podpisał się ostatni członek Rady Nadzorczej E. M.. Brak jest dokumentów świadczących o przesłaniu przedmiotowej uchwały przez E. M., jak i brak jest protokołu z głosowania E. M.. Zarówno R. D. (2), jak i D. M., nie informowali E. M. o treści uchwały nr (...), podjętej w trybie korespondencyjnym. E. M. nie był w żaden inny sposób poinformowany o treści przedmiotowej uchwały, jak też nie pamiętał, aby zmieniona została powodowi umowa o pracę w zakresie przyznania odprawy (przesłuchanie E. M. - k. 1159, R. D. (1) - k. 1159 v, D. M. - k. 1106).

Fizycznie aneks do umowy o pracę powoda z dnia 30.08.2011r. został sporządzony przez świadka M. K., a dane do aneksu podane zostały przez świadka U. R. (zeznania św. M. K. - k. 492, min. 32 prot. elektron.)

W świetle tak zebranego materiału dowodowego, nie ulega wątpliwości, iż jedynie D. M., jako jeden z członków Rady Nadzorczej, wyraził zgodę na przyznanie powodowi prawa do odprawy w związku z rozwiązaniem umowy o pracę. Pozostali członkowie Rady Nadzorczej pozwanej nigdy takiej zgody nie wyrazili. Zeznania członków Rady Nadzorczej są zgodne i wzajemnie się uzupełniają, dlatego zasługują na uwzględnienie. Powyższe pozostaje również w spójności z samą treścią uchwały, która zawiera
podpisy jedynie dwóch członków Rady Nadzorczej, zamiast wymaganych trzech, a nadto,
jest sformułowana w sposób bardzo ogólny, nieodnoszący się wprost do kwestii odprawy
dla powoda.

Wobec powyższego, pozostaje do rozważania, czy przedmiotowa uchwała została faktycznie podjęta, a także, czy upoważniała ona przewodniczącego Rady Nadzorczej
do zmiany umowy o pracę powodowi, jako Członkowi Zarządu, w zakresie przyznania prawa do odprawy w aspekcie skuteczności zmiany warunków wynagradzania Członka Zarządu, dokonanej tylko przez jednego członka Rady Nadzorczej.

W tym miejscu należy zwrócić się ponownie do uregulowań Kodeksu spółek handlowych, dotyczących zawarcia umowy pomiędzy członkiem zarządu, a spółką kapitałową.

Zgodnie z art. 379 § 1 ustawy z dnia 15.09.2000r. - Kodeks spółek handlowych
(t.j. Dz. U. z 2013r. poz. 1030 z późn. zm.), w umowie między spółką, a członkiem zarządu, spółkę reprezentuje rada nadzorcza albo pełnomocnik powołany uchwałą walnego zgromadzenia. Ten bezwzględnie obowiązujący przepis stanowi odstępstwo od zasady,
że prawo do reprezentacji spółki akcyjnej należy do kompetencji jej zarządu. Z kolei
art. 390 § 1 k.s.h. stanowi, że rada nadzorcza wykonuje swe obowiązki kolegialnie.
Przez „umowę” z art. 379 § 1 k.s.h. rozumieć należy każdą umowę, która ma być zawarta pomiędzy spółką, a członkiem zarządu, w tym umowę o pracę, czy umowę warunków wynagradzania.

Tak więc, w rozpatrywanym przypadku pozwana Spółka mogła wyrazić swoją wolę zmiany umowy o pracę z powodem, w tym również w zakresie, jako Członkiem Zarządu,
a tym samym, złożyć oświadczenie woli, tylko poprzez Radę Nadzorczą lub pełnomocnika powołanego uchwałą walnego zgromadzenia. Problematyka reprezentacji spółki prawa handlowego w umowach z członkami zarządu stanowiła wielokrotnie przedmiot rozważań
w orzecznictwie i piśmiennictwie. Sąd Apelacyjny akceptuje ugruntowane zapatrywania,
że wymogiem ustawowym, według art. 379 § 1 k.s.h., jest zawarcie umowy przez radę nadzorczą in corpore. Warunek ten jest spełniony wówczas, gdy rada nadzorcza w całości, bez uprzedniej uchwały, podpisze umowę z członkiem zarządu, jak i wtedy, gdy rada podejmie uchwałę o zawarciu z członkiem zarządu umowy o pracę na określonych warunkach i upoważni przewodniczącego (innego członka) do podpisania umowy o ustalonej treści
w imieniu rady. Oznacza to, że uchwała nie jest konieczna, jeżeli umowę o pracę podpisze rada kolegialnie. Jeśli jednak umowa ma być podpisana nie przez wszystkich członków rady, to rada powinna podjąć uchwałę w sprawie zawarcia umowy. Uchwała, w której rada nadzorcza wyrazi aprobatę na zawarcie umowy z członkiem zarządu i określi jej treść, upoważniając przewodniczącego (bądź innego członka) do podpisania takiej umowy, będzie niewątpliwie wyrazem kolegialnego stanowiska rady, przy czym, upoważnienie udzielone członkowi rady nadzorczej dotyczy technicznego aspektu - podpisania umowy na warunkach wynikających z uchwały.

Natomiast zawarcie z członkiem zarządu umowy o pracę, określenie jej warunków, zmiana jej treści, dokonane przez przewodniczącego rady nadzorczej bez podjęcia przez radę stosownej uchwały w tym przedmiocie, wymagań ustawy nie spełnia (tak Sąd Najwyższy m.in. w wyroku z dnia 4.12.2008r., II PK 134/08, opubl. Legalis). Jeśli nawet upoważnienie przewodniczącego do składania oświadczeń woli w imieniu rady wynika z regulaminu rady nadzorczej, to prawidłowa wykładnia takiego postanowienia regulaminu, w zgodzie
z art. 379 § 1 k.s.h., prowadzi do wniosku, że upoważnia ono tylko do złożenia oświadczenia o treści wynikającej z uchwały rady nadzorczej. Innymi słowy, uchwała warunkuje skuteczność określonej w niej czynności (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21.01.1999r., I PKN 543/98, OSNP 2000/5/181).

W niniejszej sprawie pod ocenę Sądu postawiona została uchwała nr 1 z 30.08.2011r., zawarta w trybie pisemnym. Przed analizą merytoryczną powyższej uchwały, koniecznym stało się zbadanie, czy została ona podjęta zgodnie z formalnymi wymogami określonymi przepisami Kodeksu spółek handlowych. Rada nadzorcza obraduje na posiedzeniach
lub podejmuje uchwały w trybie pisemnym.

Zgodnie z art. 388 § 3 k.s.h. - podejmowanie uchwał przez radę nadzorczą w trybie pisemnym lub przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się
na odległość, jest dopuszczalne tylko w przypadku, gdy statut tak stanowi. Uchwała jest ważna, gdy wszyscy członkowie rady zostali powiadomieni o treści projektu uchwały.

Ten tryb może odbyć się w drodze głosowania pisemnego lub przy wykorzystaniu środków bezpośredniego porozumiewania się na odległość. W pierwszym przypadku głosowana jest konkretna uchwała o określonej treści (tzw. kurenda). Głosowanie w trybie pisemnym należy odróżnić od oddania głosu na piśmie przez innego członka rady. Podejmowanie uchwał w trybie pisemnym (kurenda) może się odbyć obiegiem przy wykorzystaniu osób dostarczających gotową treść uchwały (posłaniec) albo za pomocą korespondencji (głosowanie korespondencyjne). Ważność uchwały podjętej w tym trybie zależy, jak już wyżej zaznaczono, od tego, czy statut spółki przewiduje taki tryb oraz od tego, czy wszyscy członkowie rady zostali poinformowani o treści projektu uchwały.

W niniejszej sprawie pierwszy wymóg dotyczący zawarcia dopuszczalności podejmowania uchwał w trybie pisemnym w statucie, został spełniony.

Sporna natomiast pozostawała kwestia poinformowania o treści uchwały wszystkich członków Rady Nadzorczej.

Ustalony stan faktyczny pozwala na przyjęcie, że o zawarciu uchwały nr 1 w trybie pisemnym był poinformowany D. M., jak i R. D. (2), o czym zresztą świadczą podpisy zamieszczone pod uchwałą.

Nie można natomiast przyjąć, iż z treścią projektu przedmiotowej uchwały został zaznajomiony trzeci członek rady nadzorczej - E. M.. Taką możliwość wykluczają zarówno zeznania pozostałych członków Rady Nadzorczej, jak i zeznania samego E. M.. Zeznał on bowiem, iż nie pamięta, aby podpisywał uchwałę nr 1 i nie kojarzy,
aby o treści projektu uchwały był informowany przez R. D. (1), bądź D. M.. Stanowczo zeznał, iż gdyby był poinformowany o treści uchwały, to z pewnością znalazłoby to odzwierciedlenie w dokumentacji, np. w protokole głosowania.

Z kolei, należy odnieść się do zawartego w uchwale zapisu, zgodnie z którym: Uchwałę podjęto w trybie pisemnym na podstawie § 14 ust. 7 Statutu Spółki i zaznaczono,
iż wchodzi ona w życie z dniem oddania głosu przez ostatniego z członków Rady Nadzorczej.

Powyższy zapis wskazuje wprost, że do ważności uchwały konieczne było złożenie podpisu przez wszystkich członków rady nadzorczej, a kwestią bezsporną pozostaje brak podpisu pod uchwałą E. M..

Z tych też względów, Sąd Apelacyjny uznał, iż przedmiotowa uchwała nr (...)
z 30.08.2011r. nie została podjęta w wymaganym w sposób bezwzględny przepisem
art. 388 § 3 k.s.h. procesie jej podjęcia i z tych przyczyn jest nieważna z mocy art. 58 k.c.

Dodatkowo jednak Sąd Apelacyjny uznaje konieczność ustosunkowania się
do merytorycznej strony przedmiotowej uchwały nr (...), której to ocena mogłaby być dokonana przy hipotetycznym założeniu ważności podjęcia omawianej uchwały nr(...).

Wracając do jej sformułowań w następującym brzmieniu: „Rada Nadzorcza (...) S.A. upoważnia D. M. jako przewodniczącego Rady Nadzorczej do ustalenia zmiany warunków umowy o pracę z członkiem zarządu T. D.
oraz podpisania stosownego aneksu do umowy” - na pierwszy rzut oka widoczna jest jej ogólna, niedookreślona treść i blankietowa forma.

Tak ogólnie sformułowane upoważnienie z całą pewnością nie spełnia wymogu podjęcia przez Radę Nadzorczą in corpore uchwały dotyczącej zmiany warunków wynagrodzenia powoda, jak i udzielenia przewodniczącemu Rady pełnomocnictwa
do zawarcia aneksu do umowy o pracę o takiej treści.

W powyższej uchwale nie zostały zawarte żadne ustalenia Rady Nadzorczej dotyczące nowych warunków wynagradzania powoda, w tym prawa do odprawy i jej wysokości, warunków nabycia. Nie zostało również wykazane, iż Rada Nadzorcza wydała poprzedzającą do uchwały nr (...) w trybie pisemnym - uchwałę dotyczącą zmiany warunków płacy powoda. Zresztą R. D. (2) nie był świadom, iż omawiana uchwała nr (...) dotyczyć miała prawa
do odprawy, wręcz przeciwnie pozostawał w przekonaniu, że dotyczy ona jedynie zmiany stanowiska pracy powoda na Członka Zarządu. Również E. M. zaprzeczył,
aby powodowi przyznane zostało prawo do odprawy.

Z tych też względów, przyjąć należy, iż D. M., zawierając z powodem aneks do umowy z dnia 30.08.2011r., przyznający powodowi prawo do odprawy w związku
z rozwiązaniem umowy o pracę, nie działał jako przedstawiciel Rady Nadzorczej, tylko jako jeden z jej członków.

Kodeks spółek handlowych nie przewiduje możliwości zawarcia umowy o pracę pomiędzy członkiem zarządu, a przewodniczącym rady nadzorczej. Skoro przewodniczący rady nadzorczej nie może reprezentować spółki w umowie z członkiem zarządu, to oznacza, że jego zachowanie nie może być oceniane, jako zachowanie spółki.

Zawarcie z członkiem zarządu umowy o pracę, określenie jej warunków, zmiana jej treści, dokonane przez przewodniczącego rady nadzorczej bez podjęcia przez radę stosownej uchwały w tym przedmiocie, kłóci się z bezwzględnie obowiązującą normą prawną
z art. 379 § 1 k.s.h., w świetle której jedynie rada nadzorcza in corpore (jako ciało kolegialne)
ma kompetencję do reprezentowania spółki przy dokonywaniu wszelkich czynności prawnych w stosunkach umownych z członkami zarządu. Z tych względów Sąd Apelacyjny uznał,
iż pozwana nie przyjęła na siebie zobowiązania w zakresie odprawy dla powoda w razie rozwiązania z nim umowy o pracę.

W konsekwencji, zapis o przyznaniu prawa do odprawy dla powoda nie jest zapisem ważnym, dającym powodowi prawo do wystąpienia z żądaniem zapłaty dochodzonej odprawy na gruncie przepisów prawa pracy.

W niniejszej sprawie nie nastąpiła konwalidacja czynności prawnej zawarcia aneksu nr (...) do umowy w trybie art. 103 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 379 § 1 k.s.h., albowiem pozostali członkowie Rady Nadzorczej nie wyrazili zgody na przyznanie powodowi prawa do odprawy.

Wobec powyższego, apelacja pozwanej zasługiwała na uwzględnienie.

W konsekwencji takiego stanowiska, apelacja powoda, jako bezzasadna, musiała zostać oddalona.

Sąd Apelacyjny oddalił wnioski dowodowe pełnomocnika powoda o dopuszczenie dowodu z zeznań świadków M. K., S. K., J. B. (2), E. G. (2), uznając, iż zmierzałyby one do przedłużenia postępowania.

M. K. była w sprawie już przesłuchiwana i wyjaśniła okoliczności sporządzenia aneksu. E. D. Biura Zarządu zajmował się obsługa Zarządu, a w okresie, gdy J. B. (2) był Prezesem Zarządu, nie uczestniczył w posiedzeniach. Nie miał wiedzy odnośnie osoby, która dokonała zmian w umowie o pracę powoda.

Z kolei S. K. nie brał udziału w posiedzeniu Rady Nadzorczej
w J.. Bezprzedmiotowym było przesłuchiwanie J. B. (2) na okoliczność posiedzenia Rady Nadzorczej w J. na temat rodzaju podjętych uchwał, skoro nie był on członkiem Rady, a nadto wniosek o jego przesłuchanie mógł zostać złożony wcześniej.

Z tych też względów, z apelacji pozwanej wyrok z mocy art. 386 § 1 k.p.c. w pkt 1 należało zmienić i powództwo oddalić, a apelacja powoda, jako bezzasadna, z mocy
art. 385 k.p.c. musiała zostać oddalona.

W konsekwencji, stosownie do art. 98 k.p.c., powód winien ponieść koszty procesu,
w tym koszty sadowe, jak i koszty zastępstwa procesowego, stosownie do przepisów
§ 6 pkt 7 i 6 w zw. z § 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28.09.2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (j.t. Dz. U. z 2013r., poz. 490).

Na zasądzoną kwotę 16.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego złożyły się następujące należności:

- 6.000 zł - zwrot opłaty od apelacji uiszczonej przez pozwaną,

- 5.400 zł - koszty zastępstwa procesowego strony pozwanej w postępowaniu pierwszoinstancyjnym (wps 240.000 zł) ,

- 2.700 zł - koszty zastępstwa procesowego strony pozwanej w związku z wygraniem apelacji (wpz 120.000 zł),

- 2.700 zł - koszty zastępstwa procesowego strony pozwanej w związku z oddaleniem apelacji powoda (wpz 120.000 zł).

/-/SSO del. M.Pierzycka-Pająk /-/SSA E.Kocurek-Grabowska /-/SSA T.Szweda

Sędzia Przewodniczący Sędzia

JR