Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 8 czerwca 2021 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia SA Małgorzata Niementowska

Protokolant: Karolina Jach

przy udziale Prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Marty Irzyńskiej

po rozpoznaniu w sprawie R. M.

zażalenia wniesionego przez skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Bielsku - Białej

z dnia 8 kwietnia 2021 roku, sygn. akt IV Kow 390/21

w przedmiocie obciążenia kosztami leczenia

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia

1.  utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2.  zwolnić skazanego od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego i obciążyć nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie skazanego jest niezasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy w Bielsku – Białej dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych, które były następnie podstawą do wydania trafnego rozstrzygnięcia.

Na wstępie należy podkreślić, że w nieprawidłowości w funkcjonowaniu administracji jednostki penitencjarnej skazany może zwalczać za pomocą skarg, o których mowa w przepisie art. 6 § 2 k.k.w. Dlatego Sąd Apelacyjny, procedując w przedmiocie rozpoznania zażalenia na postanowienie o obciążeniu kosztami leczenia nie jest uprawniony do zbadania zgłaszanego przez skazanego problemu z dostępem do leków oraz oceny zachowania funkcjonariuszy służby więziennej, którzy mieli odmówić wydania skazanemu kolejnej dawki środków przeciwbólowych.

Niezależnie od powyższego należy uznać, iż sąd I instancji prawidłowo ustalił, iż zachowanie R. M. należy zakwalifikować jako samouszkodzenie o podłożu instrumentalnym i wymuszającym. Skazany chciał bowiem wymusić przyjazd karetki pogotowia w związku z silnym bólem zęba, nie licząc się z możliwymi dla takiego zachowania negatywnymi konsekwencjami. Jak następnie ustalono w toku badania skazanego, prezentowane zachowanie miało być protestem przeciwko działaniu administracji. Również w trakcie kontroli stanu psychicznego skazanego nie stwierdzono emocjonalnego podłoża dokonanego samouszkodzenia.

Skoro zatem zachowanie skazanego miało charakter instrumentalny, Sąd Apelacyjny nie widzi podstawy do zmiany decyzji sądu I instancji w przedmiocie obciążenia osadzonego kosztami leczenia.

Za zmianą zaskarżonego postanowienia w kierunku, o jaki wnosi autor zażalenia, nie przemawiają również okoliczności przywołane przez niego w zażaleniu albowiem nie znajdują one potwierdzenia dowodowego.

W tym stanie rzeczy obciążenie skazanego kosztami wywołanych przez niego celowo interwencji medycznych jest właściwe i spełni funkcje prewencyjne, zapobiegając podobnym zachowaniom w przyszłości.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz to, że koszty leczenia, w tym także koszty transportu skazanego zostały należycie udokumentowane (k. 4-5) - orzeczono jak w części dyspozytywnej niniejszego postanowienia.

ZARZĄDZENIE

1. odpis postanowienia doręczyć skazanemu z pouczeniem o prawomocności w zakresie punktu 1.;

2. akta zwrócić.

Katowice, dnia 8 czerwca 2021 roku