Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Jako trafne należy uznać ustalenia faktyczne oraz prawne sądu pierwszej instancji, prowadzące do wniosku, że dotychczasowa postawa i zachowanie skazanego P. M. przesądzają o braku przesłanek merytorycznych do udzielenia zezwolenia na wykonywanie kary pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego. Za przyjęciem takiego stanowiska przemawia zarówno jego dotychczasowa trzykrotna karalność za przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji, jak i bezskuteczność stosowanych dotychczas środków wychowawczych. Wobec skazanego orzekano dotychczas karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, karę ograniczenia wolności oraz karę bezwzględnego pozbawienia wolności, którą skazany odbył w systemie dozoru elektronicznego. Mimo to, skazany ponownie wszedł w konflikt z prawem i to po upływie półtora roku po zakończeniu odbywania kary w SDE. Dotychczasowa postawa skazanego świadczy o tym, że jego wejście w konflikt z prawem nie miało charakteru incydentalnego, a było wynikiem jego braku poszanowania dla obowiązującego porządku prawnego oraz zapadających wobec niego kolejnych orzeczeń sądu. Wielokrotna karalność sama w sobie świadczy o znacznym stopniu demoralizacji skazanego, a bezskuteczność orzekanych do tej pory kar wskazuje na potrzebę prowadzenia wobec niego resocjalizacji w warunkach penitencjarnych. Sąd apelacyjny podziela zatem stanowisko Sądu Okręgowego, że kara wolnościowa w postaci SDE nie zrealizuje swoich celów i nie powstrzyma skazanego od naruszania porządku prawnego w przyszłości. Pozytywna opinia środowiskowa i ustabilizowany tryb życia, wbrew twierdzeniom skarżącego, nie stanowią zdaniem sądu odwoławczego wystarczającej przeciwwagi dla wskazanych wyżej negatywnych okoliczności, a tym samym nie są wystarczające dla zmiany zaskarżonego orzeczenia w kierunku wskazanym przez skarżącego. Przy ocenie warunków materialnych do udzielenia zgody na odbywanie kary pozbawienia wolności w SDE badana jest bowiem nie tylko aktualna, ale cała dotychczasowa postawa skazanego, w tym zwłaszcza jego stosunek do prawomocnych orzeczeń sądów i stosowanych względem niego wolnościowych oddziaływań resocjalizacyjnych. Nie zasługuje także na uwzględnienie argumentacja skarżącego w zakresie okoliczności popełnienia czynu, zważywszy, że występku z art. 180a k.k. skazany dopuścił się po raz trzeci, a w razie konieczności udzielenia pilnej pomocy medycznej partnerce skazanego mógł on wezwać do niej pogotowie ratunkowe. Całość przytoczonych powyżej okoliczności prowadzi więc do jednoznacznego wniosku, że skazany jest sprawcą o takim stopniu demoralizacji, że wykonywanie wobec niego kary pozbawienia wolności w złagodzonej formie w ramach dozoru elektronicznego nie przyniesie pożądanych społecznie rezultatów, a wręcz odwrotnie – wskazane wyżej ustalenia przemawiają za potrzebą pobytu skazanego w zakładzie karnym, celem dalszego prowadzenia stosownych działań readaptacyjno – społecznych w warunkach izolacji penitencjarnej. Odmienna decyzja w tym przedmiocie mogłaby jedynie utwierdzić skazanego w poczuciu bezkarności wynikającej z faktu, że pomimo popełnienia kolejnego przestępstwa, nie poniesie on żadnej realnej dolegliwości z tego tytułu. Dlatego zaaprobowano rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego.

Mając powyższe na uwadze orzeczono jak w części dyspozytywnej.

ZARZĄDZENIE

-

odpis postanowienia doręczyć skazanemu z pouczeniem o prawomocności

-

zwrócić akta sprawy.

Katowice, 10 marca 2020 roku