Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 14 lutego 2023 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący sędzia SA Marcin Schoenborn

Protokolant Paweł Zberecki

przy udziale prokuratora Prokuratury Regionalnej w Katowicach Marty Irzyńskiej

po rozpoznaniu w sprawie skazanego R. B. (B.)

zażalenia wniesionego przez skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Rybniku z dnia 22 grudnia 2022 r. sygn. akt V Kow 2458/22 w przedmiocie odwołania skazanemu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary pozbawienia wolności

na podstawie art. 437 § 1 kpk i art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 1 § 2 kkw

POSTANAWIA

1.  utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie;

2.  zasądzić od Skarbu Państwa – Sądu Apelacyjnego w Katowicach na rzecz adwokata J. Z. (Kancelaria Adwokacka w K.) kwotę 295,20 zł (dwieście dziewięćdziesiąt pięć złotych i dwadzieścia groszy), w tym 23 % podatku VAT, tytułem nieopłaconych przez skazanego kosztów obrony udzielonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

3.  zwolnić skazanego od kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sąd Okręgowy w Rybniku postanowieniem z dnia 22 grudnia 2022 r. na podstawie art. 160 § 4 kkw odwołał warunkowe przedterminowe zwolnienie udzielone skazanemu postanowieniem Sądu Okręgowego w Rybniku z dnia 25 listopada 2020 r. sygn. akt V Kow 1158/20, zarządzając jednocześnie wykonanie reszty nieodbytej kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 9 kwietnia 2019 r. sygn. akt II K 7/19 oraz na mocy art. 624 § 1 kpk w zw. z art. 1 § 2 kkw zwalniając skazanego w całości od ponoszenia kosztów sądowych, którymi obciążył Skarb Państwa.

Zażalenie na to postanowienie złożył osobiście skazany. Nie zgodził się z jego treścią twierdząc, że został pozbawiony prawa do obrony i złożenia wyjaśnień.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje.

Zażalenie skazanego nie zasługuje na uwzględnienie, albowiem Sąd I instancji prawidłowo ustalił, że zaistniały przesłanki uzasadniające odwołanie skazanemu w trybie art. 160 § 4 kkw udzielonego mu warunkowego przedterminowego zwolnienia z odbycia reszty kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności orzeczonej wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim z dnia 9 kwietnia 2019 r. sygn. akt II K 7/19.

Należy przypomnieć, że stosownie do treści art. 160 § 3 kkw
Sąd penitencjarny może odwołać warunkowe zwolnienie, jeżeli zwolniony w okresie próby rażąco narusza porządek prawny, w szczególności popełnił inne przestępstwo niż umyślne lub została orzeczona kara inna niż kara pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania albo gdy uchyla się od dozoru, wykonania nałożonych obowiązków lub orzeczonych środków karnych, przepadku lub środków kompensacyjnych. Natomiast, jeżeli opisane wyżej okoliczności zaistnieją po udzieleniu skazanemu pisemnego upomnienia przez sądowego kuratora zawodowego, sąd obligatoryjnie odwołuje warunkowe zwolnienie, chyba że przemawiają przeciwko temu szczególne względy (art. 160 § 4 kkw).

W realiach niniejszego postępowania zaistniała wskazana obligatoryjna podstawa do odwołania skazanemu warunkowego zwolnienia. Sąd penitencjarny trafnie ustalił, że skazany pomimo udzielonego pisemnego upomnienia nie dostosował się do stawianych przed nim wymogów okresu próby. Jak prawidłowo dostrzegł Sąd I instancji, pomimo udzielenia skazanemu przez kuratora pisemnego upomnienia (odebranego przez skazanego osobiście 10 października 2022 r.), jego zachowanie uległo jedynie krótkotrwałej poprawie, po czym skazany dalej nadużywał alkoholu i zwracał się wulgarnie do partnerki wyzywając ją i pisząc do niej poniżające smsy. W ocenie Sądu Apelacyjnego postawa R. B., na którego sąd udzielający warunkowego przedterminowego zwolnienia nałożył między innymi obowiązek powstrzymania się od nadużywania alkoholu, którego to obowiązku skazany nie respektował, co stanowiło jedną z przyczyn udzielonego upomnienia i co powtórzyło się także po doręczeniu skazanemu rzeczonego upomnienia, w pełni uzasadnia odwołanie warunkowego zwolnienia na podstawie art. 160 § 4 kkw. Ujawniono bowiem, że skazany po udzieleniu upomnienia nadużywał alkoholu i w takim stanie wraca do domu, a także niewłaściwie odnosił się do partnerki, która finalnie zażądała, aby skazany wyprowadził się z jej mieszkania.

Ustalenia faktycznie, jakie poczynił Sąd I instancji, nie były kwestionowane przez skarżącego, który wskazywał jedynie, że nie zapewniono mu możliwości obrony oraz wszelkich wyjaśnień. Zarzut ten, w obliczu treści protokołu z posiedzenia, jakie odbyło się 22 grudnia 2022 r., jest jednak w sposób oczywisty niezasadny, wszak R. B. był obecny na tym posiedzeniu i składał wyjaśnienia, stąd też miał zapewnioną możliwość obrony i przedstawienia swojego stanowiska.

Podsumowując stwierdzić należy, że rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego jest prawidłowe, albowiem skazany po udzieleniu upomnienia naruszył po raz kolejny rygory warunkowego zwolnienia nie respektując nałożonych obowiązków, a nie ujawniły się podstawy do tego, by uznać, że istnieją szczególne względy sprzeciwiające się odwołaniu R. B. warunkowego przedterminowego zwolnienia. Z uwagi na zmienność zachowania skazanego, za takowe nie mogą bowiem uchodzić informacje kuratora, iż po złożeniu wniosku o odwołanie warunkowego zwolnienia skazany powrócił ponownie do konkubiny i zaprzestał nadużywania alkoholu. Z tej też przyczyny zażalenie skazanego okazało się być niezasadne i jako takie nie mogło stanowić podstawy do wzruszenia orzeczenia Sądu I instancji.

Mając na względzie powyższe Sąd Apelacyjny orzekł jak na wstępie, przy czym zwalniając skazanego, na zasadzie odstępstwa od zasady z art. 636 § 1 kpk, od ponoszenia wydatków postępowania odwoławczego, w tym przyznanych jednocześnie nieopłaconych przez niego kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu w postępowaniu odwoławczym, kierował się przewidywanym okresem jego pobytu w warunkach izolacji penitencjarnej.

Nadmienić należy, iż na rzecz obrońcy z urzędu zasądzono opłatę w wysokości stawki przewidzianej dla obrońcy ustanowionego z wyboru w § 13 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, tj. w kwocie 240 złotych podwyższonej o należny podatek VAT. Zdaniem Sądu Apelacyjnego, jakkolwiek wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 roku, sygn. akt SK 78/21, opublikowany w dniu 28 grudnia 2022 r., stwierdza niezgodność z art. 64 ust. 2 w zw. z art. 31 ust. 3, art. 32 ust. 1, art. 2 i art. 92 ust. 1 zd. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej jedynie § 17 ust. 1 pkt. 2 i § 17 ust. 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu z uwagi na to, że wskazane w nich stawki dla adwokatów ustanowionych obrońcami z urzędu są niższe od stawek w tych samych sprawach dla adwokatów ustanowionych obrońcami z wyboru, orzeczenie to winno być stosowane również do stawek przewidzianych za wszystkie pozostałe czynności podejmowane przez obrońców z urzędu w sprawach karnych.

ZARZĄDZENIE

1.  odpis postanowienia z poucz. o prawomocności doręczyć:

-

skazanemu

-

obrońcy

-

ZKSS przy SR Wodzisław Śląski

2.  skierować do wykonania punkt 2 postanowienia

3.  zwrócić akta

14.02.2023 r.