Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 5 stycznia 2023 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA Wiesław Kosowski

Protokolant: Kamil Klupś

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Katowicach del. do Prokuratury Regionalnej w Katowicach Iwony Skrzypek

po rozpoznaniu w sprawie R. Z. (Z.)

zażalenia złożonego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 14 listopada 2022 roku, sygn. akt VIII Kow 2558/22

w przedmiocie uchylenia zezwolenia na odbywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. oraz art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia

1. utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2. zwolnić skazanego od obowiązku uiszczenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie obrońcy skazanego nie zasługiwało na uwzględnienie.

Przeprowadzona przez Sąd Apelacyjny kontrola odwoławcza zaskarżonego postanowienia prowadzi do wniosku, że poczynione przez sąd I instancji ustalenia faktyczne i prawne są prawidłowe, a wydane orzeczenie zasadne.

W szczególności należy podzielić wyrażony przez sąd a quo pogląd, że zachowanie skazanego R. Z. polegające na wielokrotnym dokonywaniu naruszeń harmonogramu odbywania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego, stanowi podstawę do uchylenia zezwolenia na odbywanie przez wymienionego kary w systemie dozoru elektronicznego.

Jak słusznie zauważył sąd penitencjarny, skazany, mimo dawanych mu przez kuratora szans na dostosowanie się do rygorów odbywania kary pozbawienia wolności w SDE, nie zmienił swojego postępowania i stale dokonywał naruszeń ustalonego harmonogramu. Taka postawa godzi natomiast w fundamentalny obowiązek odbywania kary w tym systemie, tj. obowiązek stosowania się do harmonogramu i nie oddalania się z miejsca odbywania kary, poza ściśle wyznaczonymi godzinami. Wskazać należy, że R. Z. łącznie od czerwca do sierpnia 2022 roku, a więc w ciągu zaledwie 2 miesięcy, dokonał siedmiu krótszych lub dłuższych naruszeń ustalonego harmonogramu. Cztery z tych naruszeń (w dniu 9 lipca 2022 r., 23 lipca 2022 r., 9 sierpnia 2022 r. oraz 11 sierpnia 2022 r.) trwały ponad 1 godzinę, podczas gdy reszta oscylowała w granicach kilku minut. Kurator sprawujący kontrolę nad wykonywaną przez R. Z. karą, zmienił na prośbę skazanego ustalony harmonogram z dniem 1 sierpnia 2022 r., a pomimo tego w ciągu zaledwie 10 następnych dni, skazany naruszył harmonogram aż trzykrotnie. Podkreślenia natomiast wymaga, że w przypadku wykonywania kary w systemie dozoru elektronicznego, inne obowiązki skazanego winny być tak dostosowane do rygorów z jej wykonywaniem związanych, aby z nimi nie kolidować. Nie sposób zaakceptować sytuacji, w której to skazany będzie dowolnie żądał dostosowania harmonogramu wykonywanej kary do swoich potrzeb, wynikających nawet z wykonywanej pracy zarobkowej czy działalności gospodarczej, lub też nagminnie, z uwagi na te okoliczności, naruszał ustalony (i wielokrotnie zmieniany) harmonogram. W takich bowiem okolicznościach kara faktycznie przestaje być karą, jeśli jej warunki ma dyktować sam skazany. Innymi słowy, to skazany ma dostosować się do rygorów związanych z SDE a nie na odwrót. R. Z. natomiast bezsprzecznie do rygorów tych dostosować się nie potrafił, co świadczy o braku po jego stronie samodyscypliny i samokontroli do tego wymaganej i negatywnie weryfikuje ustaloną wcześniej pozytywną prognozę kryminologiczno-społeczną dotyczącą jego osoby.

Oceny powyższej nie są w stanie zmienić podniesione przez skarżącego w środku odwoławczym zarzuty i przytoczona na ich poparcie argumentacja. Fakt, że skazany posiada zaświadczenia na okoliczność, że przeglądał akta lub załatwiał sprawy urzędowe w czasie naruszania harmonogramu pozostaje bez znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy, albowiem powinien on tak zaplanować te czynności aby czas ich wykonywania pozostawał w granicach wynikających z ustalonego harmonogramu. Zresztą zrozumiałe byłoby jednokrotne spóźnienie z tego powodu, a nie aż siedmiokrotne. Wspomniana przez Sąd Okręgowy celowość dokonywanych przez skazanego naruszeń harmonogramu odnosi się natomiast jedynie do faktu, że spóźnienia nie były przypadkowe i skazany doskonale zdawał sobie sprawę z tego, że narusza harmonogram. Skoro skazany nie potrafi dostosować się do wymogów odbywania kary w SDE to bez znaczenia pozostają inne okoliczności wskazywane przez obrońcę, tj. brak popełniania przestępstw przez skazanego, podjęcie pracy i udzielanie się społecznie.

Co prawda zgodzić się należy z obrońcą, że wydanie innego wyroku skazującego nie powoduje, że skazany utracił uprawnienia formalne do odbywania kary w SDE, jeżeli suma kar przekracza 1 rok i 6 miesięcy. Niemniej okoliczność ta nie stanowiła najważniejszego argumentu przemawiającego za uchyleniem skazanemu zgody na odbywanie kary w SDE, gdyż okoliczności te zostały już przedstawione powyżej. Tym samym bez znaczenia pozostaje okoliczność, że odroczono skazanemu odbycie innej kary, gdyż skazany naruszając harmonogram odbywania kary wykazał się brakiem samodyscypliny i samokontroli, niezbędnych do odbywania kary w SDE.

Stwierdzając, że skarżący we wniesionym środku odwoławczym nie przedstawił argumentacji, która mogłaby skutecznie podważyć ustalenia sądu a quo, należało utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie. O kosztach postępowania orzeczono według przepisów powołanych na wstępie.

Mając na uwadze powyższe Sąd Apelacyjny orzekł, jak w części dyspozytywnej postanowienia.

ZARZĄDZENIE

1.  o treści prawomocnego postanowienia poinformować:

-

skazanego z pouczeniem o prawomocności;

2.  zwrócić akta sprawy.

Katowice, dnia 5 stycznia 2023 roku