Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 14 czerwca 2022 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: sędzia SA Marcin Ciepiela

Protokolant: Kamil Klupś

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Katowicach del. do Prokuratury Regionalnej w Katowicach Jolanty Tałaj

po rozpoznaniu w sprawie O. M. (M.)

skazanego za przestępstwo z art. 209 § 1 i § 1a k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

zażalenia złożonego przez skazanego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 9 marca 2022 r., sygn. akt III Kow 227/22, o odmowie udzielenia zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego

postanawia

1.  na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. zwolnić skazanego od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Zażalenie skazanego O. M. nie zasługuje na uwzględnienie.

Po przeprowadzeniu kontroli instancyjnej zaskarżonego postanowienia sąd odwoławczy doszedł do wniosku, że sąd I instancji poczynił w sprawie prawidłowe ustalenia i w oparciu o zgromadzony materiał dowodowy zasadnie uznał, że przesłanka materialno-prawna, niezbędna dla wdrożenia wykonania kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego (SDE), w przypadku skazanego nie została spełniona.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego, O. M. nie daje należytej rękojmi odbycia we właściwy sposób orzeczonej kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego. Taki system wymusza bowiem na skazanym samokontrolę, samodyscyplinę i odpowiedzialność. Tymczasem dotychczasowy sposób życia skazanego wskazuje na brak powyższych cech, koniecznych do zgodnego z prawem oraz zasadami współżycia społecznego funkcjonowania w warunkach wolnościowych.

Zauważyć trzeba, iż z aktualnej opinii o skazanym wynika, że skazany dostosował się do warunków zakładu karnego. Patrząc jednak przez pryzmat jego zachowania w izolacji, które ocenić można jako umiarkowane, trudno przyjąć, że zasługuje on w chwili obecnej na dobrodziejstwo, o które się ubiega. Nadto, analiza dotychczasowego stylu życia skazanego z punktu widzenia uprzedniej karalności wskazuje, że jest on sprawcą opornie poddającym się działaniom readaptacyjno-społecznym. Wszystko to prowadzi do wniosku, że aktualnie wykonywana kara nie ma charakteru incydentalnego, a właśnie dla takich sprawców przewidziana jest instytucja z art. 43la k.k.w. i nast.

Prawidłowość zaskarżonego postanowienia wzmacnia również to, że skazany miał możliwość odbyć karę orzeczoną wyrokiem Sądu Rejonowego w Zielonej Górze z dnia 25 marca 2019 r., sygn. akt II K 116/19, w warunkach wolnościowych, gdyż była to kara roku ograniczenia wolności, która, z uwagi na jego lekceważące podejście do zapadłego wyroku, została zamieniona na zastępczą karę pozbawienia wolności postanowieniem Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 9 marca 2021 r., sygn. akt II1 Ko 336/21. Okoliczność ta świadczy o tym, że skazany jest sprawcą niezdolnym do samokontroli i samodyscypliny oraz nie daje gwarancji, że odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego będzie wystarczające do osiągnięcia wszystkich jej celów.

Odnosząc się do treści zażalenia, wyjaśnić należy, że przy ocenie warunków materialnych do udzielenia zezwolenia na odbycie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego badana jest nie tylko aktualna, ale cała dotychczasowa postawa skazanego, w tym jego zachowanie prezentowane w warunkach wolnościowych. Dlatego wyrażona w treści wywiadu środowiskowego opinia dotycząca uprzedniego niewłaściwego trybu życia skazanego stanowi element podlegający ocenie przy wydawaniu rozstrzygnięcia w zakresie ewentualnej możliwości skorzystania z instytucji dozoru elektronicznego.

W świetle powyższego, zaaprobowano rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego, którego nie podważyły argumenty zaprezentowane w zażaleniu.

Z uwagi na fakt, że skazany przebywa w zakładzie karnym i nie ma majątku, uznano, iż uiszczenie przez niego wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym byłoby zbyt uciążliwe, a wręcz niemożliwe. Z tego względu Sąd Apelacyjny po myśli przepisów wskazanych w pkt 2 części dyspozytywnej zwolnił skazanego w całości od ich zapłaty, określając jednocześnie, że ponosi je Skarb Państwa.

ZARZĄDZENIE

1.  Odpis postanowienia doręczyć skazanemu z pouczeniem o prawomocności,

2.  akta sprawy odesłać.

Katowice, dnia 14 czerwca 2022 r.