Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

Przewodniczący

SSA Gwidon Jaworski

Sędziowie

SA Iwona Hyła (spr.)

SA Małgorzata Niementowska

Protokolant

Agnieszka Bargieł

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 462/21

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok łączny Sądu Okręgowego w Gliwicach sygn. akt IV K 88/21 z dnia 3 sierpnia 2021 roku.

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja prokuratora.

Zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec skazanego kary łącznej wyrażający się w orzeczeniu kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności, podczas gdy właściwa analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego prowadzi do jednoznacznego wniosku, że orzeczona kara jest zbyt łagodna a względy zarówno prewencji indywidualnej jak i ogólnej pozwalają uznać, że cele kary zostaną osiągnięte jedynie poprzez wymierzenie surowszej kary pozbawienia wolności.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut zasadny. Wymierzona przez sąd I instancji kara łączna pozbawienia wolności razi swą niewspółmiernością, albowiem jest już na pierwszy rzut oka karą niewspółmiernie łagodną. Przypomnieć należy, iż łączeniu w sytuacji faktycznej skazanego podlegały kary jednostkowe pozbawienia wolności orzeczone aż czterema wyrokami: Sądu Okręgowego w Gliwicach dnia 30 maja 2016 roku, sygn. akt IV K 60/11 za ciąg przestępstw z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełnionych w okresie od dnia 12 listopada 2007 r. do dnia 23 września 2008 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz przestępstwo z art. 297 § 1 k.k. popełnione w dniu 8 lipca 2008 r. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności jak również przestępstwo z art. 258 § 1 k.k. popełnione w sierpniu 2008 r. na karę 1 roku pozbawienia wolności; na mocy art. 86 § 1 k.k. i art. 91 § 1 k.k. wymierzono skazanemu karę łączną 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 29 października 2008 roku do 28 stycznia 2009 roku, następnie Sądu Rejonowego w Tychach z dnia 22 maja 2018 roku, sygn. akt VII K 704/17 za ciąg przestępstw z art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. oraz z art. 286 § 1 k.k. popełnionych w okresie od 18 lutego 2013 r. do 2 stycznia 2014 r. na karę 2 lat pozbawienia wolności oraz karę grzywny w wymiarze 180 stawek dziennych ustalając, iż jedna stawka dzienna jest równoważna kwocie 50 złotych, na poczet kary pobawienia wolności zaliczono skazanemu okres rzeczywistego pobawienia wolności w sprawie w dniu 16 grudnia 2014 roku od godz. 8:30 do godz.13:14 uznając ją za wykonaną w wymiarze 1 dnia; nadto Sądu Rejonowego w Tychach z dnia 7 marca 2019 r., sygn. akt VII K 208/16 za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 12 grudnia 2011 r. oraz dwukrotnie czyn z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełniony w dniu 16 grudnia 2011 r. i za to na podstawie art. 14 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k. przy zast. art. 11 § 3 k.k. przy zast. art. 33 § 2 k.k. oraz art. 91 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym od dnia 30 czerwca 2015 r. przy zast. art. 4 § 1 k.k. wymierzono skazanemu jedną karę 2 lat pozbawienia wolności oraz jedną karę grzywny w wymiarze 200 stawek dziennych, ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 złotych, wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności warunkowo zawieszono skazanemu na okres próby lat 5, oraz Sądu Rejonowego w Bielsko- Białej z dnia 23 grudnia 2019 roku, sygn. akt IX K 365/17, zmienionego wyrokiem Sądu Okręgowego w Bielsku- Białej z dnia 9 lutego 2021 r., sygn. akt VIII Ka 471/20

a. za ciąg przestępstw z art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełnionych w okresie od 7 sierpnia 2012 r. do 16 lutego 2015 r.,

b. za ciąg przestępstw z art. 297 § 1 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełnionych w okresie od 30 października 2012 r. do 8 lipca 2014 r.,

c. za ciąg przestępstw z art. 297 § 1 k.k. i art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. popełnionych w od 11 czerwca 2014 r. do 9 marca 2015 r.

przyjmując, iż czyny opisane wyżej w pkt a., b. i c. stanowią ciąg przestępstw wymierzono skazanemu jedną karę 4 lat pozbawienia wolności; na mocy art. 63 § 1 i 5 k.k. na poczet orzeczonej kary Sąd zaliczył skazanemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 9 marca 2015 r. od godz. 13.25 do dnia 11 marca 2015 r. do godz. 12.20.

Nadmienić także trzeba, że wobec skazanego zapadł już wyrok łączny Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 24 września 2018 roku, sygn. akt IV K 150/18, którym połączono kary pozbawienia wolności wymierzone skazanemu wyrokami Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 30 maja 2016 roku sygn. akt IV K 60/11 oraz Sądu Rejonowego w Tychach z dnia 22 maja 2018 roku, sygn. akt VII K 704/17 i wymierzono skazanemu w ich miejsce jedną karę łączną w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności. Karę tę odbywał skazany w okresie od 31.03.2017 r. godz. 8.30 do 04.07.2020 r. godz. 9.10, kiedy to został warunkowo przedterminowo zwolniony.

W tym kontekście, kiedy najniższa jednostkowa kara pozbawienia wolności wynosiła 4 lata, a została orzeczona już po tym, kiedy wobec skazanego zapadł w/w wyrok łączny, nadto dodatkowo połączeniu podlegała kara 2 lat pozbawienia wolności orzeczona wprawdzie z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 5 lat, niemniej jednak podlegająca połączeniu na mocy przepisów, które zastosował sąd I instancji, orzeczenie kary łącznej 5 lat pozbawienia wolności jest błędne i niedostosowane tak do okoliczności faktycznych, jak i dyrektyw wymiaru kary łącznej. Oczywiście nie sposób zaprzeczyć, że skazany cieszył się bardzo dobrą opinią w zakładzie karnym, że proces jego resocjalizacji przebiegał prawidłowo, a przebywając na wolności po warunkowym przedterminowym zwolnieniu przestrzegał porządku prawnego, pracował i prowadził nienaganny tryb życia, niemniej jednak nie można tracić z pola widzenia – tak jak niestety uczynił to sąd meriti – iż pomiędzy poszczególnymi czynami, jakich dopuścił się Z. S. nie ma tak bliskiego związku czasowego, ani przedmiotowego, aby orzekać wobec niego karę łączną pozbawienia wolności w wymiarze jedynie 5 lat. Kara ta tylko nieznacznie przekracza możliwą do orzeczenia karę łączną (4 lata i 1 miesiąc). Wskazać należy, iż skazany dopuścił się szeregu przestępstw naruszając różnego rodzaju dobra chronione prawem, w tym przestępstw przeciwko mieniu oraz przeciwko obrotowi gospodarczemu i interesom majątkowym w obrocie cywilnoprawnym, a także przeciwko wiarygodności dokumentów na szkodę różnych pokrzywdzonych. Skazany popełniał przestępstwa na przestrzeni długiego okresu, od 12 listopada 2007 r. do 16 lutego 2015 r., a zatem przez niemal 8 lat. Wymierzenie kary łącznej w tak rażąco niskim wymiarze jest zatem nieuprawnionym premiowaniem sprawcy, który wszak działał również w warunkach ciągu przestępstw, nadto w zorganizowanej grupie przestępczej, a z popełniania poszczególnych czynów uczynił sobie sposób na uzyskiwanie nielegalnych dochodów.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze pozbawienia wolności poprzez wymierzenie kary łącznej 9 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz o utrzymanie w mocy wyroku łącznego w pozostałym zakresie.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Choć zarzut rażącej łagodności orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okazał się być zasadny, to jednak jego uwzględnienie nie mogło doprowadzić do orzeczenia kary łącznej w wysokości wnioskowanej przez skarżącego. Istotnie najniższa granica możliwej do orzeczenia kary łącznej to 4 lat i 1 miesiąca, to jednak zważyć należało, iż jedna z kar podlegającą połączeniu byłą kara z warunkowym zawieszeniem jej wykonania. Rozmiar kary łącznej pobawienia wolności o charakterze bezwzględnym w wyroku łącznym wydanym po 1 lipca 2015 r., obejmującym co najmniej jedną karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania, powinien być kształtowany według reguły redukcyjnej określonej w art. 89 § 1b k.k. i choć jest to zabieg wyłącznie formalny, jak wskazał to Sąd Apelacyjny w wyroku z dnia 11 maja 2017 r. sygn. akt II AKa 123/17 „Przeliczenie" owych kar jest jedynie zabiegiem myślowym, który winien poprzedzać orzeczenie kary łącznej, to należało tę okoliczność wziąć również pod uwagę, jako wpływającą niewątpliwie na sytuację faktyczną Z. S.. I choć jasne jest, że instytucja wyroku łącznego nie musi wcale w każdym wypadku przynosić korzyści skazanym, to jednak biorąc pod uwagę także ten fakt, orzekanie kary łącznej w wysokości postulowanej przez prokuratora byłoby nieuprawnione i zbyt surowe, jeśli zważy się na właściwości i warunki skazanego. Z. S. chce powrócić do społeczeństwa, pracować, żyć godnie, szanując obowiązujący porządek prawny, czemu dał wyraz przebywając na wolności po warunkowym przedterminowym zwolnieniu.

3.2.

Apelacja obrońcy skazanego.

Zarzut rażącej niewspółmierności (surowości) kary orzeczonej wobec skazanego w sytuacji, w której cele zapobiegawcze i wychowawcze kary pozbawienia wolności byłyby spełnione również w przypadku orzeczenia kary łagodniejszej, nadto w sytuacji, w której orzekający sąd nie wziął w dostateczny sposób pod uwagę takich okoliczności jak postawa skazanego w trakcie odbywania kary pozbawienia wolności oraz sposób życia skazanego po opuszczeniu zakładu karnego, które to przesłanki w przypadku skazanego nie mogą budzić jakichkolwiek wątpliwości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut niezasadny w zakresie kwestionowania przez obrońcę skazanego orzeczonej kary pod kątem jej rażącej łagodności. Aby kara mogła zostać uznana za rażąco niewspółmierną, niedostosowanie do dyrektyw jej wymiaru musi już po wstępnej analizie orzeczenia być całkowicie nie do zaakceptowania. Nieprzypadkowo przecież ustawodawca poprzedził ową niewspółmierność słowem "rażąca". Oceniając współmierność kary w relacji do dyrektyw i okoliczności wyznaczających jej wymiar, nie wolno zapominać, że art. 53 § 1 k.k. pozostawia wymiar kary sędziowskiemu uznaniu nakazując, aby mieściła się ona w granicach przewidzianych przez ustawę, nadto po myśli art. 85 a k.k. należy brać pod uwagę przede wszystkim cele zapobiegawcze i wychowawcze, jakie ma ona osiągnąć w stosunku do skazanego. Nie można jednak zapominać także o potrzebach w zakresie jej społecznego oddziaływania. Przy ocenie kary przez pryzmat jej rażącej niewspółmierności nie można zatem nie uwzględniać granic, w jakich kara za dane przestępstwo może być orzeczona i w jakich niejako "proporcjach" pozostaje kara orzeczona względem granic pozostawionych sędziowskiemu uznaniu. Dodać również trzeba, że w przypadku orzekania o karze łącznej w wyroku łącznym, sukcesywne jej obniżanie wyłącznie z tego powodu, że skazany ma na swym koncie wiele skazań, może stać się całkowicie niewychowawcze i odnieść niepożądany skutek tak w sferze indywidualnego, jak i ogólnoprewencyjnego jej oddziaływania. Przesłanka rażącej niewspółmierności kary jest spełniona wyłącznie wtedy, jeśli z punktu widzenia nie tylko sprawcy, ale i ogółu społeczeństwa, kara jawi się jako niesprawiedliwa, zbyt drastyczna, przynosząca nadmierną dolegliwość, nie do pogodzenia z ciężarem gatunkowym przestępstw, jakich sprawca się dopuścił oraz szkód, jakie zostały przezeń wyrządzone. A z taką sytuacją absolutnie nie mamy do czynienia w sprawie skazanego Z. S.. Niekwestionowane są wprawdzie okoliczności podnoszone przez obrońcę skazanego, a dotyczące faktu zatrudnienia w jednostce penitencjarnej oraz po jej opuszczeniu, jak również niepopadania w konflikty z prawem po roku 2015, na kiedy to datowane jest ostatnie przestępstwo popełnione przez skazanego. Pozytywne wnioski wypływają również z wywiadu kuratorskiego i oświadczeń Z. S., który krytycznie wypowiada się na temat popełnionych przez siebie przestępstw. Niemniej jednak nie można przejść obojętnie nad faktem wielokrotnej dotychczasowej karalności skazanego, nad ilością popełnionych przestępstw i rozmiarem szkód przez niego wyrządzonych. Nie sposób w tym stanie rzeczy przyjąć, jak sugeruje to obrońca, że po stronie skazanego zachodzą wyjątkowe i szczególne okoliczności, które wskazywałyby na konieczność sięgnięcia po zasadę absorpcji (z ograniczeniem wynikającym z treści art. 86 § 1 k.k.) podczas orzekania o karze łącznej.

Wniosek

O zmianę zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze pozbawienia wolności, poprzez wymierzenie skazanemu kary łącznej (łagodniejszej) w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności a także o utrzymanie w mocy zaskarżonego wyroku w pozostałym zakresie.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W sytuacji niezasadności zarzutu rażącej niewspółmierności - łagodności - orzeczonej kary łącznej, wniosek o wymierzenie kary łącznej w wymiarze 4 lat pozbawienia wolności nie zasługiwał na uwzględnienie. Nadto obecne brzmienie art. 86 § 1 k.k. - a te przepisy (obowiązujące od 24 czerwca 2020 r.) stanowiły niekwestionowaną przez skarżącego podstawę do orzeczenia o karze łącznej pozbawienia wolności - nie zezwalają na orzekanie jej w na zasadzie pełnej absorpcji, albowiem ustawodawca określił, iż sąd wymierza „karę łączną w granicach powyżej najwyższej z kar wymierzonych za poszczególne przestępstwa do ich sumy". W przypadku skazanego najniższą karą, jaka mogłaby zostać orzeczona, jest kara 4 lat i 1 miesiąca pozbawienia wolności, a bynajmniej nie kara 4 lat pozbawienia wolności, jak postulował to skarżący. Niezależnie od tego, kara łączna pozbawienia wolności nie mogła zostać orzeczona w wysokości wnioskowanej przez obrońcę skazanego z przyczyn nie tylko formalnych ale i merytorycznych. Argumentacja zawarta w apelacji dotycząca pozytywnych aspektów życia skazanego nie dostarczyła podstaw do zmiany wyroku. Żadna z okoliczności pozytywnych związanych z osobą skazanego, mająca wpływ na wymiar kary, o których wspomina apelujący, nie umknęła uwadze sądowi meriti podczas dokonywania ustaleń faktycznych w zakresie orzekania o karze.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Pozostała część wyroku łącznego, poza zmianami opisanymi w rubryce 5.2

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Prawidłowe było dokonanie zaliczenia na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okresów kar dotychczas odbytych – na mocy art. 577 k.p.k., a nadto orzeczenie z punktu 3 zaskarżonego wyroku łącznego w zakresie, w jakim pozostawiono do odrębnego wykonania rozstrzygnięcia nieobjęte niniejszym wyrokiem łącznym.

Podobnie niekwestionowane przez skarżących było orzeczenie o karze łącznej grzywny. W tej sytuacji wobec braku podstaw do działania z urzędu, niezależnie od granic zaskarżenia i postawionych zarzutów, sąd odwoławczy po myśli art. 437 § 1 k.p.k., utrzymał w mocy pozostałą część wyroku łącznego.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmieniono zaskarżony wyrok łączny w punkcie 1 w ten sposób, że podwyższono orzeczoną wobec skazanego Z. S. karę łączną pozbawienia wolności do 7 lat, zaś w tiret 4 wskazano, iż połączeniu karą łączną pozbawienia wolności podlega kara pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku – Białej z dnia 23 grudnia 2019 r. sygn. akt IX K 365/17, zaś w tiret 6, iż połączeniu karą łączną grzywny podlega kara grzywny orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego w Tychach z dnia 7 marca 2019 roku sygn. akt VII K 208/16.

Zwięźle o powodach zmiany

Sąd Okręgowy w Gliwicach orzekł karę łączną w wysokości rażąco niewspółmiernej, wyrażającą się w jej nadmiernej łagodności. W tej sytuacji wobec podzielenia zarzutu postawionego w apelacji prokuratora uwzględniono jego wniosek o orzeczenie kary surowszej, dostosowanej do dyrektyw wymiaru kary łącznej, określonych w treści art. 85 a k.k. Sąd Apelacyjny uznał, że karą odpowiednią będzie kara 7 lat pozbawienia wolności, jako że przestępstwa, w jakie godził sprawca, skierowane były przeciwko wielu różnym dobrom chronionym prawem, wielu pokrzywdzonym i popełnione były na przestrzeni niemal 8 lat. Tak orzeczona kara łączna odpowiada przede wszystkim celom zapobiegawczym i wychowawczym, które ma osiągnąć w stosunku do skazanego, a także potrzebom w zakresie kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa.

Dodatkowo zmianie podlegała również część wyroku łącznego, w którym błędnie określono wyroki, z których to kary jednostkowe podlegały połączeniu.

Otóż na mocy postanowienia z dnia 20 sierpnia 2021 r. Sąd Okręgowy dokonał sprostowania wyroku, wskazując m.in., iż w punkcie 1 wyroku tiret 6 w miejsce wyroku „Sądu Rejonowego w Bielsku- Białej z dnia 23 grudnia 2019 r., sygn. akt IX K 365/17” należy wpisać „Sądu Rejonowego w Tychach z dnia 7 marca 2019 r., sygn. akt VII K 208/16”. Czynność techniczna prostowania wyroku łącznego przeprowadzona została w sposób nieprawidłowy i sprostowania dokonano w tiret 4, a nie tiret 6, stąd zaskarżony wyrok po sprostowaniu nie odpowiadał merytorycznej treści postanowienia o sprostowaniu i zaczął funkcjonować w obrocie prawnym w nieprawidłowej postaci, zawierając omyłki zarówno w punkcie 1 tiret 4, jak i tiret 6. Stąd Sąd Apelacyjny zmuszony był dokonać w tym zakresie kolejnych zmian, tak aby odpowiadał on prawu i dokonanym przez oba sądu ustaleniom. W związku z czym w tiret 4 punktu 1 zaskarżonego wyroku łącznego w brzmieniu po sprostowaniu wskazano, iż połączeniu karą łączną pozbawienia wolności podlega kara pozbawienia wolności orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego w Bielsku – Białej z dnia 23 grudnia 2019 r. sygn. akt IX K 365/17, zaś w tiret 6, iż połączeniu karą łączną grzywny podlega kara grzywny orzeczona wyrokiem Sądu Rejonowego w Tychach z dnia 7 marca 2019 roku sygn. akt VII K 208/16.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Skazanego Z. S. zwolniono na mocy art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 636 § 1 k.p.k. od ponoszenia wydatków związanych z postępowaniem odwoławczym, co związane jest z koniecznością odbycia przez niego długoterminowej kary pozbawienia łącznej, co z kolei wiąże się z niemożnością ich uiszczenia bez uszczerbku dla koniecznego utrzymania skazanego.

7.  PODPIS

SSA Iwona Hyła SSA Gwidon Jaworski SSA Małgorzata Niementowska

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

prokurator

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygnięcie o karze łącznej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca skazanego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

rozstrzygniecie o karze łącznej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana