Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach w II Wydziale Karnym w składzie:

Przewodniczący	SSA Elżbieta Mieszczańska (spr.)
Sędziowie	SSA Robert Kirejew SSA Małgorzata Niementowska
Protokolant	Oktawian Mikołajczyk

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Pawła Bacy

po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2013 r. sprawy

J. H. , s. A. i S., ur. (...) w K.,

oskarżonego z art. 231 § 2 kk i art. 286 § 1 kk w zw. z art. 294 § 1 kk i art. 270 § 1 kk i inne

na skutek apelacji obrońcy

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt XVI K 151/04

1.  uchyla zaskarżony wyrok w stosunku do oskarżonego J. H. w pkt II odnośnie czynu wyczerpującego znamiona przestępstw z art. 235 kk i art. 18 § 2 kk w zw. z art. 233 § 1 kk i art. 18 § 2 kk w zw. z art. 234 kk przy zastosowaniu art. 11 § 2 kk i art. 12 kk opisanego w punkcie II aktu oskarżenia i w tym zakresie na mocy art. 17 § 1 pkt 6 kpk
w związku z art. 414 § 1 kpk postępowanie karne umarza, a kosztami postępowania w tej części obciąża Skarb Państwa;

2.  zmienia zaskarżony wyrok w punktach XI i XII w ten sposób, że w miejsce pokrzywdzonego (...) S.A.” wpisuje (...) Sp. z o.o.”;

3.  uchyla orzeczenie o karze łącznej w stosunku do oskarżonego J. H. w punkcie III oraz zmienia zaskarżony wyrok w punkcie IV w ten sposób, że zalicza okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego J. H. w sprawie od dnia
14 listopada 2002 roku do dnia 18 listopada 2005 roku na poczet kary pozbawienia wolności orzeczonej w punkcie I wyroku;

4.  w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy;

5.  zasądza od Skarbu Państwa (Sądu Okręgowego w Katowicach) na rzecz adwokata J. P. (1) – Kancelaria Adwokacka w K., kwotę 885,60 (osiemset osiemdziesiąt pięć 60/100) złotych, w tym 23 % podatku VAT, z tytułu obrony z urzędu udzielonej oskarżonemu J. H. w postępowaniu odwoławczym;

6.  zwalnia oskarżonego J. H. od ponoszenia kosztów sądowych związanych
z postępowaniem odwoławczym, wydatkami tego postępowania obciąża Skarb Państwa.

II AKa 353/12

UZASADNIENIE

Wyrokiem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 29 lutego 2012 r. w sprawie sygn. akt XVI K 151/04 oskarżony J. H. został uznany winnym tego, że w okresie od 29 września 1993 roku do 16 kwietnia 2002 roku w K., działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, wspólnie i w porozumieniu z K. G., przekroczył swoje uprawnienia jako Prokurator (...), w ten sposób, że po uprzednim zażądaniu od osób reprezentujących szereg podmiotów gospodarczych udzielenia pomocy rzeczowej dla Prokuratury (...), przyjmował od nich taką pomoc w imieniu jednostki, którą reprezentował, wprowadzając te osoby w błąd co do przeznaczenia przekazanej - na ten cel, w tym do jego rąk - na zakup sprzętu i materiałów biurowych wartości tej pomocy w postaci gotówki, którą faktycznie zatrzymywał dla siebie poprzez posłużenie się wystawionymi przez K. G. – jako upoważnionego prezesa zarządu spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R., a nadto - jako autentycznymi podrobionymi przez siebie poprzez nakreślenie treści, ostemplowanie pieczęciami imienną K. G. i firmową spółki (...) z siedzibą w R. oraz nakreślenie podpisu obrazującego imię i nazwisko K. G., a rzekomo wystawionymi przez opisaną wyżej spółkę – potwierdzeniami przyjęcia zamówień, upoważnieniami do odbioru gotówki i fakturami VAT, potwierdzającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży sprzętu i materiałów biurowych oraz poświadczającymi nieprawdę umowami użyczenia i protokołami przekazania, w których, jako działający w imieniu Prokuratury (...), potwierdzał fakt rzekomego fizycznego przejęcia opisanego wyżej sprzętu i materiałów przez tamtejszą Prokuraturę, czym doprowadził szereg podmiotów gospodarczych i osób fizycznych do niekorzystnego rozporządzenia mieniem znacznej wartości w łącznej kwocie co najmniej 1.714.794,78 zł., wyrządzając jednocześnie szkodę interesowi publicznemu poprzez podważenie zaufania do organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości, a w szczególności wyłudził od:

-

Elektrowni (...) S.A. z siedzibą w J. kwotę 23.202,24 zł.,

-

Elektrowni (...) S.A. z siedzibą w T. kwotę 13.514,24 zł.,

-

Przedsiębiorstwa Państwowego (...) z siedzibą w K. kwotę 31.252,74 zł.,

-

Browarów (...) S.A. z siedzibą w Z. kwotę 4.611,60 zł.,

-

Kombinatu (...) S.A. z siedzibą w Z. kwotę 30.965,26 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w T. kwotę co najmniej 5.721,50 zł.,

-

Elektrowni (...) S.A. z siedzibą w B. kwotę 20.298,36 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 91.830,01 zł.,

-

(...) S.A z siedzibą w B. kwotę, co najmniej 11.675,16 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w Z. kwotę 13.860,42 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w G. kwotę 36.562,18 złotych.,

-

Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 30.607,47 zł.,

-

Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 56.934,96 zł.,

-

Huty (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 29.383,70 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w B. kwotę 23.655,80 zł.,

-

Zakładów (...) S.A. z siedzibą w C. kwotę 18.750,18 zł.,

-

Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w C. kwotę 5.124 zł.,

-

Huty (...) S.A. z siedzibą w Ś. kwotę 22.942,36 zł.,

-

Huty (...) S.A. z siedzibą w S. kwotę 24.461 zł.,

-

Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w G. kwotę 2.684 zł.,

-

(...) (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 12.393,98 złotych,

-

(...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 20.790,02 zł.,

-

Huty (...) z siedzibą w M. kwotę 27.450 złotych,

-

Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. kwotę 8.583,92 zł.,

-

Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 217.118,16 zł.,

-

Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. kwotę 155.341,83 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w B. kwotę 13.600,56 zł.,

-

Elektrociepłowni (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 13.795,76 złotych,

-

Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 17.600,94 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w O. kwotę 9.598,96 zł.,

-

Huty (...) S.A. z siedzibą w S. kwotę 16.599,32 zł.,

-

Fabryki (...) S.A. z siedzibą w S. kwotę 9.595,30 zł.,

-

Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 27,689,73 zł.,

-

W. D., M. Z. (1) i I. G. w ramach działalności firmy (...) S.C. z siedzibą w S. kwotę 9.597,96 zł.,

-

Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. kwotę 12.593,06 zł.,

-

Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. kwotę 16.014,94 zł.,

-

Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w D. kwotę 9.598,96 zł.,

-

G. Ś. i R. Ł. w ramach działalności firmy (...) S.C. z siedzibą w Z. kwotę 2.799,90 zł.,

-

Hurtowni (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. kwotę 7.599,38 zł.,

-

Zakładu Usług (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. kwotę 5.199,64 zł.,

-

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. kwotę 12.198,78 zł.,

-

Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w B. kwotę 15.697,74 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 29.591,10 zł.,

-

Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 41.790,49 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 65.566 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w G. kwotę 56.076,53 zł.,

-

Huty (...). z siedzibą w K. kwotę 7.999,54 zł.,

-

Rafinerii (...) S.A. z siedzibą w T. kwotę 16.798,79 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 106.924,89 zł.,

-

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. kwotę 16.496,84 zł.,

-

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. kwotę 30.173,04 złotych,

-

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. kwotę 5.001,76 zł.,

-

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ś. kwotę 17.997,44 zł.,

-

Rafinerii (...) S.A. z siedzibą w C. kwotę 25.503,14 zł.,

-

Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. kwotę 24.190,77 zł.,

-

Fabryki (...) S.A. siedzibą w C. kwotę 17.999,27 zł.,

-

(...)u Sp. z o.o. z siedzibą w D. co najmniej kwotę 10.196,76 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w G. kwotę 5.399,72 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 17.310,58 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w C. kwotę 12.502,56 zł.,

-

Huty (...) z siedzibą w O. kwotę 12.595,28 zł.,

-

Zakładów (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. kwotę 5.199,64 zł.,

-

J. K. (1) kwotę 1.000,40 zł.,

-

(...) z siedzibą w D. kwotę 500.20 zł.,

-

(...) S.A. z siedzibą w K. kwotę 46.983,42 zł.,

a zwłaszcza w dniach:

- 29 września 1993 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 8 września 1993 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) wraz z tonerem oraz telefaksu C. (...) serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania – przejęcia z dnia 29 września
1993 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrowni (...) z siedzibą w J. w kwocie 5.400 zł., na szkodę tego podmiotu,

- 3 listopada 1993 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., fakturą VAT, poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania – przejęcia w użyczenie z dnia 3 listopada 1993 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził S. G. i M. W. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrowni (...) z siedzibą w T. w kwocie 3.520 zł., na szkodę tego podmiotu,

- 21 stycznia 1994 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 19 stycznia 1994 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz telefaksu C. (...) serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania w użyczenie z dnia 21 stycznia 1994 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził R. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w K. (...) z siedzibą w K. w kwocie 5.734 zł.,

- nieustalonego dnia czerwca 1994 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 6 czerwca 1994 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia czerwca 1994 roku i 31 grudnia 1998 roku, którymi potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził T. B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Browarów (...) S.A. z siedzibą w Z. w kwocie 4.611,60 zł.,

- 17 czerwca 1994 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 16 czerwca 1994 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...), serii (...), numer fabryczny (...) oraz telefaksu C. (...) serii (...), numer fabryczny (...), a nadto poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 17 czerwca 1994 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. T. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Kombinatu (...) S.A. z siedzibą w Z. w kwocie 6.405 zł.,

- 20 września 1994 roku po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., fakturą VAT, poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) i faksu C. (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 20 września 1994 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził J. C. (1) i M. J. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w T. w kwocie 5.721,50 zł.,

- 21 października 1994 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawionymi przez K. G., datowanymi na dzień 21 października 1994 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i(...) poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) i faksu C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia
21 października 1994 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził W. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrowni (...) z siedzibą w B. w kwocie 6.697,80 zł.,

- 21 grudnia 1994 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawionymi przez K. G., a datowanymi na dni: 16, 17, 18 i 19 grudnia 1994 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...) (...) (...), (...), (...)poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży sprzętu komputerowego w postaci monitorów, komputerów, drukarek, klawiatur oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 21 grudnia 1994 roku i protokołem przekazania, którymi to dokumentami potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził W. G. i I. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 30.317 zł.,

- 23 grudnia 1994 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 18 grudnia 1994 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) i faksu C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 23 grudnia 1994 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził J. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w B. w kwocie 6.673,40 zł.,

- 13 stycznia 1995 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 19 grudnia 1994 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) i telefaksu C. (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 13 stycznia 1995 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził L. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w Z. w kwocie 6.661,20 zł.,

- 27 stycznia 1995 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 25 stycznia 1995 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży komputera o nr fabrycznym (...) i monitora o numerze fabrycznym (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 26 stycznia 1995 roku i umową użyczenia z dnia 27 stycznia 1995 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził R. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w K. (...) z siedzibą w K. w kwocie 4.941 złotych,

- 19 kwietnia 1995 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawionymi przez K. G., a datowanymi na dzień 18 kwietnia 1995 roku, fakturami VAT o numerach: (...) poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch telefaksów C. (...) serii (...) o numerach fabrycznych: (...) i (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 19 kwietnia 1995 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego sprzętu przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 3.977,20 zł.,

- 23 maja 1995 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 22 maja 1995 roku fakturą VAT nr (...) poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 23 maja 1995 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego sprzętu przez Prokuraturę (...), doprowadził T. Ł. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) z siedzibą w K. w kwocie 4.611,60 zł.,

- 7 czerwca 1995 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 5 czerwca 1995 roku, fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 7 czerwca 1995 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrowni (...) z siedzibą w J. w kwocie 4.611,60 złotych,

- 23 czerwca 1995 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 22 czerwca 1995 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 23 czerwca 1995 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził T. D. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 4.941 zł.,

- 1 września 1995 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 31 sierpnia 1995 roku fakturą VAT nr (...) poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 1 września 1995 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (3) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.063 zł.,

- 19 października 1995 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 18 października 1995 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 19 października 1995 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (4) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Wytwórni (...) z siedzibą w B. w kwocie 5.063 zł.,

- 10 listopada 1995 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 9 listopada 1995 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki (...) serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania i umową użyczenia z dnia 10 listopada 1995 roku, którymi potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził R. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w K. (...) z siedzibą w K. w kwocie 5.063 zł.,

- nieustalonego dnia grudnia 1995 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 19 grudnia 1995 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia grudnia 1995 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. R. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Zakładów (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 5.185 zł,

- 6 lutego 1996 roku po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 5 lutego 1996 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 6 lutego 1996 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 5.124 złotych,

- 20 maja 1996 roku po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 20 maja 1996 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 20 maja 1996 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził Z. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w Ś. w kwocie 5.368 zł.,

- 26 czerwca 1996 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 26 czerwca 1996 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 26 czerwca 1996 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził K. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) z siedzibą w S. w kwocie co najmniej 5.368,00 zł.,

- 23 sierpnia 1996 roku po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 22 sierpnia 1996 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży faksu C. (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 23 sierpnia 1996 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził H. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w G. w kwocie 2.684 złotych,

- 4 października 1996 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 3 października 1996 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 4 października 1996 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.392,40 zł.,

- 17 października 1996 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 16 października 1996 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia
17 października 1996 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził E. R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.392, 40 zł.,

- 14 listopada 1996 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 14 listopada 1996 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 14 listopada 1996 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził R. U. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) z siedzibą w M. w kwocie 5.392,40 zł.,

- 19 lutego 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 19 lutego 1997 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 19 lutego 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził A. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w G. w kwocie co najmniej 5.587,60 zł.,

- nieustalonego dnia marca 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 18 marca 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia marca 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. L. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 18 marca 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawionymi przez K. G., a datowanymi na dni: 17 i 18 marca 1997 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...)i (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży telefaksu C. (...) serii (...) nr fabryczny (...) i kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 18 marca 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 8.491,20 zł.,

- 22 marca 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawionymi przez K. G., a datowanymi na dni: 21 i 22 marca 1997 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...) i (...) poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) i telefaksu C. (...) serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 22 marca 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 8.491,20 zł.,

- 1 kwietnia 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 1 kwietnia 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 1 kwietnia 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził M. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w B. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 2 kwietnia 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawionymi przez K. G., a datowanymi na dni: 1 i 2 kwietnia 1997 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...) i (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) i telefaksu C. (...) serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 2 kwietnia 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 8.491,20 zł.,

- 23 kwietnia 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 23 kwietnia 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 23 kwietnia 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrociepłowni (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.795 zł.,

- 14 maja 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 13 maja 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 14 maja 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził A. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w K. w kwocie 5.599,80 złotych,

- 23 maja 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 22 maja 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 23 maja 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził A. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w O. w kwocie 5.599,80 zł. na szkodę tej spółki,

- 24 czerwca 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 24 czerwca 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 24 czerwca 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. S. (2) i A. A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w S. w kwocie co najmniej 5.599,80 zł.,

- 12 sierpnia 1997 roku po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 12 sierpnia 1997 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...). 1550 numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 12 sierpnia 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził T. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Fabryki (...) S.A. z siedzibą w S. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 29 września 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 29 września 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 29 września 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia, doprowadził R. C. i M. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 3 października 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 2 października 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 3 października 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził W. D. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 5.599,80 zł., na szkodę własną, M. Z. (1) oraz I. G. w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą (...) s.c. z siedzibą w S.,

- 17 października 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 16 października 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 17 października 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził H. W. prezesa Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Usługowo – Handlowego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym w kwocie 5.599,80 zł.,

- 17 października 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawionymi przez K. G., a datowanymi na dni: 16 i 17 października 1997 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...)i (...) poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) i telefaksu C. (...) serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 17 października 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 8.491,20 zł.,

- 28 października 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawionymi przez K. G., a datowanymi na dni: 27 i 28 października 1997 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...)poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) i telefaksu C. (...) serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia
28 października 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 8.491,20 zł.,

- 30 października 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 30 października 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 30 października 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził M. W. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 4 listopada 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawionymi przez K. G., a datowanymi na dni: 3 i 4 listopada 1997 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...) i (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) i telefaksu C. (...) serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 4 listopada 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 8.491,20 zł.,

- 25 listopada 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 24 listopada 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 25 listopada 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w D. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 26 listopada 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 25 listopada 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 26 listopada 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (4) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Wytwórni (...) z siedzibą w B. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 5 grudnia 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 4 grudnia 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży faksu C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 5 grudnia 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził G. Ś. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2.799,90 zł., na szkodę własną i R. Ł. w ramach prowadzenia działalności gospodarczej pod firmą Przedsiębiorstwo Handlowe (...) S.C. z siedzibą w Z.,

- nieustalonego dnia grudnia 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 8 grudnia 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia grudnia 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził A. R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Hurtowni (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. w kwocie 5.599,80 zł.,

- nieustalonego dnia grudnia 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 8 grudnia 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia grudnia 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. O. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Zakładu Usług (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 5.199,64 zł.,

- 9 grudnia 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 8 grudnia 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 9 grudnia 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. P. (3) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. w kwocie 5.199,64 zł.,

- 12 grudnia 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 11 grudnia 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 12 grudnia 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził A. W. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Handlowo Usługowo Produkcyjnego (...) S.A. z siedzibą w B. w kwocie 5.199,64 zł.,

- 18 grudnia 1997 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 18 grudnia 1997 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii O., numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 18 grudnia 1997 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził A. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w K. w kwocie 5.599,80 zł.,

- nieustalonego dnia stycznia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 6 stycznia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. L. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 8 stycznia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 7 stycznia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 8 stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził T. Ł. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) z siedzibą w K. w kwocie 5.999, 96 zł.,

- 9 stycznia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 8 stycznia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 9 stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził E. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.799,88 zł.,

- 9 stycznia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 8 stycznia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 9 stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził S. L. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 12 stycznia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 12 stycznia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 12 stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 5.599,80 zł.

- 14 stycznia 1998 roku po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 13 stycznia 1998 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 14 stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie przez Prokuraturę (...) tego urządzenia, doprowadził L. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w Z. w kwocie 5.199,64 zł.,

- 14 stycznia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 13 stycznia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 14 stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. T. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Kombinatu (...) S.A. z siedzibą w Z. w kwocie 5.599,80 zł.,

- nieustalonego dnia stycznia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 15 stycznia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 5.599,80 zł.,

- nieustalonego dnia stycznia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 15 stycznia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...). z siedzibą w K. w kwocie 5.999, 96 zł.,

- 19 stycznia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 16 stycznia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 19 stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził W. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrowni (...) S.A. z siedzibą w B. w kwocie 5.599,80 złotych,

- 22 stycznia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 21 stycznia 1998 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 22 stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził K. T. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Rafinerii (...) S.A. z siedzibą w T. w kwocie 5.599,80 zł.,

- nieustalonego dnia stycznia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 21 stycznia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. R. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Zakładów (...) w (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 22 stycznia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 22 stycznia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 22 stycznia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził S. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.999,96 zł.,

- 9 lutego 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 6 lutego 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 9 lutego 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził S. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.999,96 zł.,

- 18 lutego 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawionymi przez K. G. dokumentami w postaci faktury VAT nr (...), datowanej na dzień 18 lutego 1998 roku i kosztorysu powykonawczego z dnia 17 lutego 1998 roku, poświadczającymi nieprawdę co do faktu zrealizowania usług serwisowych dotyczących kopiarek C., doprowadził J. K. (3) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.999,96 zł.,

- 20 lutego 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 19 lutego 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 20 lutego 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził L. N. i A. D. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.999,96 zł.,

- 23 lutego 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 23 lutego 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 23 lutego 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził R. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. w kwocie 5.999, 96 zł.,

- 26 lutego 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 26 lutego 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 26 lutego 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził A. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. w kwocie 5.185 zł.,

- 10 marca 1998 roku po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 9 marca 1998 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 10 marca 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził T. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ś. w kwocie 5.999,96 zł.,

- nieustalonego dnia marca 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 9 marca 1998 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia marca 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził P. D. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Rafinerii (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 5.002 zł.,

- 13 marca 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 12 marca 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...), serii (...), numer fabryczny (...) oraz umową użyczenia z dnia 13 marca 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził R. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 16 marca 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 12 marca 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii O. numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 16 marca 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził K. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) z siedzibą w S. w kwocie 5.599, 80 zł.,

- 8 kwietnia 1998 roku po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 7 kwietnia 1998 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...). 1550, numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 8 kwietnia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w Ś. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 15 kwietnia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 14 kwietnia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 15 kwietnia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K.
w kwocie 5.999,96 zł.,

- 28 kwietnia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 27 kwietnia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 28 kwietnia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.999,96 zł.,

- 26 maja 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 25 maja 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 26 maja 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził N. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. w kwocie 5.197,20 zł.,

- 27 maja 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 27 maja 1998 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 27 maja 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził E. W. i A. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Fabryki (...) S.A. siedzibą w C. w kwocie 5.002 zł.,

- 28 maja 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 27 maja 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 28 maja 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził A. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. w kwocie 5.197,20 zł.,

- 22 czerwca 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 20 czerwca 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...), serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 22 czerwca 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził R. U. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) z siedzibą w M. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 29 czerwca 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 26 czerwca 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 29 czerwca 1998 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrowni (...) S.A. z siedzibą w J. w kwocie 5.197,20 zł.,

- 11 sierpnia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 10 sierpnia 1998 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 11 sierpnia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził E. R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.399,72 złotych,

- 15 września 1998 roku po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 15 września 1998 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 15 września 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził T. W. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 5.399,72 zł.,

- nieustalonego dnia września 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 21 września 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia września 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził R. H. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.599, 80 złotych,

- 14 października 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 14 października 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch sztuk płyt głównych serii (...) o numerach fabrycznych: (...) i (...) i zespołu wywoływania do kopiarek serii (...)nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 14 października 1998 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził R. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w K. (...) z siedzibą w K. w kwocie 5.587,60 zł.,

- 4 listopada 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 4 listopada 1998 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) numer fabryczny (...) i tonera oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 4 listopada 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. R. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie co najmniej 5.002 zł.,

- 12 listopada 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 12 listopada 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 12 listopada 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził T. S. (2) i K. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) (...) S.A. siedzibą w K. w kwocie 5.002 zł.,

- 18 listopada 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 18 listopada 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwu sztuk płyt głównych do kopiarek serii(...)o numerach fabrycznych odpowiednio: (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 18 listopada 1998 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził A. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w K. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 18 listopada 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 18 listopada 1998 roku fakturą VAT nr (...) poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch płyt głównych (...) serii (...)o numerach fabrycznych: (...), (...) i zespołu wywoływania do kopiarek serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania dnia 18 listopada 1998 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych urządzeń przez Prokuraturę (...), doprowadził E. P. do niekorzystnego rozporządzenie mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.597,36 zł.,

- nieustalonego dnia listopada 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 24 listopada 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch płyt głównych do kopiarek oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia listopada 1998 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (3) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 3.999,16 zł.,

- nieustalonego dnia grudnia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 4 grudnia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. wraz z tonerem oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia grudnia 1998 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził W. B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) z siedzibą w O. w kwocie 5.599,80 zł.,

- 8 grudnia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 7 grudnia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch płyt głównych do kopiarek serii (...) numerach fabrycznych (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 8 grudnia 1998 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził A. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w K. w kwocie 3.999,16 złotych,

- 10 grudnia 1998 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 9 grudnia 1998 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch sztuk płyt głównych serii (...) o numerach fabrycznych odpowiednio: (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 10 grudnia 1998 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w S. w kwocie 3.999, 16 zł.,

- nieustalonego dnia stycznia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 4 stycznia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch płyt do kopiarki i poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia stycznia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), oraz jako autentycznym podrobionym przez siebie poprzez naniesienie treści, ostemplowanie pieczęcią firmową i imienną K. G., a nadto nakreślenie podpisu obrazującego jego imię i nazwisko, upoważnieniem dla ustalonej osoby do odbioru gotówki doprowadził M. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w B. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 8 stycznia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 7 stycznia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części zamiennych w postaci dwóch sztuk płyt głównych do kopiarek serii (...) o numerach fabrycznych odpowiednio: (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 8 stycznia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrociepłowni (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 12 stycznia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 12 stycznia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży trzech sztuk płyt głównych do kopiarek serii (...) o numerach fabrycznych odpowiednio (...), (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 12 stycznia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.998,74 zł.,

- 15 stycznia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 14 stycznia1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch płyt głównych do kopiarek serii (...) o numerach fabrycznych (...), (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 15 stycznia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził J. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w D. w kwocie 3.999,16 złotych,

- 18 stycznia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 18 stycznia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci trzech sztuk płyt głównych serii (...) o numerach fabrycznych odpowiednio: (...), (...) i (...)oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 18 stycznia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 5.998,74 zł.,

- nieustalonego dnia stycznia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 21 stycznia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch sztuk płyt głównych do kopiarki oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia stycznia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził N. K. i M. B. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 21 stycznia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 21 stycznia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch płyt głównych do kopiarek serii (...) o numerach fabrycznych (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 21 stycznia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził R. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 2 lutego 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 1 lutego 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci 1 sztuki płyty głównej do kopiarki serii (...)nr fabr. (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 2 lutego 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części przez Prokuraturę (...), doprowadził K. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. w kwocie 1.999,58 zł.,

- 3 lutego 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 2 lutego 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży kopiarki C. (...) serii (...) nr fabryczny (...) wraz z tonerem oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 3 lutego 1999 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził S. B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Zakładów (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. w kwocie 5.199,64 zł.,

- 9 lutego 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 9 lutego 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży trzech płyt głównych do kopiarek serii (...) o numerach fabrycznych: (...), (...), (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 9 lutego 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził E. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.998,74 zł.,

- nieustalonego dnia lutego 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 10 lutego 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch płyt głównych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia nieustalonego dnia lutego 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził L. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 11 marca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 11 marca 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci jednej sztuki płyty głównej do kopiarki serii(...)nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 11 marca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził A. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w K. w kwocie 1.999,58 złotych,

- 12 marca 1999 roku po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 11 marca 1999 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży płyty głównej (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 12 marca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził T. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ś. w kwocie 1.999,58 zł.,

- nieustalonego dnia marca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 11 marca 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia marca 1999 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.998,74 zł.,

- 19 marca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 19 marca 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch płyt głównych do kopiarek serii (...) o numerach fabrycznych: (...), (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 19 marca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził A. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 19 marca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., fakturą VAT, poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch sztuk płyt głównych do kopiarek serii (...)nr fabryczny (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 19 marca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził R. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. w kwocie co najmniej 3.999,16 zł.,

- 19 marca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 19 marca 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch sztuk płyt głównych serii (...) o numerach odpowiednio: (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 19 marca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w O. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 9 kwietnia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 8 kwietnia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch sztuk płyt głównych serii (...)o numerach fabrycznych odpowiednio: (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 9 kwietnia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 9 kwietnia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 8 kwietnia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch płyt głównych do kopiarek oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia kwietnia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził E. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 9 kwietnia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 8 kwietnia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci 1 sztuki płyty głównej do kopiarki serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 9 kwietnia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części przez Prokuraturę (...), doprowadził H. K. (2) i P. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Handlowo Usługowo Produkcyjnego (...) S.A. z siedzibą w B. w kwocie 1.999,58 zł.,

- nieustalonego dnia kwietnia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 8 kwietnia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci trzech sztuk płyt głównych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia kwietnia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 5.998,74 zł.,

- 12 kwietnia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 12 kwietnia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci jednej sztuki płyty głównej do kopiarki serii (...)numer fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 12 kwietnia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. P. (3) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. w kwocie 1.999,58 zł.,

- 14 kwietnia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 14 kwietnia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci jednej sztuki płyty głównej serii (...)nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 14 kwietnia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części przez Prokuraturę (...), doprowadził H. W. – prezesa Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Usługowo – Handlowego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem własnym w kwocie 1.998,58 zł.,

- 14 kwietnia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 14 kwietnia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci jednej sztuki płyty głównej serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 14 kwietnia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził W. D. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.999,58 zł., na szkodę własną, M. Z. (1) oraz I. G. w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą (...) s.c. z siedzibą w S.,

- 14 kwietnia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 14 kwietnia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch sztuk płyt głównych serii (...)o numerach fabrycznych odpowiednio: (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 14 kwietnia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził A. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 21 kwietnia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 21 kwietnia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnej w postaci 1 sztuki płyty głównej serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 21 kwietnia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części przez Prokuraturę (...), doprowadził A. R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Hurtowni (...) Sp. z o.o. z siedzibą w B. w kwocie 1.999,58 zł.,

- nieustalonego dnia kwietnia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 30 kwietnia 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch sztuk płyt głównych, doprowadził J. R. (3) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrowni (...) S.A. z siedzibą w B. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 4 maja 1999 roku po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 30 kwietnia 1999 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży płyty głównej (...), serii (...) numer fabryczny 7280 oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 4 maja 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził T. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ś. w kwocie 1.999,58 zł.,

- 7 maja 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 5 maja 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży trzech płyt głównych do kopiarek, serii (...)o numerach fabrycznych: (...), (...), (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 7 maja 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził B. B. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 5.998,74 zł.,

- 10 maja 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 7 maja 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch sztuk płyt głównych do kopiarek serii AX o numerach fabrycznych odpowiednio (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 10 maja 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 11 maja 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 11 maja 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży trzech płyt głównych do kopiarek, serii (...) o numerach fabrycznych (...), (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 11 maja 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. T. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Kombinatu (...) z siedzibą w Z. w kwocie 5.998,74 zł.,

- 19 maja 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 18 maja 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci jednej sztuki płyty głównej serii (...)nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 19 maja 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził W. D. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 1.998,58 zł., na szkodę własną, M. Z. (1) oraz I. G. w ramach działalności gospodarczej prowadzonej pod firmą (...) s.c. z siedzibą w S.,

- 21 maja 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 20 maja 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci 1 sztuki płyty głównej do kopiarki serii(...)nr fabr. (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 21 maja 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części przez Prokuraturę (...), doprowadził K. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. w kwocie 1.999,58 zł.,

- 21 maja 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 20 maja 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci jednej płyty głównej serii (...) nr (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 21 maja 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części eksploatacyjnej przez Prokuraturę (...), doprowadził L. N. i A. D. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 1.999,58 zł.,

- 24 maja 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 24 maja 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci płyty głównej do kopiarki serii (...)numer fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 24 maja 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części przez Prokuraturę (...), doprowadził A. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w K. w kwocie 1.999,58 zł.,

- 27 maja 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 27 maja 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci płyty głównej serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 27 maja 1999 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (4) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Wytwórni (...) z siedzibą w B. w kwocie 1.999,58 zł.,

- 28 maja 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 27 maja 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci jednej sztuki płyty głównej do kopiarki serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 28 maja 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części przez Prokuraturę (...), doprowadził R. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. w kwocie 1.999,58 zł.,

- 9 czerwca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 27 maja 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży jednej sztuki płyty głównej do kopiarki serii (...) o numerze fabrycznym (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 9 czerwca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) z siedzibą w K. w kwocie 1.999,58 zł.,

- 9 czerwca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 7 czerwca 1999 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży jednej sztuki płyty głównej do kopiarki serii (...) o numerze fabrycznym (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 9 czerwca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części przez Prokuraturę (...), doprowadził E. R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 1.999,58 zł.,

- 9 czerwca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 8 czerwca 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci płyty głównej serii (...) nr fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia
9 czerwca 1999 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tego urządzenia przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (4) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Wytwórni (...) z siedzibą w B. w kwocie 1.999,58 zł.,

- nieustalonego dnia czerwca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 8 czerwca 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci jednej sztuki płyty głównej oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia czerwca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części przez Prokuraturę (...), doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 1.999,58 zł.,

- nieustalonego dnia czerwca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 14 czerwca 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch sztuk płyt głównych do kopiarek oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia czerwca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził K. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w S. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 21 czerwca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 18 czerwca 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci trzech sztuk płyt głównych serii (...) o numerach fabrycznych: (...), (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 21 czerwca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził R. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w K. (...) z siedzibą w K. 5.998,74 zł.,

- 21 czerwca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 18 czerwca 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży płyty głównej do kopiarki, serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 21 czerwca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części eksploatacyjnej przez Prokuraturę (...), doprowadził R. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 1.999,58 zł.,

- 25 czerwca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 24 czerwca 1999 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży 2 sztuk płyt głównych (...) do kserokopiarki oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 25 czerwca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził K. T. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Rafinerii (...) S.A. z siedzibą w T. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 28 czerwca 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 28 czerwca 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch sztuk płyt głównych serii(...)o numerach fabrycznych odpowiednio: (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 28 czerwca 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził W. B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) z siedzibą w O. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 3 września 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 2 września 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch płyt głównych do kopiarek, serii (...)o numerach fabrycznych: (...), (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 3 września 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził M. R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 8 września 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 5 września 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży czterech sztuk zespołów wywoływania do kopiarek serii (...) o numerach fabrycznych odpowiednio: (...), (...), (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 8 września 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził J. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 7.988,56 zł.,

- 13 września 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., datowaną na dzień 13 września 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży czterech sztuk zespołów wywoływania do kopiarek serii (...) o numerach fabrycznych odpowiednio: (...), (...), (...) i (...)oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 13 września 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 7.988,56 zł.,

- 17 września 1999 roku po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 16 września 1999 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży płyty głównej (...), serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 17 września 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części eksploatacyjnej przez Prokuraturę (...), doprowadził R. D. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w Z. w kwocie 1.999,58 zł.,

- 14 października 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 14 października 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch sztuk zespołu wywoływania do kopiarek serii(...)o numerach fabrycznych odpowiednio: (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 14 października 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził R. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w K. (...) z siedzibą w K. w kwocie 3.928,40 zł.,

- 25 października 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 22 października 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch sztuk płyt głównych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 25 października 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w S. w kwocie 3.999, 16 zł.,

- nieustalonego dnia października 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się wystawioną przez K. G., a datowaną na dzień 22 października 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch sztuk płyt głównych oraz zespołu wywoływania do kopiarki a nadto poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia października 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził R. H. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.963,36 zł.,

- 25 października 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 22 października 1999 roku, fakturą VAT numer (...), poświadczająca nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch płyt głównych, serii (...) o numerach fabrycznych (...) i (...) i zespołu wywoływania kopiarek serii(...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia
25 października 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził R. U. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) z siedzibą w M. w kwocie 5.963,36 zł.,

- 29 października 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 29 października 1999 roku, fakturą VAT numer (...), poświadczająca nieprawdę co do faktu sprzedaży dwóch płyt głównych do kopiarek serii (...) o numerach fabrycznych (...) i (...) i zespołu wywoływania kopiarek serii (...) numer (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 29 października 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził E. P. i M. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.927,98 zł.,

- nieustalonego dnia listopada 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 4 listopada 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci jednej sztuki płyty głównej i jednej sztuki zespołu wywoływania do kopiarki oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia listopada 1999 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. R. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Zakładów (...) w (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 3.963,78 zł.,

- 10 listopada 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną, przez siebie, a datowaną na dzień 9 listopada 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 10 listopada 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził T. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. siedzibą w K. w kwocie 1.999,58 zł.,

- nieustalonego dnia listopada 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 15 listopada 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia listopada
1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.927,98 zł.,

- 24 listopada 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 22 listopada 1999 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci jednej sztuki płyty głównej serii (...)nr fabryczny (...) oraz dwóch sztuk zespołu wywoływanie do kopiarek serii (...) o numerach fabrycznych odpowiednio: (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 24 listopada 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 5.927,98 zł.,

- 16 grudnia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 15 grudnia 1999 roku fakturą VAT numer (...) poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży 2 sztuk zespołu wywoływania do kopiarek serii (...) numer fabryczny: (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 16 grudnia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. T. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Kombinatu (...) S.A. z siedzibą w Z. w kwocie 3.965 zł.,

- 29 grudnia 1999 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi, a datowanymi na dni 27 i 29 grudnia 1999 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: 9/12/99 i 11/12/99, poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży części zamiennych w postaci trzech sztuk płyt głównych serii (...)o numerach odpowiednio: (...), (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 29 grudnia 1999 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. L. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Rafinerii (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 5.998,74 zł.,

- nieustalonego dnia stycznia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną, a datowaną na dzień 12 stycznia 2000 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch sztuk płyt głównych do kopiarek i poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia stycznia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...) oraz jako autentycznym podrobionym przez siebie poprzez naniesienie treści, ostemplowanie pieczęcią firmową i imienną K. G., a nadto nakreślenie podpisu obrazującego jego imię i nazwisko, upoważnieniem dla ustalonej osoby do odbioru gotówki, doprowadził A. C. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Fabryki (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 14 stycznia 2000 roku po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dzień 12 stycznia 2000 roku fakturami VAT numer (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży płyt głównych i zespołu wywoływania do kserokopiarek o numerach fabrycznych odpowiednio: (...), (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 14 stycznia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w Ś. w kwocie 5.965,80 zł.,

- nieustalonego dnia stycznia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 12 i 14 stycznia 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...), (...) i(...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia stycznia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 7.995,88 zł.,

- 17 stycznia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 14 i 17 stycznia 2000 roku fakturami VAT nr (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 17 stycznia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził L. N. i A. D. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 6.029,24 zł.,

- 18 stycznia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 17 i 18 stycznia 2000 roku fakturami VAT numer: (...), (...)i(...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych i płyty głównej serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 18 stycznia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów i części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził E. P. i M. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 7.995,88 zł.,

- 18 stycznia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez nieustaloną osobę, a datowanymi na dni 17 i 18 stycznia 2000 roku fakturami VAT numer (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych i płyty głównej do kopiarki serii (...) numer fabryczny (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 18 stycznia
2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów i części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził B. B. (1) i J. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 7.995,88 zł.

- 21 stycznia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 19 stycznia 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych w postaci dwóch zespołów wywoływania do kopiarki serii (...) o numerach fabrycznych odpowiednio: (...) i (...) oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 21 stycznia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził L. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 3.965 zł.,

- 21 stycznia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi, a datowanymi na dni 12, 13, 14, 15, 17, 18, 19, 20 stycznia 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...), (...) (...), (...),(...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży trzech sztuk zespołów wywoływania do kopiarek serii (...) o numerach fabrycznych odpowiednio: (...), (...) i (...) oraz czterech sztuk zespołów naprawczych i innych części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 21 stycznia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 25.986 złotych,

- nieustalonego dnia stycznia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 28 stycznia 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia stycznia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził M. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w B. w kwocie 4.001,60 zł.,

- 4 lutego 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 2 i 4 lutego 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...) i (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającymi nieprawdę protokołami przekazania z dnia 4 lutego 2000 roku, którymi potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 8.003,20 zł.,

- nieustalonego dnia lutego 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 8 i 10 lutego 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia lutego 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 6.996,70 zł.,

- nieustalonego dnia lutego 2000 roku, po uprzednim posłużeniu jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 10 i 11 lutego 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...)i (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia lutego 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tej części przez Prokuraturę (...), doprowadził K. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. w kwocie 4.498,14 złotych,

- 16 lutego 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi, a datowanymi na dni 1, 3, 7, 8, 10, 11 i 14 lutego 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...), (...) (...) (...),(...)i (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży pięciu sztuk płyt głównych do kserokopiarek serii (...)o numerach odpowiednio: (...), (...), (...), (...) i (...) i innych części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 16 lutego 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 23.999,84 zł.,

- 17 lutego 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, datowaną na dzień 14 lutego 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 17 lutego 2000, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrociepłowni (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 4.001,60 zł.,

- 18 lutego 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 16 i 18 lutego 2000 roku fakturami VAT numer (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 18 lutego 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził R. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 4.992,24 zł.,

- 24 lutego 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 22 luty 2000 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 24 lutego 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów biurowych przez Prokuraturę (...), doprowadził W. K. (2) i M. T. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Fabryki (...) S.A. z siedzibą w S. w kwocie 2.000,80 zł.,

- 24 lutego 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi, a datowanymi na dni: 18, 21 i 23 lutego 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 24 lutego 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził N. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. w kwocie 4.998,34 zł.,

- 29 lutego 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 25 i 28 lutego 2000 roku fakturami VAT numer (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 29 lutego 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził K. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 4.992,24 zł.,

- 10 marca 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 3, 7 i 9 marca 2000 roku fakturami VAT numer (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych i płyty głównej do kopiarki serii (...), numer fabryczny (...) oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 10 marca 2000 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów i części eksploatacyjnych przez Prokuraturę (...), doprowadził E. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 7.995,88 zł.,

- nieustalonego dnia marca 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 7, 9 i 13 marca 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) (...)i(...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia marca 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 7.995,88 zł.,

- 15 marca 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną, podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 13 marca 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 15 marca 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził K. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. w kwocie 2.415,60 złotych,

- nieustalonego dnia marca 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 15 marca 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia marca 2000 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził A. D. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Zakładów (...) w (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 2.000,80 zł.,

- 16 marca 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, datowaną na dzień 16 marca 2000 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 16 marca 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. B. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 1.827,56 zł.,

- 21 marca 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 17 marca 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 21 marca 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził H. K. (2) i P. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Handlowo Usługowo Produkcyjnego (...) S.A. z siedzibą w B. w kwocie 4.001,60 zł.,

- 29 marca 2000 roku po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 22 marca 2000 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 29 marca 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził T. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ś. w kwocie 4.001,60 zł.,

- 29 marca 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie fakturami VAT, w tym datowanymi na dni 27 i 31 marca 2000 roku odpowiednio o numerach (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 29 marca 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził A. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w łącznej kwocie 4.001,60 zł., a w tym: m.in. (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. w kwocie 1.000,40 zł., J. K. (1) w kwocie co najmniej 1.000,40 zł. i (...) – Zakładu Produkcyjno – (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. w kwocie 500.20 zł. na szkodę tych osób i podmiotów,

- 31 marca 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, datowaną na dzień 31 marca 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 31 marca 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził A. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w K. w kwocie 4.001,60 złotych,

- 12 kwietnia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 10 kwietnia 2000 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 12 kwietnia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził E. R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 4.001,60 złotych,

- 12 kwietnia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie a datowaną na dzień 10 kwietnia 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 12 kwietnia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. P. (3) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. w kwocie 2.501 zł.,

- nieustalonego dnia kwietnia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie fakturami VAT o numerach (...) z dni odpowiednio: 3, 6, 7 i 10 kwietnia 2000 roku, poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych, doprowadził S. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrowni (...) S.A. z siedzibą
w T. w kwocie 9.994,24 zł.,

- 14 kwietnia 2000 roku po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, datowaną na dzień 14 kwietnia 2000 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 14 kwietnia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził W. K. (2) i M. T. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Fabryki (...) S.A. z siedzibą w S. w kwocie 1.994,70 zł.,

- nieustalonego dnia maja 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 5 maja 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych, doprowadził J. R. (3) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrowni (...) S.A. z siedzibą w B. w kwocie 4.001,60 zł.,

- nieustalonego dnia maja 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 4 i 8 maja 2000 roku fakturami VAT nr (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia maja 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził L. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 4.997,12 zł.,

- nieustalonego dnia maja 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 4 i 8 maja 2000 roku fakturami VAT numer (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia maja 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził A. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. w kwocie 4.997,12 zł.,

- 9 maja 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 8 maja 2000 roku fakturą VAT o numerze (...), poświadczającą nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 9 maja 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. R. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 4.001,60 zł.,

- 16 maja 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 12 maja 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 16 maja 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził A. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 2.000,80 zł.,

- 23 maja 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną, podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 22 maja 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 23 maja 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził H. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Usługowo – Handlowego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. w kwocie 2.996,32 zł.,

- nieustalonego dnia maja 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 22 maja 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z nieustalonego dnia maja 2000 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził A. D. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Zakładów (...) w (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 2.000,80 zł.,

- nieustalonego dnia maja 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 22, 24 i 26 maja 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia maja 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Elektrowni (...) S.A. z siedzibą w J. w kwocie 7.993,44 zł.,

- nieustalonego dnia maja 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 26 i 29 maja 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia maja 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 4.496,92 zł.,

- nieustalonego dnia maja 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 26 i 29 maja 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia maja 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził H. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Rafinerii (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 4.496,92 zł.,

- nieustalonego dnia maja 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 26 i 29 maja 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia maja 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. mieniem w kwocie 4.496,92 zł.,

- 29 maja 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 23 i 25 maja 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 29 maja 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (4) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Wytwórni (...) z siedzibą w B. w kwocie 4.997,12 zł.,

- 15 czerwca 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 12 czerwca 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 15 czerwca 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził W. B. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) z siedzibą w O. w kwocie 2.996,32 zł.,

- 15 czerwca 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 12 i 14 czerwca 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 15 czerwca 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził K. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w S. w kwocie 4.496, 92 złotych,

- nieustalonego dnia czerwca 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 12 i 14 czerwca 2000 roku fakturami VAT numer (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia czerwca 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził R. U. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) z siedzibą w M. w kwocie 5.497,32 zł.,

- nieustalonego dnia września 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 1 i 6 września 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia września 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził A. C. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. siedzibą w G. w kwocie 2.996, 32 zł.,

- 8 września 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 4, 6 i 8 września 2000 roku fakturami VAT numer (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia
8 września 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził B. B. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) SA z siedzibą w G. w kwocie 4.997,12 złotych,

- 20 września 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 12, 18 i 19 września 2000 roku, fakturami VAT numer: (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającą nieprawdę umową użyczenia z dnia 20 września 2000 roku, którą potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził E. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.997,52 zł.,

- nieustalonego dnia września 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 9, 18 i 19 września 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia września 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził R. H. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.747, 42 złotych,

- 29 września 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 27 września 2000 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 29 września 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził A. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 2.000,80 zł.,

- 3 października 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 29 września i 2 października 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 3 października 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził (...) S.A. z siedzibą w S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem tej spółki w kwocie 3.001,20 zł.,

- 6 października 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 9 i 18 września oraz 2 i 5 października 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...)poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 6 października 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.994,24 złotych,

- nieustalonego dnia października 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 6 i 9 października 2000 roku fakturami VAT nr (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia października 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził L. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 4.997,12 zł.,

- nieustalonego dnia października 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 9 i 12 października 2000 roku fakturami VAT numer (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia października 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził A. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. w kwocie 4.997,12 zł.,

- 7 listopada 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 12, 17, 23 i 30 października 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...), (...) (...)i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 7 listopada 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.974,72 zł.,

- 14 listopada 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 9 i 13 listopada 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...)poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 14 listopada 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził A. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w K. w kwocie 4.997,12 zł.,

- nieustalonego dnia listopada 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 7, 10 i 16 listopada 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...)poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia listopada 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 6.009,70 zł.,

- 30 listopada 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 2, 7, 17 i 27 listopada 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 30 listopada 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził J. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.974,72 zł.,

- nieustalonego dnia listopada 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 28 i 29 listopada 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia listopada 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 4.997,12 zł.,

- 30 listopada 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 28, 29 i 30 listopada 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 30 listopada 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 5.997,52 zł.,

- 6 grudnia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 4 i 6 grudnia 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...)i (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania
z dnia 6 grudnia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził H. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Rafinerii (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie co najmniej 4.997,12 zł.,

- nieustalonego dnia grudnia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1, 4, i 11 grudnia 2000 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę `protokołem przekazania z nieustalonego dnia grudnia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 6.009,70 zł.,

- 14 grudnia 2000 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 6, 11 i 13 grudnia 2000 roku fakturami VAT numer:(...) (...) i (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 14 grudnia 2000 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. T. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Kombinatu (...) S.A. z siedzibą w Z. w kwocie 3.996,72 zł.,

- 12 stycznia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 5 i 10 stycznia 2001 roku fakturami VAT o numerach (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych i poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 12 stycznia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...) oraz jako autentycznym podrobionym przez siebie poprzez naniesienie treści, ostemplowanie pieczęcią firmową i imienną K. G., a nadto nakreślenie podpisu obrazującego jego imię i nazwisko, upoważnieniem dla ustalonej osoby do odbioru gotówki, doprowadził A. C. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Fabryki (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 3.999,16 zł.,

- 22 stycznia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 10, 15 i 18 stycznia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 22 stycznia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 5.997,52 zł.,

- 22 stycznia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, datowanymi na dni 15 i 18 stycznia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...)poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 22 stycznia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. - Elektrociepłowni (...) z siedzibą w J. w kwocie 4.997,12 zł.,

- 2 lutego 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 26 stycznia 2001 roku i 1 lutego 2001 roku fakturami VAT numer: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 2 lutego 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził R. C. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 3.498,96 zł.,

- nieustalonego dnia lutego 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1 i 5 lutego 2001 roku fakturami VAT numer:(...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania
z nieustalonego dnia lutego 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził A. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. w kwocie 4.997,12 złotych,

- nieustalonego dnia lutego 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 12 i 26 lutego 2001 roku fakturami VAT nr (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania
z nieustalonego dnia lutego 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził L. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 4.997,12 zł.,

- 6 marca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 2 i 5 marca 2001 roku fakturami VAT numer: (...) i (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 6 marca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził K. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. w K. w kwocie 4.997,12 zł.,

- 9 marca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi, podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 2 i 7 marca 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 9 marca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził K. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. w kwocie 2.000,80 zł.,

- nieustalonego dnia marca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 6, 8 i 12 marca 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia marca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził N. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. w kwocie 4.997,12 zł.,

- nieustalonego dnia marca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 6, 8, 12 i 13 marca 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) (...),(...)i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia marca 2001 r., którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 5.997,52 zł.,

- nieustalonego dnia marca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 8, 13, 15, 17 i 22 marca 2001 roku fakturami VAT numer: (...), (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia marca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził E. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 7.995,88 zł.,

- 29 marca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 1, 5, 7, 9, 14, 15, 19, 21 i 23 marca 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...),(...) (...) (...), (...), (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części i materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 29 marca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części i materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 20.011,30 złotych,

- 5 kwietnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 23 i 26 marca 2001 roku oraz 2 i 4 kwietnia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 5 kwietnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 5.997,52 zł.,

- 6 kwietnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 2, 4 i 6 kwietnia 2001 roku fakturami VAT numer (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia
6 kwietnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził T. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Ś. w kwocie 3.996,72 zł.,

- nieustalonego dnia kwietnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 2, 4 i 6 kwietnia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: 6/04/2001, 13/04/2001 i 22/04/2001 poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia kwietnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził P. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Handlowo Usługowo Produkcyjnego (...) S.A. z siedzibą w B. w kwocie 4.496,92 zł.,

- 12 kwietnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 2, 5 i 9 kwietnia 2001 roku fakturami VAT numer: (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia
12 kwietnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził H. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 4.496,92 zł.,

- 12 kwietnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowaną na dni: 2, 5 i 9 kwietnia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...)poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 12 kwietnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził A. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w K. w kwocie 4.496,92 złotych,

- nieustalonego dnia kwietnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 6, 9 i 12 kwietnia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...)i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia kwietnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 6.003,33 zł.,

- 20 kwietnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 12 i 17 kwietnia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 20 kwietnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził J. P. (3) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. w kwocie 2.498,56 zł.,

- 20 kwietnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 10, 12 i 17 kwietnia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 20 kwietnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. M. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 3.996,72 złotych,

- 30 kwietnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 2, 4, 6, 9, 17, 19 i 23 kwietnia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...), (...), (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części i materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 30 kwietnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części i materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 15.023,08 zł.,

- nieustalonego dnia maja 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, datowanymi na dni: 10, 14 i 21 maja 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) (...), i (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych, doprowadził J. R. (3) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. - Elektrowni (...) z siedzibą w J. w kwocie 5.997,52 zł.,

- nieustalonego dnia maja 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie fakturami VAT o numerach: (...) z dni odpowiednio: 7, 14, 21 i 24 maja 2001 roku, poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych, doprowadził S. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. - Elektrowni (...) z siedzibą w J. w kwocie 9.994,24 zł.,

- 28 maja 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 24 maja 2001 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 28 maja 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził A. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 2.000,80 zł.,

- 31 maja 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 7, 10, 18, 22, 25 i 29 maja 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...), (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części i materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 31 maja 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części i materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. S. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 15.001,12 zł.,

- 6 czerwca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1 i 4 czerwca 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 6 czerwca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził H. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Produkcyjno – Usługowo – Handlowego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w P. w kwocie 1.998,36 zł.,

- 6 czerwca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1, 4 i 5 czerwca 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...),(...) i (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 6 czerwca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził K. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w S. w kwocie 4.997, 12 zł.,

- 6 czerwca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1, 4 i 6 czerwca 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...), (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 6 czerwca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (4) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Wytwórni (...) z siedzibą w B. w kwocie 3.996,72 zł.,

- 6 czerwca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1, 4 i 6 czerwca 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...),(...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 6 czerwca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 6.002,40 zł.,

- 13 czerwca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 6 i 11 czerwca 2001 roku fakturami VAT o numerach: (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 13 czerwca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. R. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą
w C. w kwocie 3.498,96 zł.,

- nieustalonego dnia czerwca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 6 i 12 czerwca 2001 roku fakturami VAT nr (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia czerwca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził L. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.004,44 zł.,

- nieustalonego dnia czerwca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 5, 8, 11 i 13 czerwca 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych i części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia czerwca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów i części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 7.003,72 zł.,

- 13 czerwca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 8, 11 i 13 czerwca 2001 roku fakturami VAT numer: (...), (...), i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 13 czerwca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził R. U. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) z siedzibą w M. w kwocie 4.997,12 złotych,

- nieustalonego dnia czerwca 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1, 5, 8, 12 i 18 czerwca 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...) (...) (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części i materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia czerwca 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części i materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. B. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 10.001,56 zł.,

- nieustalonego dnia sierpnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 16, 20, 24, 27 i 30 sierpnia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania
z nieustalonego dnia sierpnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 9.994,24 zł.,

- nieustalonego dnia sierpnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 20, 24 i 29 sierpnia 2001 roku fakturami VAT numer: (...) (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia sierpnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził A. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w C. w kwocie 5.997,52 złotych,

- 17 września 2001 roku po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 4, 7, 11 i 14 września 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...), (...)i (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych i części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 17 września 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów i części przez Prokuraturę (...), doprowadził B. B. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Spółki (...) z siedzibą w G. w kwocie 7.993,44 zł.,

- 26 września 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 4, 11, 17 i 25 września 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) (...) (...) i (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 26 września 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. B. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.994, 24 zł.,

- 28 września 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 7, 17 i 26 września 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...),(...)i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 28 września 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 6.997,92 zł.,

- 9 października 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1, 3, 5, i 8 października 2001 roku fakturami VAT numer: (...), (...), (...) i(...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 9 października 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził K. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 10.001,56 zł.,

- nieustalonego dnia października 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1, 3, 5 i 9 października 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych i części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia października 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów i części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.995,91 zł.,

- nieustalonego dnia października 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 5 i 9 października 2001 roku fakturami VAT nr (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia października 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził L. N. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.004,44 zł.,

- nieustalonego dnia października 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1, 3, 5, 8 i 10 października 2001 roku fakturami VAT numer: (...) (...) (...), (...) i(...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia października 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 8.000,76 zł.,

- 30 października 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie: potwierdzeniem przyjęcia zamówienia z dnia 1 października 2001 roku i datowanymi na dni: 16, 19, 22 i 29 października 2001 roku fakturami VAT odpowiednio o numerach: (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 30 października 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził I. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.995,91 zł.,

- 5 listopada 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowaną na dni: 2 i 5 listopada 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 5 listopada 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...), doprowadził A. S. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w K. w kwocie 4.496,92 zł.,

- nieustalonego dnia listopada 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 2, 5, 7 i 9 listopada 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych i materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia listopada 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części i materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził P. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w G. w kwocie 9.995,91 zł.,

- nieustalonego dnia listopada 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 2, 5, 7 i 9 listopada 2001 roku fakturami VAT numer: (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia listopada 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził M. B. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.995,91 zł.,

- 12 listopada 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie: potwierdzeniem przyjęcia zamówienia z dnia 2 listopada 2001 roku i datowanymi na dni: 2, 5, 9 i 12 listopada 2001 roku fakturami VAT odpowiednio o numerach: (...), (...) (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 12 listopada 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził I. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 10.004,92 złotych,

- 14 listopada 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 2, 5, 7, 9, 12 i 14 listopada 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...),(...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych i materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 14 listopada 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części i materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 14.993,03 zł.,

- 26 listopada 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni 16 i 20 listopada 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części i materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 26 listopada roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części i materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził A. C. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Rafinerii (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 5.008,36 zł.,

- 26 listopada 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 16, 20 i 24 listopada 2001 roku fakturami VAT odpowiednio o numerach: (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 26 listopada 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. S. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w Ś. w kwocie 6.008,76 zł.,

- 28 listopada 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 23 i 26 listopada 2001 roku fakturami VAT numer: (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych wartości 5.008,36 złotych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 28 listopada 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. T. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Kombinatu (...) S.A. z siedzibą w Z. w kwocie 5.000,00 zł.,

- 7 grudnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 3, 5 i 7 grudnia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...)i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 7 grudnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. B. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.982,65 zł.,

- nieustalonego dnia grudnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 3, 5 i 7 grudnia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...), (...) i (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych i części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z nieustalonego dnia grudnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów i części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.982,65 zł.,

- 7 grudnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, datowaną na dzień 7 grudnia 2001 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych, doprowadził A. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. w kwocie 3.285,22 zł.,

- 12 grudnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 3, 5, 7, 10 i 12 grudnia 2001 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...), (...), (...), (...)i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych i materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 12 grudnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części i materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 14.984,65 zł.,

- 12 grudnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, datowaną na dzień 12 grudnia 2001 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych, doprowadził A. P. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. w kwocie 1.716,54 zł.,

- 14 grudnia 2001 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie: potwierdzeniem przyjęcia zamówienia z dnia 3 grudnia 2001 roku i datowanymi na dni: 7, 10 i 13 grudnia 2001 roku fakturami VAT odpowiednio o numerach: (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 14 grudnia 2001 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził I. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.982,65 zł.,

- 4 stycznia 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną fakturą VAT, poświadczającą nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 4 stycznia 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. W. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w B. w kwocie 5.001,76 zł.

- 10 stycznia 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi siebie, a datowanymi na dni: 2, 8 i 10 stycznia 2002 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 10 stycznia 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. B. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 10.000,95 zł.,

- 11 stycznia 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, datowanymi na dni 4 i 8 stycznia 2002 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 11 stycznia 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. - Elektrociepłowni (...) z siedzibą w K. w kwocie 5.998,13 zł.,

- 11 stycznia 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 2, 8 i 11 stycznia 2002 roku, fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 11 stycznia 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził R. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Rafinerii (...) S.A. z siedzibą w T. w kwocie 7.199,83 zł.,

- 11 stycznia 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 8 i 11 stycznia 2002 roku fakturami VAT o numerach: (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych i poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 11 stycznia 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...) oraz jako autentycznym podrobionym przez siebie poprzez naniesienie treści, ostemplowanie pieczęcią firmową i imienną K. G., a nadto nakreślenie podpisu obrazującego jego imię i nazwisko, upoważnieniem dla ustalonej osoby do odbioru gotówki, doprowadził A. C. (2) i A. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Fabryki (...) S.A. z siedzibą w C. w kwocie 4.998,95 zł.,

- 18 stycznia 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie: potwierdzeniem przyjęcia zamówienia z dnia 4 stycznia 2002 roku i datowanymi na dni: 4, 11 i 17 stycznia 2002 roku, fakturami VAT odpowiednio o numerach: (...), (...) i (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 18 stycznia 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził I. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 10.000,95 zł.,

- 31 stycznia 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną podrobioną przez siebie, a datowaną na dzień 28 stycznia 2002 roku fakturą VAT numer (...), poświadczającą nieprawdę co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 31 stycznia 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. A. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 2.000,19 zł.,

- 31 stycznia 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 11, 17 i 30 stycznia 2002 roku fakturami VAT numer: (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych wartości 10.000,95 zł. oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 31 stycznia 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził M. B. (2) i A. S. (3) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 10.000,00 zł.,

- nieustalonego dnia lutego 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1, 4, 8 i 13 lutego 2002 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych i części eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania
z nieustalonego dnia lutego 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów i części przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 10.001,56 zł.,

- 21 lutego 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1, 8 i 18 lutego 2002 roku fakturami VAT numer: (...) (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia
21 lutego 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził M. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 8.002,59 zł.,

- 21 lutego 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie: potwierdzeniem przyjęcia zamówienia z dnia 1 lutego 2002 roku i datowanymi na dni: 4, 11 i 18 luty 2002 roku, fakturami VAT odpowiednio o numerach:(...)i (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia
21 lutego 2002r., którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził I. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.999,12 zł.

- 21 lutego 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 8 i 18 lutego 2002 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych i biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 21 lutego 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził N. K. i M. B. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S. w kwocie 4.998,95 zł.,

- 4 marca 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 4, 13 i 21 lutego 2002 roku oraz 1 i 4 marca 2002 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio:(...), (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych i materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 4 marca 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części i materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził Z. P. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. w kwocie 14.998,07 zł.,

- 7 marca 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie fakturami VAT o numerach: (...) z dni odpowiednio: 1, 4 i 7 marca 2002 roku, poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych i eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 7 marca 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził S. G. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. - Elektrowni (...) z siedzibą w K. w kwocie 10.000,95 zł.,

- 11 marca 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 5 i 8 marca 2002 roku fakturami VAT nr (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 11 marca 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził L. N. i A. D. (1) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Centrali (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 5.000,78 zł.,

- 11 marca 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 1, 4 i 11 marca 2002 roku fakturami VAT numer: (...)poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia
11 marca 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził R. R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 10.000,95 zł.

- 12 marca 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 5 i 11 marca 2002 roku fakturami VAT numer: (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 12 marca
2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził H. P. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Huty (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 3.997,94 zł.,

- 26 marca 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 11, 18 i 25 marca 2002 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów eksploatacyjnych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 26 marca 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. B. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) S.A. z siedzibą w (...) w kwocie 9.999,12 zł.,

- 28 marca 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie: potwierdzeniem przyjęcia zamówienia z dnia 1 marca 2002 roku i datowanymi na dni: 4, 11, 18 i 25 marca 2002 roku, fakturami VAT odpowiednio o numerach: (...) (...), (...) i (...) poświadczającymi nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 28 marca 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził I. K. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.982,65 zł.,

- 29 marca 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentycznymi podrobionymi przez siebie, a datowanymi na dni: 4, 11, 18 i 28 marca 2002 roku fakturami VAT o numerach odpowiednio: (...), (...), (...) i (...), poświadczającymi nieprawdę co do faktu sprzedaży części eksploatacyjnych i materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 29 marca 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części i materiałów przez Prokuraturę (...), doprowadził J. K. (2) do niekorzystnego rozporządzenia mieniem (...) S.A. z siedzibą w K. w kwocie 9.995,46 zł.,

- 16 kwietnia 2002 roku, po uprzednim posłużeniu się jako autentyczną, podrobioną przez siebie, datowaną na dzień 16 kwietnia 2002 roku fakturą VAT nr (...), poświadczającą nieprawdę, co do faktu sprzedaży materiałów biurowych oraz poświadczającym nieprawdę protokołem przekazania z dnia 16 kwietnia 2002 roku, którym potwierdził rzekome fizyczne przejęcie tych części przez Prokuraturę (...)
(...), doprowadził K. J. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. w kwocie 1.999,58 zł.,

to jest winnym przestępstwa z art. 231 § 2 k.k. i art. 286 § 1 k.k. w związku z art. 294 § 1 k.k. i art. 270 § 1 k.k. i art. 273 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. i art.12 k.k. i za ten czyn na mocy art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 294 § 1 k.k. i art. 11 § 3 k.k. i 33 § 2 i 3 k.k. wymierzył oskarżonemu J. H. karę 8 ( osiem) lat pozbawienia wolności oraz karę 360 ( trzysta sześćdziesiąt) stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość jednej stawki dziennej grzywny na kwotę 200 ( dwieście) złotych.

Ponadto Sąd Okręgowy uznał oskarżonego J. H. winnym tego, że w okresie od kwietnia do września 2002 roku w R. i K., działając w krótkich odstępach czasu, w wykonaniu z góry powziętego zamiaru, w celu skierowania przeciwko P. P. ścigania o przestępstwo wyłudzenia mienia przy posłużeniu się sfałszowanymi dokumentami na szkodę (...) S.A. z siedzibą w K., tworzył fałszywe dowody poprzez nakłanianie ustalonych osób do składania fałszywych odpowiednio: zeznań, oskarżeń i wyjaśnień w toku postępowania wyjaśniającego prowadzonego pod sygn. S.D. 12/02/J przez Rzecznika Dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego oraz postępowania karnego prowadzonego pod sygn. V Ds. 36/02/S przez Prokuratora Okręgowego w Krakowie, a w szczególności:

- w okresie od kwietnia do czerwca 2002 roku w K., nakłaniał I. K. - prezesa Zarządu spółki (...) S.A. - do złożenia - mających służyć za dowód w postępowaniu wyjaśniającym prowadzonym pod sygn. S.D 12/02/J przez Rzecznika Dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego oraz postępowaniu przygotowawczym prowadzonym pod sygn. V Ds. 36/02/S przez Prokuratora Okręgowego w Krakowie - fałszywych zeznań wskazujących, że w realizacji pomocy udzielonej w okresie od października 2001 roku do marca 2002 roku Prokuraturze (...) przez spółkę (...) S.A. z siedzibą w K., rzekomo uczestniczył P. P., który z ramienia firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. miał dostarczać dokumenty w postaci potwierdzeń odbioru zamówień i faktur wystawionych przez spółkę (...) oraz odbierać osobiście od przedstawiciela spółki (...) S.A. gotówkę, przeznaczoną na zakup materiałów biurowych dla Prokuratury (...),

- w okresie od kwietnia do czerwca 2002 roku w K., nakłaniał A. P. (3) - dyrektora Biura Spółki firmy (...) S.A. z siedzibą w K. - do złożenia - mających służyć za dowód w postępowaniu wyjaśniającym prowadzonym pod sygn. S.D 12/02/J przez Rzecznika Dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego oraz postępowaniu przygotowawczym prowadzonym pod sygn. V Ds. 36/02/S przez Prokuratora Okręgowego w Krakowie - fałszywych zeznań wskazujących, że w realizacji pomocy udzielonej w okresie od października 2001 roku do marca 2002 roku Prokuraturze (...) przez spółkę (...) S.A. z siedzibą w K. rzekomo uczestniczył P. P., który z ramienia firmy (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. miał dostarczać dokumenty w postaci potwierdzeń odbioru zamówień, faktur wystawionych przez spółkę (...) i odbierać osobiście od niego - jako przedstawiciela spółki (...) S.A. - gotówkę przeznaczoną na zakup materiałów biurowych dla Prokuratury (...),

- w okresie od kwietnia do września 2002 roku w R., nakłaniał K. G. do złożenia - mających służyć za dowód w postępowaniu wyjaśniającym prowadzonym pod sygn. S.D 12/02/J przez Rzecznika Dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego oraz postępowaniu przygotowawczym prowadzonym pod sygn. V Ds. 36/02/S przez Prokuratora Okręgowego w Krakowie - fałszywych zeznań wskazujących, że P. P. poznał J. H. w 1994 lub 1995 roku za pośrednictwem K. G. oraz, że P. P. w bezpośredniej rozmowie z K. G. przyznał się: do wejścia w posiadanie pieczątki firmowej spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. i pieczątki imiennej jej prezesa – K. G., bez jego wiedzy i zgody, a nadto do przejęcia zamówień (...) S.A. z siedzibą w K. adresowanych do spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R., dotyczących zakupu materiałów biurowych, a związanych z realizacją pomocy dla Prokuratury (...) oraz do podrabiania faktur potwierdzających zakup tych materiałów przez (...) S.A.,

- w okresie od kwietnia do września 2002 roku w R. i K. osobiście i za pośrednictwem ustalonej osoby nakłaniał P. P. do złożenia - mających służyć za dowód w postępowaniu wyjaśniającym prowadzonym pod sygn. S.D 12/02/J przez Rzecznika Dyscyplinarnego Prokuratora Generalnego oraz postępowaniu przygotowawczym prowadzonym pod sygn. V Ds. 36/02/S przez Prokuratora Okręgowego w Krakowie - fałszywych zeznań, a po przedstawieniu mu w toku wskazanego postępowania przygotowawczego zarzutów popełnienia przestępstw – fałszywych wyjaśnień wskazujących, że poznał J. H. w 1994 lub 1995 roku za pośrednictwem K. G. oraz, że wszedł w posiadanie pieczątki firmowej spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R. i pieczątki imiennej jej prezesa – K. G., a nadto przejął bez wiedzy i zgody K. G. i J. H. zamówienia (...) S.A. z siedzibą w K. adresowane do spółki (...) Sp. z o.o. z siedzibą w R., dotyczące zakupu materiałów biurowych, związanych z realizacją pomocy dla Prokuratury (...), podrabiając przy tym w celu użycia za autentyczne potwierdzenia zamówień i faktury poświadczające zakup tych materiałów przez (...) S.A. i przekazywał tą dokumentację A. P. (3) odbierając jednocześnie od niego gotówkę będącą uiszczeniem należności z opisanych wyżej faktur,

to jest winnym przestępstwa z art. 235 k.k. i art. 18 § 3 k.k. w związku z art. 233 § 1 k.k. i art. 18 § 2 k.k. w związku z art. 234 k.k. w związku z art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. przy zastosowaniu art. 12 k.k. i za ten czyn na mocy art. 19 § 1 k.k. w związku z art. 233 § 1 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 3 k.k. skazał oskarżonego J. H. na karę 1 roku pozbawienia wolności.

Na mocy art. 86 § 1 k.k. i art. 85 k.k. Sąd Okręgowy wymierzył oskarżonemu J. H. karę łączną 8 lat pozbawienia wolności, zaliczając na jej poczet z mocy art. 63 § 1 k.k. okres rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego w sprawie od dnia 14 listopada 2002 roku do dnia 18 listopada 2005 roku.

Na mocy art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego J. H. i współoskarżonego K. G. solidarnie obowiązek naprawienia szkody przez wpłacenie na rzecz: Przedsiębiorstwa (...) S.A. (...) w K. kwoty 36.774,62 zł., Zakładów (...) w B. kwotę 5.199,64zł., (...) Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w K. kwotę 31.252,74 zł. (...) S.A. w C. kwotę 5.002 zł., Fabryki (...) S.A. w S. kwotę 5.599,80 zł., (...) S.A. Oddział w S. kwotę 14.966,96 zł., (...) S.A. w B. kwotę 1.4661,16 zł., (...) S.A. w K. Oddział w B. kwotę 6.673,40 zł.

Ponadto na mocy art. 46 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego J. H. obowiązek naprawienia szkody przez wpłacenie na rzecz: Przedsiębiorstwa (...) S.A. (...) w K. kwoty 180.343,54 zł., (...) S.A. w C. kwotę 7.500,56 zł., Fabryki (...) S.A. w S. kwotę 3.995, 50 zł., (...) S.A. Oddział w S. kwotę 9.494,04 zł., (...) S.A. w B. kwotę 8.993,84 zł., (...) S.A. w K. Oddział w B. kwotę 5.001, 76 złotych.

Na zasadzie art. 415 § 1 k.p.k., 415 k.c. Sąd zasądził solidarnie od oskarżonych K. G. i J. H. na rzecz: Huta (...) S.A. w M. kwotę 10.992, 20 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 7 sierpnia 2004 roku, (...) S.A. w K. kwotę 12.791,02 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2005 r., (...) S.A. w K. kwotę 9.598.96 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 10 stycznia 2005 roku, a także na zasadzie art. 415 § 1 k.p.k., art. 415 k.c. zasądził od oskarżonego J. H. na rzecz: (...) S.A. w K. kwotę 17.310,58 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 22 stycznia 2004 roku, Huty (...) S.A. w M. kwotę 16.457,80 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 7 sierpnia 2004 roku, (...) S.A. w K. kwotę 7.998,32 zł. z ustawowymi odsetkami od dnia 1 lutego 2005 r.

Na mocy art. 643 k.p.k., art. 98 k.p.c. i art. 13 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych Sąd zasądził na rzecz Skarbu Państwa od oskarżonego J. H. kwotę 3.558 zł. tytułem opłaty od zasądzonego powództwa cywilnego.

Na mocy art. 627 k.p.k. i art. 98 k.p.c. Sąd zasądził od oskarżonych J. H. i współoskarżonego K. G. i J. H. na rzecz (...) S.A. w K. kwoty po 1.680 zł. tytułem zwrotu kosztów udziału w sprawie pełnomocnika ustanowionego z wyboru, a nadto zasądził od Skarbu Państwa koszty zastępstwa adwokackiego z tytułu obrony wyznaczonej oskarżonym z urzędu i na zasadzie art. 627 k.p.k. i art. 2 ust. 1 i 3 ust. 1 ustawy z dnia 23. 06. 1973 r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego J. H. na rzecz Skarbu Państwa tytułem poniesionych w toku postępowania wydatków kwotę 24.736, 99 złotych oraz tytułem opłaty kwotę 15.000 złotych.

Powyższy wyrok zaskarżył obrońca oskarżonego J. H. zarzucając wskazaną w art. 439 § 1 pkt. 11 k.p.k. bezwzględną przyczynę odwoławczą poprzez obrazę art. 374 § 1 k.p.k. w związku z art. 376 § 2 k.p.k. w postaci prowadzenia rozprawy pod nieobecność oskarżonego, którego obecność na rozprawie była obowiązkowa, a który należycie usprawiedliwił swoje niestawiennictwo zaświadczeniem wydanym przez lekarza sądowego, a nadto obrazę przepisu art. 17 ustawy z dnia 15 czerwca 2007 r. o lekarzu sądowym przez odstąpienie od zweryfikowania wiarygodności zwolnień lekarskich przedstawionych przez oskarżonego i jednocześnie prowadzenie rozprawy pod jego nieobecność, bądź obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść skarżonego orzeczenia, a to przepisu art. 6 k.p.k. poprzez ograniczenie prawa oskarżonego do obrony wskutek prowadzenia rozprawy mimo jego usprawiedliwionej nieobecności.

Ponadto obrońca oskarżonego zarzucił obrazę przepisów postępowania mająca wpływ na treść wyroku, a to przepisów:

- art. 410 i art. 92 k.p.k. poprzez pominięcie przy wydawaniu wyroku okoliczności ujawnionych w toku rozprawy głównej – w szczególności nieuwzględnienie zeznań świadków złożonych przed sądem i oparcie się jedynie o materiały z postępowania przygotowawczego, nieuwzględnienie okoliczności odnalezienia w prokuraturach sprzętu nieznanego pochodzenia o numerach odpowiadających fakturom VAT wystawionym przez (...), co skutkowało dokonaniem przez Sąd błędnych ustaleń faktycznych polegających na przypisaniu oskarżonemu działania z zamiarem wprowadzenia osób trzecich w błąd i osiągnięcia w ten sposób korzyści majątkowej;

- art. 7 k.p.k. w związku z art. 410 i art. 92 k.p.k. poprzez dokonanie ustaleń faktycznych w oparciu o selektywnie wybraną część materiału dowodowego i pominięcie dowodów mających istotne znaczenie dla sprawy, których treść przeczy przyjętej przez Sąd tezie, że oskarżony nie wyrażał zainteresowania stanem majątkowym prokuratur oraz, że nie był zainteresowany w uzyskaniu pomocy dla Prokuratury także w naturze, a w szczególności pominięcie treści zeznań: L. P., Z. S., M. R., J. S., W. G., F. B. w zakresie, w jakim zeznali oni, że na prośbę oskarżonego dostarczyli do prokuratury także sprzęt w „naturze”, a nie wręczali mu kwot pieniężnych, a także treść zeznań: N. B., W. S., W. C., B. R., Z. S., co do złego stanu finansowego prokuratur i wyrażanie przez oskarżonego zainteresowania zmiana takiego stanu rzeczy, co miało wpływ na treść orzeczenia, poprzez przyjęcie, że J. H. działał z zamiarem wprowadzenia osób trzecich w błąd i osiągnięcie w ten sposób wyłącznie korzyści majątkowej dla siebie;

- art. 7 k.p.k. w związku z art. 410 k.p.k. i art. 92 k.p.k. poprzez pominięcie przy wydawaniu wyroku treści zeznań świadków : W. C., W. C., M. S., W. B., A. W., M. K., B. U. i T. W., które to zeznania przeczą przyjętej przez Sąd tezie, że do prokuratur nigdy nie wpłynął od oskarżonego sprzęt biurowy w sytuacji, w której sprzęt ten faktycznie został im dostarczony, co miało wpływ na treść skarżonego orzeczenia poprzez błędne uznanie, że J. H. działał z zamiarem wprowadzenia osób trzecich w błąd i osiągnięcie korzyści majątkowej;

- art. 7 k.p.k. w związku z art. 410 k.p.k. i art. 92 k.p.k. poprzez danie wiary w pełni wyjaśnieniom współoskarżonego K. G., w zakresie w jakim podał on, że J. H. wiedział, iż on nie prowadził działalności gospodarczej po 1992 r., a jednocześnie uznanie za w pełni wiarygodne zeznania świadków: B. U., B. W., R. T., A. P., J. S. i M. K., których to zeznania wskazują, że nabywali oni na potrzeby prokuratury sprzet w firmie (...) w R. – (...) oraz, że widzieli zgromadzony w niej sprzęt komputerowy, co miało wpływ na treść orzeczenia poprzez bezpodstawne ustalenie, że J. H. działał z zamiarem wprowadzenia osób trzecich w błąd i osiągnięcia korzyści majątkowej;

- art. 7 k.p.k. w związku z art. 410 k.p.k. i art. 92 k.p.k. poprzez przyznanie pełnej wiarygodności wyjaśnieniom K. G., podczas gdy jego wyjaśnienia co do kontaktów z J. H., oczekiwań co do otrzymania od niego korzyści majątkowej, oraz przekazania faktur VAT i dokumentów P. P., okazały się niespójne i sprzeczne ze zgromadzonym materiałem dowodowym, a przyjęta przez Sąd motywacja działań K. G. przedstawiona w jego wyjaśnieniach jest nielogiczna i nie do pogodzenia z zasadami doświadczenia życiowego;

- art. 7 k.p.k. w związku z art. 410 k.p.k. i art. 92 k.p.k. poprzez bezpodstawne odmówienie wiarygodności zeznaniom D. F. złożonym w postępowaniu sądowym, co do jego bytności w siedzibie firmy (...) i kontaktów J. H. z K. G. także po 1999 roku, które to zeznania znalazły poparcie w zeznaniach innych świadków, a także poprzez nieuwzględnienie zeznań T. H. i L. Ć. mimo, że zeznania te SA spójne z pozostałym materiałem dowodowym i nie zostały zakwestionowane przez sąd, co miało wpływ na treść wyroku w postaci błędnego uznania, że oskarżony nie kontaktował się z K. G. po 1999 r. oraz, że dopuścił się fałszowania faktur (...), co miało skutkować wprowadzeniem osób trzecich w błąd i osiągnięciem korzyści majątkowej;

- art. 7 k.p.k. w związku z art. 74 § 1 i 193 k.p.k. i w związku z art. 410 k.p.k. i art. 92 k.p.k. poprzez dokonanie ustaleń faktycznych w oparciu o opinię biegłego z zakresu badania pisma ręcznego, która została wydana na podstawie niedopuszczalnego, zdaniem obrony, materiału porównawczego – nie pochodzących od oskarżonego dokumentów oraz pism kierowanych przez niego do sądu i prokuratury w toku postępowania, wykorzystanych bez jego zgody, a także okazała się nierzetelna i niepełna – bowiem nie zawierała analizy całości zgromadzonego materiału dowodowego będącego przedmiotem opinii, co miało wpływ na treść wyroku poprzez przyznanie wiarygodności tej opinii i przyjęcie, że oskarżony dopuścił się sfałszowania podpisów K. G.;

- art. 201 k.p.k. w związku z art. 170 § 1 k.p.k. poprzez bezpodstawne oddalenie wniosku dowodowego o przeprowadzenie dodatkowej opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego, podczas gdy opinia sporządzona przez biegłą z Instytutu Ekspertyz Sądowych (...) w K. okazała się zarówno niepełna (wobec nieuwzględnienia części materiału dowodowego, oparcia jej o nie zweryfikowany materiał porównawczy, zaniechanie oceny wszystkich cech podpisu), jak i niejasna (w zakresie źródła powstałych zmian w piśmie i ich charakteru), a także rozbieżne co do wniosków z opinią biegłego Z. Z., co miało wpływ na wynik rozstrzygnięcia poprzez przypisanie oskarżonemu sfałszowania podpisów K. G.;

- art. 167 k.p.k. w związku z art. 193 k.p.k. poprzez nierozpoznanie wniosku dowodowego, co do powołania biegłego z zakresu oprogramowania, techniki i grafiki komputerowej, celem stwierdzenia, czy faktury i pisma sporządzane przez K. G. (niekwestionowane przez niego, co do okoliczności ich sporządzenia) zostały wydrukowane przy pomocy tego samego programu i urządzenia drukującego, co faktury rzekomo sporządzane przez J. H., co wobec rozbieżności wyjaśnień współoskarżonych, niejednoznacznych, a wręcz sprzecznych, wniosków opinii biegłego z zakresu badania pisma ręcznego i braku innych dowodów na tę okoliczność, było konieczne dla dokonania ustaleń faktycznych, a co miało wpływ na wynik postępowania, poprzez przyjecie, że oskarżony drukował faktury sygnowane podpisem K. G., czy miał się dopuścić czynu z art. 270 § 1 k.k.;

- art. 7 k.p.k. w związku z art. 410 k.p.k. i art. 92 k.p.k. poprzez błędna ocenę zeznań świadków I. K. i A. P., a także odmówienie wiarygodności zeznaniom P. P. i wyjaśnieniom oskarżonego, a w konsekwencji bezpodstawne uznanie, że J. H. chciał nakłonić I. K. i A, P. do składania fałszywych zeznań i skierowania postępowania karnego przeciwko P. P., podczas gdy z powyższych zeznań taka okoliczność nie wynika, a co miało wpływ na treść orzeczenia poprzez przypisanie oskarżonemu działania z zamiarem popełnienia czynów z art. 233 i 234 k.k.;

- art. 172 k.p.k. poprzez zaniechanie przeprowadzenia konfrontacji pomiędzy świadkami, których zeznania okazały się sprzeczne i niespójne – w szczególności konfrontacji świadka I. K., A. P. i P. P., co miało wpływ na treść wyroku w postaci przyjęcia błędnych ustaleń faktycznych i uznania, że oskarżony miał zamiar nakłonić I. K. i A. P. do złożenia fałszywych zeznań;

- art. 5 § 2 k.p.k. w związku z art. 410 k.p.k. i art. 92 k.p.k. poprzez dokonanie nieuprawnionego domniemania, że skoro żaden ze świadków nie widział, jak J. H. drukuje sfałszowane faktury na komputerze, to nie można jednak wykluczyć, że rzeczywiście on tak nie czynił w sytuacji, gdy zgromadzony materiał dowodowy nie tylko nie potwierdził takiej okoliczności, ale wręcz nakazywał ją wykluczyć, co miało wpływ na treść orzeczenia poprzez przyjęcie, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 270 § 1 k.k. w związku z art. 273 k.k.;

- art. 391 § 1 k.p.k. poprzez nie odczytanie świadkom: D. F., I. K., A. P., A. S. i innym zeznań, jakie złożyli w postępowaniu dyscyplinarnym prowadzonym wobec oskarżonego, a które to zeznania w swojej treści istotnie różniły się od treści zeznań składanych przez tych świadków na rozprawie głównej, w szczególności w zakresie kontaktów oskarżonego z K. G. oraz nakłaniania A. P. do składania fałszywych zeznań, co miało wpływ na treść skarżonego wyroku, poprzez przypisanie oskarżonemu winy za czyny z art. 286 k.k. oraz 233 i 234 k.k.;

- art. 207 k.p.k. w związku z art. 7 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez wydanie wyroku w oparciu o oględziny kserokopii arkuszy spisu z natury, które nie zostały poświadczone za zgodność z oryginałem;

- art. 424 § 1 pkt. 1 k.p.k. w związku z art. 410 k.p.k. i art. 92 k.p.k. poprzez ograniczenie treści uzasadnienia wyroku tylko, co do okoliczności zaistniałych w postępowaniu przygotowawczym i pominięcie rezultatów postępowania jurysdykcyjnego (w szczególności w zakresie treści zeznań świadków), co praktycznie uniemożliwia przeprowadzenie kontroli instancyjnej skarżonego orzeczenia – jako, że Sąd nie wskazał, dlaczego pomija ten etap postępowania, a poprzez nie wyjaśnienie rozbieżności zeznań świadków (w szczególności, co do kupna sprzętu w (...), kontaktów z przedstawicielami tej firmy oraz nabywania i dostarczania sprzętu biurowego do prokuratur) nie pozwala uznać wydanego wyroku za oparty o całokształt okoliczności faktycznych ujawnionych na rozprawie;

- art. 105 k.p.k. w związku z art. 424 § 1 pkt. 2 k.p.k. poprzez niedopuszczalne sprostowanie treści wyroku w postaci zmiany kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu i przyjecie, że dopuścił się podżegania do przestępstwa z art. 233 k.k. zamiast przypisanego mu wcześniej pomocnictwa, co do popełnienia tego przestępstwa, co miało wpływ na treść postępowania poprzez dokonanie błędnych ustaleń faktycznych w zakresie braku ustalenia czynności sprawczych podjętych przez oskarżonego, a właściwych dla podżegania.

Kolejny zarzut postawiony przez apelującego to zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia i mający wpływ na jego treść, a to:

- bezpodstawne przyjęcie, że J. H. działał z zamiarem wprowadzenia osób trzecich w błąd, co do przeznaczenia kwoty pomocy pieniężnej, jak miała zostać mu przekazana oraz, że działał w zamiarze osiągnięcia korzyści majątkowej, co było podstawą uznania, że swoim zachowaniem wyczerpał on znamiona czynu z art. 286 k.k., podczas gdy okoliczności te nie mają oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym; rzekomy zamiar po stronie oskarżonego nie został ustalony, zeznania świadków w zakresie sposobu świadczenia pomocy rzeczowej i pieniężnej dla prokuratury są, co najmniej, niejednoznaczne, a pomoc materialna dla prokuratury faktycznie świadczona;

- błędne przyjęcie, że oskarżony dopuścił się sfałszowania faktur VAT sygnowanych podpisem (...), podczas gdy materiał dowodowy stanowiący podstawę przyjęcia tej okoliczności okazał się niepełny i niejasny, co miało wpływ na treść orzeczenia poprzez uznanie, że oskarżony dopuścił się czynu z art. 270 k.k. w związku z art. 286 k.k.;

- bezpodstawne przyjęcie, że oskarżony J. H. usiłował nakłonić I. K. oraz A. P. do złożenia fałszywych zeznań, podczas gdy z zeznań tych świadków nic takiego nie wynika, a zgromadzony materiał dowodowy w tym zakresie nie pozwala na przyjęcie takiej tezy, co miało wpływ na treść zaskarżonego wyroku wobec przypisania oskarżonemu czynu z art. 233 k.k.;

- nieuzasadnione przyjęcie, że J. H. działał w zamiarze skierowania przeciwko P. P. ścigania o przestępstwo wyłudzenia mienia na szkodę C., podczas gdy zgromadzony materiał dowodowy w postaci wyjaśnień oskarżonego, zeznań P. P. oraz I. K., jak i A. P., nie daje podstaw do przyjęcia takiej tezy, co miało wpływ na wynik postępowania poprzez uznanie oskarżonego winnym czynu z art. 234 k.k. i z art. 235 k.k.;

- bezpodstawne przyjęcie, że oskarżony dopuścił się pomocnictwa w zakresie składania fałszywych zeznań przez I. K. i A. P., przypisanie oskarżonemu takiego czynu bowiem nie wynika, ani z treści aktu oskarżenia, ani z uzasadnienia wyroku, a co miało wpływ na treść orzeczenia wobec sentencji punktu II wyroku.

Stawiając powyższe zarzuty obrońca oskarżonego J. H. wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja obrońcy oskarżonego J. H. o tyle okazała się skuteczną, iż w konsekwencji jej wniesienia nie doszło do uprawomocnienia się wyroku w zakresie czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie II zakwalifikowanemu jako przestępstwo z art. 235 k.k., art. 18 § 3 k.k. w związku z art. 233 § 1 k.k. i z art. 18 § 2 k.k. w związku z art. 234 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. przed upływem okresu przedawnienia.

Karalność powyższych zarzucanych oskarżonemu przestępstw, stosownie do art. 101 § 1 pkt 4 k.k. oraz stosownie do art. 102 k.k., jako zagrożonych karą nie przekraczającą 3 lat pozbawienia wolności, ustaje jeżeli od czasu ich popełnienia upłynął okres 5 lat, a także kolejnych 5 lat biegnących od zakończenia przedawnienia względnego, zatem łącznie 10 lat od popełnienia przestępstw. Skoro zatem zarzucane oskarżonemu czyny wyczerpujące znamiona przestępstw z art. 235 k.k., art. 18 § 3 k.k. w związku z art. 233 § 1 k.k. i z art. 18 § 2 k.k. w związku z art. 234 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. zostały popełnione w okresie od kwietnia do września 2002 r., to okres bezwzględnego przedawnienia ich karalności upłynął z ostatnim dniem września 2012 r.

Rozważenia jednakże wymaga kwestia zastosowania art. 104 § 1 k.k., zgodnie z którego literalnym brzmieniem przedawnienie nie biegnie, jeżeli przepis ustawy nie pozwala na wszczęcie lub dalsze prowadzenie postępowania karnego. Takim przepisem jest niewątpliwie przepis art. 54 ust. 1 zdanie 1 ustawy z 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze, będący odpowiednikiem przepisu art. 80 § 1 prawa o ustroju sądów powszechnych; obie bowiem powyższe regulacje nadają osobom mianowanym na stanowisko sędziego lub prokuratora immunitet formalny, stanowiący przeszkodą dla ich pociągnięcia do odpowiedzialności karnej.

Nie ulega żadnej wątpliwości, iż oskarżonemu J. H. taki immunitet formalny przysługiwał i że dopiero uchwałą Sądu Dyscyplinarnego dla Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym z dnia 28 marca 2003 roku sygn. S.D.I. 02/03/J udzielono, po rozpoznaniu wniosku prokuratora prowadzącego postępowanie w niniejszej sprawie z dnia 19 lutego 2003 r., zezwolenia na pociągnięcie J. H. do odpowiedzialności karnej za przestępstwo z art. 235 k.k. i z art. 18 § 2 k.k. w związku z art. 233 §1 k.k. i z art. 18 § 2 k.k. w związku z art. 234 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. popełnione w sposób opisany w punkcie II wyroku (pkt II aktu oskarżenia).

W tej sytuacji kwestią sporną wymagającą rozstrzygnięcia jest ustalenie, czy i od kiedy miało miejsce spoczywanie przedawnienia karalności za wyżej opisany czyn w odniesieniu do oskarżonego J. H.. W tej mierze na wstępie przytoczyć należy uchwałę Sądu Najwyższego z 30 sierpnia 2007 r. sygn. SNO 44/07, zgodnie z którą przeszkoda prawna – w postaci sędziowskiego immunitetu formalnego (również prokuratorskiego immunitetu formalnego) – wywołująca spoczywanie okresu przedawnienia zachodzi dopiero wtedy, gdy sąd dyscyplinarny w sposób prawomocny odmówi zezwolenia na pociągnięcie sędziego (prokuratora) do odpowiedzialności karnej, co a contrario należy rozumieć, że w sytuacji, gdy sąd dyscyplinarny wyrazi zgodę na pociągnięcie sędziego (prokuratora) do odpowiedzialności karnej, nie dochodzi do spoczywania okresu przedawnienia i przedawnienie biegnie od daty czynu bez okresu spoczywania.

Powyższa uchwała Sądu Najwyższego spotkała się z glosami krytycznymi. I tak w ocenie Romualda Kmiecika dopiero zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej usuwa przeszkodę jaką jest immunitet formalny i brak wymaganego zezwolenia istnieje od chwili, gdy dysponująca immunitetem formalnym osoba popełni przestępstwo, a dopiero pozytywna decyzja sądu dyscyplinarnego usuwa „przeszkodę” w postaci braku zezwolenia i od tej daty rozpoczyna się bieg terminu przedawnienia.

W ocenie zaś Kazimierza Marszała przeszkoda w postaci braku zezwolenia na pociągnięcie sędziego (prokuratora) do odpowiedzialności karnej występuje nie z chwilą prawomocnej decyzji odmawiającej wyrażenia zgody na pociągnięcie sędziego (prokuratora) do odpowiedzialności karnej, lecz z mocy prawa, to jest art. 80 § 1 u.s.p. (art. 54 ust. 1 zd. 1 ustawy o prokuraturze), bowiem z tych przepisów wynika zakaz pociągnięcia do odpowiedzialności karnej. Według tego glosatora zakaz ten konkretyzuje się, kiedy w sytuacji konkretnego postępowania, postępowania tego nie można kontynuować, jeśli sprawcą przestępstwa okaże się być sędzia (lub prokurator), a wobec tego, że moment ten jest trudny do precyzyjnego uchwycenia, przyjąć trzeba, iż zewnętrznym wyrazem zakazu wszczęcia postępowania przeciwko sędziemu (lub prokuratorowi) jest wystąpienie przez prokuratora z wnioskiem o wyrażenie zgody na pociągnięcie sędziego (prokuratora) do odpowiedzialności karnej sądowej i dopiero ta okoliczność w myśl art. 104 § 1 k.k. powoduje wstrzymanie biegu przedawnienia postępowania i równocześnie rozpoczyna spoczywanie biegu przedawnienia.

Z kolei Włodzimierz Wróbel w swej glosie wyraził pogląd, że postępowanie w przedmiocie uzyskania zgody na ściganie osoby objętej immunitetem jest immanentną częścią postępowania karnego, a więc jego zakończenie odmowną decyzją organu uprawnionego do wyrażenia zgody wyklucza dalsze postępowanie i równocześnie rozpoczyna spoczywanie biegu przedawnienia.

W ocenie Sądu Apelacyjnego nie do przyjęcia jest pogląd wyrażony w glosie opracowanej przez Romualda Kmiecika. Przede wszystkim bowiem należy zauważyć, iż przepis art. 80 § 1 usp, jak i jego odpowiednik art. 54 ust. 1 zd. 1 ustawy o prokuraturze nie stanowią na pewno przeszkody do wszczęcia postępowania karnego ad rem. W szczególności na prowadzenie postępowania ad rem, a nawet czynności nie cierpiących zwłoki wobec osoby objętej immunitetem zezwala przepis art. 54 ust. 1 zd. 3 ustawy o prokuraturze. Absurdalnym bowiem byłoby przyjęcie, że postępowanie nie może się toczyć w sytuacji istnienia immunitetu formalnego przysługującego domniemanemu sprawcy przestępstwa. Stąd przyjęcie spoczywania przedawnienia już od daty popełnienia czynu zabronionego nie znajduje żadnych podstaw ani prawnych, ani celowościowych. Kwestia ta staje się bowiem aktualna dopiero w momencie formułowania zarzutów przeciwko konkretnej osobie objętej immunitetem formalnym i dopiero wówczas stanowi przeszkodę do dalszego prowadzenia postępowania. W tej sytuacji bardziej racjonalnym i celowym zdaje się pogląd wyrażony przez Kazimierza Marszała w przytoczonej powyżej glosie, iż spoczywanie biegu przedawnienia rozpoczyna data wniosku prokuratora o zezwolenie na pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sędziego lub prokuratora i trwa do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia w tej kwestii.

Trzeba jednak mieć na względzie i to, iż zanim prokurator nie wystąpi o ewentualną zgodę na uchylenie immunitetu, to przeszkoda w tej postaci ma wyłącznie potencjalny charakter, gdyż postępowanie karne może być nadal prowadzone, bo postępowanie o uchylenie immunitetu jest nijako elementem postępowania karnego w takiej sytuacji. Stąd dopiero zakończenie postępowania o uchylenie immunitetu odmową decyzji organu uprawnionego do wyrażenia zgody wyklucza dalsze postępowanie i równocześnie rozpoczyna spoczywanie biegu przedawnienia.

Z powyższych zatem względów Sąd Apelacyjny w niniejszej sprawie kierując się tezą wysuniętą przez Sąd Najwyższy w wyżej cytowanej uchwale, doszedł do przekonania, że skoro Sąd Dyscyplinarny dla Prokuratorów przy Prokuratorze Generalnym uchwałą z dnia 28 marca 2003 roku udzielił zezwolenia na pociągnięcie oskarżonego J. H. do odpowiedzialności karnej za czyn wyczerpujący znamiona przestępstw z art. 235 k.k. i z art. 18 § 2 k.k. w związku z art. 233 §1 k.k. i z art. 18 § 2 k.k. w związku z art. 234 k.k. przy zastosowaniu art. 11 § 2 k.k. i art. 12 k.k. popełnione w sposób opisany w punkcie II wyroku (pkt II aktu oskarżenia), to nie doszło do spoczywania biegu przedawnienia w rozumieniu art. 104 § 1 k.k., które to przedawnienie rozpoczęło swój bieg z końcową datą zarzucanego czynu. Jedynie na marginesie należy zauważyć, iż nawet podzielając pogląd wyrażony w glosie opracowanej przez Kazimierza Marszała, przyjąć należałoby, iż przedawnienie spoczywało jedynie w okresie od daty złożenia przez prokuratora wniosku, to jest od dnia 19 lutego 2003 r. do Sądu Dyscyplinarnego do daty prawomocnego orzeczenia tegoż Sądu Dyscyplinarnego, co nastąpiło przed 24 kwietnia 2003 roku, a zatem okres tego spoczywania wydłużyłby okres przedawnienia tylko o około 2 miesiące, a zatem do końca listopada 2012 r.

Stąd w zakresie powyższego czynu, stosownie do art. 17 § 1 pkt. 6 k.p.k. w związku z art. 414 §1 k.p.k. Sąd Apelacyjny umorzył postępowanie, wydatkami postępowania odwoławczego w tej części obciążając Skarb Państwa, a w konsekwencji ograniczył merytoryczne rozpoznanie w sprawie do czynu przypisanego oskarżonemu w punkcie I zaskarżonego wyroku.

Apelacja obrońcy oskarżonego w zakresie czynu przypisanego w punkcie I zaskarżonego wyroku nie zasługuje na uwzględnienie i ocenić ją należy jako co najmniej bezzasadną.

Najpoważniejszym i stąd wymagającym pierwszoplanowego rozstrzygnięcia, jest zarzut naruszenia prawa procesowego stanowiącego, w ocenie autora apelacji bezwzględną przyczynę odwoławczą z art. 439 § 1 pkt 11 k.p.k., a co najmniej obrazę zasady wyrażonej w art. 6 k.p.k. poprzez ograniczenie prawa oskarżonego do obrony wskutek prowadzenia rozprawy mimo jego usprawiedliwionej nieobecności , a to art. 374 § 1 k.p.k. w związku z art. 376 § 2 k.p.k. poprzez prowadzenie rozprawy pod nieobecność oskarżonego, którego obecność na rozprawie była obowiązkowa, a który należycie usprawiedliwiał swoje niestawiennictwo zaświadczeniami wydanymi przez lekarza sądowego, a nadto obrazę przepisu art. 17 ustawy z dnia 15 czerwca 2007 r. o lekarzu sądowym przez odstąpienie od zweryfikowania wiarygodności zwolnień lekarskich przedstawionych przez oskarżonego i jednocześnie prowadzenie rozprawy pod jego nieobecność.

Dla oceny powyższego zarzutu koniecznym jest prześledzenie toczącego się postępowania, a w szczególności okresu od marca 2010 r. do jego zakończenia, albowiem w ocenie obrońcy w tym właśnie okresie Sąd I instancji naruszył prawo do obrony oskarżonego J. H., co pozwoli jednocześnie na prześledzenie kształtowania się woli oskarżonego w zakresie jego uczestnictwa w rozprawach.

W niniejszym postępowaniu jurysdykcyjnym trwającym ponad 6 lat, oskarżony J. H. przejawiał różnorakie postawy i zachowania.

W pierwszym okresie, będąc tymczasowo aresztowanym, był doprowadzany na wszystkie rozprawy i brał w nich aktywny udział, co wynika z protokołów rozpraw. W tym okresie oskarżony J. H. złożył obszerne wyjaśnienia, jak też był obecny w trakcie wyjaśnień składanych przez współoskarżonego K. G..

Następnie po uchyleniu wobec oskarżonego tymczasowego aresztowania, przez okres kolejny, mniej więcej do początku roku 2007, oskarżony J. H. nadal uczestniczył w rozprawach i wykazywał odpowiednią aktywność. W przypadku dwóch rozpraw, na które nie stawił się jego obrońca, wyraził nawet zgodę na kontynuowanie postępowania dowodowego pod nieobecność obrońcy. W tym też okresie, na jednej z rozpraw oskarżony oświadczył, że źle się czuje z powodu dolegliwości kręgosłupa i kardiologicznych, co uwzględnił Sąd odraczając rozprawę.

Od stycznia 2007 r. oskarżony J. H. zaprzestał uczestniczenia w rozprawach. Usprawiedliwiał jednak swe niestawiennictwo, przedstawiając zaświadczenia lekarskie, najczęściej wystawiane przez lekarza psychiatrę, u którego leczył się od kwietnia 2002 r. Wnosił też o prowadzenie rozpraw pod jego nieobecność i bez jego udziału. Wezwania na rozprawy były oskarżonemu doręczane stosownie do art. 132 §1 k.p.k. lub art. 133 § 1 i 2 k.p.k. W związku ze składanymi przez oskarżonego zaświadczeniami lekarskimi, w szczególności wystawianymi przez lekarza psychiatrę P. D. (2), Sąd Okręgowy postanowieniem z dnia 28 stycznia 2008 r. dopuścił dowód z opinii psychiatrycznej dwóch biegłych sądowych. Oskarżony też został poddany badaniom internistycznym, neurologicznym i chirurgiczno – ortopedycznym przeprowadzonym przez zespół lekarzy (...) – Zakład Medycyny Sądowej.

Z opinii psychiatrycznej wydanej w kwietniu 2008 r. wynikało, że rozpoznano u oskarżonego epizod depresji o nasileniu umiarkowanym na podłożu reaktywnym i stwierdzono, że stan zdrowia J. H. pozwala na jego uczestnictwo w rozprawach sądowych w charakterze oskarżonego.

Z kolei w opinii z 11 marca 2008 r. zespół lekarzy (...) rozpoznając u oskarżonego nadciśnienie tętnicze, łagodne położeniowe zawroty głowy, zaburzenia depresyjne, a nadto stan po zabiegu operacyjnym neurologicznym zespolenia międzytrzonowego z implantacją materiału metalicznego w zakresie kręgosłupa szyjnego w związku ze zmianami zwyrodnieniowymi oraz stan po zabiegu kardiologicznym – ablacji drogi przewodzenia serca z powodu częstoskurczu napadowego, stwierdzili, że wyniki przeprowadzonych badań nie wskazują na bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia lub życia, a w szczególności oskarżony jest wydolny krążeniowo i oddechowo, brak jest bezwzględnych wskazań do leczenia szpitalnego i nie ma bezwzględnego przeciwwskazania do udziału oskarżonego w czynnościach przed Sądem, przy przyjęciu, że przebywanie w jednej pozycji ciała nie może trwać dłużej niż 4 godziny z możliwością przerwy po 2 godzinach.

Dodatkowo na wniosek obrońcy oskarżonego Sąd na rozprawie przesłuchał biegłych psychiatrów i na rozprawie w dniu 16 października 2008 r. biegli sądowi podtrzymali swą opinię pisemną, dodając, iż stwierdzona u oskarżonego depresja na podłożu reaktywnym związana jest generalnie z sytuacją i okolicznościami, w jakich się on znalazł.

Mimo tych opinii oskarżony nadal nie stawiał się na kolejne terminy rozpraw, nadal składał zaświadczenia lekarskie wydawane przez lekarza psychiatrę P. D. (2), a także lekarzy ze specjalizacją z zakresu ortopedii i nadal wnosił o przeprowadzenie rozpraw pod jego nieobecność i bez jego udziału, będąc o każdorazowej rozprawie prawidłowo powiadomionym. W związku z powyższym Sąd Okręgowy zarządził ponowne przeprowadzenie badania psychiatrycznego, jednakże oskarżony na kolejno wyznaczane terminy badania nie stawiał się, mimo prawidłowego doręczenia tych wezwań. Nie udaną była także próba doprowadzenia oskarżonego na badania, bowiem ustalono, że nie przebywał w tym czasie w domu. Wreszcie oskarżony poddał się kolejnym badaniom w dniu 1 lipca 2009 r. i w oparciu o to badanie, a także dokumentację lekarską prowadzoną przez lekarza psychiatrę P. D. (2), biegli ponownie rozpoznali zaburzenia depresyjne o zmiennym nasileniu objawów z okresowo nasilającymi się zaburzeniami emocjonalnymi oraz stwierdzili, że oskarżony jest zdolny do udziału w czynnościach procesowych, pod warunkiem zapewnienia oskarżonemu pomocy prawnej ze względu na występujące u niego zaburzenia sfery emocjonalnej – drażliwość, napięcie ze skłonnością do dysforii. Również treść opinii psychologicznej nie wskazuje, iż rozpoznanie dokonane przez biegłych psychiatrów może być dotknięte błędem.

Sąd dodatkowo przesłuchał biegłych psychiatrów na rozprawie w dniu 20 stycznia 2010 r., którzy potwierdzili swoje pisemne stanowisko i dodali, że nie mogą wykluczyć wyolbrzymiania objawów przez oskarżonego. Stwierdzili nadto, że dokumentacja lekarska prowadzona przez lekarza P. D. (2) oparta jest na subiektywnej opinii lekarza i zawiera opis skarg zgłaszanych przez pacjenta. W ocenie biegłych nasilenie objawów nie było tak duże jak opisane w dokumentacji lekarza P. D. (2), skoro nie były wykorzystywane wszystkie możliwości leczenia. Biegła psycholog również zeznała, że wyniki przeprowadzonych przez nią badań przemawiają za tym, że oskarżony cierpi na zaburzenia depresyjne, ale w stopniu umożliwiającym mu branie udziału w postępowaniu sądowym. Sąd dodatkowo też przesłuchał biegłych psychiatrów, którzy przeprowadzali badanie oskarżonego w okresie jego tymczasowego aresztowania, bowiem już wówczas oskarżony powoływał się na opinię o swym stanie zdrowia wystawianą przez lekarza P. D. (2). Stwierdzili wówczas, że oskarżony może brać udział w czynnościach procesowych, a także wskazali, że ma on pełną zdolność rozpoznania znaczenia czynu i pokierowania swoim postępowaniem. Zdaniem przesłuchanego na rozprawie biegłego S. T. występowanie u oskarżonego reakcji przygnębiennych, smutku, frustracji, żalu i niepewności jest związane z sytuacją życiową, w jakiej się znalazł, a rozwiązanie sytuacji zdrowotnej oskarżonego jest możliwe tylko po rozwiązaniu jego sytuacji prawnej. Na tejże rozprawie Sąd przesłuchał także lekarza psychiatrę P. D. (2), jednakże uznając za miarodajne opinie dwóch biegłych sądowych, kontynuował postępowanie dowodowe, mimo nieobecności na nich oskarżonego, który bądź to nadal usprawiedliwiając swą nieobecność wnosił o prowadzenie rozpraw bez jego udziału, bądź też nie stawiał się bez żadnego usprawiedliwienia, przy czym od września 2009 r. oskarżony wnosząc o usprawiedliwienie nieobecności na rozprawie w swych pismach zaprzestał składania wyraźnego wniosku o przeprowadzenie rozprawy pod jego nieobecność, a zamieszczał stwierdzenie, że „nie zamierza w żaden sposób opóźniać, utrudniać lub wpływać na bieg postępowania”. Ponieważ nadal oskarżony przedstawiał przede wszystkim zaświadczenia wydane przez lekarza P. D. (2), Sąd ponownie dopuścił dowód z opinii psychiatrycznej, która nie została ostatecznie wydana, bowiem pomimo podejmowanych prób przeprowadzenia przez biegłych badania, oskarżony nie stawiał się na nie, będąc o nich powiadomionym.

Z uwagi na powyższe, jak i postawiony w apelacji zarzut oraz złożone przez obrońcę oskarżonego oświadczenie, że i on nie ma kontaktu z oskarżonym, Sąd Apelacyjny dopuścił dowód z opinii psychiatrycznej i oskarżony, podczas 2 – tygodniowego tymczasowego aresztowania w innej sprawie, został poddany odpowiednim badaniom psychiatrycznym i psychologicznym. W opinii z dnia 23 stycznia 2013 r. biegli psychiatrzy rozpoznali u oskarżonego zaburzenia depresyjne o zmiennym nasileniu objawów, aktualnie w fazie remisji i stwierdzili, że stan jego zdrowia psychicznego w okresie od marca 2010 r. do chwili obecnej nie uniemożliwiał mu udziału w rozprawach sądowych.

W świetle powyższego, w ocenie Sądu Apelacyjnego, nie doszło do naruszenia prawa do obrony oskarżonego J. H. na żadnym etapie postępowania prowadzonego przez Sąd Okręgowy. Przeciwnie Sąd Okręgowy dołożył wszelkich starań, aby zagwarantować oskarżonemu realizację przysługujących mu uprawnień, nie naruszając przy tym przepisów art. 374 § 1 k.p.k. lub art. 376 § 2 k.p.k. Pierwszy z powołanych przepisów zakłada, że obecność oskarżonego na rozprawie jest obowiązkowa, ale obowiązek obecności oskarżonego na rozprawie nie może jednak oznaczać, iż nadużywając tego, będzie on swym zachowaniem utrudniał jej przebieg. Stąd obecny kodeks poszerza ze względów praktycznych możliwość prowadzenia rozprawy pod nieobecność oskarżonego, także w postępowaniu zwyczajnym, aby wyeliminować sytuacje nadużywania obowiązkowego charakteru stawiennictwa do utrudniania procesu. W art. 376 i 377 przewidziano kilka różnych sytuacji, w których sąd może poprowadzić rozprawę mimo nieobecności oskarżonego. Poszerzono też krąg tych sytuacji na dopuszczalną nieobecność pozbawionego wolności przy ogłaszaniu wyroku. Obecność oskarżonego w toku całej rozprawy głównej jest niewątpliwie obowiązkowa, ale takie sformułowanie ustawowe jedynie nakłada na Sąd obowiązek zawiadamiania oskarżonego o terminach wyznaczonych rozpraw i umożliwienie mu w nich udziału. Nie może jednak stanowić dla oskarżonego obowiązku uczestniczenia w rozprawach, jeżeli nie wykazuje on takiej woli, mimo że ma możliwość udziału w nich. Uczestniczenie w rozprawach stanowi bowiem jednocześnie prawo oskarżonego, z którego, już po złożeniu wyjaśnień, może on korzystać lub nie korzystać, o czym ewidentnie świadczy treść przepisu art. 376 § 2 k.p.k. Stąd w sytuacji, gdy oskarżony, co do którego stanu intelektualnego nie można mieć żadnych wątpliwości, w sposób jednoznacznie rozumiany oświadcza na piśmie, że nie ma woli uczestniczenia w rozprawie i wnosi o jej przeprowadzenie pod jego nieobecność i bez jego udziału, bądź zapewnia Sąd, że nie ma zamiaru opóźniać postępowania, co w kontekście poprzednich pism oskarżonego kierowanych do Sądu, słusznie uznano za wyrażenie zgody na prowadzenie rozprawy pod nieobecność oskarżonego, to mimo, iż jednocześnie przedstawia on zaświadczenia lekarskie, zweryfikowane zresztą negatywnie poprzez przeprowadzenie dowodów ze specjalistycznych opinii lekarskich, z których wynika, że stan zdrowia nie uniemożliwiał oskarżonemu udziału w rozprawie, uznać należy, że nie wskazał on dostatecznie usprawiedliwiających przyczyn swego niestawiennictwa, a jednocześnie wyraził wolę rezygnacji z przysługującego mu uprawnienia do udziału w rozprawach, o terminach których był prawidłowo powiadomiony. Paradoksem bowiem byłoby zmuszanie oskarżonego do udziału w rozprawie, w sytuacji, gdy on sam nie chce w niej uczestniczyć, choć ma możliwość takiego udziału. Prawdą jest, że wprawdzie przepis art. 376 § 2 k.p.k. przewiduje możliwość prowadzenia rozprawy pod nieobecność oskarżonego, który złożył już wyjaśnienia, tylko w sytuacji, gdy nie stawił się on bez usprawiedliwienia, a takie przypadki również wielokrotnie miały miejsce w niniejszej sprawie, to mając na uwadze prawo Sądu do zweryfikowanie usprawiedliwienia i wykorzystanie takiej możliwości przez Sąd w niniejszym postępowaniu, uznać należy, że niezależnie od wielokrotnie wyrażonej przez oskarżonego woli nie uczestniczenia w rozprawach, jego nieobecność na kolejnych rozprawach wobec negatywnego zweryfikowania zaświadczeń lekarskich przedstawianych przez oskarżonego, jego niestawiennictwo nie było w żadnym przypadku usprawiedliwione jego stanem zdrowia. Sytuacji tej nie zmienia fakt, że oskarżony w okresie po marcu 2010 r. przedstawiał zaświadczenia wydane przez lekarza sądowego – A. B., skoro lekarz ten nie posiadający specjalizacji w dziedzinie psychiatrii, nie poddawał oskarżonego żadnym badaniom, a wystawiał zaświadczenia w oparciu o dokumentację lekarska sporządzaną przez lekarza P. D. (2), która to dokumentacja była poddana przez Sąd weryfikacji i rozpoznanie stawiane przez tego lekarza w zakresie stanu zdrowia oskarżonego, a przede wszystkim, co do jego możliwości uczestniczenia w czynnościach sądowych, nie zostało podzielone przez biegłych. Na marginesie jedynie należy zauważyć, iż Sąd ma prawo poddawać weryfikacji również zaświadczenia wydawane przez lekarzy sądowych, jeśli budzą one zastrzeżenia, co do ich wiarygodności. Z przepisu art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 15 czerwca 2007 r. o lekarzu sądowym jednoznacznie bowiem wynika, że organ uprawniony, w tym przypadku sąd, może podejmować niezbędne czynności sprawdzające dla zweryfikowania rzetelności zaświadczeń wydawanych przez lekarzy sądowych. Wobec takiej treści powyższego przepisu trudno zrozumieć, w czym skarżący upatruje jego naruszenie przez Sąd I instancji.

Z powyższych zatem względów Sąd Apelacyjny nie podzielił podniesionego w apelacji zarzutu występowania w sprawie bezwzględnej przesłanki odwoławczej wskazanej w art. 439 § 1 pkt 11 k.p.k., ani też zarzutu naruszenia prawa do obrony oskarżonego gwarantowanego przepisem art. 6 k.p.k. Jedynie na marginesie Sąd Apelacyjny zauważa, że pomimo, iż oskarżony nie uczestniczył w rozprawach, to doskonale orientował się, wbrew twierdzeniom obrońcy, w ich przebiegu, o czym chociażby świadczy treść pisma oskarżonego z 10 maja 2011 r. (k-5738 i nast.), w którym domagał się bezpośredniego przesłuchania przez Sąd świadków, których zeznania, zgodnie z aktem oskarżenia, były wnioskowane przez oskarżyciela publicznego jedynie do odczytania na rozprawie, jak też interesował się jego przebiegiem, o czym z kolei świadczy chociażby wniosek oskarżonego z dnia 26 maja 2011 r. o przeprowadzenie dowodu z załączonego orzeczenia wydanego przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności z 13 maja 2011 r., a także wniosek o sprostowanie protokołu rozprawy. Ta aktywność procesowa oskarżonego w sposób logiczny związana z przebiegiem procesu, dobitnie wskazuje, że sposób procesowania przez sąd I instancji nie uniemożliwiał oskarżonemu uczestnictwa w rozprawie, a tym samym naruszał jego prawo do obrony w sytuacji gdy mógł je realizować przez osobisty udział w czynnościach procesowych, zwłaszcza że z opinii wydanej już na etapie postępowania odwoławczego ewidentnie wynika brak podstaw do kwestionowania tezy, że dolegliwości zdrowotne oskarżonego nie stanowiły przeszkody do jego uczestnictwa w rozprawach. Tym bardziej, iż stosownie do art. 117 § 2 k.p.k. czynności procesowej, a za taką w szerokim rozumieniu należy również uznać rozprawę, nie przeprowadza się, jeżeli osoba zawiadomiona, wprawdzie usprawiedliwiła swe niestawiennictwo, przy czym musi to być usprawiedliwienie „należyte” i jednocześnie wniosła o nie przeprowadzanie czynności pod jej nieobecność, albowiem nie wystarcza tu samo usprawiedliwienie, ale konieczne jest dodatkowe żądanie odroczenia czynności (Tomasz Grzegorczyk, Kodeks postępowania karnego – komentarz, Zakamycze 2003 r.). Tymczasem w żadnym z kierowanych do Sądu Okręgowego pism oskarżony J. H. nie wnosił o odroczenie rozprawy, a przeciwnie każdorazowo składając zaświadczenia lekarskie podkreślał, iż nie zamierza utrudniać, bądź opóźniać postępowania, co niewątpliwie miało by miejsce, gdyby Sąd honorując bez weryfikacji składane przez niego zaświadczenia lekarskie każdorazowo odraczał rozprawy.

Przechodząc do oceny dalszych zarzutów zawartych w apelacji, przede wszystkim należy zauważyć, że apelacja ta posługuje się argumentacją podnoszoną przez oskarżonego w jego wyjaśnieniach, którym Sąd I instancji generalnie odmówił wiarygodności i w tym znaczeniu apelacja ta w zasadzie ogranicza się do polemiki z ustaleniami Sądu, zwłaszcza, że argumentacja zawarta, tak w wyjaśnieniach oskarżonego J. H., jak i w uzasadnieniu apelacji, to zastosowanie wnioskowania a minori ad maius, bez odniesienia się do przeważającej części materiału dowodowego wskazującego w sposób nie budzący żadnych wątpliwości na sprawstwo i winę oskarżonego.

Na wstępie należy też zauważyć, iż nie jest zasadny wyrażony w apelacji pogląd, że uzasadnienie wyroku Sądu I instancji, nie spełniając wymogów procesowych, uniemożliwia kontrolę odwoławczą. W tym miejscu przede wszystkim należy podnieść, że uzasadnienie wyroku, jako czynność procesowa wykonana już po ogłoszeniu wyroku, nie może mieć bezpośredniego, a nawet pośredniego wpływu na treść wyroku, ale również niezależnie od powyższego należy podnieść, że kontrola odwoławcza nie ogranicza się do oceny materiału dowodowego wyłącznie poprzez pryzmat mniej lub bardziej prawidłowo sporządzonego uzasadnienia, lecz polega na ocenie materiału dowodowego ujawnionego w sprawie, a wyrażonej treścią wyroku, a także treści uzasadnienia i jej zgodności z zasadami logicznego rozumowania, wskazaniami wiedzy oraz wskazaniami doświadczenia życiowego. W takim zaś rozumieniu sporządzone przez Sąd I instancji uzasadnienie wyroku ani nie uniemożliwia kontroli odwoławczej, ani nawet jej nie utrudnia, pomimo szeregu niedomogów, jakimi jest ono niewątpliwie dotknięte (przykładowo globalne zestawienie dowodów, w oparciu o które Sąd dokonał ustaleń faktycznych w sprawie).

Na wstępie należy również zauważyć, iż postępowanie dowodowe w sprawie zostało przeprowadzone w sposób odpowiednio i wystarczająco skrupulatny, z ujawnieniem bez odczytanie lub poprzez odczytanie dowodów przeprowadzonych w postępowaniu odwoławczym. Należy też zauważyć, iż zgodnie z obowiązującą w polskiej procedurze teorią dowodów, dowody przeprowadzone w toku postępowania przygotowawczego, a następnie ujawnione w toku rozprawy głównej, mają taką samą wartość dowodową, jak te przeprowadzone na rozprawie i całkowicie nieuprawnionym byłby pogląd, że Sąd I instancji winien opierać się wyłącznie na dowodach przeprowadzonych na rozprawie, z odrzuceniem dowodów przeprowadzonych w toku postępowania przygotowawczego.

Z uzasadnienia zaskarżonego wyroku wynika jednoznacznie, że Sąd miał na względzie zarówno dowody przeprowadzone na rozprawie, jak i te, które zostały przeprowadzone w toku postępowania przygotowawczego. Wskazuje na powyższe zestawienie dowodów w tymże uzasadnieniu i choć takie globalne powołanie się na dowody, które legły u podstaw ustalenia stanu faktycznego, nie jest prawidłowe formalnie, to wskazuje, że wbrew zarzutom apelacji, Sąd w swym rozumowaniu oparł się na całokształcie materiału dowodowego. Powyższemu stwierdzeniu nie może przeczyć fakt, iż w dalszej części uzasadnienia, omawiając poszczególne zdarzenia i dokonując oceny dowodów ich dotyczących, Sąd w uzasadnieniu odwołuje się już przede wszystkim do zeznań świadków składanych w toku postępowania przygotowawczego, skoro zostały one na rozprawie świadkom odczytane, świadkowie potwierdzili ich treść, niejednokrotnie argumentując, że są one bardziej miarodajne z uwagi na mniejszy upływ czasu od zdarzeń, których dotyczą, a ponadto trudno dopatrzeć się zasadniczych różnic, co do istoty w treści zeznań składanych na rozprawie i w toku śledztwa. Wprawdzie apelujący w uzasadnieniu apelacji stawia zarzut, że Sąd nie odniósł się do różnic w zeznaniach świadków, to nie wskazuje, którzy ze świadków na rozprawie całkowicie odmiennie zeznawali w porównaniu z ich zeznaniami z postępowania przygotowawczego i w jakim przez to zakresie Sąd I instancji preferował dowody przeprowadzone w toku postępowania przygotowawczego. Stąd nieuprawnionym jest zarzut apelacji, iż Sąd oparł się wyłącznie na dowodach przeprowadzonych w postępowaniu przygotowawczym i niejako, jak to określa apelujący, ograniczył się do swoistego „zatwierdzenia” materiału dowodowego pochodzącego z postępowania przygotowawczego. Należy także zauważyć, iż obrońca nie przytoczył wprost, jakich dowodów Sąd nie przeprowadził, co mogłoby wskazywać na niewykorzystanie materiału dowodowego zaoferowanego w sprawie.

Zarzutem apelacyjnym nie mającym charakteru polemiki z ocenami i ustaleniami dokonanymi przez Sąd Okręgowy, jest zarzut obrazy art. 7 k.p.k. w związku z art. 74 § 1 k.p.k. i art. 193 k.p.k. oraz w związku z art. 410 k.p.k. i art. 92 k.p.k. polegającej na dokonaniu ustaleń w oparciu o opinię biegłego z zakresu badania pisma ręcznego wydanej w oparciu o niedopuszczalny materiał porównawczy, a także nierzetelnej i niepełnej. Stąd w ocenie Sądu Apelacyjnego rozpoznanie tego zarzutu w pierwszej kolejności jest celowe, skoro podzielenie zarzutu musiałoby skutkować koniecznością odpowiedniego uzupełnienia materiału dowodowego.

Odniesienie się do tego zarzutu wymaga przypomnienia, jakie cechy, bądź ich brak w opinii specjalistycznej, w świetle praktyki sądowej, mogą być podstawą uznania takiej opinii za niepełną lub nierzetelną.

Opinia jest "niepełna", jeżeli nie udziela odpowiedzi na wszystkie postawione biegłemu pytania, na które zgodnie z zakresem wiadomości specjalistycznych i udostępnionych mu materiałów dowodowych może oraz powinien udzielić odpowiedzi lub, jeżeli nie uwzględnia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia konkretnej kwestii okoliczności, albo też nie zawiera uzasadnienia wyrażonych w niej ocen i poglądów. Natomiast opinia "niejasna" to taka, której sformułowanie nie pozwala na zrozumienie wyrażonych w niej ocen i poglądów, a także sposobu dochodzenia do nich, lub też zawierająca wewnętrzne sprzeczności, posługująca się nielogicznymi argumentami.

W takim zaś rozumieniu „pełności” i „jasności” opinii, trudno podzielić argumentację zawartą w uzasadnieniu apelacji, przy czym należy mieć na uwadze i to, że jeżeli dla sądu dowód z opinii biegłych jest zrozumiały i przekonujący, a nie posiada on tych przymiotów dla strony, to fakt ten nie może stwarzać podstawy do ponownego powoływania biegłych lub zasięgania opinii nowych biegłych.

W szczególności autor apelacji poddaje w wątpliwość materiał porównawczy, na którym opierała się biegła dokonując badania pisma ręcznego. W tym miejscu wskazać trzeba, iż materiałem porównawczym, na którym opierała się biegła we wszystkich wydanych opiniach, co wynika z wydanych opinii, były także podpisy złożone przez oskarżonego J. H. na:

- wniosku o wydanie dokumentu stwierdzającego tożsamość z 15 czerwca 1976 roku;

- wniosku o wydanie dokumentu stwierdzającego tożsamość z 31 stycznia 1978 roku;

- wniosku o wydanie dowodu osobistego z 9 kwietnia 2001 roku;

- podaniach – kwestionariuszach paszportowych z 29 września 1994 r. i z 8 grudnia 1998 r.;

- potwierdzeniach uiszczenia opłaty paszportowej z datą na odcisku stempla pocztowego z 29 września 1994 r. i 7 grudnia 1998 r.;

- kopertach i zażaleniach skierowanych do Prokuratury Apelacyjnej w K. z dnia 20 listopada 2002 r. i z dnia 22 listopada 2002 r.;

- kopercie i wniosku skierowanego do Prokuratury Okręgowej w (...) z 18 grudnia 2002 r.;

- wniosku o udzielenie pożyczki w ramach pomocy finansowej na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych prokuratorów z dnia 15 stycznia 1997 roku;

- tytułowych stronach okładek Akt Prokuratora, a zwłaszcza na ich rewersach oznaczonych sygn. (...) i (...) z 25 i z 28 listopada 1988 r. oraz z 24 i z 29 listopada 1988 r.;

- awersie i rewersie postanowienia o przedłużeniu okresu trwania dochodzenia z 1 maja 1990 r. sygn. (...);

- piśmie skierowanym do Marszałka Sejmu Rz. P. z 21 grudnia 2000 r.;

- piśmie skierowanym do Prokuratora (...) z 24 stycznia 2003 r., także zapisy na czterech kartkach formatu A-4 zawierających luźne notatki, naniesione czarnym materiałem kryjącym, bez dat i przede wszystkim naniesione na 50 kartkach formatu A- 6 i 11 kartkach formatu A-4 wzory pisma sporządzone w Prokuraturze Okręgowej w K. w dniu 22 listopada 2002 roku.

Ten materiał porównawczy był szczegółowo wymieniony w kilku początkowych opiniach, w późniejszych zaś opiniach biegła się na niego powoływała. Stąd zarzut, że biegła posługiwała się materiałem porównawczym niewiadomego pochodzenia jest całkowicie nieuprawniony, zwłaszcza, iż materiał porównawczy, w szczególności bezwpływowy, został biegłej przedstawiony przez prowadzącego postępowanie przygotowawcze. Kwestionowanie zatem, że opinie z zakresu badania pisma ręcznego zostały oparte na materiale nieznanego pochodzenia, musi być uznane za bezpodstawne.

Nie sposób też nie zauważyć, że jest to obszerny materiał porównawczy, obejmujący również materiał bezwpływowy, czyli wytworzony w sposób wolny od ewentualnie zamierzonych zniekształceń, dający już pełną podstawę do wydania opinii pismoznawczej.

Nie może zasłużyć na uznanie zarzut potraktowania jako materiału porównawczego wniosków i pism kierowanych przez oskarżonego w toku postępowania w niniejszej sprawie z uzasadnieniem, że godzi to w prawo do obrony oskarżonego i narusza normę art. 74 k.p.k. Wprawdzie z przepisu tego nie wynika, by oskarżony był obowiązany do aktywnego uczestniczenia w uzyskiwaniu dowodów przeciwko niemu, a niewątpliwie uzyskanie próby jego pisma lub głosu wymaga jego aktywności, to treść tego przepisu nie oznacza jednak, że materiały pisemne sporządzone przez oskarżonego w toku postępowania, mogą być wykorzystane tylko za jego zgodą. Jeżeli bowiem na pewnym etapie postępowania istnieje materiał dowodowy pochodzący od oskarżonego (np. pismo własnoręczne), to może być wykorzystany nawet wówczas, gdy oskarżony odmówił udziału w procesowej czynności uzyskania takiego materiału. Nie ma też znaczenia, kiedy powstał taki materiał dowodowy przydatny do badań porównawczych - przed, czy po odmowie uczestniczenia w badaniu - jak również to, czy oskarżony był świadomy tego, że jego pismo zostanie wykorzystane do badań porównawczych. Reasumując w badaniach wymagających aktywności oskarżonego niewątpliwie obowiązuje reguła wynikająca z § 1 in fine art. 74 k.p.k., zatem zgoda podejrzanego na poddanie się badaniu (oddanie próbki) jest konieczna. Jeżeli jednak organ procesowy dysponuje taką próbką uzyskaną w inny sposób, np. pismami przejętymi w trakcie przeszukania lub sporządzonymi przez podejrzanego w postępowaniu (np. do organów procesowych lub w postaci grypsu), to, o ile nie zachodzi wątpliwość, że pochodzi od danej osoby, można wykorzystać go do dalszych badań specjalistycznych, w tym - jak należy przyjąć - także gdyby uzyskano go tzw. podstępem, gdyż wedle obecnego k.p.k. nie dyskwalifikuje to dowodu.

Nie przekonujące są również pozostałe wywody, zawarte w uzasadnieniu apelacji, zmierzające do wykazania nierzetelności opinii wydanej przez biegłą A. P. (6) z Instytutu Ekspertyz Sądowych im. (...) w K.. Zauważyć w tym miejscu należy, że Sąd nie tylko poddał ocenie pisemne opinie tejże biegłej, ale przesłuchał ją na rozprawie i nie znalazł podstaw do kwestionowania wartości dowodowej opinii.

Zauważyć także należy, że Sąd dodatkowo przesłuchał świadka E. F. – kierownika pracowni badania pisma ręcznego w Instytucie Ekspertyz Sądowych im. (...), a jednocześnie biegłego z zakresu badania pisma ręcznego, która zeznała o procedurze wewnętrznego trybu weryfikacji opinii, że osobiście zapoznawała się ze wszystkimi opiniami w niniejszej sprawie i nie miała do nich żadnych zastrzeżeń. Sąd przesłuchał też w charakterze świadka biegłego Z. Z. (1) wydającego opinię z zakresu pisma ręcznego w toczącym się już po wniesieniu aktu oskarżenia w niniejszej sprawie postępowaniu przygotowawczym dotyczącym innych, choć podobnych, zdarzeń ustalonych w niniejszej sprawie. Biegły w tym dodatkowym postępowaniu również badał, czy na materiale dowodowym w postaci innych, ale również wystawionych rzekomo przez firmę (...) sp. z o.o. faktur, podpisy o treści (...) zostały nakreślone ręką współoskarżonego K. G., czy też przez oskarżonego J. H..

Odnośnie opinii wydanej przez biegłego Z. podkreślić należy, że końcowe wnioski tej opinii nie odbiegają w zasadniczy i całkowicie kontrastowy sposób od wniosków zawartych w opiniach biegłej A. P. (6). Z obu bowiem tych opinii wynika, że faktury datowane w okresie do października 1999 r. podpisane nazwiskiem K. G. były faktycznie przez niego podpisane, natomiast faktury wystawiane po tej dacie z całą pewnością nie były podpisane przez K. G.. W tym więc zakresie opinie są całkowicie zbieżne i spójne mimo, że wydawane były w odniesieniu do różnych dokumentów. W odniesieniu do grupy faktur datowanych po październiku 1999 r. biegła K. – P. jednoznacznie natomiast stwierdziła, że podpisy obrazujące imię i nazwisko K. G. zostały nakreślone ręką oskarżonego J. H., zaś biegły Z. stwierdził, że podpisy te nakreślony zostały prawdopodobnie ręką oskarżonego J. H.. Takie wnioski obu opinii żadną miarą nie mogą być uznane za całkowicie rozbieżne, zwłaszcza, że trzeba mieć na względzie, że biegli poddawali badaniu dokumenty, aczkolwiek podobne i sporządzone właściwie w tych samych okolicznościach, to nie tożsame.

Istniejącą różnicę polegającą na stopniu pewności wskazanym przez biegłych, sam biegły Z. upatrywał w posługiwaniu się przez niego węższym materiałem porównawczym, a także zauważalnym maskowaniu pisma przez oskarżonego J. H..

W świetle powyższego twierdzenie apelującego, że według biegłego Z. nie jest możliwe ustalenie, że oskarżony J. H. dokonał sfałszowania przedmiotowych faktur, rozmija się z materiałem dowodowym sprawy, skoro biegły ten uznał, że jest prawdopodobnym, iż podpis na szeregu fakturach z dat po 1999 roku, o treści (...) nakreślił J. H., zaś wykluczył w sposób jednoznaczny, jak to uczyniła również biegła A. P. (6), aby podpis ten był nakreślony przez współoskarżonego K. G.. Zwrócić także należy uwagę na zeznania obojga biegłych na rozprawie w dniu 29 października 2009 r., z których wynika, że brak jest podstaw do kwestionowania metody badawczej przyjętej przez biegłą. W swoich opiniach biegła podkreśliła, że na wstępie dokonała analizy i integracji materiału porównawczego, w wyniku której dokonała eliminacji określonych dokumentów, jako nie nadających się do dalszych badań porównawczych.

Taka metoda nie może świadczyć o dowolności w selekcji materiału porównawczego, bowiem to biegły ma prawo doboru metod i badań specjalistycznych. Biegła zastosowała metodę graficzno – porównawczą i brak jest podstaw do uznania, że metoda ta jest błędną, skoro jest powszechnie stosowana. Niezależnie od powyższego należy zauważyć, iż biegłej nie można zarzucić braku wiadomości specjalnych niezbędnych dla opracowania opinii, wydawane przez nią opinie są logiczne i nie zawierają wewnętrznych sprzeczności.

Odnosząc się z kolei do argumentacji obrońcy, że opinie pismoznawcze nie odnoszą się do stanu zdrowia oskarżonego oraz przebytych urazów, stwierdzić należy, iż brak jest podstaw do uznania, że kreśląc zapisy na dokumentach stanowiących materiał porównawczy bezwpływowy, a także na dokumentach stanowiących dowody w sprawie, oskarżony był dotknięty schorzeniami, które miałyby mieć wpływ na krój pisma. Niemniej biegła A. P. (6) w opinii z dnia 3 grudnia 2003 r. podniosła, ze w części dowodowych kompozycji obserwuje się drżenie w przebiegu linii graficznych, przy czym symptomy te uznała za naturalne, zaznaczając, że nie można określić, co było ich powodem i jednocześnie podała, że typowymi przyczynami są głód alkoholowy lub odstawienie leków poprawiających sprawność ruchową. Zaznaczyła także, co jest najbardziej istotne, że stwierdzone właściwości upośledzenia podpisów nie zaburzyły na tyle ich indywidualizmu, by wpłynąć na stopień wnioskowania w przedmiocie ich podobieństwa, bowiem zebrany materiał badawczy wzorów tego samego rodzaju pozwalał na ocenę jego naturalnej zmienności, a tym samym ustalenie granic dopuszczalnych odchyleń w podpisach w stosunku do tych, w których zmian nie obserwowano. Stąd w sytuacji, gdy biegła w oparciu o przekazany materiał dowodowy, dostrzegając jego zróżnicowanie, była w stanie wydać opinię i to kategoryczną, uznać należy, że kwestionowanie wartości dowodowej tej opinii ze względu na stan zdrowia oskarżonego mogący mieć ewentualny wpływ na krój jego pisma, nie może być zaakceptowane.

Trudno również zgodzić się z zarzutem apelującego, że biegła w nazbyt krótkim czasie wydawała poszczególne opinie, skoro biegła opinie te opracowywała przez okres ponad roczny, a tylko przy pierwszej odpowiadającej na pytanie, czy podpisy o treści (...) zostały nakreślone przez oskarżonego J. H., musiała przeprowadzić analizę materiału porównawczego pochodzącego od tego oskarżonego.

W tej sytuacji procesowej trudno nie zgodzić się z Sądem Okręgowym, że brak było podstaw w rozumieniu art. 201 k.p.k. do dopuszczenia dowodu z opinii innego biegłego z zakresu badania pisma ręcznego, zwłaszcza, co słusznie zauważa również Sąd I instancji, opinia z zakresu badania pisma ręcznego jest tylko jednym z dowodów przeprowadzonych w sprawie i stąd ma charakter uzupełniający materiał dowodowy, a nie przesądzający samodzielnie o sprawstwie i winie oskarżonego. Na marginesie jedynie należy zauważyć, iż oddalając wniosek dowodowy o dopuszczenie dowodu z opinii innego biegłego Sąd oparł się na prawidłowej podstawie prawnej wyrażonej w art. 201 k.p.k. nie uchybiając jednocześnie zasadzie wyrażonej w przepisie art. 170 § 1 k.p.k. albowiem w tej kwestii dowodowej przepis art. 201 k.p.k. stanowi lex specialis w odniesieniu do treści art. 170 § 1 k.p.k. Trzeba też mieć na uwadze, że zasięganie uzupełniającej opinii innych biegłych jest uzasadnione tylko wtedy, gdy istnieją realne wątpliwości dotyczące uprzednio uzyskanych opinii, przy czym muszą to być wątpliwości organu prowadzącego postępowaniu, w tym przypadku sądu, a nie stron.

Wprawdzie podzielić należy kolejny zarzut, że Sąd I instancji z naruszeniem zasad procesowych nie odniósł się w formie prawem przypisanej do wniosku o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego z zakresu techniki komputerowej celem ustalenia, czy faktury, których autorstwa K. G. nie kwestionował, były sporządzane przy pomocy tego samego urządzenia drukującego, co faktury „rzekomo”, w ocenie apelującego, wystawiane przez oskarżonego J. H.. Niemniej to uchybienie prawa procesowego pozostaje bez wpływu na dokonane w sprawie ustalenia, co do istoty sprawy. Z wyjaśnień bowiem oskarżonego K. G. wynika, że po 1999 roku zaprzestał on podpisywania faktur, a jego wyjaśnienia w tej części znalazły jednoznaczne potwierdzenie, tak w opinii biegłej A. P. (6), jak i w opinii biegłego Z.. W takiej zaś sytuacji rozważania, czy udostępniał on ewentualnie swe urządzenia drukujące do wystawiania faktur, których sam już nie podpisywał, mogłoby mieć znaczenia dla jego odpowiedzialności, ale na pewno pozostaje bez znaczenia dla odpowiedzialności oskarżonego J. H.. Był to zatem wniosek dowodowy w rozumieniu art. 170 § 1 k.p.k. nie mający znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy w odniesieniu do oskarżonego J. H., a jednocześnie w sposób oczywisty zmierzający do przedłużenia i tak nadmiernie trwającego postępowania, tym bardziej, iż w toku postępowania przygotowawczego nie pozyskano żadnego urządzenia komputerowego, którym mógłby posługiwać się K. G., lub oskarżony J. H., czy też inna osoba na ich zlecenie. Podrobienie dokumentów zarzucane oskarżonemu w niniejszej sprawie polega bowiem nie tyle na ich wydrukowaniu, ile na nadaniu im cech autentyczności poprzez odpowiednie wpisy i podpisy oraz posługiwanie się nimi jako autentycznymi. Stąd kwestia, na jakim sprzęcie i przez kogo były one drukowane nie ma zasadniczego wpływu na meritum sprawy polegające wyłącznie na ustaleniu kto był autorem podpisów o treści (...) na poszczególnych fakturach.

Powyższa uwaga nie oznacza jednakże, że Sąd Apelacyjny poddaje w wątpliwość wyjaśnienia oskarżonego K. G., w części, w której podaje on, że po październiku 1999 r. nie uczestniczył już w sporządzaniu faktur, będących dowodami w sprawie. Zresztą w tym zakresie wyjaśnienia te znajdują pełne potwierdzenie w opiniach pismoznawczych. Oboje bowiem biegli, którzy badali autorstwo podpisów składanych na fakturach kategorycznie wykluczyli sprawstwo współoskarżonego K. G. odnośnie faktur doręczanych podmiotom gospodarczym po październiku 1999 r. W tym też miejscu należy stwierdzić, iż Sąd Apelacyjny w pełni podziela argumentację powołaną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, a dotyczącą oceny wiarygodności wyjaśnień oskarżonego K. G., pomimo że kwestia wiarygodności tego dowodu jest podważana w apelacji.

Skarżący zarzucił Sądowi I instancji, iż bezzasadnie uznał wyjaśnienia współoskarżonego K. G. za wiarygodne, bowiem w ocenie autora apelacji, są sprzeczne z innymi dowodami przeprowadzonymi w sprawie i tak w uzasadnieniu apelacji obrońca oskarżonego J. H. podnosi, że z wyjaśnień oskarżonego G. wynika, iż udostępnił on oskarżonemu H. kartki papieru z jego podpisami, ale żaden ze świadków nie był w stanie powiedzieć, czy oskarżony H. miał komputer z drukarką, a osoby współpracujące z nim stwierdziły, że oskarżony H. nie znał się na komputerach i nie umiał ich obsługiwać.

Dalej skarżący podnosi, że:

- świadkowie T. S., A. S. i J. Z. zeznali, że nigdy nie widzieli oskarżonego H. pracującego przy komputerze, czy wypisującego faktury wystawiane przez (...), a świadek J. Z. zeznał nadto, że pisał na komputerze dla oskarżonego H. pisma kierowane do postępowania dyscyplinarnego;

- świadek S. z (...) Przedsiębiorstwa (...), podobnie jak przedstawiciele innych podmiotów gospodarczych, zeznał, że dostarczane przez H. faktury nigdy nie były wystawiane tego samego dnia, w którym była przekazywana gotówka i dokumenty przekazania docierały później do firmy, co w ocenie skarżącego wskazuje, że to nie oskarżony drukował te faktury, bowiem gdyby to oskarżony drukował te dokumenty, to taka sytuacja późniejszego ich dostarczania z kilkudniowym poślizgiem od przekazania gotówki, nie miałaby miejsca, co zdaniem autora apelacji wskazuje, że oskarżony musiał czekać na potwierdzenie dokonania dostawy sprzętu, zwłaszcza, iż świadkowie B. U., M. K., A. P. i R. T. oraz J. S. zeznali, że dokonywali zakupu sprzętu w R. właśnie w firmie (...), co nie pozwala na przyjęcie, że oskarżony H. fabrykował dokumenty, które nie miały żadnego odbicia w rzeczywistości.

Ponadto w ocenie skarżącego nie są prawdziwe wyjaśnienia oskarżonego K. G. w części, w której stwierdza on, że po 1999 r. zaprzestał kontaktów z oskarżonym H., gdyż przeczą temu zeznania świadków A. S. i żony oskarżonego K. G., a przede wszystkim D. F., któremu Sąd odmówił wiary w zakresie, w jakim wskazywał on, że kontakty między oskarżonymi również miały miejsce po roku 1999, gdyż przekazywał on G. pieniądze, co potwierdzili świadkowie T. H., J. K. i T. S..

Powyższa argumentacja jest w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego nie do zaakceptowania i polega na dowolnym żonglowaniu tym materiałem przez autora apelacji. Przede wszystkim należy dokładnie prześledzić wyjaśnienia współoskarżonego K. G. w zakresie kwestionowanym apelacją.

Analiza dowodu z tych wyjaśnień nieodparcie prowadzi do wniosku, iż wbrew sugestiom apelującego, są one logiczne wewnętrznie, przekonujące i nie znajdują zaprzeczenia w treści pozostałych dowodów, z wyłączeniem wyjaśnień samego oskarżonego J. H..

Żaden z dowodów w sprawie nie wskazuje wprost, iż wyjaśnienia oskarżonego G., że przekazywał oskarżonemu H. czyste kartki papieru ze swoim podpisem i pieczątką firmy (...), są nieprawdziwe. Trzeba także zauważyć, iż K. G. wyjaśnił nadto, że jednocześnie przekazał oskarżonemu H. dyskietkę z fakturą sprzedaży. Tak wyjaśniając oskarżony G. nie minimalizował swojej winy, skoro nie ukrywał, że składał swoje podpisy wiedząc, czemu te wręczane J. H. kartki mają służyć. Trzeba także podnieść, że w tym czasie K. G. nie prowadził faktycznej działalności pod firmą (...) i wykazywał w zeznaniach dla Urzędu Skarbowego zerową wysokość obrotów i zerową wysokość dochodów (pismo Urzędu Skarbowego w R. z dnia 25 czerwca 2002 r.), ale prowadził działalność pod firmą (...). Nie ma też powodów, aby nie dać wiary jego stwierdzeniu, że oskarżony H. wiedział o takim stanie rzeczy, skoro to właśnie dzięki oskarżonemu H. właśnie firma (...), a nie firma (...), co w świetle wyjaśnień oskarżonego H. byłoby naturalne i skoro to ta firma, jak zapewniał on poszczególnych przedstawicieli podmiotów gospodarczych, oferowała najkorzystniejsze warunki i zawsze współpracowała z prokuraturą w zakresie jej zaopatrywania w sprzęt, otrzymała oficjalne zlecenie ze strony Prokuratury (...) na roboty związane z komputeryzacją. Również powołane w apelacji zeznania świadków T. S., A. S. i J. Z. nie mogą być uznane za podstawę zarzucenia kłamstwa wyjaśnieniom współoskarżonego G., iż doręczał oskarżonemu H. kartki papieru ze swymi podpisami i pieczątką jego firmy, bo w tym temacie świadkowie nic nie zeznają i jest to z punktu widzenia doświadczenia życiowego zrozumiałe, bowiem nie może ulegać wątpliwości, iż takie kontakty oskarżonego J. H. ze współoskarżonym K. G. odbywały się bez udziału innych osób..

Wprawdzie z zeznań tych świadków wynika, że nie widzieli oni J. H. obsługującego komputer, to nie może fakt ten oznaczać, że faktycznie nie umiał on obsługiwać takiego urządzenia. W tym względzie nawet zeznania świadka Z., że na prośbę H. pisał mu na komputerze pisma kierowane do sądu dyscyplinarnego, nie mogą być ostatecznie przekonujące, jeśli zważy się, że postępowanie dyscyplinarne przeciwko oskarżonemu toczyło się jednocześnie z postępowaniem przygotowawczym w niniejszej sprawie, gdy oskarżony był już bardzo dobrze zorientowany w przedmiocie tego postępowania, wiedział bowiem o faktach przesłuchiwania świadków K. i P. i w jego interesie było usunięcie dowodów dla niego niekorzystnych. Stąd oczywistym jest, że w tym czasie oskarżony H. mógł już nie dysponować żadnym komputerem. Tym bardziej paradoksalnym jest zarzut, że żaden z tych świadków nie widział, aby oskarżony H. drukował przedmiotowe w sprawie faktury, bo niewątpliwym jest, że skoro oskarżony H. nie ujawniał w prokuraturze żadnych dokumentów związanych z rzekomą pomocą udzielaną przez pokrzywdzone podmioty gospodarcze, to tym bardziej nie drukował faktur i innych pism z tym wiążących się w obecności świadków, a szczególnie tych, których zdołano ustalić w sprawie.

Zaprzeczeniem wyjaśnieniom oskarżonego G. nie jest też zeznanie świadka A. S. (2) z (...) Przedsiębiorstwa (...). Wbrew bowiem apelującemu ten właśnie świadek, wprawdzie twierdzący, że dwukrotnie faktury otrzymywał od jakiegoś młodego człowieka przebywającego w pomieszczeniu Prokuratury (...) przed gabinetem oskarżonego H., to zdecydowanie zeznał, że każdorazowo oskarżony H. wychodził ze swego gabinetu i wręczał mu umowę użyczenia lub protokoły przekazania już przez siebie podpisane. Świadek ten zeznał także, że w kolejnych przypadkach pieniądze wręczał osobiście do rąk własnych oskarżonego J. H. i od niego jednocześnie otrzymywał fakturę oraz inne dokumenty. Również pozostali świadkowie, którzy wręczali oskarżonemu J. H. pieniądze w gotówce w przeważającej mierze jednoznacznie zeznają, że jednocześnie z rąk oskarżonego otrzymywali faktury i umowy w dwóch egzemplarzach, które przy nim podpisywali i jeden z egzemplarzy zabierali celem rozliczenia się we własnym zakładzie pracy z pobranej zaliczki. Z nielicznych zeznań jedynie wynika, że były przypadki, iż dopiero w kilka dni później oskarżony przekazywał do ich zakładu pracy umowę użyczenia lub protokoły przekazania rzekomo zakupionego sprzętu bądź materiałów. To jednak nie może świadczyć o braku wiarygodności wyjaśnień oskarżonego G., a jedynie odpowiedniej taktyce działania oskarżonego H.. Oczywistym bowiem jest, że sprzęt lub inne materiały, które zostały rzekomo zakupione mogą być przedmiotem użyczenia lub przekazania dopiero po ich rzekomej dostawie do odbiorcy. Niemniej wszystkie umowy użyczenia jak i protokoły przekazania posiadają taką samą datę ich zawarcia, jaka figuruje na fakturach. Stąd nie przekonującą jest sugestia autora apelacji, że gdyby oskarżony H. samodzielnie drukował dokumenty, to taka sytuacja późniejszego ich dostarczania z kilkudniowym poślizgiem od przekazania gotówki, nie miała by miejsca, jak i dowolnym jest wniosek, że oskarżony musiał czekać na potwierdzenie dokonania dostawy sprzętu. Oczywistym jest i to nie tylko w świetle doświadczenia życiowego, że takie potwierdzenie dostawy mogło być wystawione wyłącznie przez odbiorcę, czyli konkretną jednostkę prokuratury. Tymczasem żadna z tych jednostek nie mogła potwierdzić odbioru sprzętu lub innych materiałów, skoro takiego sprzętu lub innych materiałów firma (...) żadnej jednostce prokuratury nie dostarczyła. Również żaden z szefów jednostek prokuratury nie zeznaje, aby potwierdzał bezpośrednio oskarżonemu J. H. otrzymanie sprzętu lub innych materiałów z firmy (...). Fakty takie nie wynikają także z zeznań pracowników poszczególnych prokuratur, ani z zeznań pracowników Prokuratury (...). W dokumentacji tych jednostek nie ma umów użyczenia, bądź protokołów przekazania, nie ma żadnego dokumentacyjnego i niepodważalnego śladu, aby były one użytkownikami sprzętu w tej drodze uzyskanego, chociażby w postaci instrukcji obsługi bądź kart gwarancji. Stąd twierdzenie obrońcy oskarżonego, że późniejsze dostarczanie umów użyczenia, bądź protokołów przekazania świadczy, iż to nie oskarżony H. je „fabrykował” jest całkowicie nieuprawnione, zwłaszcza, iż należy mieć na uwadze, że mało ważne dla odpowiedzialności oskarżonego H. jest to, czy osobiście i „samodzielnie” sporządzał i drukował te dokumenty, skoro je podpisywał swoim nazwiskiem w przypadku umów użyczenia i protokołów przekazania, co sam potwierdza, a nazwiskiem K. G. na fakturach, bądź fakturami podpisanymi autentycznie przez K. G. się posługiwał, co wynika z opinii pismoznawczych potwierdzających w tym zakresie wyjaśnienia współoskarżonego K. G..

Powołując się na zeznania świadków B. U., M. K., A. P., R. T. i J. S., obrońca oskarżonego wskazuje, że skoro z zeznań tych świadków wynika, że osobiście dokonywali oni zakupu sprzętu w firmie (...) w R., to w oparciu o dowody z ich zeznań nie można przyjąć, że oskarżony H. „fabrykował” dokumenty, które nie miały żadnego odbicia w rzeczywistości, albo że miał świadomość posługiwania się takimi. Zarzut powyższy przede wszystkim rozmija się z treścią przywołanych dowodów. Z zeznań bowiem powyższych świadków wynika wyłącznie to, że zgodnie z zaleceniem J. H., aby zakupy dla Prokuratury dokonywać we wskazanej przez niego firmie, udali się oni do R., odszukali firmę i tam bliżej nieokreślonemu człowiekowi, albowiem żaden ze świadków nie zadał sobie trudu uzyskania nazwiska osoby, której wręczał pieniądze, przekazali zapłatę za sprzęt, którego nie widzieli i którego z firmy tej nie zabierali. Sytuacja taka miała miejsce jedynie przy pierwszych przypadkach „wspomagania” Prokuratury, w kolejnych bowiem przypadkach świadkowie ci, jak to wynika z ich zeznań, przyjeżdżali do Prokuratury (...) i tam, pod nieobecność innych osób, wręczali pieniądze do rąk własnych oskarżonego J. H..

Zatem zeznania przywołanych świadków nie wskazują, jak to sugeruje obrońca oskarżonego, że dokonywali oni zakupu sprzętu w R. w firmie (...), a jedynie to, że w tej firmie wręczali pieniądze bliżej nieokreślonej osobie, która odbiór tych pieniędzy kwitowała poprzez doręczenie im faktury zakupu. Zeznania tych świadków nie stoją też w opozycji do wyjaśnień współoskarżonego K. G., bowiem już podczas pierwszych przesłuchań wyjaśnił on, że w początkowym okresie było kilka przypadków, że to on odbierał pieniądze, jak i przypadek, że udostępnił konto swej drugiej firmy (...) dla opłacenia faktury, a także dawał upoważnienie dla kierowcy J. H. – D. F. dla odbioru pieniędzy, które w każdym z tych przypadków były przekazywane oskarżonemu H., a także, że nigdy nie sprzedawał w swej firmie kserokopiarek, faksów lub innych materiałów. Przeciwnie przywołane dowody wskazują na wiarygodność w tym zakresie wyjaśnień oskarżonego G.. Powyżej bowiem wskazani świadkowie zeznali w sposób następujący:

- świadek B. U. (2) – pracownik (...) S.A. odnośnie pierwszego przypadku zakupu sprzętu wprawdzie zeznał, iż nie pamięta jak wyglądała kwestia odbioru pierwszej kserokopiarki, ale „wydaje mu się, że pieniądze zawiózł do R.” i wskazał, że tam otrzymał pokwitowanie i oryginał faktury, jednocześnie podając, że „kserokopiarka nie przechodziła przez (...), tylko dokumenty”;

- świadek M. K. (4) zeznał, że na polecenie przełożonych udał się po odbiór kserokopiarki do R. do firmy, która miała coś amerykańskiego w nazwie, lecz kserokopiarki nie odebrał, bo na miejscu uzyskał informację, że Prokuratura sama przetransportuje sobie ten sprzęt, on tylko do swojego zakładu pracy przywiózł fakturę; z zeznań tego świadka wprawdzie wynika, że widział on na miejscu jakąś kserokopiarkę, ale nie wynika, żeby sprawdzał, że jest to kserokopiarka o takich samych znamionach, jakie widniały na fakturze;

- świadek A. P. (7) zeznał, że na polecenie przełożonych udał się do R. do jakiejś firmy, której nazwy, ani dokładnego adresu nie pamięta i tam od jakiegoś mężczyzny odebrał oryginał faktury na zakup kserokopiarki, której nie widział i nie odbierał, a dokumenty były już przygotowane; świadek jednocześnie zeznał, że w późniejszym okresie z polecenia przełożonych udawał się bezpośrednio do Prokuratury (...) i tam wręczał pieniądze wprost do rąk oskarżonego H.;

- świadek R. T. (2) na polecenie dyrektora Kombinatu (...) w Z., udała się do oskarżonego H. celem omówienia szczegółów realizacji pomocy dla Prokuratury i tam dowiedziała się, że mają sfinansować zakup urządzeń realizowany przez wskazaną firmę z R., udała się więc do R., do firmy, która wyglądała tak jakby rozpoczynała działalność lub była w likwidacji, bo było tam pusto i od młodego człowieka dostała fakturę, za którą zapłaciła gotówką, przy czym przy kolejnych faktach udzielania pomocy Prokuraturze na polecenie dyrektora pieniądze zawsze wręczała do rąk oskarżonego H. w jego gabinecie, tam też od niego dostawała fakturę; obie kopiarki, których zakup w ten sposób sfinansowali, w kilka lat później dokumentacyjnie zlikwidowali, o czym powiadomili oskarżonego H.; w przypadku tej pierwszej faktury nr (...) z 16 czerwca 1994 r., którą odebrała świadek w firmie w R., zauważyć należy, że dotyczyła ona kopiarki (...)o nr (...), w sytuacji gdy taka kopiarka już wcześniej była przedmiotem rzekomego nabycia przez Przedsiębiorstwo (...) w K. (faktura nr (...) z 21 stycznia 1994 r.), a także w kilku późniejszych przypadkach (m.in. faktura nr (...) z 8 stycznia 1998 r. dla (...) S.A. w K.);

- świadek J. S. (5) – kierownik (...) S.A.w Z. - zeznał, że z polecenia prezesa udał się wraz z kierowcą do R., do firmy, która w nazwie miała słowo (...), nie pamięta, czy odbierali tam kserokopiarkę i czy od razu zapłacił gotówką, ale na pewno odebrał w tej firmie fakturę, przy czym zeznania tego świadka uzupełniają zeznania świadka J. C. (2) – kierowcy, z którym J. S. (5) udał się do R., a który kategorycznie wykluczył, aby kiedykolwiek przewoził kserokopiarkę z R., a także zeznania świadka T. B. – prezesa Zarządu Browarów (...) S.A. , który zeznał, że firmę, od której miał być dokonany zakup kserokopiarki wskazał mu oskarżony H. oraz, że wysłał J. S. (5) z pieniędzmi i z jego relacji jest mu wiadomo, że J. S. (5) pieniądze na zakup kserokopiarki przekazał osobiście H., od którego otrzymał fakturę zakupu i umowę użyczenia. W tym miejscu należy także podnieść, że kserokopiarka (...)numer (...), która miała być wówczas przedmiotem zakupu na podstawie faktury nr (...) z 6 czerwca 1994 r. była już wcześniej, to jest przed datą jej rzekomego zakupu, zainstalowana i uruchomiona, a nawet serwisowana w Prokuraturze Rejonowej w M., co wynika z wpisu w księdze inwentarzowej tej Prokuratury, co również dowodzi, iż świadek J. S. (6) żadnej kserokopiarki w firmie w R. nie odbierał.

Wiarygodność wyjaśnień K. G. w tym zakresie potwierdzają dodatkowo zeznania świadka D. F. (2) – osobistego kierowcy oskarżonego H. w okresie pełnienia przez niego obowiązków Prokuratora (...), z których to zeznań wynika, że odbierał gotówkę od różnych podmiotów gospodarczych i odbywało się to w ten sposób, że od oskarżonego H. otrzymywał upoważnienie do odbioru pieniędzy wystawione przez firmę (...), a po pobraniu pieniędzy przekazywał je każdorazowo oskarżonemu J. H..

Dodatkowo odnosząc się do zeznań powyżej wymienionych świadków należy zauważyć, że „pomocy finansowej” Prokuraturze udzieliło łącznie 65 różnych podmiotów gospodarczych, w tym większość wielokrotnie. Z zeznań osób kierujących tymi firmami, jak również z zeznań pracowników wyznaczonych do realizacji rzekomej pomocy dla Prokuratury, szczegółowo wskazanych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, poza zeznaniami wyżej omówionych świadków, wynika jednoznacznie, że:

- w każdym przypadku pieniądze były doręczane w gotówce bezpośrednio do rąk oskarżonego H. w jego gabinecie w Prokuraturze (...), przy czym były to spotkania wcześniej uzgodnione;

- w każdym przypadku z rąk oskarżonego H. świadkowie ci odbierali faktury, a także od razu, lub nieco później przekazywane były umowy użyczenia bądź protokoły przekazania;

- żaden z tych świadków nie widział ani zakupionego sprzętu, ani zakupionych materiałów eksploatacyjnych lub biurowych.

Te zatem dowody również potwierdzają wiarygodność wyjaśnień współoskarżonego K. G., że jego firma (...) nie dostarczała żadnego sprzętu i żadnych materiałów eksploatacyjnych lub biurowych do jednostek Prokuratury.

Takiej oceny nie mogą zmienić zeznania świadków, na które powołuje się apelujący, a to:

- J. S. (7), który zeznając, że na zakup sprzętu gotówka była przekazywana oskarżonemu H., jednocześnie zeznał, że kserokopiarkę i materiały biurowe osobiście odwozili, skoro z zeznań świadka R. K. (3), który z ramienia Zarządu (...) S.A. osobiście zajmował się realizacją pomocy dla Prokuratury wynika ewidentnie, że przekazywał pieniądze oskarżonemu J. H. „do jego własnych rąk” w jego gabinecie, pod nieobecność innych osób, a otrzymywał faktury, umowy użyczenia lub protokoły przekazania, natomiast świadek ten nie wskazuje, aby zajmował się przewożeniem nabytych towarów do jednostek prokuratury;

- A. S. (5) – sekretarki J. H. w Prokuraturze (...), która zeznała, że raz tylko miał miejsce przypadek w lutym lub marcu 2002 r., iż pod nieobecność oskarżonego dwaj mężczyźni przynieśli i zostawili kilka paczek papieru, ale gdy chciała odesłać ich z tym papierem do zajmującego się zaopatrzeniem działu budżetowo – administracyjnego, oświadczyli, że papier przynieśli do gabinetu oskarżonego, bo tak było z nim uzgodnione i gdy następnego dnia poinformowała o powyższym oskarżonego, ten polecił przekazanie papieru do poszczególnych wydziałów Prokuratury (...), nie mówiąc skąd ten papier pochodzi (na marginesie należy zauważyć, iż jednorazowy przypadek otrzymania niewielkiej ilości papieru zapamiętali wszyscy pracownicy Prokuratury (...) przesłuchani w charakterze świadków w niniejszej sprawie, co również świadczy o incydentalności tego wydarzenia);

- Z. R. – dyrektora Biura Zarządu (...), który zeznał, że „wydaje mu się”, iż widział faks i kopiarkę w pomieszczeniach Prokuratury (...), gdzie udał się, aby fizycznie zobaczyć te urządzenia, jednak nie wie, czy na jego żądanie okazano mu je, czy też je widział kiedy jakiś serwis je instalował i uruchamiał, bo „po prostu ma takie wrażenie, jakby widział te urządzenia”, ale jednocześnie zeznał, że nie sprawdzał numerów serii i numerów fabrycznych urządzeń i wydaje mu się, że gdyby sprawdzał, to fakt ten pamiętałby, ale również nie przypomina sobie, żeby kiedykolwiek kupował kopiarki lub faksy w firmie (...);

- R. S. – prezesa Zarządu (...) Fabryki (...) (później (...)), który zeznał, że pracownik Spółki zawoził kserokopiarkę, ale jednocześnie zeznał, że nie pamięta kto zajmował się jej zakupem z ich ramienia, przy czym świadek M. L. (2), którego podpis figurował na fakturach jako odbierającego je początkowo zeznał, że nic nie pamięta, a następnie, że nigdy fizycznie nie nabył żadnej kserokopiarki, zwłaszcza, że do R. jeździł rzadko i na pewno pamiętałby, gdyby tam był i kupował kopiarkę, bo musiałby ją wieźć samochodem;

- M. S. (4) złożonych na rozprawie, z których wynika, że w czasie, gdy dostarczała pieniądze, to w Prokuraturze (...) był przedstawiciel, albo dwóch, jakiejś firmy, jednakże takie okoliczności nie wynikały z jej zeznań złożonych w toku śledztwa; zeznała bowiem wówczas, że pieniądze zawsze wręczała oskarżonemu J. H., przy czym te zeznania po ich odczytaniu świadek potwierdziła, oświadczając, iż nie wie dlaczego na rozprawie zeznała odmiennie, ale jej się wydaje, że przy pierwszym przypadku doręczania pieniędzy był przedstawiciel; niezależnie od powyższego należy podnieść, iż zeznania pozostałych pracowników Centrali (...) wskazują na prawdziwość zeznań świadka M. S. (4) złożonych w toku postępowania przygotowawczego, w szczególności z zeznań świadka A. S. (3) wynika, że i on wręczał pieniądze na zakupy dla Prokuratury osobiście do rąk oskarżonego J. H.;

- A. S. (2) – dyrektora naczelnego (...) S.A. w K., który zeznał, że gdy pierwszy, jak i drugi raz przyszedł do Prokuratury (...) celem przekazania pieniędzy, a także podczas kolejnych wizyt, to w przejściu do sekretariatu oskarżonego H. spotykał młodego człowieka stojącego, w czasie pierwszego przypadku, przy opakowaniu, na którym były napisy świadczące o tym, że wewnątrz znajduje się kserokopiarka, dlatego domyślił się, że jest to urządzenie, które kierowana przez niego firma ma sfinansować, zaś w drugim przypadku ten sam młody człowiek powiedział mu, że płyta główna, którą miał sfinansować jest już zamontowana; ten młody człowiek w każdym przypadku podał mu dwa egzemplarze faktury, które podpisał i któremu wręczył pieniądze; jednakże świadek, jak sam zeznaje, nie sprawdzał, czy wewnątrz opakowania faktycznie znajduje się kserokopiarka a w trakcie tych formalności każdorazowo wychodził z gabinetu oskarżony H. i dawał mu do podpisu egzemplarze umów użyczenia lub protokołów przekazania; świadek nie precyzuje też, jakiej ewentualnie firmy przedstawicielem był opisywany przez niego młody człowiek; jednocześnie świadek przyznał, że w kolejnych przypadkach udzielania pomocy Prokuraturze osobiście wręczał pieniądze oskarżonemu J. H. i z nim załatwiał od razu wszystkie formalności, a także, że każdorazowo jego wizyty w Prokuraturze (...) były umówione i on udawał się do Prokuratury w wyznaczonym terminie; zwrócić także należy uwagę, iż świadek ten zeznał, że na propozycję J. H. udzielenia wsparcia Prokuraturze w pierwszym momencie zareagował w ten sposób, że zaproponował, iż rozejrzy się na rynku ofert, na co usłyszał, że jest to „zbędna fatyga”, bo Prokuratura współpracuje już z wyspecjalizowaną firmą, która oferuje dobry i tani sprzęt, odpowiadający potrzebom Prokuratury;

- A. P. (7), który zeznał, że na polecenie przełożonego wręczał pieniądze J. H. na zakup kserokopiarki, której nie widział na oczy, choć w magazynie w R. potwierdzał jej odbiór, a udał się tam na wskazanie oskarżonego J. H., od którego zresztą otrzymał fakturę.

Omówione powyżej dowody mogą jedynie wskazywać, bądź to na przypadkowy splot zdarzeń, ale również, co jest bardziej prawdopodobnym, na współudział, świadomy lub nieuświadomiony, jeszcze innej osoby, którą niekoniecznie musiał być współoskarżony K. G., a którą mógłby tylko ujawnić sam oskarżony J. H.. Prawdą jest także, że okazanie tymże świadkom oskarżonego K. G. być może mogłoby doprowadzić do wyjaśnienia tej kwestii, jednakże poprzestanie przez Sąd na stwierdzeniu, że „każdy ze świadków zapamiętałby G. wobec jego nieprzeciętnego wzrostu” bez okazywania go świadkom, jest wystarczające, skoro żaden ze świadków wyżej wymienionych, a zeznających, że pieniądze wręczali jakiemuś mężczyźnie, bądź w firmie w R., bądź w siedzibie Prokuratury (...) w pobliżu gabinetu oskarżonego J. H., nie wskazywał na rzucający się w oczy wygląd tego mężczyzny. Wręcz przeciwnie opisywali go jako człowieka młodego, w wieku około 25 lat, wzrostu około 170 cm.

W zamiarze wykazania niewiarygodności wyjaśnień współoskarżonego K. G. obrońca oskarżonego J. H. wskazuje także na nieprawdziwość tych wyjaśnień w zakresie dotyczącym kontaktów obu oskarżonych po roku 1999 i powołuje się na zeznania świadków A. S., żony oskarżonego K. G., D. F., a także T. H., J. K. i T. S.. Wprawdzie w pierwszych swych wyjaśnieniach oskarżony K. G. podał, że po roku 1999 r. urwał się ich kontakt, to w aspekcie całości jego wyjaśnień należy uznać, że stwierdzenie powyższe odnosi się wyłącznie do współdziałania w zakresie udzielania przez niego oskarżonemu H. faktur z pieczątką jego firmy i jego własnoręcznym podpisem jako prezesa zarządu tej firmy. Nie przeczy bowiem oskarżony G., że w 2000 roku za pośrednictwem D. F. (2) otrzymał od J. H. pieniądze na zapłatę kary grzywny, gdy doprowadzono go do odbycia kary zastępczej, którą to okoliczność potwierdza także J. H., a co ewidentnie wskazuje, że nadal utrzymywali oni osobiste kontakty i nie doszło do całkowitego zerwania znajomości. Z powołanych zeznań wyżej wskazanych świadków nic innego zaś nie wynika.

Reasumując stwierdzić należy, iż ocena wiarygodności wyjaśnień współoskarżonego K. G. dokonana przez Sąd I instancji jest oceną prawidłową pod względem logicznym, jest ona zbieżna ze wskazaniami wiedzy i jak wyżej wykazano nie pozostaje w opozycji do zebranych w sprawie dowodów. Przeciwnie wyjaśnienia oskarżonego K. G. znajdują w zakresie istotnych okoliczności, mających znaczenie dla odpowiedzialności oskarżonego J. H., potwierdzenie w zgromadzonych i przeprowadzonych w sprawie dowodach. Kłamstwo zarzuca jedynie tym wyjaśnieniom oskarżony J. H., choć i on nie kwestionuje wielu faktów podawanych przez K. G., ale na podkreślenie zasługuje to, że konfrontowany z J. H. oskarżony K. G. nie zmienił swych wyjaśnień, a Sąd I instancji przesłuchał go w sposób szczegółowy i stąd również miał podstawę do nabrania przekonania, że jego wyjaśnienia są wiarygodne.

Bez znaczenia natomiast dla odpowiedzialności oskarżonego J. H. jest motywacja, jaką kierował się oskarżony K. G. współdziałając do 1999 roku z oskarżonym H.. Sąd I instancji nie dał wprawdzie wiary K. G., że wierzył on oskarżonemu H., iż pozyskiwane w ramach wspólnie prowadzonego procederu pieniądze będą przeznaczane na potrzeby prokuratury. Nie ulega wątpliwości, iż Sąd miał prawo do takiej oceny, niemniej w tym miejscu należy podnieść, że wszystkie osoby kierujące 65 podmiotami gospodarczymi, udzielającymi w ich mniemaniu pomocy finansowej Prokuraturze, działały w pełnym zaufaniu do zapewnień J. H. o legalności i rzetelności jego działań, co nawet objawiało się w tym, że w nielicznych przypadkach przekazywane na ten cel były osobiste ich pieniądze. Powyższe dobitnie świadczy o sile umiejętności przekonywania prezentowanej przez oskarżonego, zwłaszcza przy uwzględnieniu stanowiska, jakie piastował. Stąd nie można w sposób zdecydowany wykluczyć, że w początkowej fazie działania oskarżony G. nie zdawał sobie sprawy z przestępczego charakteru działalności oskarżonego H. i czy w tym zakresie jego wyjaśnienia należy uznać za całkowicie kłamliwe. Niemniej z całości jego wyjaśnień ewidentnie wynika, że po pewnym okresie wiedział on już czemu służą podpisywane przez niego faktury, skoro zażądał od oskarżonego J. H. pieniędzy i takie pieniądze przyjmował, a w dalszej kolejności zaprzestał współdziałania z oskarżonym J. H.. Jednakże motywacja oskarżonego K. G., jak wyżej podniesiono, dla odpowiedzialności oskarżonego J. H. pozostaje bez większego znaczenia. Zauważyć jedynie należy, że tylko w zakresie motywacji swego działania oskarżony K. G. stara się minimalizować swoją rolę, bowiem podawane przez niego fakty tyczące działań podejmowanych przez oskarżonego J. H. z jego współudziałem, znajdują potwierdzenie w materiale dowodowym sprawy i w tym zakresie trudno dopatrzyć się, aby oskarżony K. G. z niekorzyścią dla oskarżonego J. H. usiłował obciążyć go całą odpowiedzialnością, w tym również za swoje czyny.

Mając zatem na względzie ocenę wyjaśnień oskarżonego K. G. przeprowadzoną przez Sąd I instancji, a także powyższe rozważania, trudno uznać, aby apelacja dostarczyła jakichkolwiek rzeczowych i przekonujących argumentów, dla których dokonana przez Sąd Okręgowy ocena tych wyjaśnień miałaby być nieprawidłową, a wyjaśnienia tego oskarżonego dowodem niezdatnym do czynienia w oparciu o nie ustaleń faktycznych w sprawie.

Obrońca oskarżonego w apelacji odwołuje się również do zeznań świadków L. P., Z. S., M. R., W. G., F. B. i już wcześniej wskazanego świadka J. S., podnosząc iż z dowodów tych wynika, iż na prośbę oskarżonego J. H. dostarczyli oni do prokuratury sprzęt „w naturze”, a nie wręczali pieniędzy J. H. i zarzucił Sądowi I instancji, iż ten dowody te pominął w swych rozważaniach. Analizując zeznania powyższych świadków, Sąd Apelacyjny stwierdził wbrew sugestiom apelującego, że z żadnych zeznań wyżej wskazanych świadków nie wynika, aby widzieli oni sprzęt „kupowany” przez nich na użytek Prokuratury i brali udział w przekazywaniu tego sprzętu Prokuraturze. I tak przykładowo:

- świadek J. S. (5), co już powyżej podniesiono, nie dostarczał sprzętu do żadnej z jednostek prokuratury, bowiem go nie odebrał z firmy w R., o czym też świadczą inne dowody, powyżej wykazane;

- świadek L. P. (1) - prezes Zarządu (...) zeznał, że na prośbę J. H. wyraził zgodę na zakup kserokopiarki, ale w szczegóły realizacji tego nie wchodził, zlecając wykonanie pracownikowi B. U. (2); ten z kolei świadek zeznał, że wprawdzie w 1994 r. udał się do R. i skontaktował się tam z „kompetentnym” człowiekiem, z którym był umówiony telefonicznie, któremu przekazał pieniądze i od którego otrzymał fakturę zakupu kopiarki, jednakże sprzętu nie widział i nie odbierał; z kolei inny z pracowników tego podmiotu gospodarczego świadek M. Z. (2) zeznał, że dwukrotnie po pobraniu zaliczki udał się do Prokuratury (...) i tam pieniądze na zakup części zamiennych do kserokopiarki, która była wcześniej użyczona Prokuraturze, a której nigdy nie widział, osobiście wręczał do rąk oskarżonego J. H.;

- świadek Z. S. (1) – dyrektor Huty (...) wprawdzie zeznał, że na prośbę oskarżonego J. H. wyraził zgodę na udzielenie „pomocy w formie rzeczowej” oraz, że wydaje mu się, iż materiały i urządzenia były przekazywane Hucie (...), a następnie Prokuraturze, ale świadek E. S. – pracownik Huty zeznał, że kilkakrotnie był osobiście w gabinecie J. H. i tam, bez udziału innych osób, przekazywał mu gotówkę i odbierał faktury oraz umowy użyczenia lub protokoły przekazania, a firma sprzedająca z R. według zapewnień oskarżonego J. H., miała zakupiony towar dostarczać bezpośrednio do Prokuratury, przy czym te spotkania z oskarżonym były wcześniej umówione telefonicznie;

- świadek M. R. – z Huty (...) również nie widział sprzętu i innych materiałów nabywanych na potrzeby Prokuratury i zeznał, że wykonaniem pomocy zajmował się pracownik Z. P. (2); ten zaś świadek jednoznacznie zeznał, że na polecenie przełożonych udawał się do oskarżonego J. H., który przyjmował go osobiście, bez świadków i któremu wręczał gotówkę, a odbierał faktury, protokoły przekazania, z których wynikało, że są one fizycznie już w Prokuraturze;

- świadek W. G. (1) z (...) zeznał, że nie zna szczegółów użyczenia sprzętu Prokuraturze, gdyż nie zajmował się tym; z kolei świadek M. K. (2) również reprezentujący ten podmiot gospodarczy zeznał, że były takie sytuacje, że przekazywał pieniądze J. H. pod nieobecność innych osób i otrzymywał od niego potwierdzenie, że to czego dotyczyły faktury zostało przekazane, ale nie oglądał sprzętu, który przekazywali;

- świadek F. B. (2) z (...) zeznał, że podpisał umowę użyczenia, ale kopiarki wcześniej nie widział i nie wie kto dokonywał fizycznie zakupu, bo Prokuratura wybrała sobie firmę i typ kopiarki.

Sprzętu również nie widziała wskazana w uzasadnieniu apelacji świadek M. W. (3) z (...) w K.. Zeznała ona, że wiadomo jej tylko, iż była umowa użyczenia kserokopiarki, ale nie zna okoliczności jej zakupienia, bo zajmował się tym inny pracownik i nigdy kserokopiarki tej nie widziała; zeznała także, że przy rocznych inwentaryzacjach uzyskiwali od oskarżonego J. H., iż ta kserokopiarka jest nadal w Prokuraturze, która to okoliczność także nie może świadczyć o tym, iż faktycznie tak było, skoro chociażby, jak sam wyjaśnia oskarżony J. H., potwierdzając użytkowanie sprzętu na żądanie poszczególnych podmiotów gospodarczych, nigdy nie sprawdzał faktycznej sytuacji, polegając na zapewnieniach K. G., do którego miał, jak wyjaśnia, „bezgraniczne zaufanie”.

Brak jest zatem podstaw do uznania za przekonującą sugestię apelującego, że powyższe dowody świadczą, wbrew ustaleniu Sądu I instancji, iż wiele podmiotów gospodarczych udzielało Prokuraturze pomocy rzeczowej i nie przekazywało pieniędzy oskarżonemu na ten rzekomy cel. Zaś bez znaczenia jest, że przedstawiciele poszczególnych podmiotów gospodarczych stwierdzali, że świadczyli pomoc również dla innych organów władzy publicznej, bowiem nie ulega wątpliwości, iż w przypadkach przekazywania pieniędzy do rąk oskarżonego J. H. działali oni w przekonaniu legalności takich działań, co zresztą sprzyjało działaniom oskarżonego.

Bez znaczenia w sprawie jest i to, że w nielicznych jednostkach Prokuratury był używany sprzęt pochodzący z użyczenia, a nawet z darowizn od podmiotów zewnętrznych, skoro nie był to sprzęt pochodzący z użyczenia podmiotów gospodarczych występujących w niniejszej sprawie jako pokrzywdzeni, a przede wszystkim użyczenia te, jak i darowizny znajdują pełne udokumentowanie w dokumentacji księgowej tych jednostek Prokuratury i nie było to efektem działania oskarżonego J. H.. W przeciwieństwie do tych przypadków w dokumentacji księgowej Prokuratury (...), jak i podległych jej jednostek okręgowych i rejonowych, brak jest jakiegokolwiek śladu wskazującego na użyczanie przez pokrzywdzone podmioty gospodarcze sprzętu, bądź przekazywanie przez nie materiałów eksploatacyjnych i biurowych.

Umowy użyczenia i protokoły przekazania, które każdorazowo oskarżony J. H. doręczał przedstawicielom podmiotów gospodarczych i które były ujmowane w ich dokumentacji księgowej, były zawsze sporządzane w dwóch egzemplarzach, co wynika z poszczególnych zeznań osób zatrudnionych w pokrzywdzonych podmiotach, odbierających bądź zatwierdzających te dokumenty. Wszystkie osoby te zeznają, iż podpisywały dwa egzemplarze takich umów lub protokołów, jeden egzemplarz zabierały celem złożenia w swym zakładzie pracy, zaś drugi egzemplarz pozostawał w rękach oskarżonego H.. Ten zaś, jak sam wyjaśnia, przekazywał je współoskarżonemu K. G., a na pewno nie składał ich do dokumentacji Prokuratury (...), co dodatkowo wynika z zeznań świadków pracownic tej Prokuratury. Takie działanie jest zupełnie niezrozumiałe, nawet zważywszy deklarowane w wyjaśnieniach oskarżonego J. H. jego „bezgraniczne zaufanie” do K. G.. Dla przeciętnej bowiem osoby musi być oczywistym, że skoro dokumenty w postaci umów użyczenia lub protokołów przekazania były wystawiane w imieniu Prokuratury (...) i podpisywał je sam Szef tej Prokuratury, to winny one być załączone do jej dokumentacji, a nie przekazywane rzekomemu sprzedawcy sprzętu, materiałów eksploatacyjnych i biurowych, którego rola winna się kończyć na wystawieniu faktury, pobraniu zapłaty i wydaniu zakupionego towaru, ewentualnie jego dostarczeniu do odbiorcy, bądź na wskazane przez niego miejsce. Tym bardziej musiało to być oczywiste dla oskarżonego J. H. posiadającego wykształcenie prawnicze oraz doświadczenie na stanowisku prokuratora i osoby zarządzającej jej jednostkami. Stąd naiwnością byłoby uznanie, że przekazując powyższe dokumenty K. G., a przede wszystkim nie składając ich w dokumentacji Prokuratury, oskarżony J. H. nie zdawał sobie sprawy z absurdalności takiego działania, przeciwnie okoliczności te wskazują jednoznacznie, iż w sposób świadomy nie składał tychże dokumentów w odpowiednich działach Prokuratury (...), gdyż zdawał sobie doskonale sprawę, iż to ujawniłoby prowadzone przez niego co najmniej nielegalne działania. Brak bowiem takich dokumentów w dokumentacji Prokuratury (...) prowadził do nie ujawnienia przypadków użyczania sprzętu lub przekazywania materiałów eksploatacyjnych i biurowych przez pokrzywdzone podmioty gospodarcze, a te z kolei dysponując egzemplarzami umów i protokołów, miały udokumentowanie, iż udzieliły za wpłacone przez nich pieniądze, w przeważającej części do rąk własnych oskarżonego J. H., wsparcia Prokuraturze. Tymczasem podnosząc wiele nieistotnych zarzutów, te okoliczności apelujący całkowicie pomija milczeniem.

Bez znaczenia dla odpowiedzialności oskarżonego J. H. jest i to, czy i jakie wykazywał on zainteresowanie sytuacją materialną Prokuratury i czy podejmował inne działania mające na celu polepszenie wyposażenia jednostek w sprzęt biurowy, jak i to, jaka była na przestrzeni lat 1993 – 2002 faktyczna sytuacja Prokuratury. Niewątpliwie z zeznań wszystkich szefów poszczególnych jednostek wynika, że była to sytuacja pozostawiająca wiele do życzenia, stąd oskarżony J. H. przedstawiając taką właśnie sytuację osobom kierującym podmiotami gospodarczymi nie do końca, zwłaszcza w początkowym okresie, mijał się z prawdą, jednak nie tylko poprzez przedstawianie sytuacji finansowej Prokuratury oskarżony osoby te wprowadzał w błąd, ale przede wszystkim poprzez zapewnienie, że wyłożone przez nich pieniądze będą przeznaczone dla wyposażenia Prokuratury i poprawy jej kondycji materialnej, a zła sytuacja była przez niego wykorzystywana wyłącznie jako argument mający ich skłonić do udzielenia pomocy. Stąd szczegółowe odnoszenie się do dowodów w postaci wskazanych zeznań pracowników prokuratury, w których wskazywali oni również na trudną sytuację finansową jednostek prokuratury, jest całkowicie zbędne.

Wbrew postawionemu w apelacji zarzutowi błędu w ustaleniach faktycznych polegającemu, w ocenie apelującego na tym, że nie znalazły potwierdzenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym tezy, iż:

- oskarżony J. H. nie interesował się zaopatrzeniem Prokuratury i nie akceptował innej pomocy niż pieniężna;

- znalezienie sprzętu nieznanego pochodzenia – o numerach i specyfikacji odpowiadającej podpisanym umowom użyczenia i fakturom VAT nie ma znaczenia;

- oskarżony nie został wprowadzony w błąd przez K. G., że dostarcza on sprzęt do jednostek prokuratury,

Sąd Apelacyjny po dokonanej analizie materiału dowodowego przeprowadzonego w sprawie, stwierdza, że dokonane przez Sąd ustalenia znajdują odzwierciedlenie w materiale dowodowym sprawy, są wynikiem ich logicznej i zbieżnej ze wskazaniami doświadczenia życiowego oceny, która jako taka pozostaje pod ochroną art. 7 k.p.k. Argumenty podniesione w uzasadnieniu apelacji, co już wynika z powyżej przedstawionych rozważań, są całkowicie gołosłowne, gdyż niejednokrotnie bądź rozmijają się z treścią poszczególnych dowodów, bądź też nie uwzględniają tych treści w powiązaniu z innymi dowodami.

Materiał dowodowy w niniejszej sprawie stanowią dwie grupy dowodów: jedna grupa to świadkowie reprezentanci poszczególnych podmiotów gospodarczych pokrzywdzonych w sprawie i dokumentacja w postaci faktur, umów użyczenia, protokołów przekazania, a także w nielicznych przypadkach potwierdzeń przez oskarżonego J. H., iż sprzęt mający być przez nich nabytym jest nadal w użytkowaniu Prokuratury, a druga grupa to zeznania pracowników poszczególnych jednostek Prokuratury i Prokuratury (...).

Z dowodów tej pierwszej grupy, niejednokrotnie w sposób bardzo szczegółowy, a nieraz dość ogólny z uwagi na upływ czasu, wynika jednoznaczny obraz działań podejmowanych przez oskarżonego J. H., którym oskarżony nie zaprzecza, jedynie swoje intencje tłumaczy troską o kondycję Prokuratury i zaufaniem jakim darzył współoskarżonego G..

Świadkowie pełniący funkcje kierownicze w pokrzywdzonych podmiotach gospodarczych, których wskazywanie z nazwisk byłoby zbędnym powtórzeniem wyliczenia zawartego w uzasadnieniu Sądu I instancji (aczkolwiek w zestawieniu globalnym), zeznali, iż telefonicznie byli zapraszani do Prokuratury (...), gdzie spotykali się z oskarżonym J. H. - ówczesnym szefem tej Prokuratury (w jednym tylko przypadku oskarżony złożył sam wizytę w siedzibie podmiotu gospodarczego). W czasie prowadzonej rozmowy oskarżony zwracał się do nich o wsparcie dla Prokuratury, przy czym niejednokrotnie od razu, albo w czasie późniejszych rozmów w tej sprawie, wskazywał na czym pomoc ta ma polegać, informując, że Prokuratura ma stałego sprawdzonego dostawcę, oferującego dobry i tani sprzęt. Rozmowy te odbywały się pod nieobecność osób trzecich. Zarówno ci świadkowie, jak i pracownicy podmiotów, którymi kierowali, a którym zlecili wykonanie techniczne „pomocy”, z wyjątkiem zeznań świadków wskazanych powyżej, którzy w pierwszym okresie udawali się do R. do firmy mającej rzekomo zaopatrzyć Prokuraturę w sprzęt i materiały przez nich sponsorowane i z wyjątkiem nielicznych sytuacji, w których z polecenia J. H. pieniądze w siedzibie podmiotu gospodarczego odbierał jego kierowca D. F. (2) bądź sam K. G., zeznali, że pieniądze w umówionych terminach były przekazywane do rąk oskarżonego J. H., pod nieobecność innych osób. Często też w swych zeznaniach podnoszą oni, że niejednokrotnie mieli przygotowane pieniądza pobrane jako zaliczka z zakładu pracy w kwocie przewyższającej nieco wynikającą z dostarczanej im przez oskarżonego H. faktury, a wówczas J. H. wydawał im resztę. Zeznawali, że każdorazowo odbierali fakturę, a także najczęściej przygotowane już umowy użyczenia lub protokoły przekazania. Z zeznań tych świadków, poza wyżej wskazanymi przypadkami zeznań, z których wynika, że świadkom wydawało się, że widzą nabywany sprzęt (przypadki tych zeznań zostały omówione powyżej), choć tego nie sprawdzali, nie wynika aby ktokolwiek widział rzekomo nabywany sprzęt, materiały eksploatacyjne lub biurowe, bo według zapewnień oskarżonego firma sprzedająca miała towar ten dostarczyć bezpośrednio do jednostek Prokuratury.

W tym miejscu należy odnieść się do podnoszonych także w uzasadnieniu apelacji zeznań świadków B. W. (2) i T. W. (1) – pracowników (...) SA z siedzibą w G., przy czym nie sposób dokonać oceny tych zeznań bez kontekstu wynikającego z dokumentów. Ten podmiot gospodarczy, jak wynika z faktury VAT nr (...) wystawionej w dniu 15 września 1998 r. przez (...) rzekomo nabył kserokopiarkę (...) serii (...) nr fabr. (...). Fakturę tę odebrał z rąk oskarżonego J. H., jednocześnie wpłacając do jego rąk należność wynikającą z faktury świadek M. G. – pracownik wskazanego podmiotu gospodarczego. Wówczas nikt ze świadków kserokopiarki tej nie widział. Dopiero w 2000 roku została ona zwrócona do (...) Zakładów (...) w stanie wyeksploatowanym, tak że wkrótce poddano ją zezłomowaniu (zeznania świadka B. W. (3)), przy czym z zeznań świadka W. nie wynika, aby przed złomowaniem ktokolwiek porównywał dane identyfikacyjne zwróconej kopiarki z danymi z faktury jej rzekomego zakupu. Poza tym w dokumentacji tego podmiotu gospodarczego znajdowała się umowa użyczenia kserokopiarki z dnia 15 września 1998 r., zatem z daty wystawienia faktury jej zakupu oraz pismo z dnia 21 września 1998 r. podpisane przez J. H., z którego treści wynika, że umowa użyczenia jest anulowana, a kopiarka zostanie zwrócona.

Data powyższego pisma ewidentnie stoi w sprzeczności z zeznaniami świadka B. W. (2), iż do jej działu kopiarka została przekazana dopiero w 2000 roku. Wyjaśnienie tej sprzeczności znajduje się z kolei w zeznaniach świadka T. W. (1) – prezesa Zarządu (...) SA, który podczas pierwszego przesłuchania wprawdzie stwierdził, że nie wie dlaczego kserokopiarka została zwrócona, ale już podczas kolejnego przesłuchania, potwierdzonego na rozprawie, zeznał, że w lutym 1999 r. jego zakład pracy był poddany kontroli przez urząd skarbowy, że kontrolerzy zakwestionowali fakt odliczenia podatku VAT z faktury zakupu kopiarki wystawionej przez (...), wskazując że ta firma nie jest uprawniona do wystawiania faktur VAT, a nadto posługuje się nieistniejącym numerem NIP. Świadek ten zeznał także, iż skontaktował się w tej sprawie z oskarżonym J. H. i zrelacjonował mu wyniki kontroli skarbowej odnośnie firmy (...), a także, że pismo o anulowanie umowy użyczenia zostało złożone już po kontroli skarbowej lub w jej trakcie. Również według zeznań B. W. (2) pismo Prokuratury o anulowanie umowy użyczenia pojawiło się dopiero po kontroli skarbowej, gdy jednocześnie zwrócono przedmiotowe urządzenie i jak wynika z księgi inwentarzowej, miało to miejsce we wrześniu 2000 r. Z powyższych dowodów wynika w sposób niewątpliwy, że:

1/ w toku prowadzonej kontroli skarbowej w (...) Zakładach (...) nie było fizycznie kserokopiarki, ani też pisma o anulowaniu umowy użyczenia jej Prokuraturze;

2/ data na piśmie o anulowaniu umowy użyczenia nie jest datą rzeczywistego zwrotu kserokopiarki.

Powyższe tezy znajdują uzasadnienie nadto w treści innych dowodów, a to zeznań pracownic Urzędu Skarbowego w R.: K. K. (3) i I. K. (3) przeprowadzających kontrolę w firmie (...) oraz wyjaśnień oskarżonego K. G. i jego oświadczeniu z dnia 15 kwietnia 1999 r. dla potrzeb kontroli skarbowej, a także odpisu księgi inwentarzowej Prokuratury Rejonowej w J., zeznań świadków H. I. – właściciela (...) i B. K. – szefa Prokuratury Rejonowej w (...) oraz świadka G. K. – kierowniczki sekretariatu tej Prokuratury.

Z zeznań świadka W. wynika zatem, że o kontroli skarbowej i podniesionych w jej trakcie zastrzeżeń oskarżony J. H. dowiedział się od niego jeszcze w trakcie tej kontroli. Z wyjaśnień współoskarżonego K. G. z kolei wynika, że o kontroli w jego firmie dowiedział się on także w trakcie tej kontroli, bowiem to pod jego nijako dyktando K. G. sporządził oświadczenie z dnia 15 kwietnia 1999 roku dla potrzeb tej kontroli. Z oświadczenia tego, podpisanego przez K. G. wynika, że w 1998 r. firma (...) nie prowadziła działalności gospodarczej, a jedynie jednorazowo sprzedała kserokopiarkę C. pochodzącą ze starych zapasów. Z treści tego oświadczenia wynika również, że K. G. uregulował już z własnej inicjatywy zaległy podatek VAT z karnymi odsetkami. Z kolei z wyjaśnień oskarżonego G. wynika, że taki podatek został faktycznie uiszczony, ale przez oskarżonego J. H.. W tym zakresie wyjaśnienia oskarżonego G. znajdują potwierdzenie w opinii pismoznawczej z dnia 3 grudnia 2003 r., z której wynika, że bankowy dowód wpłaty na kwotę 1.509, - zł został odręcznie wypełniony przez J. H.. Całokształt tych działań oskarżonego J. H. w sposób ewidentny wskazuje na tworzenie, dopiero w trakcie kontroli skarbowej, faktów uniemożliwiających, bądź znacznie utrudniających wykrycie przez kontrolerów prawdziwego stanu rzeczy, a co najmniej odwracających ich uwagę od okoliczności istotnych. Oskarżony J. H. z racji swego doświadczenia zawodowego, doskonale mógł orientować się, że kontrolerzy skarbowi po uzyskaniu oświadczenia oskarżonego G. i po stwierdzeniu, że zaległy podatek został uiszczony, zaprzestaną dalszych czynności w tym względzie, co też miało miejsce.

Przedmiotowa kserokopiarka jednakże została w rzeczywistości zwrócona (...) Zakładom (...). Przewiózł ja w dniu 1 marca 2000 r., co potwierdza zeznania świadka W., kierowca oskarżonego J. H. – D. F. z Prokuratury Rejonowej w J. do tych Zakładów. Wynika to z dokumentacji – księgi inwentarzowej Prokuratury Rejonowej w J., jak i zeznań świadków B. K. – szefa tej Prokuratury i G. K. – kierowniczki sekretariatu. Kopiarka ta była użytkowana w tej Prokuraturze nieprzerwanie od 11 lutego 1993 r. do 1 marca 2000 r. W okresie tym była wielokrotnie serwisowana przez firmę (...) (zeznania świadka H. I.). Świadek B. K. zeznał między innymi, że w sprawie zwrotu starej kopiarki zadzwonił do niego oskarżony J. H.. Z kolei świadek G. K. zeznała, że pierwszą kserokopiarkę otrzymali 11 lutego 1993 r. i choć początkowo w księdze inwentarzowej wpisano zły numer fabryczny, to błąd ten sprostowała, po osobistym odczytaniu znamion z kserokopiarki w dacie jej zwrotu. Świadkowie ci zeznali również, że w niedługim czasie od zwrotu tej kserokopiarki otrzymali następną, już używaną, ale innej firmy.

Niezależnie od powyższego należy podnieść w tym miejscu, że kserokopiarka (...)serii (...) nr fabryczny (...), figurująca na fakturze nr (...) z dnia 15 września 1998 r. i rzekomo użyczona Prokuraturze (...) w dniu 15 września 1998 r. przez (...) Zakłady (...), w okresie wcześniejszym była przedmiotem rzekomego nabycia przez Hutę (...) S.A. w M. (faktura nr (...) z 14 listopada 1996 r.), (...) S.A. z siedzibą w S. (faktura nr (...) z 1 kwietnia 1997 r.), Przedsiębiorstwo (...) sp. z o.o. z siedzibą w Z. (faktura nr (...) z 1 kwietnia 1997 r.), Przedsiębiorstwo (...) SA z siedzibą w K. ( faktura nr (...) z 13 maja 1997 r.), Centralę (...) SA z siedzibą w K. (faktura nr (...) z 19 lutego 1998 r.) i (...) SA z siedzibą w K. (faktura nr (...) z 10 sierpnia 1998 r.).

Z powyższego w sposób jednoznaczny wynika, że numery identyfikacyjne kserokopiarki (...) serii (...) nr fabryczny (...), będącej w nieprzerwanym użytkowaniu Prokuratury Rejonowej w J. od 11 lutego 1993 r. do 1 marca 2000 r. zostały siedmiokrotnie użyte w fakturach będących dowodem rzekomego zakupu kserokopiarek przez różne podmioty gospodarcze w realizacji wsparcia finansowego dla Prokuratury, świadczonego na prośbę oskarżonego J. H., przy czym ostatni raz zostały użyte w fakturze nr (...) z 15 września 1998 r. wystawionej dla (...) Zakładów (...), którym to Zakładom kserokopiarkę, będącą faktycznie własnością Prokuratury bezprawnie na polecenie H. zwrócono. Powyższe jednoznacznie wskazuje, że wszystkie te faktury zostały sfałszowane, przy czym wiedzę o tym, że taka kopiarka jest w użytkowaniu Prokuratury mógł mieć wyłącznie oskarżony J. H.. Jak wynika bowiem z zeznań pracowników Prokuratury nikt z nich nie znał K. G., a zatem to nie on mógł być osobą mającą informację o stanie wyposażenia jednostek Prokuratury, jak to sugeruje apelujący i sam oskarżony H. w swych wyjaśnieniach.

Podobna sytuacja miała miejsce w przypadku kserokopiarki (...) numer (...), która zgodnie z wystawioną fakturą nr (...) z 6 czerwca 1994 r. miała być przedmiotem zakupu przez Browary (...) SA z siedzibą w Z., co powyżej zostało już omówione w kontekście oceny zeznań świadka S., a także przedmiotem zakupu przez Fabrykę (...) SA w S. (faktura nr (...) z 12 sierpnia 1997r.), przez Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w Z. (faktura nr (...) z 16 października 1997 r.) i przez (...) SA (faktura nr (...) z 13 stycznia 1998 r.), przy czym kopiarka o takich znamionach była użytkowana przez Prokuraturę Rejonową w M. od dnia 27 stycznia 1993 r., co wynika z zapisów w księdze inwentarzowej tej Prokuratury, z zapisów w karcie gwarancyjnej znajdującej się w dokumentacji tej jednostki. Zaś z zeznań świadka Z. S. (5) – szefa Prokuratury Rejonowej w (...) jak i z zeznań świadka H. K. (3) – kierowniczki sekretariatu tej Prokuratury, jednoznacznie wynika, że kserokopiarka (...). (...) nr (...) była w ich nieprzerwanym użytkowaniu od jej uruchomienia w styczniu 1993 r. do 3 listopada 1999 r. to jest do daty jej zwrotu jako zużytej do Prokuratury Okręgowej w(...), przy czym w tym okresie była serwisowana przez firmę (...) z K., która to też firma wystawiła w dacie uruchomienia kopiarki kartę gwarancyjną.

Z powyższych zatem okoliczności, wbrew sugestiom podnoszonym w uzasadnieniu apelacji, wynika, że oskarżony J. H. miał pełną świadomość, iż firma współoskarżonego K. G. nie dostarcza żadnego sprzętu do jednostek Prokuratury i że wystawiane faktury zarówno na ten sprzęt, jak i inne faktury są całkowicie fikcyjne.

W tym miejscu należy także podnieść, iż przypadki posługiwania się w fabrykowanych fakturach tymi samymi danymi identyfikacyjnymi występują częściej. I tak przykładowo fikcyjnym numerem fabrycznym kserokopiarki C. (...) (...) posłużono się w przypadku faktur: nr (...) z 19 stycznia 1994 r. wystawionej dla Przedsiębiorstwa (...), nr (...) z 16 czerwca 1994 r. wystawionej dla Kombinatu (...) w Z. (tej faktury dotyczą wcześniej omawiane zeznania świadka R. T. (2)), nr (...) z 21 października 1994 r. wystawionej dla Elektrowni (...) w B., nr (...) z 19 grudnia 1994 r. wystawionej dla (...) SA z siedzibą w Z., nr (...) z 5 lutego 1996 r. wystawionej dla Przedsiębiorstwa (...) SA z siedzibą w C., nr (...) z dnia 27 października 1997 r. wystawionej dla Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. w Z. i nr (...)z 8 stycznia 1998 r. wystawionej dla (...) SA z siedzibą w K..

Te wszystkie okoliczności w apelacji pomija całkowitym milczeniem obrońca oskarżonego, podnosząc, stosownie do linii obrony przyjętej przez oskarżonego J. H., że nie wiedział on, iż firma (...) nie dostarcza żadnego sprzętu, ani też w późniejszym okresie materiałów eksploatacyjnych i biurowych do jednostek Prokuratury.

Ten zaś fakt wynika również w sposób jednoznaczny z drugiej grupy zeznań świadków pracowników wszystkich jednostek Prokuratury. Wszyscy oni zeznali, że nie znają, ani firmy (...) z R., ani osoby K. G. i z tej firmy w okresie objętym aktem oskarżenia na pewno nie odbierali żadnego sprzętu, ani też firma taka sprzętu, materiałów eksploatacyjnych i biurowych im nie dostarczała. Przeczą również, aby otrzymywali sprzęt bezpośrednio z Prokuratury (...), bowiem zaopatrzeniem zajmowały się prokuratury okręgowe, wcześniej wojewódzkie. Kwestionując ustalenia Sądu oparte na zeznaniach świadków – pracowników Prokuratury, obrońca podniósł, że Sąd nie uwzględnił, iż z zeznań świadka W. C. wynika, iż kserokopiarka używana przez Prokuraturę Rejonową w S. została im dostarczona przez Prokuraturę (...), z zeznań świadka A. W., że faks i ksero otrzymał od J. H., a także iż w Prokuraturach w B. i O. użytkowano sprzęt otrzymany dzięki działalności oskarżonego J. H., co wynika z zeznań świadków W. C. i G. P..

Świadek W. C. (3) – kierownik Wydziału Budżetowo – Administracyjnego Prokuratury Okręgowej w B. w przypadku kserokopiarki C. o nr fabr. (...) model (...). (...), będącej początkowo w użytkowaniu Prokuratury Rejonowej w O. (od 30 września 1994 r.), a od dnia 27 września 1996 r. do 30 grudnia 1998 r. Prokuratury Rejonowej w S. i następnie przekazanej do Prokuratury Okręgowej w B., wprawdzie nie wykluczyła, iż mogła to być kserokopiarkę dostarczona przez Prokuraturę (...), bądź przez Prokuraturę (...), bo nie jest w stanie podać źródła jej pochodzenia, zeznała jednak, podobnie jak M. J. (2) – kierownik sekretariatu Prokuratury Rejonowej w S., że jednostki rejonowe w sprzęt były zaopatrywane przez prokuratury okręgowe (wcześniej wojewódzkie). Zeznania powołanego w apelacji świadka nie wskazują więc w sposób jednoznaczny, aby kopiarka użytkowana przez Prokuraturę Rejonową w S. została dostarczona do tej jednostki przez Prokuraturę (...). Ponadto zwrócić należy uwagę i na to, że żadna z faktur wystawionych przez (...) z datą sprzed 30 września 1994 r. (data zarejestrowania kserokopiarki w Prokuraturze Rejonowej w O.) nie dotyczy kserokopiarki o takich danych identyfikacyjnych.

Z zeznań świadka A. W. (3) – szefa Prokuratury Rejonowej w P., złożonych na rozprawie wynika, że na wyposażeniu tej jednostki Prokuratury były użyczone kserokopiarka i faks, z tym że on nigdy nie widział umów użyczenia, a wiedzę, że jest to sprzęt użyczony posiadał od ówczesnego Prokuratora (...) J. H.. Już tylko z tych zeznań, na które powołuje się apelujący, wynika, że ewentualne użyczenie sprzętu miało miejsce w czasie, gdy oskarżony J. H. pełnił funkcję Prokuratora (...), a zatem sprzed okresu objętego aktem oskarżenia i stąd okoliczności, o których zeznaje świadek nie mają nic wspólnego z czynami zarzucanymi oskarżonemu. Niezależnie od powyższego z zeznań świadka M. K. (5) – kierownika sekretariatu Prokuratury Rejonowej w P. wynika, że środki trwałe otrzymywali zawsze z Prokuratury (...) (wcześniej (...)) i że pierwszą kopiarkę C. (...) oraz pierwszy faks C. (...) nr (...) został im przywieziony i zainstalowany przez jakąś firmę pod koniec 1992 r. W tym miejscu należy zauważyć, że dane identyfikacyjne powyżej wskazanej kopiarki zostały użyte w fakturze nr (...) z 8 stycznia 1998 r. wystawionej przez (...) dla Przedsiębiorstwa (...) SA z siedzibą w K. oraz umowie użyczenia tego sprzętu – co świadczy, iż dokumenty te w sposób ewidentny zostały sfałszowane.

Z zeznań świadka G. P. – szefa Prokuratury Rejonowej w O. wynika, że w 1998 lub w 1999 r. otrzymali nowa kserokopiarkę marki C., o czym telefonicznie uprzedził go oskarżony J. H., w związku z czym zwrócili dotychczas używaną, jednakże w krótkim czasie pojawił się człowiek, który miał pismo, aby wydać mu tą kserokopiarkę, przy czym fakt ten potwierdził telefonicznie oskarżony. Z zeznań kierownika sekretariatu tej jednostki Prokuratury – świadka B. S. wynika, że pierwsza kopiarka m-ki (...)nr fabr. (...) (dane identyfikacyjne kilkakrotnie wykorzystywane w kolejnych fakturach wystawianych przez firmę (...) – co wskazano powyżej), jak i pierwszy faks marki C. model (...) nr fabr. (...) (ten numer identyfikacyjny został użyty w fakturach i umowach użyczenia dla Przedsiębiorstwa Państwowego (...) w K. (...) – faktura nr (...) z 19 stycznia 1994 r. i dla Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z. – nr faktury (...) z 2 kwietnia 1997 r), były im przekazane przez Prokuraturę (...), której szefem w tym czasie był oskarżony J. H., a to w grudniu 1992 r., przy czym kopiarka została zwrócona w końcu czerwca 1998 r. do Prokuratury (...), jako wyeksploatowana, w jej miejsce dostarczono im kserokopiarkę również marki C. model (...) przy czym po tygodniu zażądano jej zwrotu, a następnie w 1999 r. otrzymali kserokopiarkę C. (...) nr fabryczny (...) zakupioną w 1999 r. w firmie (...), co dodatkowo wynika z zeznań K. N. – głównej księgowej Prokuratury (...).

Wbrew zatem sugestiom obrońcy oskarżonego, brak jest podstaw w powyższych dowodach do uznania, że były to kopiarki faktycznie użyczona przez którykolwiek z pokrzywdzonych podmiotów gospodarczych, a to z racji wielokrotnego użycia ich danych identyfikacyjnych w poszczególnych fakturach, jak i z racji tej, że jeżeli została ona dostarczona Prokuraturze Rejonowej w O., nawet przy przyjęciu, że miało to miejsce dzięki staraniom oskarżonego J. H., to miało to miejsce w okresie, gdy oskarżony pełnił funkcję Prokuratora (...), a zatem w okresie poprzedzającym okres objęty oskarżeniem w niniejszej sprawie. Powyższe tylko może wskazywać, że jeżeli w istocie kserokopiarki te uzyskano dzięki staraniom oskarżonego, to miał on o tym doskonałą wiedzę i wykorzystał ją używając danych identyfikacyjnych tychże kserokopiarek, jako faktycznie pozostających w użytkowaniu jednostek Prokuratury, w kolejnych fakturach. Ta zaś okoliczność wbrew intencji obrońcy, nie przemawia na korzyść oskarżonego.

Podobne okoliczności wynikają także z zeznań świadka W. C. (4) – szefa Prokuratury Rejonowej w B.. Zeznał on bowiem, że sprzęt dla jednostek rejonowych był nabywany przez Prokuraturę (...) i że w 1992 roku, kiedy oskarżony J. H. był szefem Prokuratury (...), Prokuratura Rejonowa w B. otrzymała pierwszą kserokopiarkę. Uzupełnieniem zeznań tego świadka są zeznania świadka T. C. – kierownika sekretariatu Prokuratury Rejonowej w B.. Świadek ta zeznała, że zarówno kserokopiarkę C., nr fabr. (...), jak i faks C. (...) nr fabr. (...) Prokuratura Rejonowa w B. otrzymała z Prokuratury (...), co wynika z księgi inwentarzowej, a z posiadanych kart gwarancyjnych wynika, że urządzenia te zostały zakupione w dniu 19 maja 1992 r. w firmie (...). Świadek ta jednocześnie zeznała, że nigdy żadnego sprzętu, ani innych materiałów nie otrzymali z Prokuratury (...). Zatem i te dowody, wbrew intencji apelującego, nie są potwierdzeniem tezy, że poszczególne jednostki Prokuratury dzięki staraniom oskarżonego J. H. w okresie objętym aktem oskarżenia, były zaopatrywane w sprzęt, materiały eksploatacyjne i biurowe.

Obrońca oskarżonego odwołuje się również do zeznań świadka N. B. (2) – szefa Prokuratury Rejonowej w T.. Z jego zeznań wynika, że na początku lat 90 osobiście zwrócił się do Burmistrza T. z propozycją, że aby zasądzane na rzecz Urzędu Miasta przy warunkowych umorzeniach obowiązki świadczeń pieniężnych, Urząd ten przekazywał następnie do Prokuratury (...). W ten sposób Urząd w T. przekazał kwotę 50 milionów złotych, za które to środki została zakupiona przez Prokuraturę (...) kopiarka C., została następnie przekazana do użytkowania Prokuraturze Rejonowej w T.. Wówczas też, jak wynika dalej z zeznań świadka B. otrzymali pierwszy faks. Świadek ten zeznał także, że z Prokuratury (...) nie otrzymali żadnego sprzętu, bowiem wskazane powyżej fakty miały miejsce wówczas, gdy oskarżony J. H. był Prokuratorem (...). Z kolei świadek M. S. (5) – kierownik sekretariatu Prokuratury Rejonowej w T. zeznała, że w posiadaniu tej jednostki była kopiarka marki C. oraz faks marki C. (...), przywiezione tego samego dnia w 1993 r., przy czym na zachowanej instrukcji obsługi faksu znajduje się stempel „ Przedsiębiorstwo (...) ul. (...)”. Świadek zeznała także, że w księdze inwentarzowej w pozycjach dotyczących tych urządzeń jest zapis UM, co jej zdaniem świadczy o tym, że został on zakupiony z środków pochodzących z Urzędu Miejskiego.

Kolejnym argumentem podniesionym w apelacji jest okoliczność, że w wyniku inwentaryzacji przeprowadzonej we wszystkich jednostkach prokuratury podlegających Prokuraturze (...), ujawniono ponad 20 kserokopiarek i faksów niewiadomego pochodzenia, co w ocenie obrońcy świadczy, iż jest to sprzęt przejęty w ramach użyczenia przez pokrzywdzone podmioty gospodarcze, co, w ocenie skarżącego, wyklucza zamiar oskarżonego przywłaszczenia pieniędzy przekazanych mu przez te podmioty. W istocie inwentaryzacja wykazała istnienie sprzętu nieustalonego pochodzenia, ale tylko numery identyfikacyjne trzech kopiarek (...) spośród tych niewiadomego pochodzenia, znajdują się na fakturach wystawianych na rzecz pokrzywdzonych podmiotów gospodarczych, a to (...), (...) i (...).

I tak kopiarka (...) nr fabr (...), jak już wyżej wskazano, zgodnie z fakturą nr (...) z 6 czerwca 1994 r. miała być przedmiotem zakupu przez Browary (...) SA z siedzibą w Z., a także przedmiotem zakupu przez Fabrykę (...) SA w S. (faktura nr (...) z 12 sierpnia 1997r.), przez Przedsiębiorstwo (...) z siedzibą w Z. (faktura nr (...) z 16 października 1997 r.) i przez (...) SA (faktura nr (...) z 13 stycznia 1998 r.), przy czym kopiarka o takich znamionach była użytkowana przez Prokuraturę Rejonową w M. od dnia 27 stycznia 1993 r., co wynika z zapisów w księdze inwentarzowej tej Prokuratury, z zapisów w karcie gwarancyjnej znajdującej się w dokumentacji tej jednostki, z zeznań świadka Z. S. (5) – szefa Prokuratury Rejonowej w M., jak i z zeznań świadka H. K. (3) – kierowniczki sekretariatu tej Prokuratury, z których to dowodów jednoznacznie wynika, że kserokopiarka (...) nr (...) była w nieprzerwanym użytkowaniu Prokuratury Rejonowej w M. od jej uruchomienia w styczniu 1993 r. do 3 listopada 1999 r. to jest do daty jej zwrotu, jako zużytej do Prokuratury (...), przy czym w tym okresie była serwisowana przez firmę (...) z K., która to też firma wystawiła w dacie uruchomienia kopiarki kartę gwarancyjną. Również z zeznań świadka H. I. – właściciela firmy (...) wynika, że kopiarka ta została zamontowana przez jego firmę w dniu 27 stycznia 1993 r., a faks m-ki C. (...) serii (...) nr fabr. (...) w dniu 18 lutego 1993 r. Z powyższego jednoznacznie zatem wynika, że kopiarka ta nie mogła być przedmiotem wielokrotnego zakupu w okresie po jej już zamontowaniu w Prokuraturze Rejonowej w M. nawet w sytuacji, gdy w księgach inwentarzowych nie wskazano źródła jej pochodzenia.

Kopiarka (...) (...) była uruchomiona przez tą samą firmę (...) w dniu 20 listopada 1995 r. w Prokuraturze Rejonowej w B. oraz wielokrotnie serwisowana (zeznania świadka H. I. – właściciela firmy (...), zeznania J. D. (2) – kierownika sekretariatu Prokuratury Rejonowej w B.). Kopiarka o takich znamionach identyfikacyjnych została wskazana w fakturach ujawnionych w sprawie, a to: w fakturze z dnia 24 listopada 1997 r. wystawionej dla Przedsiębiorstwa (...) z siedzibą w D. (umowa użyczenia z 25 listopada 1997 r.), w fakturze z dnia 26 listopada 1997 r. wystawionej dla (...) Wytwórni (...) z siedzibą w B. (umowa użyczenia z 26 listopada 1997 r.), w fakturze z 8 grudnia 1997 r. wystawionej dla Zakładu Usług (...) Sp. z o.o. (umowa użyczenia z nieustalonego dnia grudnia 1997 r.), w fakturze z dnia 14 kwietnia 1998 r. wystawionej dla (...) SA z siedzibą w K. (umowa użyczenia z dnia 15 kwietnia 1998 r.)

Kopiarka (...) została zamontowana w Prokuraturze Rejonowej w C. w dniu 21 grudnia 1992 r. i również była wielokrotnie serwisowana (zeznania świadka G. R. – szefa Prokuratury Rejonowej w C., zeznania świadka W. S. (2) – kierownika sekretariatu Prokuratury Rejonowej w C. i zeznania świadka H. I. – właściciela firmy (...)). Kopiarka o tych numerach była wymieniana w różnych fakturach ujawnionych w sprawie, a to: w fakturze i umowie użyczenia z 3 listopada 1993 r. wystawionych dla Elektrowni (...) z siedzibą w T., z 20 września 1994 r. wystawionych dla (...) SA z siedzibą w T., w fakturze z dnia z 18 grudnia 1994 r. i umowie użyczenia z 23 grudnia 1994 r. wystawionych dla (...) SA z siedzibą w B., w fakturze z dnia 3 października 1996 r. i umowie użyczenia z 4 października 1996 r. wystawionych dla (...) SA, w fakturze i umowie użyczenia z dnia 23 kwietnia 1997 r. dla Elektrociepłowni (...) SA, w fakturze z dnia 3 listopada 1997 r. i umowie użyczenia z dnia 4 listopada 1997 r. wystawionych dla Przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. z siedzibą w Z., w fakturze z dnia 8 grudnia 1997 r. i umowie użyczenia z dnia 9 grudnia 1997 r. wystawionych dla (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S., w fakturze z dnia 11 grudnia 1997 r. i umowie użyczenia z dnia 12 grudnia 1997 r. wystawionych dla Przedsiębiorstwa Handlowo – Usługowo – Produkcyjnego (...) SA z siedzibą w B., w fakturze z 7 stycznia 1998 r. i umowie użyczenia z dnia 8 stycznia 1998 r. wystawionych dla Centrali (...) z siedzibą w K., w fakturze z dnia 13 stycznia 1998 r. i umowie użyczenia z dnia 14 stycznia 1998 r. wystawionych dla Kombinatu (...) SA, w fakturze z dnia 21 stycznia 1998 r. i umowie użyczenia z dnia 22 stycznia 1998 r. wystawionych dla Rafinerii (...) SA, w fakturze z dnia 25 maja 1998 r. wystawionej dla Przedsiębiorstwa Budowlanego (...) Sp. z o.o. z siedzibą w D. (umowa użyczenia z dnia 26 maja 1998 r.), w fakturze z dnia 27 maja 1998 r. wystawionej dla Fabryki (...) SA z siedzibą w C. (umowa użyczenia z 27 maja 1998 r.), w fakturze z dnia 27 maja 1998 r. i umowie użyczenia z dnia 28 maja 1998 r. wystawionych dla (...) Sp. z o.o. z siedzibą w S..

Z powyższych zestawień wynika jednoznacznie, że te faktycznie użytkowane przez poszczególne jednostki Prokuratury kserokopiarki, choć w oparciu o dokumentację inwentarzową nie zdołano ustalić źródła ich pochodzenia, nie mogły być następnie, już po datach ich zamontowania, przedmiotem wielokrotnych zakupów i użyczeń przez różne podmioty gospodarcze. Stąd fakt ujawnienia w wyniku inwentaryzacji sprzętu niewiadomego pochodzenia, zwłaszcza, że dane identyfikacyjne pozostałego sprzętu niewiadomego pochodzenia nie figurowały w fakturach ujawnionych w dokumentacji poszczególnych pokrzywdzonych podmiotów gospodarczych, pozostaje bez znaczenia i nie ma wpływu na dokonane przez Sąd I instancji ustalenia, że żaden sprzęt z rzekomo zakupionych i użyczonych kserokopiarek, faksów i komputerów nie był dostarczony do jednostek Prokuratury, co również potwierdza wyjaśnienia współoskarżonego K. G.. Trzeba także zaznaczyć, że współoskarżony G. nie mógł mieć orientacji, iż część z tego sprzętu, którego dane identyfikacyjne zostały użyte w fakturach, rzeczywiście jest użytkowany w poszczególnych jednostkach prokuratury. Jego wyjaśnienia, że nie dostarczał on sprzętu, jak i nie czynił żadnych ustaleń, co do potrzeb Prokuratury w wyposażenie, znajdują pełne pokrycie w zeznaniach świadków – pracowników jednostek Prokuratury. Zeznali on w tej kwestii jednoznacznie i wiarygodnie, że nie znana im była ani firma (...), ani osoba K. G.. Natomiast wiedzę, że taki sprzęt istnieje i jest używany posiadał oskarżony J. H., bowiem w większości ten nieliczny sprzęt, którego dane zostały wielokrotnie powielone w poszczególnych fakturach ujawnionych w dokumentacji pokrzywdzonych podmiotów gospodarczych, był zakupiony i montowany w okresie, gdy pełnił on funkcję Prokuratora (...).

Wprawdzie apelujący nie odnosi się wprost do wyjaśnień oskarżonego J. H., Sąd Apelacyjny poddał szczegółowej analizie i ten dowód i w wyniku tej analizy uznał ocenę ich wiarygodności przeprowadzoną przez Sąd I instancji za trafną, logiczną i zbieżną ze wskazaniami doświadczenia życiowego. Niewątpliwie linia obrony oskarżonego jest przemyślana, niemniej w świetle zasad logicznego rozumowania, a zwłaszcza w świetle wskazań doświadczenia życiowego nie może zasługiwać na przyznanie jej waloru wiarygodności, co powyżej już wielokrotnie podnoszono, a to z powodu rozbieżności, bądź gołosłowności w świetle pozostałych dowodów, których wiarygodność nie może budzić najmniejszej wątpliwości, bądź też rażącego rozmijania się ze wskazaniami doświadczenia życiowego. Nie mogą być przekonujące bowiem wyjaśnienia oskarżonego, że mając „bezgraniczne zaufanie” do K. G., nie wiedział on, że tenże żadnego sprzętu, ani materiałów eksploatacyjnych lub biurowych nie dostarcza. Niezależnie od powyżej już podnoszonych faktów, zauważyć należy, iż fabrykowane faktury miały dotyczyć zakupu 86 kserokopiarek, 16 faksów i bardzo dużej ilości materiałów eksploatacyjnych i biurowych i stąd oczywistym jest, że taka duża ilość sprzętu, materiałów eksploatacyjnych i biurowych nie tylko byłaby zauważalna przez pracowników Prokuratury, ale i byłaby powszechnie znaną i głośną wśród nich, o czym niewątpliwie oskarżony musiałby słyszeć, wszak byłby przez wszystkich chwalony i doceniany. Nie jest też możliwym, że oskarżony przez cały czas swej działalności, nie zorientował się, iż K. G. niczego nie dostarcza do jednostek Prokuratury. Powyższe świadczy ewidentnie, iż oskarżony J. H. od samego początku doskonale zdawał sobie sprawę, że żaden sprzęt nie zostanie faktycznie zakupiony za pieniądze, które przyjmował od przedstawicieli poszczególnych podmiotów gospodarczych. Trudno zrozumiałe byłyby też powody, w sytuacji gdyby przyjąć w ślad za wyjaśnieniami oskarżonego J. H., dla których tak wysoko postawiony urzędnik państwowy, dysponujący odpowiednimi służbami, osobiście uczestniczy w pobieraniu pieniędzy, dostarczaniu faktur, umów użyczenia, czy też protokołów przekazania. Jedynym realnym i przekonującym wytłumaczeniem takiego stanu rzeczy jest okoliczność, że od samego początku miał on zamiar wyłudzenia tychże pieniędzy dla siebie.

Z tych wszystkich względów uznać należy, iż dokonane przez Sąd I instancji ustalenia faktyczne są w pełni prawidłowe, zaś zarzuty apelacyjne na uwzględnienie nie zasługują, zwłaszcza, że to apelujący podejmuje wybiórczą polemikę z całokształtem zebranego i kompleksowo ocenione materiału dowodowego.

Odnosząc się do zarzutu zaniechania przesłuchania przed Sadem świadków E. K. (2) i T. W. (3), zauważyć należy, iż i w tym przypadku apelujący nie wskazuje, jaki wpływ na ustalenia faktyczne, mogłoby mieć to naruszenie prawa procesowego, zwłaszcza że okolicznościom podawanym przez tych świadków oskarżony w swych wyjaśnieniach nie zaprzeczył, a ponadto obrońca oskarżonego przed zamknięciem przewodu sadowego nie domagał się osobistego ich przesłuchania, akceptując nijako stan ujawnienia tych zeznań zgodnie z wnioskiem zawartym w akcie oskarżenia, pomimo wcześniejszego domagania się przez oskarżonego bezpośredniego przesłuchania przed Sądem większości zeznań świadków zawnioskowanych tylko do odczytania. Trzeba także podkreślić, iż zeznania powyżej wskazanych świadków nie przedstawiają żadnych nowych okoliczności, poza potwierdzeniem tych, które wynikają z innych dowodów.

Co do zarzutu wydania wyroku w oparciu o kserokopie arkuszy spisu z natury niedoświadczone z oryginałem, to należy podkreślić, że zostały one przekazane przez jednostki Prokuratury jako załączniki do pism przewodnich, w których je wymieniano i które były podpisane przez odpowiednie osoby, a ponadto na okoliczność inwentaryzacji byli przesłuchiwani członkowie komisji inwentaryzacyjnych, którym w trakcie przesłuchania okazywano protokoły i którzy niekwestionowani ich treści, ani nie podnosili niezgodności z oryginałami. Wreszcie należy zauważyć, że i w tym przypadku autor apelacji nie wskazuje, jaki wpływ na ustalenia faktyczne może mieć fakt, iż do materiału dowodowego sprawy w opisanej powyżej sytuacji zaliczono kserokopie spisów z natury zamiast oryginały arkuszy spisowych.

Ogólnie z apelacji wynika, iż zdaniem jej autora, brak jest podstaw do przypisania oskarżonemu J. H. przestępstwa wyłudzenia z art. 286 § 1 k.k., bo nie miało miejsce wprowadzenie w błąd osób kierujących pokrzywdzonymi podmiotami gospodarczymi. Takie stanowisko nie jest do zaakceptowania. Jak już wyżej wskazano kondycja materialna Prokuratury była tylko pretekstem w działaniach oskarżonego. Wprowadzenie w błąd polegało na zapewnieniu, że za uzyskane pieniądze w rzeczywistości będą nabywane kserokopiarki, faksy, komputery, materiały eksploatacyjne i biurowe dla potrzeb Prokuratury, bowiem bez takiego zapewnienia ze strony oskarżonego J. H., poszczególne podmioty gospodarcze niewątpliwie nie podjęłyby decyzji o wykładaniu pieniędzy i przekazywaniu ich oskarżonemu. Zapewniając zaś, że zakupy będą faktycznie realizowane, oskarżony także zapewniał o rzetelności firmy (...), informując, iż firma ta zajmuje się zaopatrzeniem Prokuratury i oferuje tani oraz dobry produkt, co było nieprawdą i o czym oskarżony doskonale wiedział, skoro firma ta nigdy nie zaopatrywała żadnych jednostek Prokuratury i skoro wszystkie wystawiane w okresie zarzucanym faktury były fikcyjnymi, co wyżej już podniesiono. Te właśnie kłamliwe zapewnienia stanowiły wprowadzenie w błąd osób reprezentujących podmioty gospodarcze w rozumieniu art. 286 § 1 k.k., które tylko w efekcie wprowadzenia ich w błąd podejmowały decyzje niekorzystne materialnie dla tych podmiotów rozporządzając ich mieniem. Osoby reprezentujące pokrzywdzone podmioty gospodarcze, a także pracownicy tych podmiotów, działali w pełnym zaufaniu do oskarżonego J. H. i w przekonaniu, iż faktycznie wspomagają jednostki Prokuratury. Nawet gdy było dla nich „dziwne, że do sytuacji jest zaangażowany Prokurator (...) osobiście”, bądź, że „nie do pomyślenia” dla nich byłoby „w swoim biurze przyjmować pieniądze od kontrahenta”, to nie podejrzewali, że działanie to jest przestępcze. Większość z nich w swoich zeznaniach podaje, że mieli dobre intencje, działali w przekonaniu, że pomagają jednostce budżetowej, a prośby J. H. traktowali poważnie, bo były to prośby osoby zaufania publicznego.

Jeśli chodzi o zarzut niedopuszczalnej zmiany kwalifikacji prawnej czynu w drodze sprostowania wyroku postanowieniem wydanym już po ogłoszeniu wyroku, to aczkolwiek podzielić należy stanowisko autora apelacji, iż istotnie tylko oczywiste omyłki pisarskie mogą być w tej drodze prostowane, to postanowienie z dnia 18 czerwca 2012 r. dotyczy orzeczenia w zakresie czynu zarzucanego w punkcie II aktu oskarżenia, w stosunku do którego obecnie postępowanie umorzono, zaś postanowienie z 12 marca 2012 roku dotyczy kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu K. G., wobec którego postanowienie to jak i wyrok są obecnie prawomocne. Wobec powyższego postawiony zarzut stał się bezprzedmiotowy.

Sąd Apelacyjny dokonał jedynie zmiany w zakresie formy organizacyjnej jednego z pokrzywdzonych podmiotów gospodarczych stosownie do przedstawionych przez ten podmiot dokumentów (k- 6823 – 6825). W pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymano w mocy, uznając, że orzeczony przez Sąd Okręgowy wymiar kary, aczkolwiek niewątpliwie surowy, to nie cechujący się rażącą surowością niewspółmierną do stopnia zawinienia oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości czynu przypisanego. Jak wynika z uzasadnienia zaskarżonego wyroku Sąd I instancji miał na względzie wszystkie występujące w sprawie okoliczności obciążające, jak i okoliczności łagodzące. Brak jest jakichkolwiek podstaw do uznania, że nadał nadmierną wagę okolicznościom obciążającym, a nie docenił wagi okoliczności łagodzących, zwłaszcza, że w niniejszej sprawie okoliczności łagodzące są nieliczne, zaś okoliczności obciążające są liczne i ich waga jest bardzo wysoka. Rację ma Sąd Okręgowy, iż oskarżony jawi się jako osoba wysoce zdemoralizowana, pozbawiona jakichkolwiek skrupułów, bezwzględnie wykorzystująca pełnione wysokie stanowisko państwowe i zaufanie społeczne. W świetle okoliczności, jakie miał na względzie Sąd I instancji, Sąd Apelacyjny nie znalazł podstaw do zmiany wysokości kary na korzyść oskarżonego, podzielając w pełni argumentację podniesioną w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku.

O kosztach sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym orzeczono na mocy art. 624 § 2 k.p.k. mając na uwadze obecna trudna sytuację materialna i rodzinną oskarżonego.