Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

Przewodniczący

SSA Michał Marzec

Sędziowie

SSA Wojciech Paluch (spr.)

SSO del. Jolanta Szot-Zarzycka

Protokolant

Mateusz Dejas

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 321/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1.  Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

wyrok Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 11 kwietnia 2022 roku, sygn. akt IV K 50/21

1.2.  Podmiot wnoszący apelację

☒ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3.  Granice zaskarżenia

1.1.1.  Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.1.2.  Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4.  Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami
przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

1.5.  Ustalenie faktów

1.1.3.  Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

M. Ż.

aktualny tryb życia oskarżonego

wypis z Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 7 grudnia 2022 roku oraz spięte zszywaczem 3 pliki wydruków z komputera

168-181

1.1.4.  Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

1.6.  Ocena dowodów

1.1.5.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.1.1.1

wypis z Krajowego Rejestru Sądowego z dnia 7 grudnia 2022 roku oraz spięte zszywaczem 3 pliki wydruków z komputera

dowód bezsporny

1.1.6.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Podniesiony w apelacji prokuratora zarzut błędu w ustaleniach faktycznych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Apelacja prokuratora formalnie skierowana była przeciwko całości rozstrzygnięcia sądu meriti. W istocie jednak zarzut błędu w ustaleniach faktycznych dotyczył jedynie ustaleń dokonanych przez sąd I instancji, co do udziału oskarżonego w działalności zorganizowanej grupy przestępczej. W ocenie sądu odwoławczego zarzut skarżącego w tym zakresie nie zasługiwał na uwzględnienie.

Sąd Okręgowy ustalił, że oskarżony uczestniczył w zorganizowanym obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi. Nie brał natomiast udziału w przestępstwach o charakterze przemocowym, typowych dla działalności grup kibicowskich. Co ważne oskarżony posiadał ponadprzeciętne umiejętności w zakresie sztuk walki. Zatem, jeśli nie brał udziału w tzw. „ustawkach”, rozbojach itp., to było to wynikiem jego decyzji, a nie uznaniem go za nieprzydatnego do takich zachowań.

Koncepcja, że grupa kierowana przez Ł. J., zajmująca się obrotem narkotykami, stanowiła niejako podgrupę tzw. (...), wynikała wprost z postawionego oskarżonemu zarzutu. Niemniej sąd I instancji, całkiem słusznie zresztą, nie zajmował się koncepcją wielkiej grupy przestępczej, skupiającej w sumie kilkaset osób, działającej w ramach wyspecjalizowanych podgrup, a skoncentrował się tym, co realnie zarzucono M. Ż.

Sąd Okręgowy wykazał tu, w jaki sposób była zorganizowana grupa osób zajmująca się obrotem narkotykami, jakie mechanizmy nimi rządziły, jaki był podział zadań. Bezspornie w tym zakresie działalności przestępczej, oskarżony i współdziałające z nim osoby, nie używały broni palnej, nie posiadały jej, ani też nie podejmowały kroków w celu zdobycia takiej broni.

Prokurator, uzasadniając postawiony zarzut powołał się na odosobniony fragment depozycji R. W., z którego wynikało, ze oskarżony miał mieć kontakt z bronią należącą do D. C.. Pomijając już fakt, że wspomniane wyjaśnienia nie zostały złożone 3 grudnia 2021 r. – jak wskazano w apelacji, a 12 października 2020 r., to wynika z nich jedynie tyle, że oskarżony miał mieć jednorazowy kontakt z bronią należącą do jego współlokatora. Skarżący pominął przy tym ten fragment tych samych wyjaśnień, opisujący przestępstwo dokonane z użyciem tej broni, z którym to przestępstwem oskarżony miał nie mieć nic wspólnego. Bezspornie w mieszkaniu zajmowanym przez oskarżonego ujawniono broń palną w postaci pistoletu gazowego R., wraz z amunicją. To wszystko nie jest jednak wystarczające do przypisania oskarżonemu sprawstwa przestępstwa z art. 258 § 2 k.k., tym bardziej, że w tym postępowaniu nie wykazano, by oskarżony współdziałał ze wspomnianym D. C..

Przestępstwo z art. 258 k.k. jest przestępstwem umyślnym, a sprawca musi mieć świadomość istnienia grupy przestępczej. Musi posiadać także, choćby częściową, wiedzę na temat struktury grupy, jej celów, ewentualnej hierarchii, a także i swojego miejsca w jej strukturze. Przede wszystkim musi jednak mieć zamiar uczestnictwa w takiej grupie. W przypadku typu kwalifikowanego tegoż przestępstwa sprawca musi dodatkowo wiedzieć, że grupa w celu dokonywania przestępstw dysponuje bronią, bądź posiada możliwość i chęć jej zdobycia – i to akceptować. Nie można stawiać znaku równości pomiędzy afirmacją przestępstwa popełnionego przez inną osobę z użyciem broni, czy nawet poplecznictwem, a przypisaniem udziału w zorganizowanej grupie przestępczej o charakterze zbrojnym. Zawarta w apelacji teza, że oskarżony handlując narkotykami mógł oczekiwać ochrony uzbrojonych członków grupy jest jedynie spekulacją nie popartą dowodami.

Zatem apelacja prokuratora, w opisanym zakresie, stanowiła jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami faktycznymi poczynionymi przez sąd I instancji. Stąd nie mogła zostać uwzględniona.

Wniosek

Zmiana opisu czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 1 zaskarżonego wyroku i zakwalifikowanie go z art. 258 § 2 k.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych odnośnie czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 1 zaskarżonego wyroku. Trafnie też zakwalifikował zachowanie oskarżonego.

3.2.

Podniesiony w apelacji prokuratora zarzut rażącej niewspółmierności kar jednostkowych i kary łącznej

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Powyższy zarzut w części zasługiwał na uwzględnienie, aczkolwiek nie sposób nie zauważyć, że choć formalnie skierowany był on tylko przeciwko rozstrzygnięciu o karze, to w rzeczywistości zarzucał także niewłaściwe zastosowanie instytucji prawa materialnego, czyli nadzwyczajnego złagodzenia kary. Tak rozumiany zarzut niewątpliwie był trafny.

Nie sposób podzielić argumentacji sądu meriti wskazującej na to, że nawet najłagodniejsza kara orzeczona w granicach przewidzianych dla czynu z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii była w realiach sprawy za surowa dla M. Ż.. Nawet jeśli przyjąć, że częściowo oskarżony w chwili czynów spełniał wymogi z art. 115 § 10 k.k. oraz, iż dobrowolnie zaprzestał przestępczej działalności w marcu 2020 r., to i tak nie równoważy to szeregu okoliczności obciążających, wpływających na wymiar kary. Oskarżony świadomie zaangażował się w proceder handlu marihuaną, ekstazy i amfetaminą. Kontynuował go pomimo tego, że poszczególni dostawcy nie byli w stanie zapewnić mu regularnych dostaw, a to ze względu na ukrywanie się przed organami ścigania. I tak po wyjeździe A. M. , M. Ż. nabywał narkotyki od Ł. J., a po wyjeździe tegoż, od R. W.. Przedmiotem obrotu były znaczne ilości środków odurzających i substancji psychotropowych. Podkreślenia wymaga, że oskarżony nie stronił od obrotu tzw. narkotykami twardymi. Z procederu osiągnął znaczną korzyść majątkową. Błędny był też pogląd Sądu Okręgowego, że oskarżony w toku swej działalności wpadł w spiralę zadłużenia i by spłacać długi musiał kupować kolejne narkotyki. W rzeczywistości, jak trafnie zauważył prokurator, oskarżony otrzymywał narkotyki w komis, a płatności dokonywał po sprzedaży kolejnym odbiorcom, potrącając swoją marżę. Tezie o spirali zadłużenia przeczy też fakt, niewątpliwie korzystny dla M. Ż., że dobrowolnie zaprzestał udziału w obrocie narkotykami. Jednakże nie sposób zauważyć, że skoro odstąpił od tej działalności w marcu 2020 r., to mógł to uczynić wcześniej, szczególnie po utracie wcześniejszych dostawców.

Nie sposób tracić też z pola widzenia, że oskarżony działał w warunkach art. 65 § 1 k.k. Samo przez się nie stanowi to oczywiście przeszkody do zastosowania dobrodziejstwa nadzwyczajnego złagodzenia kary, po zastosowaniu art. 57 § 2 k.k., jednakże wymaga to jeszcze bardziej wnikliwej oceny podstaw stosowania art. 60 § 2 k.k. W realiach niniejszej sprawy oskarżonemu przypisano zarówno udział w zorganizowanej grupie przestępczej, jak i uczynienie sobie z przestępstwa stałego źródła dochodu. To zdecydowanie zwiększa znaczenie podstaw obostrzenia kary, w rozumieniu art. 65 § 1 k.k.

Reasumując, w ocenie Sądu Apelacyjnego, brak było podstaw do zastosowania wobec oskarżonego nadzwyczajnego złagodzenia kary.

W odniesieniu do czynu przypisanego oskarżonemu w pkt 1 zaskarżonego wyroku, jak wskazano w sekcji 3.1., nie było podstaw do zmiany kwalifikacji prawnej. Z kolei zarzut dotyczący kary za to przestępstwo ściśle powiązany był z postulowanym przyjęciem typu kwalifikowanego występku z art. 258 k.k.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie oskarżonemu za czyn przypisany w pkt 1 zaskarżonego wyroku kary 1 roku pozbawienia wolności, za czyny przypisane w pkt 2 zaskarżonego wyroku kary 5 lat pozbawienia wolności i 500 stawek dziennych grzywny przy wymiarze jednej stawki na kwotę 20 zł; łącznie kary 5 lat pozbawienia wolności

☐ zasadny

☒ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Odnośnie przypisanego oskarżonemu występku z art. 258 § 1 k.k., nie było podstaw do ingerencji w wymiar kary. Kara 6 miesięcy pozbawienia wolności była karą wyważoną i sprawiedliwą.

Z kolei wymierzając karę za ciąg przestępstw z 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, należało uznać należało uznać postulowaną w apelacji jej wysokość za rażąco niewspółmiernie surową. Oskarżony jest człowiekiem młodym, dotychczas nie karanym. Jak wyżej wskazano dobrowolnie odstąpił od przestępczej działalności. Wzięto też pod uwagę poprawne zachowanie oskarżonego po zaprzestaniu działalności przestępczej, aczkolwiek trudno było nie zauważyć co najmniej lekkomyślnego podejścia M. Ż.do orzeczonych wobec niego wolnościowych środków zapobiegawczych.

Z tych też względów celowym było wymierzenie kary w wysokości bliskiej ustawowemu minimum, przy uwzględnieniu ustawowych okoliczności wpływających na zaostrzenie jej wymiaru. Stąd też stosując dyrektywy wymiaru kary z art. 53 k.k. za właściwe uznano wymierzenie oskarżonemu kary 3 lat pozbawienia wolności. Niesłuszny okazał się też wniosek dotyczący podwyższenia orzeczonej kary grzywny. Pomijając już to, że skarżący w żaden sposób nie wykazał, by grzywna w wysokości 300 stawek dziennych grzywny przy wymiarze jednej stawki na kwotę 20 zł, była karą rażąco niewspółmiernie łagodną, to w realiach tej sprawy grzywna w opisanej wysokości jest karą trafną.

Skarżący nie kwestionował przyjętej przez sąd I instancji zasady pełnej absorpcji kar. Stąd i wymierzając nową karę łączną sąd odwoławczy zastosował tę zasadę.

3.3.

Podniesiony w apelacji obrońcy zarzut błędu w ustaleniach faktycznych

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca zarzucił wyżej opisane uchybienia w odniesieniu do całości orzeczenia. Jednakże analiza uzasadnienia apelacji pozwala na wyciągnięcie wniosku, że w istocie kwestionowane były ustalenia faktyczne sądu meriti jedynie w odniesieniu do przypisanych oskarżonemu występków z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Oczywiście, nie można tracić z pola widzenia tego, że ustalenia faktyczne w odniesieniu do obu rodzajów przestępstw przypisanych M. Ż.poczynione zostały w dużej mierze na podstawie tych samych dowodów. Niemniej jednak skarżący w uzasadnieniu apelacji w żaden sposób nie odniósł się do zarzutu udziału w zorganizowanej grupie przestępczej. Generalnie zarzuty apelacji zasadzały się na kwestionowaniu relacji świadków, przy jednoczesnym eksponowaniu wersji zaprezentowanej przez oskarżonego.

Z kolei Sąd Okręgowy w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku przeanalizował okoliczności zarówno obciążające jak i łagodzące występujące po stronie oskarżonego i wpływające na przyjęcie zawinienia. Sąd Apelacyjny w pełni podziela zaprezentowane tam poglądy i aby się nie powtarzać odsyła do tegoż uzasadnienia. Sąd Okręgowy bezpośrednio zetknął się na rozprawie z materiałem dowodowym, w szczególności z wyjaśnieniami oskarżonego oraz zeznaniami świadków R. W., D. K., M. B., T. J., A. M. i A. W., a także ujawnił zeznania K. J.. Sąd I instancji z przeprowadzonych dowodów wyciągnął trafne wnioski, każdy z nich omówił, czemu dał wyraz w prawidłowo sporządzonym uzasadnieniu. W konsekwencji ocena zgromadzonych dowodów dokonana w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku była zgodna z zasadami logiki oraz doświadczenia życiowego i w żadnym razie nie naruszyła wyrażonej w art. 7 k.p.k. zasady swobodnej oceny dowodów.

Okoliczność, że sąd nie dał wiary wyjaśnieniom oskarżonego w świetle powyższej zasady nie może budzić żadnych zastrzeżeń sądu II instancji, skoro swe zdanie sąd meriti w sposób należyty i wyczerpujący uzasadnił, wskazując na szereg nieścisłości, sprzeczności występujących w wersji podanej przez oskarżonego. O złamaniu zasady swobodnej oceny dowodów można mówić jedynie wtedy, gdyby ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego zawiera oczywiste błędy natury faktycznej, takie jak przeoczenie ważnych dowodów, albo logicznej. Taka sytuacja w niniejszym postępowaniu nie wystąpiła. „Nie dochodzi do naruszenia dyrektywy zawartej w art. 5 § 2 k.p.k. wtedy, gdy wprawdzie istnieją dwie grupy przeciwstawnych sobie dowodów, ale ustalając przebieg wydarzeń sąd orzekający oprze się na dowodach, które wspierają przyjęty stan faktyczny z jednoczesnym przedstawieniem argumentacji przemawiającej za takim wyborem i wskazaniem dlaczego nie dał wiary dowodom przeciwnym” (post. SN, III KK 46/07, OSNwSK 2007/1/943). Sąd poddał analizie zarówno zeznania świadków, jak i wyjaśnienia oskarżonego. Swe stanowisko prawidłowo uzasadnił. Opisał wszelkie dowody dotyczące zdarzenia będącego przedmiotem procesu. Sąd Okręgowy prawidłowo i zgodnie z obowiązującymi przepisami przeprowadził postępowanie dowodowe i trafnie uznał, że oskarżony dopuścił się przestępstw przypisanych mu w wyroku. Z kolei apelacja obrońcy stanowiła jedynie polemikę z prawidłowymi ustaleniami sądu meriti i w istocie do sprawy nie wniosła niczego nowego. Zatem, skoro sąd I instancji nie naruszył reguł postępowania dowodowego, przeprowadził prawidłowo przewód sądowy, a ocena dowodów zgodna była z zasadami logiki i doświadczenia życiowego, to nie sposób było zakwestionować dokonanych na podstawie tychże dowodów ustaleń faktycznych.

Wniosek

Uchylenie zaskarżonego wyroku i jego zmiana poprzez uniewinnienie oskarżonego od zarzucanych mu czynów

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Pomijając już wewnętrzną sprzeczność wniosków apelacji, gdyż zaskarżony wyrok w żadnym razie nie mógł jednocześnie ulec zmianie i uchyleniu, to wnioski apelacji były bezzasadne w świetle argumentacji zaprezentowanej powyżej.

3.4.

Podniesiony w apelacji obrońcy zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonego przepadku uzyskanej korzyści majątkowej w kwocie 143.500 zł

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Podniesiony w apelacji zarzut był bezzasadny, i to w stopniu oczywistym.

Jak wskazano w sekcji 3.3, brak było podstaw do zakwestionowania poczynionych przez sąd I instancji ustaleń faktycznych. Z kolei z tychże ustaleń wynikało jednoznacznie, że oskarżony wziął udział w obrocie środkami odurzającymi i substancjami psychotropowymi o łącznej wartości 143.500 zł. To, że nie udało się ustalić, komu i za jaką cenę oskarżony zbył wspomniane narkotyki nie oznaczało, że nie osiągnął z tego korzyści majątkowej. Sąd Okręgowy ustalił, że oskarżony w pełni rozliczył się ze sprzedającymi, a jak wyżej już wspomniano, narkotyki dostawał w komis. Zatem przed dokonaniem zapłaty musiał je dalej zbyć, co najmniej za kwotę jaką musiał oddać sprzedawcy. Stąd ustalenia faktyczne sądu meriti, co do osiągniętej przez oskarżonego korzyści majątkowej nie budziły wątpliwości.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku w zakresie orzeczenia przepadku uzyskanej korzyści majątkowej poprzez jego uchylenie bądź zmianę wymiaru

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

W świetle brzmienia art. 45 § 1 k.k. orzeczenie przepadku korzyści majątkowej osiągniętej przez sprawcę przestępstwa było obligatoryjne. Utrwalone przez lata orzecznictwo, by choćby wskazać niedawne postanowienie SN z 25 maja 2022 r. (I KK 17/22, LEX nr 3447122), wyklucza możliwość odliczenia od osiągniętej korzyści majątkowej kosztów jej uzyskania, w postaci choćby kwoty wydatkowanej na nabycie narkotyków odsprzedanych następnie kolejnej osobie.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

1.7.  Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Rozstrzygnięcie w zakresie winy i kwalifikacji prawnej.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Opisane w sekcjach 3.1, 3.3 i 3.4

1.8.  Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zmiana podstawy wymiaru kary orzeczenia zawartego w pkt 2, wysokość kary za czyny przypisane w pkt 2 zaskarżonego wyroku oraz wysokość kary łącznej.

Zwięźle o powodach zmiany

Opisane w sekcji 3.2

1.9.  Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

1.1.7.  Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

1.1.8.  Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

1.10.  Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3

Oskarżonego zwolniono od ponoszenia wydatków za postępowanie odwoławcze i opłaty za obie instancje, gdyż nie posiada majątku

7.  PODPIS

SSO del. Jolanta Szot-Zarzycka SSA Michał Marzec SSA Wojciech Paluch

1.11.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

Prokurator ŚWZ Departamentu D/S Przestępczości Zorganizowanej i Korupcji Prokuratury Krajowej

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

ustalenie, że oskarżony uczestniczył w działalności zorganizowanej grupy przestępczej w typie podstawowym, wysokość kary

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☐ na korzyść

☒ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana

1.12.  Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

uznanie oskarżonego za winnego zarzucanych mu czynów, wysokość przepadku korzyści majątkowej

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☐

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana