Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

Przewodniczący :

Sędzia SA Michał Marzec (spr.)

SA Wojciech Paluch

SA Wojciech Kopczyński

Protokolant

Mateusz Dejas

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 574/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 13 października 2022 roku IV K 215/20

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia, jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

zarzut obrazy prawa procesowego:

1.art. 7 kpk w zakresie dotyczącym oceny wyjaśnień oskarżonego

2.art. 410 kpk poprzez pominięcie okoliczności wynikających z zeznań W. S., M. K., A. D., K. P. (1), P. Ż., M. H.

3.art. 410 kpk w zw. z art. 424 § 1 pkt 1 i 2 kpk w zw. z art. 7 kpk poprzez brak wyjaśnienia rozbieżności w zeznaniach świadków

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

1. Apelacja obrońcy w takim zakresie w jakim kwestionuje winę oskarżonego w całości i wnosi o jego uniewinnienie jest chybiona. Nie zmienia to tego, że jej skutkiem stała się zmiana wyroku poprzez ustalenie niższej ilości i wartości skradzionego węgla, o czym więcej w pkt 5.2 niniejszego formularza. Odnosząc się do faktycznej treści apelacji należy stwierdzić, że przepis art. 7 k.p.k. formułuje ogólne dyrektywy oceny dowodów. Wykazanie, iż faktycznie został on w sprawie naruszony wymaga wskazania, którą konkretnie regułę i w jaki sposób sąd orzekający ją naruszył. Nie można natomiast, twierdzić, że ocena dokonana została w sposób dowolny, zastępując uzasadnienie tego twierdzenia wywodami na temat własnej oceny tego materiału. Apelacja nie tylko wskazań naruszenia reguł nie zawiera, ale w warstwie argumentacyjnej nie odnosi się kompleksowo do całości ocen materiału dowodowego dokonanych przez Sąd Okręgowy. Apelacja skupia się na wskazaniu, że wyjaśnienia oskarżonego winny być podstawą ustaleń faktycznych nie dostrzegając, że choć oskarżony nie przyznawał się do winy, to nie kwestionował w wyjaśnieniach przywłaszczenia nielegalnie wydobytego węgla, a jedynie jego ilość i wartość /wyjaśnienia k-559-559 odwrót i k-704 odwrót/. Apelacja skupia się wyłącznie na tej części materiału dowodowego, który według obrońcy nie potwierdza sprawstwa oskarżonego, nie dostrzegając pełnej treści tych dowodów i ich wzajemnej relacji. Jest to szczególnie widoczne w kontekście ustalenia sądu I instancji, iż wykopy na działce odbywały się w różnych miejscach i po ich zakończeniu miejsce było zasypywane. Tym samym wykopy nie tylko nie były stale odsłonięte, ale nie miały przez cały 3,5 miesięczny okres działalności przestępczej oskarżonego tych samych rozmiarów. Stąd podawane przez św. W. S. i M. K., którzy przecież w różnym czasie byli na miejscu wykopów, różne ich wielkości nie podważają prawidłowości dokonanych ocen przez sąd I instancji. Z kolei św. A. D. zeznał, że wykonywał prace ziemne na terenie dzierżawionej działki i w ich trakcie dochodziło do odsłonięcia podkładów węgla i miału węglowego, zaś kierowcy P. Ż. i M. H. potwierdzali wywóz ciężarówkami materiałów wydobytych na działce. Obrońca wskazując na ten materiał dowodowy, nie stara się nawet odnieść do kwestii treści umowy dzierżawy i w jakim zakresie te prace z tą umową miały cokolwiek wspólnego. Apelacja jest nieprzekonywująca przede wszystkim dlatego, że zupełnie pomija obszerny materiał dowodowy omówiony formularzu uzasadnienia sądu ograniczając się wyłącznie do zeznań części świadków i to w okrojonym zakresie ich treści.

Zarzut obrazy art. 7 kpk w zakresie dotyczącym zamiaru popełnienia oszustw przez oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie. Zawarte w apelacji oceny są zupełnie dowolne i abstrahują od faktycznej treści materiału dowodowego. Przede wszystkim Sad Okręgowy wskazał w pisemnym formularzu zaskarżonego wyroku materiał dowodowy, który pozwolił mu na czynienie stanowczych ustaleń w kwestii winy oskarżonego w tym zakresie. Apelujący obrońca do tych rozważań się nie odnosi poprzestając na przedstawieniu własnych ocen w tym zakresie. Obrońca zauważa w apelacji, że sytuacja finansowa i majątkowa oskarżonego była w chwili zawierania umów trudna, jak to określa, ale postępowanie oskarżonego wobec pokrzywdzonych spółek tłumaczy chęcią dalszego prowadzenia działalności gospodarczej. Oskarżony nie miał prawa poprawiać swej sytuacji majątkowej kosztem innych podmiotów gospodarczych nie informując ich o swej sytuacji i traktując zawarta umowę jaką sposób na zarobienie pieniędzy bez wywiązania się z zobowiązań wynikających z umowy nie tylko w zakresie jej przedmiotu, ale i ponoszenia kosztów z umowy wynikających. Podniesiona w apelacji argumentacja dotycząca rozliczenia przez oskarżonego wystawionych faktur jest nadzwyczaj ogólna, dzięki czemu obrońca unika odniesienia się do oceny dowodów przedstawionej co do tej kwestii w formularzu w pkt 3.1 - podstawa prawna wyroku. Wystarczy zatem apelującego do niej odesłać.

2. O obrazie art. 410 kpk można mówić wyłącznie wtedy, gdy sąd orzekający dokonując oceny materiału dowodowego przeprowadzonego w toku rozprawy robił to wybiórczo pomijając część dowodów. Nie można zarzucać, że niektóre dowody nie stanowiły podstawy ustaleń, jeśli sąd je rozważył i ocenił ich znaczenie w sposób przewidziany w art. 7 k.p.k.

Sąd Okręgowy dał wiarę zeznaniom św. W. S., M. K., A. D., K. P. (2), P. Ż. i M. H. i oparł się na ich treści, w zakresie jasno wynikającym z formularza uzasadnienia zaskarżonego wyroku. W przeciwieństwie do obrońcy, ocenił te zeznania uwzględniając ich pełną treść, a nie ograniczając się do wybiórczo wskazanych fragmentów. To, że świadkowie S. i K. nie widzieli węgla na terenie działki, nie podważa ustaleń sądu I instancji, gdyż wykopy były stale zasypywane. Z zeznań tych świadków wynikało, że widzieli tereny wykopów ze zdjętą warstwą wierzchnią ziemi. Zeznania K. P. (2) w takim zakresie, w jakim miały potwierdzać wydobycie węgla poza terenem dzierżawionym przez oskarżonego pozostają bez wpływu na treść wyroku. Budowanie tezy o bezkrytycznym przypisaniu oskarżonemu wszelkiego wydobycia węgla na całym terenie Urzędu Miasta w R., a nie tylko na terenie wydzierżawionym, wyłącznie na tej części zeznań M. K., w których miał zeznać, że rozgraniczenie tych działek było tylko orientacyjne jest sprzeczne z umową dzierżawy z dnia 17 lutego 2015 roku i opinią biegłych z zakresu górnictwa. Św. A. D., K. P. (2) i L. Ł. nie stanowią większości świadków przesłuchanych w sprawie, a ich zeznania potwierdzają wielokrotne wywożenie z dzierżawionego terenu ciężarówek z ładunkiem. Obrońca pomija tę cześć zeznań św. D., w których podał, że te same ciężarówki widział na terenie składu węgla W. w K.. Św. M. H. i P. Ż. byli kierowcami w spółce oskarżonego i zeznawali na temat wykonywanych także przez siebie prac ziemnych na wydzierżawionej działce. W wyniku tych prac dochodziło do odsłonięcia znajdujących się pod powierzchnią pokładów węgla i miału węglowego, a następnie po załadowaniu, by on wywożony z terenu.

3.W orzecznictwie podkreśla się, że wiązanie art. 7 i 410 kpk jest zasadne tylko wówczas, gdy zostanie wykazane, że uchybienie poprawnej ocenie dowodów było spowodowane pominięciem istotnej okoliczności zdarzenia bądź nieujawnieniem jej na rozprawie w sposób niezgodny z procedurą gromadzenia i przeprowadzania dowodów. Natomiast w przypadku gdy sąd prawidłowo ujawnił na rozprawie dowody, które pozwoliły na wydanie rozstrzygnięcia w sprawie, i poddał je ocenie, zarzut naruszenia art. 410 jest bezpodstawny. Sąd Okręgowy nie dopuścił się także obrazy art. 424 § 1 kpk. Trudno do tego zarzutu odnieść się bardziej obszernie, skoro apelacja poprzestaje tylko na jego ogólnym powołąniu w podstawie prawnej. Sąd Apelacyjny odniósł się już do kwestii nie naruszenia przez Sąd Okręgowy obrazy art. 7 kpk wskazując, że dokonana ocena dowodów ma charakter pełny i wszechstronny. Wszystkie rozbieżności w zeznaniach świadków wskazane przez obrońcę w apelacji mają pozorny charakter, gdyż są konsekwencją ograniczenia oceny zeznań świadków tylko do ich fragmentów, bez podjęcia próby kompleksowej oceny ich treści.

Wniosek

Zmiana wyroku poprzez uniewinnienie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut w takim zakresie, w jakim został sformułowany jest niezasadny, to wniosek nie mógł zostać uwzględniony

3.2.

błąd w ustaleniach faktycznych

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych, aby można było uznać za słuszny, nie może się sprowadzać do samej tylko odmiennej oceny materiału dowodowego, lecz powinien polegać na wykazaniu, jakich uchybień w świetle wskazań logiki, wiedzy i doświadczenia życiowego dopuścił się sąd orzekający w dokonanej przez siebie ocenie materiału dowodowego. Apelacja tego w wystarczającym stopniu nie czyni o czym było już powyżej. Sąd Okręgowy miał bezpośredni kontakt z materiałem dowodowym, w szczególności przesłuchiwanymi na sali sądowej osobami i dokonując jego oceny w sposób prawidłowy zwrócił uwagę, w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku na dowody, które pozwoliły na czynienie stanowczych ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie w przedmiocie sprawstwa oskarżonego. Sąd Okręgowy wskazał w pisemnym uzasadnieniu zaskarżonego wyroku w oparciu o jaki materiał dowodowy, w tym zeznania świadków i opinie biegłego czynił ustalenia faktyczne nie dając wiary oskarżonemu. Apelujący do tych ocen, poza zanegowaniem ich słuszności, się nie odnosi i dlatego nie ma potrzeby w tym miejscu tej argumentacji powtarzać wystarczy do niej apelującego obrońcę odesłać. Sąd Okręgowy dokonując merytorycznych ocen odniósł się także do tej części wyjaśnień oskarżonego, w których nie kwestionował nielegalnego wydobywania węgla na wydzierżawionym terenie twierdził, że za wydobycie węgla na działce miało miejsce w innych okresach i odpowiadają za nie inne osoby /pkt1.1.1. formularza/. Dając wiarę oskarżonemu w tym zakresie nie uwzględnił jednak pełnej treści jego wyjaśnień, w których podał, że wydobyty kruszec przewoził na należący do niego skład i tam go oczyszczał przed sprzedażą /wyjaśnienia k-559 odwrót/. Skutkowało to błędnym ustaleniem ilości i wartości węgla będącego przedmiotem zarzutu /patrz pkt 5.2 niniejszego formularza/

Okoliczność ta nie ma wpływu na prawidłowość ustalenia w kwestii winy oskarżonego. Skoro spółka oskarżonego zawarła umowę dzierżawy działek położonych przy ul. (...) dla celów związanych z prowadzoną przez nią działalnością obejmującą składowanie, sortowanie i dystrybucję kruszyw to niedopuszczalne było nie tylko wydobywanie przez nią kruszyw na tym terenie, ale także takie zabezpieczenie terenów, które umożliwiało pogorszenie stanu tych działek poprzez wydobywanie kruszywa przez inne podmioty. Takiej nielegalnej działalności innych podmiotów oskarżony w czasie dzierżawy nikomu nie zgłaszał. To, że badania specjalistyczne na terenie działek zostały przeprowadzone dopiero w 2018 roku, także nie podważa ustaleń faktycznych gdyż, po zakończeniu dzierżawy przez spółkę (...) kontrolę nad działkami przejął właściciel Huta (...) i żaden inny podmiot tych działek nie dzierżawił. Także zamiar kierunkowy wprowadzenia w błąd pokrzywdzonych podmiotów, co do chęci wywiązania się z zawartych umów nie budzi wątpliwości. Sąd Apelacyjny w pełni aprobuje argumentację tej kwestii dotyczącej, zawartej w pisemnym formularzu uzasadnienia zaskarżonego wyroku, która ma pełne oparcie w analizowanych dowodach. Także wywody dotyczące braku podstawa do zasądzenia obowiązku naprawienia szkody przez oskarżonego nie mają potwierdzenia w materiale dowodowym sprawy. Obrońca ma jedynie rację w tym zakresie, że dwie z wystawionych faktur przez Hutę (...) zostały pokryte z uiszczonej przez oskarżonego kaucji, wpłaconej jeszcze przed zawarciem umowy. Tyle tylko, że zostało to uwzględnione przez Sąd Okręgowy i zasądzony obowiązek naprawienia szkody ogranicza się do kwoty należności za 3 miesiąc dzierżawy. Twierdzenia apelacji ograniczające się do ogólnego stwierdzenia, że trzecia faktura została rozliczona w formie przelewu bankowego, nie mają potwierdzenia w materiale dowodowym sprawy. Jeśli chodzi o odszkodowanie na rzecz PPHU (...) to w ogóle trudno się do tego zarzutu apelacji merytorycznie odnieść w sytuacji, w której obrońca z jednej strony zaprzecza zasadności wystawionej faktury przez spółkę (...), a z drugiej podnosi, że zapłacił za tę fakturę przekazując gotówkę osobie zupełnie obcej dla pokrzywdzonego.

Wniosek

Zmiana wyroku poprzez uniewinnienie

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Skoro zarzut w takim zakresie, w jakim został sformułowany jest niezasadny, to wniosek nie mógł zostać uwzględniony

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Całość rozstrzygnięcia za wyjątkiem części opisanych w pkt 5.2

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Skoro ustalenia faktyczne poczynione przez sąd I instancji, są prawidłowe i mają oparcie w prawidłowo przeprowadzonym na rozprawie materiale dowodowym, którego ocena został dokonana bez przekroczenia zasady swobodnej oceny dowodów /art./ 7 kpk/, zasady prawdy materialnej /art. 2 § 2 kpk/, zasady obiektywizmu /art. 4 kpk/, zasady bezpośredniości /art. 410 kpk/, to zaskarżony wyrok należało utrzymać w mocy.

Orzeczona kara po jej zmianie i złagodzeniu nie razi swą surowością, gdyż została orzeczona w dolnej granicy zagrożenia z dobrodziejstwem warunkowego zawieszenia jej wykonania. Obowiązek naprawienia szkody jest oczywistą koniecznością skazania i nie naprawienia szkody.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Pkt 1 wyroku w zakresie ilości i wartości węgla stanowiącego przedmiot przestępstwa kradzieży i w konsekwencji wyeliminowanie z opisu znamiona znacznej szkody mieniu i z podstawy skazania art. 294 § 1 kk oraz złagodzenie kary pozbawienia wolności do 9 miesięcy. W pkt 4 złagodzenie kary łącznej do 1 roku i w pkt 5 skrócenie okresu próby do 2 lat.

Zwięźle o powodach zmiany

Ilość i wartość wydobytego węgla została ustalona w oparciu o opinię biegłego, którą Sąd Okręgowy uznał za pełną i jasną. Sąd Okręgowy pominął jednak, że opinia określa całość wydobytej z działki kopaliny na 2910,24 tony i podnosi, że był to węgiel zalegający pod powierzchnią, mało kaloryczny /opinia k-468 i 472/. Jest oczywiste, że tego rodzaju węgiel był zanieczyszczony np. zmieszany z ziemią. Potwierdził to oskarżony wyjaśniając, że wydobyty węgiel przewoził i sprzedawał po uprzednim oczyszczeniu /k-559 odwrót/. Biegły przesłuchany na rozprawie zeznał, że oczyszczony węgiel jest lżejszy i waga 1 m3 wacha się w przedziale 1-1,4 tony /opinia ustna k-774 odwrót/. Przyjmując te proporcje Sąd Apelacyjny uznał, że wydobyty zanieczyszczony węgiel w ilości 2 910,24 ton zawierał 2078,6 tony miału węglowego po oczyszczeniu i tę ilość węgla o wartości 162 297,09 złotych przyjął jako wartość kradzieży. Wyeliminowanie ze znamion czynu art. 294 § 1 kk musiało skutkować zarówno złagodzeniem kary pozbawienia wolności za przypisany oskarżonemu czyn z art. 278 § 1 kk, który ma niższe zagrożenie jak i w konsekwencji kary łącznej. Ponieważ kara wobec oskarżonego została warunkowo zawieszona należało także skrócić okres próby do 2 lat. Tak orzeczona kara jest adekwatna do stopnia zawinienia, społecznej szkodliwości czynu i uwzględnia wszystkie istotne okoliczności mające wpływ na jej wysokość.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Mając na uwadze treść wyroku Sąd Apelacyjny uznał, że przesłanki skutkujące zwolnieniem oskarżonego od kosztów przez sąd i instancji nie uległy zmienie.

7.  PODPIS

SSA Wojciech PaluchSSA Michał MarzecSSA Wojciech Kopczyński

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

pkt 1 i 3 wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana