Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 2 grudnia 2015 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący-Sędzia: SA Alicja Bochenek (spr.)

SA Grażyna Wilk

SA Wiesław Kosowski

Protokolant: Bożena Waniek

przy udziale Prokuratora Prok. Apel. Andrzeja Kuklisa

po rozpoznaniu w sprawie przeciwko H. D. (H. D.)

oskarżonemu o przestępstwo z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 pkt. 2 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k.

zażalenia oskarżonego

na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 10 listopada 2015 roku, sygn. akt XVI K 136/14

w przedmiocie określenia czasu trwania aresztu tymczasowego

na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.

p o s t a n a w i a

utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 10 listopada 2015 roku, sygn. akt XVI K 136/14, Sąd Okręgowy w Katowicach na podstawie art. 264 § 2 k.p.k. i art. 258 § 2 k.p.k. przedłużył do dnia 31 marca 2016 roku do godziny 3.00 środek zapobiegawczy w postaci tymczasowego aresztowania zastosowany wobec oskarżonego H. D. postanowieniem Sądu Rejonowego w Bytomiu z dnia 28 grudnia 2013 roku, sygn. akt II Kp 642/13.

W zażaleniu na powyższe postanowienie oskarżony H. D. podniósł, iż chciałby uchylenia aresztu, w celu uregulowania swoich spraw osobistych.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.

Funkcją środka zapobiegawczego jest zabezpieczenie prawidłowego toku całego procesu karnego. Oznacza to, że stosując środki zapobiegawcze sąd chroni nie tylko postępowanie dowodowe, ale ochroną może również objąć jego dalsze etapy,
w tym postępowanie przed sądem drugiej instancji, jak również czynności związane
z wdrożeniem kary do wykonania. Stosowanie środków zapobiegawczych może zatem mieć miejsce nie tylko w celu zagwarantowania prawidłowego toku postępowania karnego do wydania wyroku sądu pierwszej instancji, ale również do czasu jego uprawomocnienia i ewentualnego wdrożenia kary do wykonania.

Przedłużając w niniejszej sprawie stosowanie tymczasowego aresztowania Sąd Okręgowy w Katowicach prawidłowo stwierdził, że tego typu konieczność zachodzi w niniejszej sprawie, a ponadto słusznie wskazał, że spełnione zostały zarówno ogólna przesłanka stosowania tymczasowego aresztowania (art. 249 § 1 k.p.k.), jak również przesłanka szczególna w postaci zagrożenia surową karą (art. 258 § 2 k.p.k.).

Odnosząc się do pierwszej z ww. przesłanek należy wskazać, że na mocy nieprawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 10 listopada
2015 roku, sygn. akt XVI K 136/14, oskarżony H. D. został uznany za winnego popełnienia przestępstwa z art. 156 § 1 pkt. 2 k.k., za co wymierzono mu karę 8 lat pozbawienia wolności.

Sam zaś fakt skazania nieprawomocnym wyrokiem uzasadnia wystarczająco duże prawdopodobieństwo, że oskarżony popełnił zarzucone mu przestępstwo.

Jeśli zaś chodzi o drugą z ww. przesłanek warunkujących stosowanie tymczasowego aresztowania wyjaśnienia wymaga, że w świetle art. 258 § 2 in fine k.p.k. wymierzenie oskarżonemu, chociażby na mocy nieprawomocnego wyroku, kary wyższej niż 3 lata pozbawienia wolności – a zatem jak miało to miejsce w niniejszej sprawie – powoduje, że istnieje możliwość utrudniania postępowania, w sposób o którym mowa w art. 258 § 1 pkt. 1 i 2 k.p.k.

Przedłużając stosowanie tymczasowego aresztowania Sąd Okręgowy słusznie uznał zatem, że biorąc pod uwagę realne zagrożenie surową karą jak również znacznie mniejszą efektywność środków o charakterze wolnościowym, jedynie izolacyjny środek zapobiegawczy może skutecznie zagwarantować dalszy etap procesu.

Izolacyjny środek zapobiegawczy nie jest zatem stosowany w niniejszej sprawie nadmiernie i nie przestał spełniać swej funkcji zabezpieczającej proces, przeradzając się w antycypację przyszłej kary i naruszając wymóg z art. 257 § 1 k.p.k.

Sąd Apelacyjny nie stwierdził, by w sprawie zachodziły okoliczności z art.
259 k.p.k., które mogłyby wskazywać na potrzebę odstąpienia od stosowania tymczasowego aresztowania.

Zażalenie nie zawiera zatem jakichkolwiek argumentów, które mogłyby powodować zmianę lub uchylenie zaskarżonego postanowienia, a w konsekwencji Sąd Apelacyjny postanowił, jak w części dyspozytywnej.

ZARZĄDZENIE

- odpis postanowienia wraz z pouczeniem doręczyć oskarżonemu

z pouczeniem o jego prawomocności oraz jego obrońcy,

- akta zwrócić.

Katowice, dnia 2 grudnia 2015 roku.