Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 22 października 2013 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SSA Helena Kubaty

Protokolant: Damian Skril

przy udziale Prokuratora Prok. Apel. Dariusza Wiory

po rozpoznaniu w sprawie R. A.

skazanego za przestępstwo z art. 280 § 1 k.k. i in.

zażalenia złożonego przez skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w G.

z dnia 13 sierpnia 2013 roku, sygn. akt (...)

w przedmiocie odmowy udzielenia warunkowego zwolnienia

na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. i art. 626 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia:

1.  zmienić zaskarżone postanowienie w ten sposób, że:

-.

-

na mocy art. 77 § 1 k.k., art. 78 § 1 k.k. i art. 80 § 1 k.k. udzielić R. A.s. M., ur. (...)we W., skazanemu prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Ż.z dnia 26.01.2010 r. sygn.(...)za przestępstwa z art. 280 § 1 k.k. i art. 275 § 1 k.k. i art. 278 § 5 k.k. i art. 276 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k., sygn. (...)na karę łączną 2 lat i 2 miesięcy pozbawienia wolności, warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności, której koniec przypada na dzień 05.08.2014 r., ustalając okres próby do dnia 22.10.2015 r.;

-

na mocy art. 159 § 1 k.k.w. i art. 72 § 1 pkt 4 oddać warunkowo zwolnionego pod dozór kuratora sądowego sądu właściwego dla miejsca zamieszkania skazanego i zobowiązać go do podjęcia i wykonywania pracy zarobkowej;

2.  wydatkami postępowania odwoławczego obciążyć Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2013 roku Sąd Okręgowy w G. odmówił skazanemu udzielenia warunkowego zwolnienia.

Zaskarżył je skazany podnosząc, że spełnia wszystkie warunki do udzielenia mu warunkowego zwolnienia, a sąd powinien docenić wysiłek, jaki włożył w pracę nad sobą w czasie odbywania kary.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie skazanego jest zasadne, brak bowiem jakichkolwiek podstaw do twierdzenia, iż prognoza społeczno-kryminologiczna co do jego osoby nie jest pozytywna. Skazany w miejscu zamieszkania cieszy się pozytywną opinią, ma zdecydowanie krytyczny stosunek do popełnionych przestępstw, sam zgłosił się do odbycia kary, jest systematycznie nagradzany, korzysta z przepustek i wykorzystuje je zgodnie z przeznaczeniem, od 7 miesięcy zatrudniony jest poza zakładem karnym w systemie bez konwojenta oraz utrzymuje stałe i serdeczne kontakty z rodziną, na której wsparcie może liczyć. Nie bez znaczenia jest i ten fakt, że po uchyleniu aresztu tymczasowego przez ponad 3 lata przebywał na wolności i przestrzegał porządku prawnego, co świadczy o wysokim poziomie samodyscypliny i potwierdza, iż przestępstwa, których dopuścił się wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami w kwietniu i maju 2009 roku, miały charakter przypadkowy i odosobniony w jego życiu, a ma obecnie 52 lata. Bardzo zresztą krytycznie ocenia ten etap swojego życia, traktuje jako nauczkę na całe życie, żałuje, że dał się namówić na udział w przestępstwach jako kierowca i uważa to za swój największy błąd. Od początku zresztą postępowania karnego uważał, że musi ponieść karę i poddał się jej, bo skazany został w trybie art. 387 k.p.k. Także dobrowolnie stawienie się w jednostce penitencjarnej celem odbycia kary postawę tę potwierdza.

Nie sposób zgodzić się w tej sytuacji z rozumowaniem, jakie zawarte zostało w uzasadnieniu zaskarżonego postanowienia, że „dla skazanego kradzieże stały się sposobem na życie”, bo jest to opinia niezwykle krzywdząca, gdy ma się w polu widzenia naprowadzone wyżej okoliczności. Poza tym warunkowe zwolnienie nie jest darowaniem kary i nie zaprzecza celom kary, które legły u podstaw jej wymierzenia. Powoduje jedynie zmianę warunków jej wykonywania, gdy racjonalizacja karania przemawia za tym, by skazany, który poddaje się resocjalizacji, mógł wrócić do społeczeństwa i realizować funkcje kary na wolności, pod dozorem kuratora.

W przekonaniu sądu odwoławczego taka sytuacja występuje u omawianego skazanego i dlatego zasługuje on na warunkowe zwolnienie, choć warunki formalne ku temu nabył zaledwie 3 miesiące temu, a do końca kary pozostało 10 miesięcy.

Postanowił zatem jak w części dyspozytywnej.

Z. odpis postanowienia doręczyć skazanemu i dyr. ZK w R.