Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 7 marca 2017 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący: SSA Helena Kubaty

Protokolant: Grzegorz Pawelczyk

przy udziale Prokuratora Krzysztofa Urgacza

po rozpoznaniu w sprawie M. H. (H.)

skazanego za przestępstwa z art. 198 k.k. w zw. z art. 31 § 2 k.k. i inne

zażaleń wniesionych przez skazanego i jego obrońcę

na postanowienie Sądu Okręgowego w Gliwicach

z dnia 23 stycznia 2017 roku, sygn. akt VII Kow 5873/16

w przedmiocie odmowy udzielenia warunkowego przedterminowego zwolnienia

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k., art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku - Prawo
o adwokaturze (Dz.U.2016.1999) w zw. z § 19 pkt 3 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz.U.2016.1714) i art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

postanawia

1.  zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy,

2.  zasądzić od Skarbu Państwa (Sąd Okręgowy w Gliwicach) na rzecz adw. M. Ś. (Kancelaria Adwokacka w Z.) kwotę 147,60 złotych (sto czterdzieści siedem złotych i sześćdziesiąt groszy), w tym 23% podatku VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skazanemu z urzędu w postępowaniu odwoławczym,

3.  zwolnić skazanego od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 23 stycznia 2017 roku Sąd Okręgowy w Gliwicach odmówił skazanemu M. H. udzielenia warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności. Sąd orzekł także w przedmiocie wynagrodzenia adwokata z urzędu i kosztów postępowania sądowego.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł obrońca skazanego, zarzucając Sądowi I instancji błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę tego orzeczenia poprzez przyjęcie, że skazany wymaga dalszego oddziaływania w warunkach izolacji penitencjarnej, który miał wpływ na treść zaskarżonego postanowienia, tj. na negatywną ocenę wniosku skazanego o warunkowe zwolnienie z odbycia reszty kary pozbawienia wolności.

Podnosząc powyższy zarzut obrońca wniósł o zmianę postanowienia i zwolnienie warunkowo skazanego z odbycia reszty kary pozbawienia wolności lub jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia Sądowi I instancji.

W osobistym zażaleniu skazany odwołał się do swojego pozytywnego zachowania w zakładzie karnym, ukończonej terapii antyalkoholowej oraz planów na przyszłość związanych z kontynuacją edukacji.

W tych też okolicznościach skazany wniósł o udzielenie mu warunkowego zwolnienia.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Wniesione zażalenia nie zasługują na uwzględnienie.

Zdaniem Sądu odwoławczego rozpoznając wniosek skazanego pod kątem okoliczności z art. 77 § 1 k.k., w oparciu o całokształt zebranego w sprawie materiału dowodowego, Sąd Okręgowy doszedł do słusznego przekonania, biorąc pod rozwagę wszystkie przesłanki wymienione w tym przepisie, że w stosunku do skazanego nie można w chwili obecnej postawić pozytywnej prognozy społeczno-kryminologicznej i proces jego resocjalizacji musi być kontynuowany w warunkach izolacji penitencjarnej. Ponadto Sąd I instancji swoje stanowisko w tym przedmiocie przekonywująco uzasadnił, wobec czego nie ma potrzeby powielania argumentacji przywołanej w motywach zaskarżonego postanowienia.

Dlatego jedynie podkreślić trzeba, że nie ma racji obrońca utrzymując, iż ewolucja w procesie resocjalizacji skazanego jest widoczna i ma charakter trwały. Już choćby w oparciu o opinię penitencjarną, trudno w zachowaniu skazanego upatrywać wyróżniającej się postawy, czego wymaga się od osób ubiegających się o udzielenie dobrodziejstwa z art. 77 § 1 k.k. Najlepszym dowodem potwierdzającym tą ocenę jest negatywne stanowisko administracji zakładu karnego, która nie poparła starań skazanego o udzielenie mu warunkowego przedterminowego zwolnienia. Nadmienić też trzeba, że takie okoliczności jak, dotychczasowa wielokrotna karalność skazanego, w tym za czyn z art. 198 k.k., a więc o wysokim stopniu społecznej szkodliwości i bezskuteczne korzystanie w przeszłości ze środków probacyjnych (warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności) w chwili obecnej nie pozwalają założyć, że będzie on przestrzegał porządku prawnego. Znamienne w niniejszej sprawie jest również to, że skazany należy do osób uzależnionych od alkoholu. Te wszystkie ustalenia prowadzą wiec do wniosku, że w stosunku do skazanego niezbędne są dalsze intensywne działania zmierzające do wykształcenia, a następnie utrwalenia prawidłowych zachowań oraz norm społecznych.

Sąd Apelacyjny podzielił zatem stanowisko Sądu Okręgowego wyrażone w zaskarżonym postanowieniu, utrzymując je w mocy.

Z kolei zwalniając skazanego od ponoszenia wydatków postępowania tut. Sąd, miał na względzie jego trudną sytuację materialną, a zasądzenie wynagrodzenia obrońcy z urzędu jest konsekwencją jego udziału w tym postępowaniu i nieopłacenia tych kosztów przez skazanego, ani w całości ani też w części.

ZARZĄDZENIE

- odpis postanowienia z pouczeniem o jego prawomocności doręczyć skazanemu,

- zwrócić akta sprawy.

Katowice, dnia 7 marca 2017 roku.