Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

dnia 20 grudnia 2006r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w Wydziale II Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA Marek Charuza

Protokolant: Ewa Matyjaszczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Apel. Małgorzaty Seimińskiej

po rozpoznaniu w sprawie: G. C.

skazanego za przestępstwa art. 286 §1 kk i inne

zażalenia wniesionego przez skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 27 września 2006r. sygn. VIII Wz. 1032/06

w przedmiocie: odmowy udzielenia warunkowego zwolnienia

na podstawie art. 437 § 1 kpk w zw. z art. 1 § 2 kkw

p o s t a n a w i a

zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy

UZASADNIENIE

Zażalenie skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd penitencjarny w sposób poprawny i znajdujący pełne oparcie w ujawnionym materiale dowodowym dokonał ustaleń faktyczno – prawnych odnoszących się do braku uprawnień formalnych skazanego G. C. o ubiegania się o warunkowe przedterminowe zwolnienie. Zgodnie bowiem z art. 160 § 3 kkw w razie odwołania warunkowego przedterminowego zwolnienia na poczet kary nie zalicza się okresu spędzonego na wolności.

Ponadto wbrew wywodom skarżącego, prawidłowym jest wyliczenie sądu, iż uprawnienia takie zdobędzie skazany dopiero w dniu 24 czerwca 2009r., a więc po upływie 3/4 sumy wymierzonych mu kar pozbawienia wolności. W przypadku bowiem tegoż skazanego, wobec którego wymierzano karę z zastosowaniem art. 64 § 2 kk ma zastosowanie art. 78 §2 kk, a nie art. 79 § 2 kk. Ten ostatni bowiem przepis dotyczy innych sytuacji np. ma zastosowanie do skazanego odbywającego dwie lub więcej kar niepodlegających łączeniu. Niezależnie od warunków określonych w art. 78 § 1 lub 2 (połowa, dwie trzecie lub trzy czwarte kary), warunkowe zwolnienie może mieć wówczas zastosowanie po odbyciu 15 lat pozbawienia wolności,

Określone w art. 78 terminy odnoszą się zaś do kary jednostkowej i kary łącznej podlegającej wykonaniu. Artykuł 79 § 1 rozciąga przewidziane w tych przepisach terminy ubiegania się o warunkowe zwolnienie na sumę dwóch lub więcej niepodlegających łączeniu kar pozbawienia wolności, które skazany ma odbywać kolejno. Omawiana regulacja rozstrzyga także sporną na gruncie d.k.k. (zob. uchw. SN z 16 VI 1993r., I KZP 13/93, OSNKW 1993, nr 7, poz. 42; z glosami K. Postulskiego, S. Zabłockiego i L. Paprzyckiego, Pal. 1994, nr 3-4 i 7-8) kwestię obliczania terminów, jeżeli chociażby jedno z przestępstw składających się na karę łączną lub kary podlegające sumowaniu popełnione zostało w warunkach recydywy określonej w art. 64. W takim bowiem wypadku do całej kary powstałej w wyniku sumowania kar pozbawienia wolności odnoszą się zaostrzone terminy dotyczące ubiegania się o warunkowe zwolnienie, tj. odpowiednio odbycie dwóch trzecich lub trzech czwartych kary.

Mając na uwadze powyższe, brak było podstaw do uwzględnienia zażalenia skazanego, zatem orzeczono jak w części dyspozytywnej.