Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 października 2016 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący	SSA Mirosław Ziaja
Sędziowie	SSA Marek Charuza (spr.) SSA Michał Marzec
Protokolant	Agnieszka Curyło

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Chorzowie Mariusza Jeziorowskiego

po rozpoznaniu w dniu 14 października 2016 r. sprawy

W. G. s. Z. i E.

ur. (...) w Ś.

oskarżonego z art. 148 § 1 kk

M. W. s. A. i G.

ur. (...) w C.

oskarżonego art. 148 § 1 kk

na skutek apelacji prokuratora, pełnomocników oskarżycieli posiłkowych i obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 08 marca 2016 roku, sygn. akt XVI K 81/15

1.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

-odnośnie oskarżonego M. W. eliminując z podstawy wymiaru kary przepis art. 60 § 1 i 6 pkt 2 k.k. podwyższa do 9 (dziewięciu) lat wymierzoną temu oskarżonemu karę pozbawienia wolności, zaliczając na jej poczet na podstawie art. 63 § 1 k.k. okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego od dnia 18 lutego 2015 roku od godz. 17.30 do dnia 14 października 2016 roku do godziny 17.30;

-podwyższa do 10 (dziesięciu) lat karę pozbawienia wolności wymierzoną oskarżonemu W. G., na podstawie art. 63 § 1 k.k. zaliczając na jej poczet okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego od dnia 16 lutego 2015 roku do dnia 18 lutego 2015 roku;

2.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

3.  zasądza od Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Katowicach) na rzecz adwokata B. P. – Kancelaria Adwokacka w K. kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych, w tym 23 % VAT, z tytułu obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu W. G. w postępowaniu odwoławczym;

4.  zasądza od Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Katowicach) na rzecz adwokata M. R. – Kancelaria Adwokacka w C. kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych, w tym 23 % VAT, z tytułu obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu M. W. w postępowaniu odwoławczym;

5.  zasądza od Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Katowicach) na rzecz adwokata K. B. – Kancelaria Adwokacka w K. kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych, w tym 23 % VAT, z tytułu pełnomocnictwa z urzędu udzielonego oskarżycielce posiłkowej M. G. w postępowaniu odwoławczym;

6.  zasądza od Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Katowicach) na rzecz radcy prawnego J. B. – Kancelaria w C. kwotę 738 (siedemset trzydzieści osiem) złotych, w tym 23 % VAT, z tytułu pełnomocnictwa z urzędu udzielonego oskarżycielowi posiłkowemu R. H. w postępowaniu odwoławczym;

7.  zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów sądowych postępowania odwoławczego, obciążając nimi Skarb Państwa.

SSA Michał Marzec SSA Mirosław Ziaja SSA Marek Charuza

Sygn. akt II AKa 356/16

Uzasadnienie w zakresie dotyczącym wniosków pełnomocników oskarżycieli posiłkowych

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 8 marca 2016r. Sąd Okręgowy w Katowicach uznał oskarżonych M. W. i W. G. za winnych tego, że w dniu 21 maja 2006r. w C. działając wspólnie i w porozumieniu z zamiarem bezpośrednim pozbawienia życia pokrzywdzonego P. H. używając przemocy polegającej na biciu pięściami, butami typu „glany” oraz kopaniu wymienionego po całym ciele, w tym głowie, spowodowali u niego opisane w wyroku obrażenia ciała a następnie wrzucili pokrzywdzonego do pobliskiego zbiornika wodnego co skutkowało jego zgonem, czym wyczerpali znamiona przestępstwa z art. 148 § 1 k.k., i za to na mocy art. 148 § 1 k.k. w zw. z art. 10 § 3 k.k. przy zast. art. 60 § 1 i 6 pkt 2 k.k. skazał oskarżonego M. W. na karę 6 lat pozbawienia wolności, a na mocy art. 148 § 1 k.k. skazał oskarżonego W. G. na karę 8 lat pozbawienia wolności.

Na zasadzie art. 46 § 1 k.k. zasądzono od każdego z oskarżonych na rzecz pokrzywdzonych M. G. i R. H. kwoty po 10 000 złotych tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w związku ze śmiercią P. H..

Apelacje od powyższego wyroku wnieśli obrońcy oskarżonych zaskarżając orzeczenie w całości oraz prokurator i pełnomocnicy oskarżycieli posiłkowych w części dotyczącej kary.

Wniosek o sporządzenie uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego złożyli pełnomocnicy oskarżycieli posiłkowych.

W tej sytuacji wystarczy zaznaczyć, że jako bezzasadne oceniono zarzuty ujęte w apelacjach obrońców zmierzające do przyjęcia, że działania oskarżonych stanowiły jedynie występek z art. 158 § 3 k.k., a nie przypisaną im zbrodnię zabójstwa popełnioną z zamiarem bezpośrednim.

Natomiast jako częściowo uzasadnione uznano zastrzeżenia prokuratora oraz pełnomocników oskarżycieli posiłkowych dotyczące kary, co spowodowało stosowną korektę zaskarżonego wyroku poprzez zaostrzenie wymierzonych oskarżonym kar pozbawienia wolności - do 9 lat oskarżonemu M. W. i do 10 lat oskarżonemu W. G..

Ponieważ w uzasadnieniu apelacji pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego R. H. dodatkowo zaznaczono , że sprawcy mieli się dopuścić zabójstwa ze szczególnym okrucieństwem (acz zakres tej apelacji określono jako dotyczący jedynie wymiaru kary, zaś oskarżyciel posiłkowy pogląd ten zaprezentował dopiero w postępowaniu odwoławczym), należy wskazać, iż w przedmiotowej sprawie brak jest okoliczności dających podstawę do rozważań o możliwości przyjęcia kwalifikacji prawnej czynu oskarżonych z art. 148 § 2 pkt 1 k.k.

Choć działania oskarżonych niewątpliwie charakteryzowały się znacznym okrucieństwem – pokrzywdzony został dotkliwie pobity co obrazują rozległe obrażenia na prawie całym jego ciele - to jednak sprawcy, przy przyjętym przez nich sposobie działania polegającym na biciu i kopaniu P. H., nie dopuścili się dodatkowych aktów agresji powodujących u ofiary cierpienia wykraczające poza powodujące zgon pokrzywdzonego.

Przechodząc do kwestii kary niskie pobudki kierujące oskarżonymi, intensywność ich ataku (acz nie charakteryzująca się jeszcze szczególnym okrucieństwem w rozumieniu art. 148 § 2 pkt 1 k.k.) oraz działanie oskarżonych pod wpływem alkoholu nie zostały w dostatecznym stopniu uwzględnione przy określaniu wymiaru kary co sprawiło, że kara orzeczona przez Sąd I instancji była karą rażąco łagodną.

Co prawda oskarżony M. W. w czasie zdarzenia był jeszcze sprawcą nieletnim, to jednak w jego przypadku brak jest okoliczności które zasadnym czyniłyby nadzwyczajne złagodzenie kary przewidziane w art. 60 § 1 i 6 pkt 2 k.k. w zw. z art. 10 § 3 k.k.

Poza przypomnianymi wyżej drastycznymi okolicznościami czynu mieć należy na uwadze i osobowość tego oskarżonego – M. W. w okresie kilku lat od zajścia dopuścił się całego szeregu kolejnych przestępstw, w tym obok występków przeciwko mieniu także rozboju z art. 280 § 1 k.k. i występku z art. 157 § 1 k.k., zaś jego agresja miała być skierowana także wobec byłej konkubiny (zeznania świadka B. K. –k. 1690).

W sumie warunki te sprzeciwiają się skorzystaniu z dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary oskarżonemu M. W., czyniąc koniecznym podwyższenie mu kary do stosownego wymiaru 9 lat pozbawienia wolności.

Istniejące w tej sprawie okoliczności łagodzące – wspomniany młody wiek oskarżonego odpowiadającego karnie na zasadzie art. 10 § 2 k.k. (w chwili czynu miał on zaledwie 15 lat), długi bo aż 10 letni upływ czasu od zdarzenia – niecelowym sprawia dalsze zaostrzanie wymiaru kary izolacyjnej.

Biorąc pod uwagę naprowadzone wyżej okoliczności czynu w niedostatecznym stopniu uwzględnione przez Sąd Okręgowy, zmianie wymagała i kara pozbawienia wolności orzeczona oskarżonemu W. G., a to do wymiaru 10 lat pozbawienia wolności. Za zaostrzeniem kary przemawia i nie w pełni poprawne zachowanie oskarżonego w toku postępowania sądowego – na rozprawę w dniu 12 listopada 2015r. stawił się on w stanie nietrzeźwym (k. 1661 t. IX), co świadczy o braku odpowiedniej refleksji o nieodwracalnych skutkach jakie spowodował swym czynem.

Ponieważ jednak oskarżony ten po przedmiotowym zdarzeniu generalnie prowadził dość poprawny tryb życia – był jedynie raz karany za występek z art. 278 § 1 k.k., wiele lat pracował, na utrzymaniu ma małoletnie dziecko – nieracjonalne byłoby dalsze zaostrzanie mu wymiaru kary pozbawienia wolności.

Pamiętać trzeba i o tym, że to młodszy oskarżony M. W. jako pierwszy zaatakował pokrzywdzonego, zaś wyjaśniania oskarżonego W. G. stały się zasadniczą podstawą do poczynienia ustaleń faktycznych w tej sprawie.

Z tych wszystkich względów orzeczono jak w wyroku, na zasadzie art. 624 § 1 k.p.k. w zw. z art. 635 k.p.k. zwalniając oskarżonych od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego.

SSA Michał Marzec SSA Mirosław Ziaja SSA Marek Charuza