Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

Przewodniczący

SSA Robert Kirejew

Sędziowie

SA Karina Maksym

SO del. Rafał Doros (spr.)

Protokolant

Agnieszka Bargieł

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 450/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

5

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 22 lipca 2020 r. sygn. akt V K 266/19

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

----------

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

-----------

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

--------------

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

--------------

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrońcy oskarżonego T. M. naruszenia przepisów postępowania, które miało wpływ na treść wyroku, a to art. 7 k.p.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji dokonał prawidłowej oceny materiału dowodowego, na podstawie którego ustalił stan faktyczny w sprawie.

Sąd odwoławczy podkreśla, że obdarzenie wiarą w całości lub w części jednych dowodów oraz odmówienie tej wiary innym, jest prawem sądu, który zetknął się z tymi dowodami bezpośrednio i pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k., jeżeli tylko zostało poprzedzone ujawnieniem w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy, stanowi przy tym wyraz rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego, jest zgodne ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego. O przekroczeniu granic swobodnej oceny dowodów można mówić tylko wtedy, gdy ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego zawiera oczywiste błędy natury faktycznej (np. niedostrzeżenie istotnych dowodów czy okoliczności), bądź logicznej (niezrozumienie implikacji wynikających z treści dowodów).

Sąd I instancji ocenił zebrane dowody w sposób logiczny i zgodny z zasadami doświadczenia życiowego. Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego słusznie przyznał walor wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego D. M. złożonym w postępowaniu przygotowawczym, kosztem jego wyjaśnień złożonych na rozprawie. D. M. na etapie śledztwa nie tylko przyznał się do zarzucanych mu czynów, ale ponadto opisał rolę oskarżonych T. M. i M. S. w popełnieniu przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii. Całkowicie gołosłowne były zarzuty obrońcy T. M., który twierdził, że oskarżony M. M. złożył w postępowaniu przygotowawczym wyjaśnienia pod naciskiem organów ścigania i nie miał możliwości swobodnej wypowiedzi. Co innego wynika bowiem z protokołów jego przesłuchania. Oczywistym jest, że D. M.w czasie prowadzonego śledztwa znajdował się pod presją, ale nie ze strony organów ścigania, tylko z uwagi na sytuację procesową, w jakiej się znalazł. W takiej sytuacji jest czymś naturalnym, że towarzyszyła mu obawa dotycząca możliwości zastosowania wobec niego środków zapobiegawczych. Podjął jednak dobrowolną i samodzielną decyzję o ujawnieniu w czasie przesłuchania okoliczności popełnienia przestępstwa. Wyjaśnienia oskarżonego D. M. złożone na rozprawie były natomiast nielogiczne i nieprzekonujące. Oskarżony nie podał racjonalnych powodów, które skłoniły go do zmiany wyjaśnień. Stąd pozytywna ocena jego wyjaśnień złożonych w postępowaniu przygotowawczym, kosztem złożonych na rozprawie była prawidłowa. Trzeba podkreślić, że wyjaśnienia D. M.z etapu śledztwa znajdowały potwierdzenie w dowodach z protokołów oględzin nagrań monitoringu hurtowni oraz nagrań rozmów telefonicznych jakie prowadził, a w szczególności w dniu 22 marca 2019 r., w zeznaniach świadka A. K. oraz w opinii kryminalistycznej. Wskazane dowody ocenione łącznie nie pozostawiają żadnych wątpliwości co do ustalenia przez sąd I instancji stanu faktycznego w sposób prawidłowy. Sąd I instancji w świetle powyższych dowodów słusznie nie dał wiary wyjaśnieniom pozostałych oskarżonych, w tym T. M..

Nie można przyznać racji obrońcy, który zarzuca sądowi I instancji dowolną ocenę materiału dowodowego. Skarżący w złożonej apelacji traktuje poszczególne dowody w sposób wybiórczy i jednostronny i w zasadzie prowadzi jedynie polemikę z oceną, którą przeprowadził sąd I instancji.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 5 poprzez zmianę kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu T. M. poprzez przyjęcie, że swoim zachowaniem wyczerpał znamiona czynu z art. 57 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest oczywiście bezzasadny z powodów, dla których sąd odwoławczy nie podzielił zarzutu obrońcy obrazy przepisu postępowania. Sąd I instancji ustalił prawidłowo stan faktyczny i dokonał jego właściwej oceny prawnej.

Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego, znamię przedmiotowe uczestniczenia w obrocie z art. 56 ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii odnosi się nie tylko do zachowań związanych z bezpośrednim przekazywaniem środków odurzających innej osobie, ale także do zachowań składających się na funkcjonowanie takiej osoby w obrocie, jak magazynowanie środków, udostępnianie lokalu, w którym ma dojść do wprowadzenia środków do obrotu itd. Uczestnictwem w obrocie jest więc zachowanie każdego, kto ma odegrać pewną rolę w procesie wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 18.11.2015 r., V KK 341/15, LEX nr 1923856).

W ocenie sądu odwoławczego oskarżony T. M. działając wspólnie
i w porozumieniu z pozostałymi osobami oskarżonymi w sprawie oraz z innymi osobami (organizatorami dostawy środka odurzającego) poprzez zakup ponad 57 kilogramów ziela konopi innych niż włókniste i ich przyjęcie na teren hurtowni w S., gdzie następnie były przechowywane dopuścił się przestępstwa uczestniczenia w obrocie środkami odurzającymi w znacznej ilości z art. 56 ust. 3 ww. ustawy.

Oskarżony dalece wykroczył poza „tworzenie warunków do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania” (art. 16 § 1 k.k. – definicja przygotowania). Etap czynności przygotowawczych sprowadza się bowiem do takich zachowań jak przykładowo stworzenie planu przedsięwzięcia, nawiązanie kontaktów z dostawcą, ustalenie ceny i warunków dostawy środków odurzających. Czynność polegająca na kupieniu znacznej ilości – ponad 57 kilogramów środka odurzającego i jego przechowywanie na terenie hurtowni w S. wychodzi zdecydowanie poza zakres przygotowania i stanowi już karalne uczestniczenie w obrocie znaczną ilością środków odurzających z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

3.2.

Zarzut obrońcy oskarżonego T. M. błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, mający wpływ na jego treść poprzez uznanie, że oskarżony T. M. działając wspólnie i w porozumieniu z M. S., D. M.
i B. M. i innymi osobami odpłatnie przyjął środek odurzający w postaci ziela konopi w celu przekazania go innym osobom, a tym samym uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Błąd w ustaleniach faktycznych, przyjętych za podstawę orzeczenia to błąd, który wynika bądź z niepełności postępowania dowodowego (błąd „braku”) bądź też z przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów (błąd „dowolności"). Może on więc być wynikiem nieznajomości określonych dowodów lub nieprzestrzegania dyrektyw obowiązujących przy ocenie dowodów, wynikających z art. 7 k.p.k.

W rozpoznawanej sprawie obrońca oskarżonego wywodził błąd w ustaleniach faktycznych
z przekroczenia przez sąd I instancji granic swobodnej oceny dowodów. Sąd odwoławczy opisał już w części 3.1 formularza z jakiego powodu nie podzielił zarzutu dotyczącego obrazy art. 7 k.p.k. Sąd I instancji nie dopuścił się także błędu „braku”, ponieważ dysponował pełnym materiałem dowodowym, który pozwalał na dokonanie właściwych ustaleń faktycznych.

Sąd odwoławczy jeszcze raz podkreśla, że zebrane w sprawie dowody w sposób absolutnie jednoznaczny wskazują na fakt zakupu od innej osoby przez oskarżonego T. M., działającego wspólnie i w porozumieniu z pozostałymi oskarżonymi i innymi osobami ponad 57 kilogramów marihuany. Fakt zakupu środka odurzającego w celach handlowych wynika wprost z wyjaśnień D. M.. Ale także z dowodów w postaci stenogramów rozmów telefonicznych i z nagrań monitoringu. Wreszcie ilość zatrzymanej marihuany świadczy, że był to towar przeznaczony na sprzedaż w sposób hurtowy, a nie detaliczny.

Wniosek

Wniosek o zmianę kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu T. M. w punkcie 5 przez przyjęcie, że wyczerpuje on znamiona przestępstwa z art. 57 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek jest niezasadny z powodów opisanych wyżej w rubryce 3.1 formularza.

3.3.

Zarzut obrońcy oskarżonego M. S. obrazy przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu, przypisanego oskarżonemu w punkcie 5 zaskarżonego wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew stanowisku obrońcy Sąd I instancji nie ustalił, że doszło do wprowadzenia do obrotu środków odurzających. Sąd ustalił, że oskarżony M. S., działając wspólnie
i w porozumieniu z pozostałymi oskarżonymi i innymi osobami uczestniczył w obrocie znaczną ilością środka odurzającego. Sąd dla przyjęcia kwalifikacji prawnej z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii nie miał obowiązku ustalenia osób, które sprzedały oskarżonym ponad 57 kilogramów ziela konopi innych niż włókniste. Wystarczy, że ustalił, że oskarżeni T. M. i M. S. nabyli taką ilość środka odurzającego, który został im dostarczony, a następnie przechowywali go na terenie hurtowni w S.. Sąd I instancji, opierając się na wyjaśnieniach D. M.ustalił, że oskarżeni nabyli środek odurzający w celach handlowych. Okoliczność tą podkreślił uzasadniając zastosowaną kwalifikację prawną czynu.

W ocenie sądu odwoławczego w świetle wyjaśnieńD. M. w części w której zostały uznane za wiarygodne oraz w świetle dowodów z protokołu oględzin monitoringu oraz z protokołów - stenogramów rozmów telefonicznych oskarżonych, a w szczególności D. M. z dnia 22 marca 2019 r. nie budziła wątpliwości kluczowa rola oskarżonego M. S. w popełnieniu przestępstwa. Także z zeznań świadka A. K. wynikało, że oskarżony został ujęty w dniu 22 marca 2019 r. na gorącym uczynku, kiedy starał się ukryć przechowywany środek odurzający.

W ocenie Sądu odwoławczego oskarżony M. S. działając wspólnie i w porozumieniu z pozostałymi oskarżonymi w sprawie oraz z innymi osobami (organizatorami dostawy środka odurzającego) poprzez zakup ponad 57 kilogramów ziela konopi innych niż włókniste i ich przyjęcie na teren hurtowni w S., gdzie następnie były przechowywane dopuścił się przestępstwa uczestniczenia w obrocie środkami odurzającymi w znacznej ilości z art. 56 ust. 3 ww. ustawy.

Wniosek

Wniosek o zmianę kwalifikacji prawnej czynu
z punktu 5 wyroku przez przyjęcie art. 57 ust. 1 lub 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r.
o przeciwdziałaniu narkomanii.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek okazał się całkowicie niezasadny z powodów, z których sąd odwoławczy nie uwzględnił zarzutu obrońcy.

Oskarżony M. S. swoim zachowaniem wykroczył bowiem poza „tworzenie warunków do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania” (art. 16 § 1 k.k. – definicja przygotowania). Etap czynności przygotowawczych sprowadza się bowiem do takich zachowań jak przykładowo stworzenie planu przedsięwzięcia, nawiązanie kontaktów z dostawcą, ustalenie ceny i warunków dostawy środków odurzających. Czynność polegająca na kupieniu znacznej ilości – ponad 57 kilogramów środka odurzającego i jego przechowywanie wychodzi zdecydowanie poza zakres przygotowania i stanowi już karalne uczestniczenie w obrocie znaczną ilością środków odurzających z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

3.4.

Zarzut z art. 438 pkt. 2 k.p.k. - obrazy przepisów postępowania, mającej wpływ na treść punktu 6 wyroku, a to art. 7 k.p.k. poprzez dokonanie dowolnej oceny dowodu z wyjaśnień oskarżonego D. M.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd I instancji ocenił zebrane dowody w sposób logiczny i zgodny z zasadami doświadczenia życiowego. Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego słusznie przyznał walor wiarygodności wyjaśnieniom oskarżonego D. M., złożonym w postępowaniu przygotowawczym, kosztem jego wyjaśnień złożonych na rozprawie (szerzej na ten temat w rubryce 3.1 formularza). D. M.na etapie śledztwa nie tylko przyznał się do zarzucanych mu czynów, ale ponadto wskazał, że to M. S. udzielił mu 13,65 grama środka odurzającego – ziela konopi innych niż włókniste.

Należy podkreślić, że D. M. w czasie rozprawy zaprzeczył swoim wcześniejszym wyjaśnieniom, w których obciążał oskarżonego M. S.. Uczynił to jednak w sposób nieprzekonujący. Nie potrafił logicznie wytłumaczyć zmiany wyjaśnień. W ocenie Sądu odwoławczego wyjaśnienia oskarżonego D. M. złożone na etapie śledztwa były o wiele bardziej logiczne i przekonujące. Przede wszystkim znajdowały potwierdzenie
w omawianym zakresie w protokołach przeszukania i zatrzymania oraz w opinii Laboratorium Kryminalistycznego KWP w K..

W ocenie Sądu odwoławczego obrońca oskarżonego w złożonej apelacji prowadził jedynie polemikę z oceną dowodów przeprowadzoną przez sąd I instancji.

Wniosek

Wniosek o zmianę kwalifikacji prawnej czynu
z punktu 6 zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie, że oskarżony wyczerpał znamiona z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek zasadny ale nie z uwagi na zarzut obrazy przepisów postępowania, a z uwagi na obrazę przepisów prawa materialnego, o czym będzie szerzej w rubryce 3.5 formularza.

3.5.

Zarzut obrazy przepisów prawa materialnego, a to art. 58 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez przyjęcie, że 13,65 gram środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włóknistych stanowi znaczną ilość.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W rozpoznawanej sprawie było w zasadzie bezsporne, że oskarżony udzielił nieodpłatnie D. M. środek odurzający – marihuanę o wadze 13,65 gram. Sąd I instancji uznał, że była to ilość znaczna.

Sąd I instancji nie uzasadnił przyjętej kwalifikacji prawnej z art. 58 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani, co zasługuje na dezaprobatę ze strony sądu odwoławczego, tym bardziej, że z taką kwalifikacją prawną nie sposób się zgodzić.

W ocenie sądu odwoławczego, odnosząc się do znamienia „znaczna ilość” na gruncie art. 58 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii (jak również na gruncie art. 62 ust. 2 ww. ustawy) nie można abstrahować od rodzaju udzielanego lub posiadanego narkotyku. W omawianej sprawie był to środek odurzający – ziele konopi innych niż włókniste. Przy czym wbrew ocenie wyrażonej w opinii kryminalistycznej KWP w K. ilość tego środka nie pozwalała na odurzenie 299 osób. Powszechnie przyjmuje się w orzecznictwie sądów powszechnych, że jeden gram marihuany wystarcza do odurzenia od 2 do maksymalnie 4 osób. W ocenie sądu odwoławczego w realiach rozpoznawanej sprawy nie można więc uznać, że 13,65 gram marihuany jest znaczną ilością. Takie założenie zupełnie zaciera granice pomiędzy ilością zwykłą, znaczną, a także ilością, która w przypadku czynu z art. 62 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani pozwala na przyjęcie wypadku mniejszej wagi. Nie można w taki sposób zawężać kryteriów oceny ilości i tym samym zacierać różnic pomiędzy posiadaniem kilkunastu gram marihuany a posiadaniem ilości tego środka odurzającego liczonych w kilogramach lub setkach kilogramów.

Gradacja omawianych pojęć wymaga analizy na gruncie konkretnego przypadku, a w omawianej sprawie sąd odwoławczy wyraża stanowisko, że 13,65 grama jest zwykłą ilością środka odurzającego w postaci marihuany. Nie można też abstrahować od faktu, że taka ilość w rozpoznawanej sprawie została przeznaczona na użytek własny jednej osoby.

Tymczasem z opinii Laboratorium Kryminalistycznego KWP w K. (k. 502) wynikało, że w 13.65 gramach zatrzymanej marihuany znajduje się 299 dawek psychotropowych dla osoby przyjmującej ją po raz pierwszy. Z opinii wynika więc, że w 1 gramie znajduje się 21,9 dawek. Gdyby podążać takim tokiem rozumowania, to wówczas za znaczną ilość należałoby uznawać już 3 gramy marihuany, z czym nie można się zgodzić. Należy też stanowczo odróżnić porcję marihuany jaką zwyczajowo przyjmują osoby ją spożywające od dawki psychotropowej, która teoretycznie może odurzyć osobę, która wcześniej nie miała kontaktu z takim środkiem odurzającym.

Wniosek

Wniosek o zmianę kwalifikacji prawnej czynu z punktu 6 zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie, że oskarżony wyczerpał znamiona z art. 58 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek był zasadny z powodu uwzględnienia zarzutu obrońcy.

3.6.

Zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego M. S. za czyn
z punktu 6 wyroku kary 1 roku pozbawienia wolności.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut okazał się zasadny w stopniu oczywistym. Przede wszystkim z uwagi na uznanie zarzutu obrońcy dotyczącego obrazy art. 58 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii z powodów opisanych w rubryce 3.5 formularza.

Sąd odwoławczy ustalił, że ilość środka odurzającego, którą oskarżony udzielił D. M. nie była znaczna i zmienił kwalifikację prawną czynu przypisanego mu w punkcie 6 zaskarżonego wyroku na art. 58 ust. 1 ww. ustawy, który to czyn jest zagrożony karą pozbawienia wolności do lat 3.

W ocenie sądu odwoławczego orzeczona wobec oskarżonego kara 1 roku pozbawienia wolności była oczywiście rażąco niewspółmierna, a więc taka, której nie dało się zaakceptować. Sąd odwoławczy ponownie ocenił stopień społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, mając na uwadze, że udzielił środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości zwykłej - 13,65 gram i nieodpłatnie. Nie można abstrahować od faktu, że udzielił narkotyku osobie, która również uczestniczyła w obrocie środkami odurzającymi
i wyłącznie na jej użytek własny.

Wskazane okoliczności odnoszące się do zmienionej kwalifikacji prawnej oraz do stopnia społecznej szkodliwości tego czynu, który był średni (niższy niż znaczny) przemawiały za wymierzeniem kary bliższej dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Z uwagi na dotychczasową karalność oskarżonego sąd odwoławczy wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Wniosek

Wniosek o orzeczenie kary łagodniejszego rodzaju - wymierzenie kary 6 miesięcy ograniczenia wolności w wymiarze prac społecznych po 20 godzin w stosunku miesięcznym.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z przyczyn opisanych wyżej w rubryce 3.6 formularza zasadnym było obniżenie wymierzonej kary pozbawienia wolności do 3 miesięcy.

3.7.

Zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności i orzeczonej nawiązki.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd nie podzielił zarzutów obrońcy oskarżonego odnoszących się do przyjętej kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie 5, za który to czyn sąd I instancji wymierzył oskarżonemu karę 6 lat pozbawienia wolności.

Sąd odwoławczy wymierzył oskarżonemu z powodów opisanych w rubryce 3.6 formularza za czyn z punktu 6 zaskarżonego wyroku przy przyjęciu kwalifikacji prawnej z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd odwoławczy zastosował podobnie jak uczynił to sąd I instancji zasadę pełnej absorpcji
i orzekł wobec oskarżonego M. S. nową karę łączną w wymiarze 6 lat pozbawienia wolności.

Wniosek

Wniosek o wymierzenie za czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 5 zaskarżonego wyroku kary maksymalnie 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz o orzeczenie kary łącznej w takim wymiarze, a także o obniżenie wysokości orzeczonej nawiązki do kwoty 1 złoty.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd nie uwzględnił zarzutu obrońcy odnoszącego się do rażącej niewspółmierności kary pozbawienia wolności za czyn z punktu 5 zaskarżonego wyroku, o czym będzie szerzej mowa w części dotyczącej zarzutu rażącej niewspółmierności kary z apelacji prokuratora. W konsekwencji nie miał też podstaw do obniżenia orzeczonej przy zastosowaniu pełnej absorpcji kary łącznej.

Sąd uznał za całkowicie bezzasadny zarzut dotyczący niewspółmiernie wysokiej kwoty nawiązki. Sąd odwoławczy podzielił argumentację sądu I instancji. Orzeczona nawiązka w wysokości 2500 złotych (w punkcie 13 zaskarżonego wyroku) jest w wysokości odpowiedniej do stopnia społecznej szkodliwości czynu z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomani. Zważyć należy, że sąd mógł orzec nawiązkę do wysokości 50.000 złotych. Orzeczona w wysokości 2500 złotych nie jest rażąco wygórowana.

3.8.

Zarzut obrońcy oskarżonego M. S. obrazy przepisów postępowania, mającą wpływ na treść wyroku, a to:

- art. 145 k.p.k. w zw. z art. 207 k.p.k. poprzez przyjęcie przez sąd w poczet materiału dowodowego i posiłkowanie się w ustaleniach faktycznych materiałami nieudostępnionymi prawidłowo w toku postępowania, które nie spełniają norm w zakresie stenogramu i oględzin,

- art. 170 k.p.k. poprzez nie oddalenie "negatywnych" wniosków dowodowych,

- art. 170 k.p.k. w zw. z art. 6 k.p.k. poprzez nieprzeprowadzenie dowodów z nagrań załączonych do akt sprawy i posiłkowanie się stenogramami,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu odwoławczego, wbrew apelacji obrońcy nie ma podstaw do twierdzenia, że dowody z protokołów oględzin z nagrań monitoringu zabezpieczonego w dniu 22 marca 2019 r. w hurtowni spożywczej w S. przy ulicy (...) i protokoły oględzin zapisów rozmów telefonicznych zostały pozyskane nielegalnie. W związku z powyższym sąd I instancji nie był zobligowany do wydania postanowienia o odmowie wykorzystania dowodu (negatywne rozstrzygnięcie wniosku dowodowego) na podstawie art. 170 § 1 pkt 1 k.p.k..

Wbrew zarzutowi obrońcy nie było podstaw do kwestionowania treści protokołów oględzin. Obrońca nie przedstawił jakichkolwiek argumentów wskazujących na nierzetelność omawianych protokołów, na ich niezgodność z materiałem źródłowym. W ocenie sądu odwoławczego wskazane dokumenty odzwierciedlają treść zapisów źródłowych.

Z tego powodu nie odtworzenie zapisów w toku rozprawy przed sądem I instancji i dokonanie ustaleń faktycznych na podstawie protokołów oględzin nie stanowiło uchybienia, a w szczególności takiego, które mogło mieć wpływ na treść wyroku.

Należy także podkreślić, że sąd samodzielnie rozstrzyga o istnieniu przesłanek dla uznania dowodu za niedopuszczalny. Taką ocenę, przy braku postanowienia można przeprowadzić w ramach pisemnych motywów wyroku. Przyjęcie dowodu jako dowodu formalnie dopuszczalnego w świetle art. 168a nie zwalnia sądu od oceny jego wiarygodności. Podkreślić jednak trzeba, że ocena wiarygodności dowodu odnosi się do sfery faktycznej, a nie normatywnej dowodu, tj. dopuszczalności jego wprowadzenia do procesu (Świecki Dariusz (red.), Kodeks postępowania karnego. Tom I. Komentarz aktualizowany, Lex 2021).

Wreszcie trzeba wskazać, że w aktualnym stanie prawnym art. 168a wyłącza stosowanie art. 170 § 1 pkt 1 jako podstawy oddalenia wniosku dowodowego – poza wskazanymi wyjątkami – z powodu nielegalności dowodu.

Art. 168a k.p.k., regulujący wprowadzenie nielegalnie uzyskanego dowodu do procesu, odnosi się jedynie do dowodów uzyskanych z naruszeniem przepisów postępowania lub za pomocą czynu zabronionego. Na kanwie niniejszej sprawy wymaga ponownego podkreślenia, że dowody w postaci protokołów z oględzin zapisów monitoringu i rozmów telefonicznych nie były dowodami nielegalnymi.

W ocenie sądu odwoławczego sąd I instancji miał prawo i obowiązek wprowadzić omawiane dowody do procesu, nawet w sytuacji gdy prokurator nie wydał decyzji o ich procesowym wykorzystaniu. W aktualnym stanie prawnym sąd mógł całkowicie swobodnie sięgnąć do wskazanych materiałów i czynić na ich podstawie ustalenia, albowiem przepisy art. 168a
i 168b k.p.k. stosowane na gruncie rozpoznawanej sprawy się temu nie sprzeciwiają. Należy przyjąć, że nawet naruszenie procedury (brak decyzji prokuratora) nie eliminuje dowodu z procesu.

Wniosek

Wniosek o wymierzenie za czyn przypisany oskarżonemu w punkcie 5 zaskarżonego wyroku kary maksymalnie 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz o orzeczenie kary łącznej w takim wymiarze, a także o obniżenie wysokości orzeczonej nawiązki do kwoty 1 złoty.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów dla których sąd odwoławczy nie podzielił zarzutów obrońcy oskarżonego.

3.9.

Zarzut obrazy przepisów postępowania, a to art. 626 k.p.k. w zw. z art. 632 pkt. 2 k.p.k. poprzez pominięcie wniosku obrońcy o zasądzenie kosztów adwokackich za zarzut, od którego oskarżony został uniewinniony.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd nie podzielił zarzutu obrońcy. W razie wydania wyroku uniewinniającego zasadą jest zwrot przez Skarb Państwa uzasadnionych wydatków poniesionych przez oskarżonego. Wydatkami oskarżonego są koszty jakie poniósł on w związku z prowadzonym przeciwko niemu postępowaniem karnym, a więc również te związane z ustanowieniem obrońcy. W ocenie sądu odwoławczego na gruncie rozpoznawanej sprawy oskarżony został co prawda uniewinniony od zarzutu z art. 258 § 1 k.k., ale jednocześnie został skazany za czyn z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz za czyn z art. 58 ust. 1 wskazanej ustawy. Wszystkie postawione oskarżonemu zarzuty pozostawały w ścisłym związku. Dlatego w ocenie sądu odwoławczego część uniewinniająca zaskarżonego wyroku nie jest znacząca w takim stopniu, który by powodował konieczność zasądzenia na rzecz oskarżonego poniesionych przez niego wydatków z tytułu ustanowienia obrońcy z wyboru.

Wniosek

O ustalenie kosztów zastępstwa adwokackiego za I instancję zgodnie z obowiązującymi normami i ich zasądzenie za obie instancje.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z powodów wyżej opisanych sąd odwoławczy nie uwzględnił złożonego wniosku.

3.10.

Zarzut obrońcy oskarżonej B. M. - obrazy przepisów prawa materialnego - a to art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2015 r. o przeciwdziałaniu narkomani poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że oskarżona swoim zachowaniem dopuściła się uczestniczenia w obrocie znaczną ilością środków odurzających podczas gdy z okoliczności sprawy wynika, że czyniła co najwyżej przygotowania do wprowadzenia ich do obrotu, ewentualnie je posiadała ale nie w znacznej ilości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonej B. M., w ocenie sądu odwoławczego pojęcie uczestniczenia w obrocie z art. 56 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii odnosi się nie tylko do zachowań związanych z bezpośrednim przekazywaniem środków odurzających innej osobie, ale także do zachowań składających się na funkcjonowanie takiej osoby w obrocie, jak magazynowanie środków, udostępnianie lokalu, w którym ma dojść do wprowadzenia środków do obrotu itp.. Uczestnictwem w obrocie jest więc zachowanie każdego, kto ma odegrać pewną rolę w procesie wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 18.11.2015 r., V KK 341/15, LEX nr 1923856).

W ocenie Sądu odwoławczego oskarżona B. M. działając wspólnie
i w porozumieniu z pozostałymi osobami oskarżonymi w sprawie oraz z innymi osobami (organizatorami dostawy środka odurzającego) wiedziała, że na terenie hurtowni w S. przy ulicy (...), prowadzonej przez jej syna D. M. są przechowywane znaczne ilości środków odurzających. Co więcej oskarżona uczestniczyła aktywnie w umieszczeniu ponad 57 kilogramów środka odurzającego w pomieszczeniach hurtowni.
W dniu 22 marca 2019 r. czyniła starania aby ukryć środki odurzające przed organami Policji i kontroli skarbowej. Jej zachowanie w sposób jednoznaczny wskazuje, że uczestniczyła w procederze polegającym na obrocie znaczną ilością środków odurzających. Wyczerpała znamiona strony przedmiotowej i podmiotowej czynu z art. 56 ust. 3 ww. ustawy.

Oskarżona wykroczyła poza „tworzenie warunków do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania” (art. 16 § 1 k.k. – definicja przygotowania). Etap czynności przygotowawczych sprowadza się do takich zachowań jak przykładowo stworzenie planu przedsięwzięcia, nawiązanie kontaktów z dostawcą, ustalenie ceny i warunków dostawy środków odurzających. Czynność polegająca na kupieniu znacznej ilości – ponad 57 kilogramów środka odurzającego i jego przechowywanie na terenie hurtowni w S. wychodzi zdecydowanie poza zakres przygotowania i stanowi już karalne uczestniczenie w obrocie znaczną ilością środków odurzających z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 5 i uniewinnienie oskarżonej.

Ewentualnie o zmianę kwalifikacji prawnej na art. 57 ust. 1 lub 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na fakt, że Sąd I instancji dokonał logicznej, pozostającej pod ochroną art. 7 k.p.k. oceny dowodów i ustalił prawidłowo stan faktyczny oraz dokonał słusznej oceny prawnej nie było podstaw do uwzględnienia wniosku obrońcy. Szerzej na temat oceny dowodów - w punkcie 3.1 formularza.

3.11.

Zarzut naruszenia art. 240 k.p.k. poprzez zastosowanie na etapie postępowania przygotowawczego kontroli rozmów telefonicznych wobec oskarżonych bez wydania w tym zakresie postanowienia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut bezzasadny. Obrońca nie wykazał w jaki sposób podnoszona okoliczność miała mieć wpływ na treść wyroku. Uwzględnieniu zarzutu sprzeciwiają się przepisy art. 168a i 168 b k.p.k. W tym zakresie sąd odsyła do argumentów wskazanych w rubryce 3.8 formularza.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku
w punkcie 5 i uniewinnienie oskarżonej.

Ewentualnie o zmianę kwalifikacji prawnej na art. 57 ust. 1 lub 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na nie uwzględnienie zarzutu obrońcy, w ocenie sądu odwoławczego brak było podstaw do uznania wniosku za zasadny.

3.12.

Zarzut obrazy art. 632 pkt. 2 k.p.k. poprzez brak zasądzenia, pomimo złożonego wniosku kosztów obrony udzielonej oskarżonej z wyboru, pomimo, że została uniewinniona od zarzutu udziału w zorganizowanej grupie przestępczej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut jest niezasadny z powodów wskazanych wyżej w rubryce 3.9 formularza.

Wniosek

Wniosek o zasądzenie kosztów obrony udzielonej oskarżonej z wyboru za obie instancje.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na nie uwzględnienie zarzutu obrońcy, w ocenie sądu odwoławczego brak było podstaw do uznania wniosku za zasadny.

3.13.

Zarzut obrońcy oskarżonego D. M. - obrazy przepisów prawa materialnego - a to art. 56 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 29 lipca 2015 r. o przeciwdziałaniu narkomani poprzez jego błędne zastosowanie i przyjęcie, że oskarżony swoim zachowaniem dopuścił się uczestniczenia w obrocie znaczną ilością środków odurzających podczas gdy z okoliczności sprawy wynika, że czynił co najwyżej przygotowania do wprowadzenia ich do obrotu, ewentualnie je posiadał ale nie w znacznej ilości.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Wbrew stanowisku obrońcy oskarżonego D. M. pojęcie uczestniczenia
w obrocie z art. 56 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii odnosi się nie tylko do zachowań związanych z bezpośrednim przekazywaniem środków odurzających innej osobie, ale także do zachowań składających się na funkcjonowanie takiej osoby w obrocie, jak magazynowanie środków, udostępnianie lokalu, w którym ma dojść do wprowadzenia środków do obrotu. Uczestnictwem w obrocie jest więc zachowanie każdego, kto ma odegrać pewną rolę w procesie wprowadzenia do obrotu środków odurzających lub substancji psychotropowych. (por. postanowienie Sądu Najwyższego z 18.11.2015 r., V KK 341/15, LEX nr 1923856).

W ocenie Sądu odwoławczego oskarżonyD. M. działając wspólnie
i w porozumieniu z pozostałymi osobami oskarżonymi w sprawie oraz z innymi osobami (organizatorami dostawy środka odurzającego) uczestniczył w obrocie środkami odurzającymi. Przyjął bowiem ponad 57 kilogramów marihuany do swojej hurtowni gdzie je przechowywał. Uczestniczył aktywnie w umieszczeniu ponad 57 kilogramów środka odurzającego w pomieszczeniach hurtowni. W dniu 22 marca 2019 r. czynił istotne starania aby ukryć środki odurzające przed organami Policji i kontroli skarbowej. Jego zachowanie w sposób jednoznaczny wskazuje, że uczestniczył w procederze polegającym na obrocie znaczną ilością środków odurzających. Wyczerpał znamiona strony przedmiotowej

i podmiotowej czynu z art. 56 ust. 3 ww. ustawy.

Oskarżony dalece wykroczył poza „tworzenie warunków do przedsięwzięcia czynu zmierzającego bezpośrednio do jego dokonania” (art. 16 § 1 k.k. – definicja przygotowania). Etap czynności przygotowawczych sprowadza się do takich zachowań jak przykładowo stworzenie planu przedsięwzięcia, nawiązanie kontaktów z dostawcą, ustalenie ceny i warunków dostawy środków odurzających. Czynność polegająca na kupieniu znacznej ilości – ponad 57 kilogramów środka odurzającego i jego przechowywanie na terenie hurtowni w S. wychodzi zdecydowanie poza zakres przygotowania i stanowi już karalne uczestniczenie w obrocie znaczną ilością środków odurzających z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 5 i uniewinnienie oskarżonego.

Ewentualnie o zmianę kwalifikacji prawnej na art. 57 ust. 1 lub 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie kary wolnościowej.

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi powyższe argumenty oraz z uwagi na fakt, że sąd I instancji dokonał logicznej, pozostającej pod ochroną art. 7 k.p.k. oceny dowodów i ustalił prawidłowo stan faktyczny oraz dokonał słusznej oceny prawnej nie było podstaw do uwzględnienia wniosku obrońcy o uniewinnienie oskarżonego lub o zmianę kwalifikacji prawnej przypisanego mu czynu. Szerzej na temat oceny dowodów - w punkcie 3.1 formularza.

Sąd odwoławczy, mając jednak na uwadze fakt, że oskarżony jest sprawcą młodocianym, wcześniej nie karanym za przestępstwa, uznał za konieczne nadzwyczajne złagodzenie wymierzonej mu kary. W tym celu uzupełnił podstawę wymiaru kary o art. 60 § 1 k.k. i art. 60 § 6 pkt. 3 k.k. i wymierzył oskarżonemu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.p.k. karę 200 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość pojedynczej stawki na kwotę 10 złotych. Sąd miał na uwadze także postawę oskarżonego w toku procesu - na etapie śledztwa. Złożone wówczas przez oskarżonego wyjaśnienia stanowiły ważny dowód w sprawie. Należy również wskazać, że oskarżony był w sprawie tymczasowo aresztowany od dnia 25 listopada 2019 r. do dnia 22 lipca 2020 r. Jako młody, wcześniej nie karany człowiek odczuł już w dotkliwy sposób konsekwencje popełnionego przestępstwa. W ocenie sądu odwoławczego tak wymierzona kara pozbawienia wolności oraz kara grzywny spełnią funkcję w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej.

3.14.

Zarzut obrońcy oskarżonego D. M. - obrazy przepisów prawa materialnego - a to art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez przyjęcie, że oskarżony dopuścił się posiadania znacznej ilości środków odurzających.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut okazał się zasadny z tych samych powodów, które zostały przedstawione w rubryce 3.5 formularza w odniesieniu do oskarżonego M. S.. W ocenie sądu odwoławczego nie można uznać 13,65 gram marihuany za znaczną ilość środka odurzającego.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 7 i uniewinnienie oskarżonego.

Ewentualnie o zmianę kwalifikacji prawnej na art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie kary wolnościowej.

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd odwoławczy uznając za zasadne argumenty obrońcy dotyczące obrazy art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wyeliminował z opisu czynu przypisanego D. M. w punkcie 7 zaskarżonego wyroku słowo "znacznej", zmienił kwalifikację prawną na art. 62 ust. 1 ww. ustawy i wymierzył oskarżonemu za ten czyn karę 1 miesiąca pozbawienia wolności, uznając ją za adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy oskarżonego, który w czasie czynu był sprawcą młodocianym.

3.15.

Zarzut obrońcy oskarżonego D. M.naruszenia art. 240 k.p.k. poprzez zastosowanie na etapie postępowania przygotowawczego kontroli rozmów telefonicznych wobec oskarżonych bez wydania w tym zakresie postanowienia.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Zarzut bezzasadny. Obrońca nie wykazał w jaki sposób podnoszona okoliczność miała mieć wpływ na treść wyroku. Uwzględnieniu zarzutu sprzeciwiają się przepisy art. 168a i 168 b k.p.k. W tym zakresie sąd odsyła do argumentów wskazanych w rubryce 3.8 formularza.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku w punkcie 5 i 7 i uniewinnienie oskarżonego.

Ewentualnie o zmianę kwalifikacji prawnej na art. 57 ust. 1 lub 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie kary wolnościowej.

O uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nie zasadny z powodów wyżej opisanych.

3.16.

Zarzut obrazy art. 632 pkt. 2 k.p.k. poprzez brak zasądzenia, pomimo złożonego wniosku kosztów obrony udzielonej oskarżonemu z wyboru, pomimo, że został uniewinniony od zarzutu udziału w zorganizowanej grupie przestępczej.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd odwoławczy nie podzielił zarzutu obrońcy oskarżonego. W razie wydania wyroku uniewinniającego zasadą jest zwrot przez Skarb Państwa uzasadnionych wydatków poniesionych przez oskarżonego. Wydatkami oskarżonego są koszty jakie poniósł on w związku z prowadzonym przeciwko niemu postępowaniem karnym, a więc również te związane z ustanowieniem obrońcy. W ocenie sądu odwoławczego na gruncie rozpoznawanej sprawy oskarżony został co prawda uniewinniony od zarzutu z art. 258 § 1 k.k., ale jednocześnie został skazany za czyn z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz za czyn z art. 62 ust. 1 wskazanej ustawy. Wszystkie postawione oskarżonemu zarzuty pozostawały w ścisłym związku. Dlatego w ocenie sądu odwoławczego część uniewinniająca zaskarżonego wyroku nie jest znacząca w takim stopniu, który by powodował konieczność zasądzenia na rzecz oskarżonego poniesionych przez niego wydatków z tytułu ustanowienia obrońcy z wyboru.

Wniosek

O ustalenie kosztów zastępstwa adwokackiego za I instancję zgodnie z obowiązującymi normami i ich zasądzenie za obie instancje.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Nie zasadny z powodów wyżej opisanych.

3.17.

Zarzut prokuratora obrazy przepisu prawa materialnego, mającej wpływ na treść wyroku, a to art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez orzeczenie wobec oskarżonej B. M. kary 1 roku pozbawienia wolności, podczas gdy wskazany przepis przewiduje karę od lat 2 do 12 pozbawienia wolności.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przepis art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przewiduje karę pozbawienia wolności w rozmiarze od 2 lat do 12 lat pozbawienia wolności obok obligatoryjnej kary grzywny. Wymierzenie więc kary pozbawienia wolności poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia stanowi rażącą obrazę cytowanej normy prawnej. Z tego powodu zarzut prokuratora był zasadny w stopniu oczywistym.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez wymierzenie oskarżonej za przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kary 4 lat pozbawienia wolności oraz 420 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość pojedynczej stawki na kwotę 100 złotych oraz przez orzeczenie nawiązki na zasadzie art. 70 ust. 4 ww. ustawy w wysokości 20.000 złotych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny z powodów opisanej w rubryce 3.19, z których sąd odwoławczy uzupełnił podstawę wymiaru orzeczonej wobec oskarżonej kary o art. 60 § 2 k.k. i art. 60 § 6 pkt. 3 k.k., konwalidując w ten sposób rażące uchybienie sądu I instancji.

3.18.

Zarzut prokuratora obrazy przepisu prawa materialnego, mającej wpływ na treść wyroku, a to art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez orzeczenie wobec oskarżonego D. M.kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, podczas gdy wskazany przepis przewiduje karę od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności.

☒ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Przepis art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii przewiduje karę pozbawienia wolności w rozmiarze od 1 roku do 10 lat pozbawienia wolności. Wymierzenie więc kary pozbawienia wolności poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia stanowiło rażącą obrazę przepisów prawa materialnego. Z tego powodu zarzut prokuratora był zasadny w stopniu oczywistym.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego orzeczenia przez wymierzenie oskarżonemu za przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kary 1 roku pozbawienia wolności.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny z powodów opisanej w rubrykach 3.14 oraz 3.19, dla których sąd odwoławczy zmienił kwalifikację prawną czynu na art. 62 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzył oskarżonemu D. M. karę 1 miesiąca pozbawienia wolności.

3.19.

Zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonych wobec oskarżonych T. M., M. S., B. M. i D. M.kar pozbawienia wolności oraz grzywien i nawiązek.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W ocenie Sądu odwoławczego bezzasadny był zarzut prokuratora rażącej niewspółmierności orzeczonych wobec wszystkich oskarżonych kar pozbawienia wolności
i kar grzywny, a także w odniesieniu do oskarżonych M. S. i D. M. orzeczonych kar łącznych. Sąd odwoławczy analizując podstawy wymierzonych oskarżonym kar nie znalazł argumentów, które by przemawiały za uznaniem ich jako rażąco niewspółmierne. Zawarte w art. 438 pkt 4 k.p.k. określenie „niewspółmierność” oznacza bowiem „brak proporcji", czy „odpowiedniości". Chodzi o ocenę zachowania przez sąd pierwszej instancji proporcji pomiędzy wymiarem kary, a okolicznościami, które miały wpływ na to rozstrzygnięcie. Innymi słowy, rażąca niewspółmierność kary występuje wówczas, gdy sąd pierwszej instancji w jaskrawy sposób nie skoreluje wymierzonej kary ze stopniem winy, społecznej szkodliwości czynu oraz z celami kary.

Sąd I instancji wymierzył oskarżonemu T. M. za przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii karę 5 lat pozbawienia wolności oraz karę 400 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 złotych.

W ocenie sądu odwoławczego wymierzona oskarżonemu kara odpowiada znacznemu stopniowi społecznej szkodliwości czynu i wysokiemu stopniowi winy oskarżonego. Wbrew stanowisku prokuratora orzeczona kara nie jest łagodna. Na surowy wymiar kary orzeczonej wobec oskarżonego T. M. miały wpływ: jego uprzednia karalność, odbywanie wcześniej kar pozbawienia wolności oraz popełnienie przestępstwa w czasie, w którym oskarżony ukrywał się, będąc poszukiwany do odbycia kary pozbawienia wolności. Stopień demoralizacji skazanego jest niewątpliwie wysoki. Mając na uwadze jego dotychczasowy sposób życia, w tym wielokrotną karalność za przestępstwa wysoki był także stopień jego winy. Przy ocenie wymierzonej oskarżonemu kary należało mieć na uwadze stopień społecznej szkodliwości przypisanego mu czynu z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Podwyższają stopień społecznej szkodliwości czynu sposób i okoliczności jego popełnienia, działanie wspólnie i w porozumieniu z innymi osobami, w tym fakt zaangażowania do przestępstwa najbliższej rodziny, a w szczególności syna, który w czasie czynu miał 19 lat. Także ilość środka odurzającego była znaczna – ponad 57 kilogramów. Z drugiej strony zważyć trzeba, że był to stosunkowo najłagodniejszy rodzajowo środek odurzający, dodatkowo o słabej jakości. Wreszcie należy podkreślić, że oskarżony nie wprowadził marihuany do obrotu, a jedynie uczestniczył w obrocie. Ostatecznie doszło do zatrzymania środka odurzającego przez Policję.

Z uwagi na powyższe okoliczności rozpatrywane łącznie należało uznać orzeczoną wobec oskarżonego karę 5 lat pozbawienia wolności za karę odpowiednio surową.

Wnioski prokuratora o wymierzenie oskarżonemu kary w górnej granicy ustawowego zagrożenia były nie do zaakceptowania i raziły niewspółmierną surowością. Argumenty podnoszone w złożonej apelacji dotyczą okoliczności, które uwzględnił przy wymiarze kary sąd I instancji. Nie było także podstaw do podwyższenia orzeczonej wobec oskarżonego kary grzywny. Nie sposób mówić o rażącej niewspółmierności w sytuacji gdy prokurator żąda orzeczenia 450 stawek dziennych grzywny, a sąd I instancji wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości 400 stawek. Domaganie się podwyższenia wysokości pojedynczej stawki z 20 złotych do 200 złotych również nie znajduje uzasadnienia, w sytuacji gdy orzeczono wobec oskarżonego karę bezwzględną pozbawienia wolności i aktualnie oskarżony nie osiąga dochodów, a także nie ma majątku. W ocenie sądu odwoławczego za odpowiednio wyważoną należało uznać orzeczoną wobec oskarżonego T. M. w punkcie 13 zaskarżonego wyroku nawiązkę w wysokości 2500 złotych.

W ocenie sądu odwoławczego tożsame argumenty przemawiają za nieuwzględnieniem zarzutu prokuratora dotyczącego rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego M. S. za czyn z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kary 6 lat pozbawienia wolności oraz kary 400 stawek dziennych grzywny przy ustaleniu wysokości jednej stawki na kwotę 20 złotych. Także i w tym wypadku wysokość orzeczonych kar determinowały: wysoki stopień winy oskarżonego i stopień społecznej szkodliwości czynu. Sąd I instancji miał na uwadze, że oskarżony M. S. działał w warunkach recydywy z art. 64 § 1 k.k. Stąd wymierzona kara pozbawienia wolności jest wyższa niż w wypadku oskarżonego T. M.. W ocenie sądu odwoławczego orzeczona wobec oskarżonego kara uwzględnia jego dotychczasowy naganny sposób życia i jego kryminalną przeszłość. Z całą pewnością orzeczonych: kary 6 lat pozbawienia wolności i kary grzywny nie można uznać za niewspółmiernie łagodne. Są to kary surowe, ale jednocześnie odpowiednie - mając na uwadze wszystkie wskazane wyżej okoliczności.

W ocenie sądu odwoławczego za odpowiednio wyważoną należało uznać orzeczoną wobec oskarżonego M. S. w punkcie 13 zaskarżonego wyroku nawiązkę w wysokości 2500 złotych.

Wnioski prokuratora o wymierzenie oskarżonemu kary w górnej granicy ustawowego zagrożenia były nie do zaakceptowania i raziły niewspółmierną surowością.

Całkowicie nieuprawniony był także zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego M. S. kary pozbawienia wolności za czyn przypisany mu w punkcie 6 zaskarżonego wyroku. Przede wszystkim z powodów wskazanych w rubryce 3.6 formularza sąd odwoławczy zmienił opis tego czynu i zastosował kwalifikację prawną z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. W konsekwencji dokonanych zmian wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności.

Sąd odwoławczy uchylił orzeczenie o karze łącznej wymierzonej oskarżonemu M. S. oraz o zaliczeniu na jej poczet okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie. Orzekając na nowo o karze łącznej zastosował wobec oskarżonego pełną absorpcję, a to z uwagi na ścisły związek przedmiotowy, ale także podmiotowy pomiędzy czynami przypisanymi oskarżonemu w punktach 5 i 6 zaskarżonego wyroku. Oskarżony udzielił współoskarżonemu dla jego własnych potrzeb zwykłej ilości środka odurzającego – 13,65 gram ziela konopi innych niż włókniste. Tak orzeczona kara łączna 6 lat pozbawienia wolności spełni swoje funkcje w zakresie prewencji ogólnej i indywidulanej. Nie było potrzeby ani podstaw stosować wobec oskarżonego zasadę asperacji, a tym bardziej zasadę kumulacji, czego żądał prokurator.

Sąd nie podzielił zarzutu prokuratora o rażącej niewspółmierności kary orzeczonej wobec oskarżonej B. M.. Sąd odwoławczy z przyczyn wcześniej wskazanych uzupełnił podstawę skazania wyżej wymienionej o art. 60 § 2 k.k. i art. 60 § 6 pkt. 3 k.k. Sąd I instancji orzekł bowiem wobec oskarżonej karę poniżej dolnej granicy ustawowego zagrożenia. Zdaniem sądu odwoławczego zachodziły warunki do orzeczenia wobec oskarżonej kary z nadzwyczajnym złagodzeniem, ponieważ nawet najniższa kara przewidziana w art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii była wobec oskarżonej niewspółmiernie surowa. Jakkolwiek sąd odwoławczy podzielił ustalenia sądu I instancji, który uznał oskarżoną za winną uczestniczenia w obrocie znaczną ilością środka odurzającego, to jednocześnie miał na uwadze, że rola oskarżonej była w popełnieniu przestępstwa drugorzędna. Sprowadzała się do przenoszenia marihuany na teren hurtowni, a następnie na podejmowanych staraniach o jej ukrycie przed organami ścigania. Nie ma dowodów na uznanie roli oskarżonej za równorzędną tej jaką pełnili T. M. i M. S.. Z wywiadu środowiskowego kuratora sądowego wynikało też, że oskarżona bała się męża, a okoliczność ta nie pozostaje obojętna dla ustalenia stopnia jej winy.

Z powyższych powodów sąd odwoławczy uznał za odpowiednią wymierzoną oskarżonej karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3 lat próby, z oddaniem oskarżonej w okresie próby pod dozór kuratora sądowego i z nałożeniem obowiązku informowania kuratora o przebiegu okresu próby. Dla wzmocnienia wychowawczego oddziaływania kary sąd I instancji wymierzył oskarżonej obok kary pozbawienia wolności karę 150 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość pojedynczej stawki na kwotę 10 złotych (z uwagi na trudną sytuację majątkową oskarżonej), a także nawiązkę w wysokości 1000 złotych.

Tak orzeczona kara i środek karny są odpowiednie do stopnia winy oskarżonej i stopnia społecznej szkodliwości przypisanego jej czynu. Uwzględniają także jej uprzednią karalność – były wobec oskarżonej wymierzone kary ograniczenia wolności oraz kara grzywny.

W ocenie sądu odwoławczego żądana przez prokuratora w stosunku do oskarżonej kara oraz nawiązka były rażąco niewspółmiernie surowe.

Sąd odwoławczy zastosował wobec oskarżonego D. M.za czyn przypisany mu w punkcie 5 zaskarżonego wyroku - z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii instytucję nadzwyczajnego złagodzenia kary. Sąd odwoławczy miał na uwadze fakt, że oskarżony jest sprawcą młodocianym, wcześniej nie karanym za przestępstwa. W tym celu uzupełnił podstawę wymiaru kary o art. 60 § 1 k.k. i art. 60 § 6 pkt. 3 k.k. i wymierzył oskarżonemu karę 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.p.k. karę 200 stawek dziennych grzywny ustalając wysokość pojedynczej stawki na kwotę 10 złotych. Sąd odwoławczy miał na uwadze postawę oskarżonego w toku procesu - na etapie śledztwa. Złożone wówczas przez oskarżonego wyjaśnienia stanowiły ważny dowód w sprawie. Należy również wskazać, że oskarżony był w sprawie tymczasowo aresztowany od dnia 25 listopada 2019 r. do dnia 22 lipca 2020 r. Jako młody, wcześniej nie karany człowiek odczuł już w dotkliwy sposób konsekwencje popełnionego przestępstwa. W ocenie sądu odwoławczego tak wymierzona kara pozbawienia wolności oraz kara grzywny spełnią funkcję w zakresie prewencji indywidualnej
jak i ogólnej.

Sąd odwoławczy uznając za zasadne argumenty obrońcy dotyczące obrazy art. 62 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii wyeliminował z opisu czynu przypisanego D. M.w punkcie 7 zaskarżonego wyroku słowo "znacznej", zmienił kwalifikację prawną na art. 62 ust. 1 ww. ustawy i wymierzył oskarżonemu za ten czyn karę 1 miesiąca pozbawienia wolności, uznając ją za adekwatną do stopnia społecznej szkodliwości czynu i stopnia winy oskarżonego, który w czasie czynu był sprawcą młodocianym.

Sąd uchylił orzeczenie o karze łącznej wymierzonej oskarżonemu D. M.
oraz o zaliczeniu na jej poczet okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie. Orzekając na nowo o karze łącznej zastosował wobec oskarżonego pełną absorpcję, a to z uwagi na ścisły związek pomiędzy czynami przypisanymi oskarżonemu w punktach 5 i 7 zaskarżonego wyroku. Tak orzeczona kara łączna spełni swoje funkcje w zakresie prewencji ogólnej i indywidulanej. Nie było potrzeby ani podstaw stosować wobec oskarżonego zasadę asperacji. Dla wzmocnienia wychowawczego oddziaływania kary orzeczono wobec oskarżonego w punkcie 14 wyroku nawiązkę w wysokości 1500 zł.

Z wyżej wskazanych powodów sąd odwoławczy nie podzielił zarzutu prokuratora dotyczącego rażąco niewspółmiernych, orzeczonych wobec oskarżonego D. M.kar pozbawienia wolności, w tym kary łącznej, a także grzywny oraz nawiązki.

W ocenie Sądu Apelacyjnego orzeczone wobec oskarżonych kary są dostatecznie surowe
i z całą pewnością nie są karami, których nie można zaakceptować lub, które można określić za niewspółmierne w stopniu rażącym.

Wniosek

Wniosek o zmianę zaskarżonego wyroku i orzeczenie wobec:

- oskarżonego T. M. kary 12 lat pozbawienia wolności oraz 450 stawek dziennych grzywny, określając wysokość pojedynczej stawki na 200 złotych oraz nawiązki z art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w wysokości 20.000 zł,

- oskarżonego M. S. za przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kary 12 lat pozbawienia wolności oraz 450 stawek dziennych grzywny, określając wysokość pojedynczej stawki na 200 złotych, za przestępstwo z art. 58 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kary 2 lat pozbawienia wolności, wymierzenie kary łącznej 14 lat pozbawienia wolności oraz nawiązki z art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w wysokości 20.000 zł,

- oskarżonej B. M. kary 4 lat pozbawienia wolności oraz 420 stawek dziennych grzywny, określając wysokość pojedynczej stawki na 100 złotych oraz nawiązki z art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w wysokości 20.000 zł,

- oskarżonegoD. M. za przestępstwo z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz 200 stawek dziennych grzywny, określając wysokość pojedynczej stawki na 20 złotych, za przestępstwo z art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii kary 1 roku pozbawienia wolności, wymierzenie kary łącznej 3 lat pozbawienia wolności oraz nawiązki z art. 70 ust. 4 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w wysokości 10.000 zł,

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny z powodów wyżej opisanej w rubryce 3.19 formularza.

3.20.

Zarzut prokuratora obrazy przepisu prawa materialnego, mającej wpływ na treść wyroku, a to art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez nieuwzględnienie wskazanego przepisu w podstawie prawnej orzeczonego przepadku dowodów rzeczowych.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obraza przepisu art. 70 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii jest oczywista.

Wniosek

Wniosek o orzeczenie przepadku na podstawie art. 70 ust. 1 i 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd nie uwzględnił zarzutu prokuratora, a to zgodnie z art. 438 pkt. 1a k.p.k., ponieważ pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie sądu I instancji z punktu 16 zaskarżonego wyroku jest prawidłowe.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

-----------------------------------

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

-----------------------------------

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Sąd odwoławczy utrzymał wyrok w zaskarżonej części, w której nie dokonał zmian, a to w zakresie:

- czynu przypisanego oskarżonym w punkcie 5, za wyjątkiem uzupełnienia podstawy wymiaru kary wobec oskarżonej B. M. i wobec oskarżonegoD. M.oraz wymiaru kary wobec D. M. ( w tym zakresie wyrok został zmieniony),

- w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu M. S. w punkcie 6 zaskarżonego wyroku z wyjątkiem zmian w opisie czynu , w kwalifikacji prawnej i wymiarze kary,

- w zakresie czynu przypisanego D. M. w punkcie 7 zaskarżonego wyroku za wyjątkiem zmian w opisie czynu, kwalifikacji prawnej i wymiaru kary,

- obejmującym punkty 10, 11, 12, 13, 15, 16 i 17.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Z powodów wyżej opisanych, z uwagi na nie uwzględnienie zarzutów obrońców i prokuratora w omawianym zakresie.

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zgodnie z punktem 1 wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach:

- w punkcie 5 w części dotyczącej oskarżonej B. M. - uzupełnienie podstawy wymiaru kary o art. 60 § 2 k.k. i art. 60 § 6 pkt 3 k.k.,

- w punkcie 5 w części dotyczącej oskarżonego D. M.- uzupełnienie podstawy wymiaru kary o art. 60 § 1 k.k. i art. 60 § 6 pkt 3 k.k. i wymierzenie oskarżonemu kary 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności oraz na podstawie art. 33 § 2 k.k. kary 200 stawek dziennych grzywny, przyjmując wysokość pojedynczej stawki na kwotę 10 złotych,

- w punkcie 6 - wyeliminowanie z opisu czynu słowa „znacznej” i uznanie oskarżonego M. S. za winnego występku z art. 58 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie mu na podstawie wskazanego przepisu kary 3 miesięcy pozbawienia wolności,

- w punkcie 7 wyeliminowanie z opisu czynu słowa „znaczną” i uznanie oskarżonego D. M. za winnego występku z art. 62 ust 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o przeciwdziałaniu narkomanii i wymierzenie mu na podstawie wskazanego przepisu kary 1 miesiąca pozbawienia wolności,

- uchylenie punktu 8 oraz 14 tiret pierwsze i na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 23 czerwca 2020 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. wymierzenie oskarżonemu M. S. nowej kary łącznej w wymiarze 6 lat pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 22 marca 2019 roku godzina 11:20 do dnia 8 kwietnia 2021 roku,

- uchylenie punktu 9 i 14 tiret drugie i na podstawie art. 85 § 1 k.k. i art. 86 § 1 k.k. w brzmieniu obowiązującym do 23 czerwca 2020 roku w związku z art. 4 § 1 k.k. wymierzenie oskarżonemu D. M. nowej kary łącznej w wymiarze 1 roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet której na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczono oskarżonemu okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie od dnia 22 marca 2019 roku godzina 11:44 do dnia 23 marca 2019 roku oraz od dnia 25 listopada 2019 roku godzina 6:55 do dnia 22 lipca 2020 roku,

Zwięźle o powodach zmiany

Z powodów dla których Sąd uwzględnił częściowo zarzuty obrońców oskarżonych M. S., B. M., D. M. oraz częściowo zarzuty z apelacji prokuratora.

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

-----------------------------------

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

----------------------------------

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

---------------------------------

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

---------------------------------

5.3.1.4.1.

--------------------------------

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

--------------------------------

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

---------------------------

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

--------------------------

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

punkt 3

Sąd odwoławczy na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. zwolnił oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, z uwagi na ich aktualną sytuację materialną i obciążył nimi Skarb Państwa.

7.  PODPIS

SSA Karina Maksym SSA Robert Kirejew SSO del. Rafał Doros

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator Prokuratury Rejonowej Sosnowiec - P. w S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w części dotyczącej rozstrzygnięcia o karze na niekorzyść oskarżonych T. M., M. S., B. M. i D. M.,

dotyczy punktów 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 i 14 wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☐

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego T. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w części, dotyczy punktów: 5 i 13 zaskarżonego wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.13.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

3

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego M. S.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w części: punkty 5, 6, 8, 13 i 17 wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.14.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

4

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonej B. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w części: punkty 5, 10, 11, 12, 13, 17 wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.15.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

5

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego D. M.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

w części: punkty 5, 7, 9, 13 i 17 wyroku

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☐ w całości

☒ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☒

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☐

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana