Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 30 stycznia 2024 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący: Sędzia SA Wojciech Kopczyński

Protokolant: Magdalena Golyszny

przy udziale prokuratora Prokuratury Rejonowej del. Prokuratury Regionalnej w Katowicach Agnieszki Nowrot-Baińczyk

po rozpoznaniu w sprawie R. M. (1)

zażalenia wniesionego przez obrońcę skazanego

na postanowienie Sądu Apelacyjnego w Katowicach

z dnia 19 grudnia 2023 roku, sygn. akt II AKzw 2202/23

w przedmiocie pozostawienia bez rozpoznania zażalenia skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 11 sierpnia 2023 roku, sygn. akt VIII Pen 292/23 o pozostawieniu bez rozpoznania pisma skazanego z dnia 11 lipca 2023 roku.

postanawia:

1.  na podstawie art. 105 § 1-3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. sprostować zaistniałą w zaskarżonym postanowieniu oczywistą omyłkę pisarską, w ten sposób, że w pierwszym zdaniu uzasadnienia orzeczenia, w miejsce sformułowania „Postanowieniem z dnia 15 lutego 2021 roku” wpisać sformułowanie „Postanowieniem z dnia 11 sierpnia 2023 roku”;

2.  na podstawie art. 437 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. zaskarżone postanowienie utrzymać w mocy;

3.  na podstawie art. 618 § 1 pkt 11 k.p.k., art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 26 maja 1982 roku – Prawo o adwokaturze zasądzić od Skarbu Państwa (Sądu Apelacyjnego w Katowicach) na rzecz adw. R. M. (2) (Kancelaria Adwokacka w K.) kwotę 590,40 złotych (pięćset dziewięćdziesiąt złotych czterdzieści groszy), w tym 23% podatku VAT, tytułem zwrotu kosztów obrony skazanego R. M. (1) z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

4.  na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. zwolnić skazanego od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze, obciążając nimi Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

Sądu Apelacyjny w Katowicach, postanowieniem z dnia 19 grudnia 2023 roku, sygn. akt II AKzw 2202/23, na mocy art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. pozostawił bez rozpoznania zażalenie skazanego R. M. (1) na wydane w trybie art. 19 § 3 k.k.w. postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 11 sierpnia 2023 roku, sygn. akt VIII Pen 292/23 o pozostawieniu bez rozpoznania pisma skazanego z dnia 11 lipca 2023 roku (data wpływu do Sądu Okręgowego w Katowicach).

Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł obrońca skazanego, zarzucając orzeczeniu nierozpoznaniu istoty sprawy i pozbawienie skazanego prawa do rozpoznania sprawy w instancji odwoławczej wbrew postanowieniu art. 176 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia i orzeczenie co do istoty sprawy.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Zażalenie obrońcy skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.

Chybione są zarzuty skarżącego dotyczące zaniechania rozpoznania przez Sąd Apelacyjny w Katowicach istoty sprawy i naruszenie zasady dwuinstancyjności postępowania.

Zgodzić się nade wszystko należy z wyrażonym w negowanym postanowieniu stanowiskiem, że wydane w trybie art. 19 § 3 k.k.w. postanowienie o pozostawieniu pisma skazanego bez rozpoznania, wobec nieuzupełnienia przez niego w terminie braków formalnych, jest orzeczeniem niezaskarżalnym. Trafnie w uzasadnieniu skarżonego rozstrzygnięcia wskazano, że zgodnie z regulacją art. 6 § 1 k.k.w. na postanowienia wydane w postepowaniu wykonawczym skazany może składać zażalenia tylko w wypadkach, gdy ustawa (Kodeks karny wykonawczy) przewiduje możliwość zaskarżenia danego orzeczenia. Dostrzegając, że przepis stanowiący podstawę orzeczenia Sądu Okręgowego w Katowicach – art. 19 § 3 k.k.w., nie wskazuje na możliwość wywiedzenia przez stronę zażalenia od tego rodzaju decyzji, Sąd Apelacyjny w Katowicach prawidłowo stwierdził, że zażalenie skazanego R. M. (1) było niedopuszczalne z mocy ustawy. Finalnie zatem prawidłowo Sąd Apelacyjny w Katowicach ustalił, że w sprawie rozpoznawanej pod sygn. akt II AKzw 2202/23 zaistniała okoliczność wskazana w art. 429 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. obligująca tenże sąd odwoławczy do pozostawienia bez rozpoznania wywiedzionego przez skazanego środka odwoławczego, a to na podstawie art. 430 § 1 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w.

Odnosząc się do zarzutu skarżącego stwierdzić trzeba, iż to nie działanie organów wymiaru sprawiedliwości, a zaniechanie uzupełnienia przez skazanego braków formalnych złożonego pisma w siedmiodniowym terminie, do czego R. M. (1) został wezwany w dniu 19 lipca 2023 roku (k. 12), determinowało brak możliwości merytorycznego rozpoznania pisma z dnia 11 lipca 2023 roku. Co równie istotne, to na skazanym ciążył obowiązek potwierdzenia sformułowanej w jego zażaleniu tezy o uzupełnieniu braków pisma w terminie, czego jednak R. M. (1) nie wykazał.

Nie ma zatem racji skarżący zarzucając, że skazanego pozbawiono prawa do merytorycznego rozpoznania jego sprawy i odwołania do sądu II instancji. Podkreślić należy, że wydane dotychczas w niniejszym postepowaniu orzeczenia, nie konstytuują stanu powagi rzeczy osądzonej w odniesieniu do zasadniczego przedmiotu sprawy, a skazany może skutecznie wystąpić z ponownym wnioskiem do właściwego sądu. Jeżeli wniosek ten będzie czynił zadość wymogom formalnym, a przede wszystkim skazany w sposób precyzyjny wskaże jego przedmiot i uzasadni swoje żądanie, przedkładając dowody na poparcie wniosku, z pewnością będzie podlegał on merytorycznej ocenie właściwego sądu.

W opisanych realiach procesowych Sądu Apelacyjny w Katowicach zasadnie zatem pozostawił bez rozpoznania środek odwoławczy złożony przez skazanego R. M. (1) na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 11 sierpnia 2023 roku, sygn. akt VIII Pen 292/23 o pozostawieniu pisma skazanego z dnia 11 lipca 2023 roku bez rozpoznania.

Równocześnie, stwierdzając w zaskarżonym orzeczeniu zaistniałą oczywistą omyłkę pisarską, na podstawie art. 105 § 1-3 k.p.k. w zw. z art. 1 § 2 k.k.w. orzeczono o jej sprostowaniu, co znalazło wyraz w punkcie 1 niniejszego postanowienia.

Z kolei na rzecz uczestniczącego w posiedzeniu sądu odwoławczego obrońcy z urzędu zasądzono wynagrodzenie odpowiadające wysokości stawek przewidzianych dla obrońcy ustanowionego z wyboru w § 13 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie, tj. w kwocie 480 złotych podwyższonej o należny podatek VAT. Sąd Apelacyjny nie znajduje bowiem podstaw do odstąpienia w postępowaniu odwoławczym od zasady wyrażonej w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 20 grudnia 2022 roku, sygn. akt SK 78/21, opublikowanego w dniu 28 grudnia 2022 roku.

W związku z powyższym orzeczono jak w części dyspozytywnej postanowienia.