Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 4 sierpnia 2020 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA Mirosław Ziaja

Protokolant: Kamil Klupś

przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Krzysztofa Urgacza

po rozpoznaniu w sprawie Z. S.

skazanego za przestępstwo z art. 148§ 1 k.k. i inne

zażalenia wniesionego przez skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 24 czerwca 2020 roku, sygn. akt VII Kow 1652/20

w przedmiocie udzielenia warunkowego przedterminowego zwolnienia

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

p o s t a n a w i a

1.  utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2.  zwolnić skazanego od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego i obciążyć nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie skazanego nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem wbrew retoryce wniesionego środka odwoławczego sąd penitencjarny dokonał prawidłowych ustaleń faktyczno-prawnych, które w świetle art. 77 § 1 k.k. sprzeciwiają się aktualnie udzieleniu Z. S. dobrodziejstwa warunkowego przedterminowego zwolnienia, mając w polu widzenia całokształt ujawnionego w sprawie i ocenionego zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 7 k.p.k. materiału dowodowego.

W pierwszej kolejności podkreślić trzeba, że aby skorzystać z możliwości jakie daje instytucja warunkowego zwolnienia niezbędne jest ustalenie po stronie skazanego pozytywnej prognozy kryminologiczno-społecznej, opartej na szeregu okolicznościach dotyczących m.in. osobowości i dotychczasowego trybu życia skazanego, a więc nie tylko związanych z zachowaniem w jednostce penitencjarnej, a takiego kryterium obecnie nie spełnia jeszcze Z. S., co trafnie wykazał Sąd Okręgowy.

Niewątpliwie zachowanie skazanego w jednostce penitencjarnej zasługuje na pochwałę. Pozytywnie należy ocenić zwłaszcza fakt, iż był on ponad 200 razy nagradzany regulaminowo, jednakże pomimo dobrego przystosowania się do warunków izolacji penitencjarnej nie sposób jest uznać, iż Z. S. daje gwarancję zgodnego z prawem i zasadami współżycia społecznego zachowania bez bezpośredniego nadzoru nad swoją osobą. Przede wszystkim zaakcentować trzeba, że nie jest on sprawcą incydentalnym, a wcześniej był on wielokrotnie karany i odbywał już kary izolacyjne w zakładzie karnym. W przeszłości skazany korzystał również z dobrodziejstwa warunkowego przedterminowego zwolnienia, jednakże prowadzona w ten sposób resocjalizacja nie przyniosła oczekiwanych efektów. Ponadto zauważyć trzeba, że przedmiotową karę Z. S. odbywa za popełnienie m.in. zbrodni z art. 148 § 1 k.k., która to godzi w najwyższe dobro chronione prawem, a mianowicie ludzkie życie. W stosunku do tego rodzaju sprawców konieczne jest więc prowadzenie szczególnie intensywnych i długotrwałych oddziaływań resocjalizacyjnych w warunkach penitencjarnych.

Powyższe wskazuje więc, że skazany jest osobą zdemoralizowaną, wymagającą dla pełnej resocjalizacji dłuższego oddziaływania w zakładzie karnym, co prawidłowo wyeksponował sąd penitencjarny, a co znajduje również potwierdzenie w opinii o Z. S. sporządzonej przez Zastępcę Dyrektora Zakładu Karnego w R..

Skoro zatem w przypadku skazanego nie zostały jeszcze osiągnięte cele wykonywanej kary to brak było podstaw do zreformowania zaskarżonego postanowienia zgodnie z intencją zażalenia.

Dlatego też orzeczono, jak w części dyspozytywnej postanowienia, tym bardziej, że pozytywne wzorce zachowań w warunkach samokontroli w przypadku skazanego wymagają jeszcze utrwalenia w ramach izolacji penitencjarnej.

Z./

1. o treści postanowienia zawiadomić skazanego;

2. akta zwrócić.

Katowice, dnia 4 sierpnia 2020 r.