Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

Przewodniczący

SSA Michał Marzec

Sędziowie

SSA Alicja Bochenek

SSO del. Adam Synakiewicz (spr.)

Protokolant

Anna Moczek

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 230/20

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

2

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 20 lutego 2020 r., sygn. akt XXI K 178/17

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Apelacja obrońcy oskarżonego J. C. (1):

1. obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wydanego orzeczenia poprzez dokonanie błędnej, dowolnej oceny materiału dowodowego, polegającej na przyjęciu, że sporządzona na poczet niniejszego postępowania opinia biegłych psychiatry
i psychologa jest jasna i nie budzi żadnych wątpliwości, podczas gdy z opinii (...) Zakładu (...) wynika, że wynik uzyskany przez oskarżonego w badaniach kontrolnych świadczy o symulacji,
a profil skal jest niemiarodajny i nie nadaje się do szczegółowej interpretacji, co w konsekwencji prowadzić winno do wniosku, że opinia nie rozstrzyga w sposób jednoznaczny kwestii, czy oskarżony J. C. (1) działał w stanie całkowicie zniesionej poczytalności i czy może ponosić winę za popełnione czyny;

2. obraza przepisów postępowania, która miała wpływ na treść wydanego orzeczenia, a to art. 167 k.p.k. w zw. z art. 201 k.p.k.
w zw. z art. 366 k.p.k. w zw. z art. 410 k.p.k. w zw. z art. 4 k.p.k.
w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez niewyjaśnienie wszystkich, istotnych okoliczności sprawy oraz zaniechanie przeprowadzenia dowodu
z urzędu w postaci ponownego wezwania biegłych lekarzy psychiatrów lub powołania innych biegłych tej specjalności i tym samym oparcie niniejszego rozstrzygnięcia na wewnętrznie sprzecznej opinii, w której biegli z jednej strony wskazują, że oskarżony ma zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane stosowaniem substancji psychoaktywnych oraz jest upośledzony umysłowo i poznawczo intelektualnie funkcjonuje na poziomie upośledzenia umysłowego, a z drugiej strony stwierdzają, że stan ten nie ograniczał jego zdolności do kierowania swoim postępowaniem, oraz że może on w sposób samodzielny
i rozsądny prowadzić swoją obronę;

3. błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu,
że oskarżony nie znajdował się w stanie zakłóceń czynności psychicznych, który znosiłby zdolność rozpoznawania znaczenia czynów i kierowania swoim postępowaniem, podczas gdy z opinii (...) Zakładu (...) wynika, że u oskarżonego obecne są cechy politoksykomani czyli uzależnienia od marihuany
i dopalaczy, stwierdzono zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania spowodowane stosowaniem substancji psychoaktywnych, a oskarżony jest upośledzony umysłowo
i poznawczo intelektualnie funkcjonuje na poziomie upośledzenia umysłowego, co prowadzić winno do wniosku, że oskarżony działał w stanie całkowicie zniesionej poczytalności i nie może ponosić winy za popełnione czyny.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do argumentacji skarżącego, kwestionującej wymowę dowodu z opinii biegłych co do stanu poczytalności oskarżonego J. C. (1), Sąd Apelacyjny podkreśla, z całą stanowczością, że sporządzona w sprawie przez biegłych psychiatrów A. B. i G. W. oraz biegłego psychologa M. G.opinia jest jasna, pełna i nie budząca żadnych wątpliwości.

Obrońca oskarżonego J. C. (1) upatruje jej niejasności, i na tej drodze podaje w wątpliwość poczytalność oskarżonego, po pierwsze w zawarciu w opinii stwierdzenia, iż wynik uzyskany przez oskarżonego w psychologicznych badaniach kontrolnych świadczy o symulacji a profil skal jest niemiarodajny i nie nadaje się do szczegółowej interpretacji. Z takim postawieniem sprawy nie sposób się zgodzić, bowiem teza obrońcy opiera się na wybiórczej analizie omawianego dokumentu. Bliższe przyjrzenie się opinii, czego jak się zdaje obrońca nie uczynił, przeczy bowiem jego tezie.

Wszak badanie psychologiczne stanowiło jeden z elementów, służących biegłym do poczynienia ostatecznego ustalenia, czy oskarżony J. C. (1) był w czasie czynów poczytalny. Ponadto, w ramach tegoż badania, czyli analizy psychologicznej profilu osobowości oskarżonego, biegła psycholog opierała się nie tylko na wymowie diagnostycznego kwestionariusza osobowości (czyli rodzaju testu psychologicznego, który był przedmiotem manipulacji ze strony oskarżonego), ale także na badaniu osobistym oskarżonego oraz analizie poziomu jego inteligencji wedle skali W. oraz ocenie linii życiowej opiniowanego.

Kontynuując, odnosząc się do owego kwestionariusza biegła wskazała, że oskarżony J. C. (1) dopuścił się podczas jego wypełniania symulacji, dążąc do przedstawienia siebie w niekorzystnym świetle, na drodze manifestowania, w swej subiektywnej ocenie złego samopoczucia. Ten rodzaj manipulacji wynikami testowymi, mógł wedle biegłej stanowić próbę uzyskania korzyści wtórnych, jakie mogłyby wyniknąć z badania. Dostrzegając ów problem biegła wskazała jedynie, że profil skal uzyskany w wyniku przeprowadzenia wskazanego testu jest niemiarodajny i nie nadaje się do szczegółowej interpretacji. Innymi słowy rzecz ujmując, biegła uznała wyniki testu nazywanego Diagnostycznym Kwestionariuszem Osobowości za nieprzydatne dla dokonywania oceny profilu psychologicznego oskarżonego, co nie stało na przeszkodzie wypowiedzeniu się – w oparciu o badanie osobiste oskarżonego oraz analizę poziomu jego inteligencji wedle skali Wechslera, jak również ocenę linii życiowej opiniowanego – na temat psychologicznej strony funkcjonowania J. C. (1). Tym samym owa okoliczność nie ma wpływu na pozytywną ocenę opinii biegłych.

Drugim aspektem poruszonym w apelacji w zakresie poczytalności oskarżonego jest przywołanie przez obrońcę tego, iż J. C. (1) funkcjonuje intelektualnie na poziomie upośledzenia umysłowego w stopniu lekkim oraz stwierdzono u niego uzależnienie do dopalaczy i marihuany, czyli zespół uzależnienia od narkotyków, będący źródłem zaburzeń psychicznych oraz zaburzeń zachowania na tym tle. Jednocześnie, co biegli stwierdzili, fakty te nie wypłynęły na ocenę pełnej poczytalności oskarżonego J. C. (1).

Stanowisko biegłych nie może zaskakiwać, bowiem uzależnienia czy to od alkoholu, czy to środków odurzających, czy też od substancji psychotropowych, wiążą się zazwyczaj zarówno z zaburzeniami zachowania oraz zaburzeniami psychicznymi na tym tle, do których zaliczyć należy – opisywane przez J. C. (1) zatrucie skutkujące pobytem w szpitalu, dążenie do przyjmowania większej ich ilości oraz występowanie objawów abstynencyjnych w czasie odstawienia tychże środków oraz substancji narkotycznych. Jednocześnie zazwyczaj, poza sytuacjami skrajnymi i wyjątkowymi, które u oskarżonego nie występowały w czasie czynów, tego typu zaburzenia same w sobie nie wpływają na poczytalność w karnoprawnym rozumieniu. Oskarżony nie był bowiem w tym czasie pod działaniem środków odurzających i substancji psychotropowych, nie opisywał żadnych objawów z tym związanych, stąd brak podstaw do zakładania, iż uzależnienie miało wpływ na jego poczytalność w czasie czynów.

Dodać należy w tym miejscu jeszcze, że kodeks karny wprowadza katalog zakłóceń czynności psychicznych stanowiących źródła niepoczytalności. Należą do nich występujące w czasie czynu: choroba psychiczna, upośledzenie umysłowe oraz inne zakłócenia czynności psychicznych. Niczego takiego u oskarżonego J. C. (1) nie stwierdzono, podobnie jak i nie stwierdzono u niego braku możliwości, w czasie czynu, rozpoznania jego znaczenia lub brak możliwości pokierowania własnym postępowaniem. Tym samym należy stwierdzić, iż domniemanie poczytalności oskarżonego nie zostało w sprawie obalone, a co za tym idzie J. C. (1) był i jest zdolny do poniesienia odpowiedzialności karnej za dokonane czyny. Opinia psychiatryczno-psychologiczna rozstrzyga bowiem stanowczo, że oskarżony J. C. (1) nie działał w czasie czynu ani w stanie ani zniesionej, ani też w stanie ograniczonej poczytalności.

Podsumowując ten wątek należy raz jeszcze podkreślić, iż w składanych w toku postępowania wyjaśnieniach oskarżony J. C. (1) nie tylko nie powoływał się na jakiekolwiek psychiatryczno-psychologiczne zaburzenia swego zachowania, ale przedstawił tak szczegółowy opis rozciągniętego z czasie zdarzenia, w tym swoje odczucia i przemyślenia z nim związane, że nie sposób było wyrażać jakiekolwiek wątpliwości co do jego poczytalności. Niewątpliwie więc nie tylko kierował swoim postępowaniem, ale także rozumiał jego znaczenie, opisując ze zrozumieniem swe poszczególne zachowania i jak wskazywał nie tylko on sam (w zakresie czynu, do dokonania którego się przyznał), ale także jak opisywali to współoskarżeni oraz świadkowie, bez jakichkolwiek wątpliwości świadomie uczestniczył w przestępczych zdarzeniach, odgrywając rolę funkcjonariusza Policji.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonego J. C. (1) od zarzuconych mu czynów, względnie uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w całości i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec bezzasadności przywołanego powyżej zarzutu, Sąd Apelacyjny nie mógł uwzględnić także zgłoszonego w tym zakresie wniosku apelacyjnego. Brak było podstaw zarówno do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, jak też do wydania wyroku kasatoryjnego.

3.2.

Apelacja obrońcy oskarżonego J. C. (1):

4. obraza prawa materialnego - art. 17 k.k. w zw. z art. 15 § 1 k.k. poprzez wydanie orzeczenia skazującego i wymierzenie kary
w warunkach niepodlegania przez oskarżonego karze
i konieczności umorzenia postępowania w oparciu o normę
art. 414 § 1 k.p.k. w zw. z art. 2 k.p.k.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że w uzasadnieniu apelacji obrońca oskarżonego w żaden sposób nie uzasadnił powyższego zarzutu, stąd jego motywy przy jego formułowaniu pozostają zupełnie niezrozumiałe. Abstrahując od tego, kontrola odwoławcza nie wykazała zasadności tego zarzutu, albowiem materiał dowodowy nie wskazuje, by J. C. (1) dobrowolnie odstąpił od dokonania lub zapobiegł skutkowi stanowiącemu znamię czynu zabronionego. Jak już wcześniej wskazano, oskarżony jako współsprawca odpowiadał za całość przestępczego działania wszystkich oskarżonych, miał w tym zakresie pełną wiedzę i aktywnie uczestniczył w realizacji bezprawnych działań. Jego rola została precyzyjnie ustalona w toku niniejszego postępowania. Brak było zatem podstaw do twierdzenia, by oskarżony nie podlegał karze za przygotowanie co do któregokolwiek z przypisanych mu czynów zabronionych.

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonego J. C. (1) od zarzuconych mu czynów, względnie uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w całości
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec bezzasadności przywołanego powyżej zarzutu, Sąd Apelacyjny nie mógł uwzględnić także zgłoszonego w tym zakresie wniosku apelacyjnego. Brak było podstaw zarówno do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, jak też do wydania wyroku kasatoryjnego.

3.3.

Apelacja obrońcy oskarżonego J. C. (1):

5. obraza przepisów postępowania, która miała istotny wpływ
na treść wydanego orzeczenia, poprzez naruszenie art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 366 § 1 k.p.k. i dokonanie dowolnej, a nie swobodnej oceny materiału dowodowego, sprzecznej z zasadami logicznego rozumowania i wskazania wiedzy i doświadczenia życiowego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Odnosząc się do argumentacji obrońcy, w ramach zarzucania Sądowi Okręgowemu naruszeń sfery przepisów postępowania, w aspekcie oceny poszczególnych dowodów, stwierdzić należy, co następuje.

Pokrzywdzeni T. K., A. S. oraz L. K. byli pozbawieni wolności. Przecząc temu faktowi obrońca wskazuje, że podczas pobytu w K. każdy z pokrzywdzonych mógł się oddalić, jak opisywał to oskarżony, pomijając milczeniem okoliczność, iż pozbawienie wolności rozpoczynało swój bieg (i tu już następowało jego dokonanie) w chwili, gdy pokrzywdzeni, jeszcze w L. lub M., byli umieszczani w samochodzie R. G. a następnie przewożeni nim do K.. Ponadto, także w K. pokrzywdzeni byli pozbawieni wolności, bowiem jak wskazywali byli stale pilnowani (to samo wyjaśnił współoskarżony R. G.) i nie mogli się oddalić, nie podejmując nawet takowych prób, w obawie przed sprawcami, którzy przetrzymywali ich w nieznanym im zupełnie miejscu. Co ważne, także J. C. (1), w zakresie dotyczącym T. K. (tu bowiem się przyznawał) wprost stwierdził „Cały czas go pilnowaliśmy, on nie mógł uciec, zwłaszcza że nas było trzech. On robił to, co chcieliśmy” (k.879-880).

Po drugie, rola J. C. (1) niewątpliwie nie była dominująca, ale był on pełnoprawnym współsprawcą czynów przestępczych i nie sposób sugerować jego biernego w nich udziału, bowiem jest to teza sprzeczna nie tylko z wiarygodnymi dowodami, które Sąd Okręgowy przytoczył i omówił, ale także z wyjaśnieniami samego oskarżonego, który nie przedstawiał siebie jako biernego obserwatora, ale pełnoprawnego uczestnika realizacji przestępczego planu w zakresie czynu, do dokonania którego się przyznał. Nadto, wszyscy pokrzywdzeni oraz świadek A. J. opisywali zachowania J. C. (1) jako pełnoprawnego współsprawcy, który w ramach podziału ról czy to pozbawiał pokrzywdzonych wolności, umieszczając w samochodzie R. G., czy nadzorował w mieszkaniu czy
w hotelu w K., pilnując aby nie uciekli i wykonywali polecenia.

Po trzecie, oskarżony J. C. (1) uczestniczył w dokonywaniu przestępstw także na szkodę A. S. i L. K.. Co do L. K. sprawstwo oskarżonego wynika z zeznań A. P., który przebywał wspólnie
z L. K. i z całą stanowczością rozpoznał J. C. (1). Nadto, świadek A. J. także opisał, że w uprowadzeniu L. K. i A. S. brał udział także J. C. (1). Co do A. S., faktycznie pokrzywdzony nie rozpoznał oskarżonego J. C. (1) z całą pewnością, zaś R. G. stwierdził, że dokonywał wielu przestępstw i w zakresie dotyczącym A. S. mógł dokonywać tego czynu wspólnie z J. C. (1), jednak także co do tegoż pokrzywdzonego sprawstwo J. C. (1) należało uznać za dowiedzione. Wszak A. S. nazywał jednego ze współsprawców „młodym cyganem”, czyli w tożsamy sposób jak inni pokrzywdzeni oraz A. J., którzy „młodym cyganem” nazywali J. C. (1). Ponadto, A. S. opisał zachowania obu sprawców w bliźniaczy sposób, jak pozostali pokrzywdzeni, co do których wykazano, iż owymi sprawcami, podającymi się za funkcjonariuszy Policji, byli R. G. i J. C. (1). To też, łącznie oceniane, pozwalało przyjąć sprawstwo J. C. (1).

Wniosek

Zmiana zaskarżonego wyroku w całości i uniewinnienie oskarżonego J. C. (1) od zarzuconych mu czynów, względnie uchylenie wyroku Sądu Okręgowego w całości
i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec bezzasadności przywołanego powyżej zarzutu, Sąd Apelacyjny nie mógł uwzględnić także zgłoszonego w tym zakresie wniosku apelacyjnego. Brak było podstaw zarówno do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, jak też do wydania wyroku kasatoryjnego.

3.4.

Apelacja obrońcy oskarżonego W. D.:

1. błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wyroku, polegający na przyjęciu, iż zebrany w sprawie materiał dowodowy daje podstawę do przyjęcia, iż oskarżony dopuścił się czynów przypisanych w pkt 8 i 9 wyroku

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Apelacyjny nie ma wątpliwości, że także w przypadku oskarżonego W. D.Sąd pierwszej instancji prawidłowo ustalił stan faktyczny niniejszej sprawy, zasadnie przypisując mu odpowiedzialność karną w zakresie zarzucanych czynów zabronionych.

Prawidłowo ustalone okoliczności sprawy jasno wskazują, że W. D. wraz z pozostałymi oskarżonymi brał udział w całym przestępczym procederze. Wskazują na to przede wszystkim wyjaśnienia J. C. (1), który w zakresie dotyczącym T. K. wprost stwierdził „Cały czas go pilnowaliśmy, i nie mógł uciec, zwłaszcza że nas było trzech. On robił to, co chcieliśmy” (k.879-880). W ten sposób J. C. (1) jednoznacznie dał do zrozumienia, że w realizacji bezprawnego działania brał udział nie tylko on i R. G., ale takżeW. D.. Znamiennym jest przy tym, że J. C. (1) przyznał się do popełnienia tego czynu, stąd nie miał podstaw, by bezpodstawnie pomówić W. D.. Nadto nie może ujść uwadze, że W. D.został rozpoznany przez T. K. podczas okazania. Istotne znaczenie w tej materii mają też wyjaśnienia J. C. (1) w tej części, w której podał, iż wraz z R. G. opowiadali W. D. że uprowadzili człowieka, zaś jemu się ten pomysł spodobał, w związku z czym z pełną aprobatą zaczął odgrywać rolę funkcjonariusza Policji. W toku postępowania potwierdził to także R. G., wyjaśniając także, że W. D.był osobą, która dzwoniła do J. K.. Niewiarygodne były w tych okolicznościach wyjaśnienia W. D., w zakresie w jakim twierdził, że nie wiedział o porwaniu.

W sprawie nie było także wątpliwości, że oskarżony przetrzymywał również pozostałych pokrzywdzonych. Podkreślić trzeba, że A. P. rozpoznał wszystkich oskarżonych i opisał ich role. Odnośnie W. D. zeznał, że był on właścicielem mieszkania w K., który jeździł z L. K. po kredyty. Udział W. D.w całym procederze opisał także L. K. oraz A. J..

W ocenie Sądu Apelacyjnego wskazane powyżej dowody nie pozostawiły żadnych wątpliwości co do sprawstwa oskarżonego W. D. Zauważyć przy tym należy, że współsprawca odpowiada za całość bezprawnego zachowania objętego zarzutem aktu oskarżenia, niezależnie od tego, czy podejmuje wszystkie czynności opisane w zarzucie, czy tylko niektóre z nich, zgodnie z ustalonym podziałem ról, szczególnie zaś w sytuacji, gdy ma pełną wiedzę co do bezprawności całego działania i okoliczności przestępczego procederu.

Wniosek

Zmiana wyroku w zaskarżonej części i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynów przypisanych w pkt 8 i 9, ewentualnie uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie w tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec bezzasadności przywołanego powyżej zarzutu, Sąd Apelacyjny nie mógł uwzględnić także zgłoszonego w tym zakresie wniosku apelacyjnego. Brak było podstaw zarówno do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, jak też do wydania wyroku kasatoryjnego.

3.5.

Apelacja obrońcy oskarżonego W. D.

2. obraza przepisów postępowania mająca istotny wpływ na treść orzeczenia, a to:

- art. 4 k.p.k. poprzez dowolną ocenę dowodów, opartą na okolicznościach świadczących wyłącznie na niekorzyść oskarżonego bez rozważenia okoliczności przemawiających na jego korzyść,

- art. 366 § 1 k.p.k., art. 2 § 2 k.p.k., art. 7 k.p.k. poprzez sprzeczne z treścią materiału dowodowego i dokonane wbrew prawidłowej ocenie tego materiału ustalenie, że oskarżony działał ze świadomością i w porozumieniu z pozostałymi współoskarżonymi

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Kontrola instancyjna nie potwierdziła, by Sąd pierwszej instancji w jakimkolwiek zakresie naruszył zasadę swobodnej oceny dowodów, czy też zasadę obiektywizmu. Sąd Okręgowy przeprowadził wyczerpujące postępowanie dowodowe, zaś ocena zgromadzonych dowodów była wszechstronna i wnikliwa. Ponadto Sąd Okręgowy uwzględnił zarówno okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonego, jak i te, które były dla niego niekorzystne, natomiast swe stanowisko przedstawił w wyczerpującym i logicznie uargumentowanym uzasadnieniu wyroku. Doprowadziło to do prawidłowego ustalenia stanu faktycznego niniejszej sprawy, co zostało szerzej opisane na gruncie poprzedniego zarzutu. Sumując Sąd Apelacyjny nie ma wątpliwości co do tego, że W. D.posiadał pełną wiedzę co do okoliczności przestępczego procederu, brał w nim czynny udział, zaś jego rola
w istocie była znacząca.

Wniosek

Zmiana wyroku w zaskarżonej części i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia czynów przypisanych w pkt 8 i 9, ewentualnie uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie w tym zakresie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi
I instancji

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wobec bezzasadności przywołanego powyżej zarzutu, Sąd Apelacyjny nie mógł uwzględnić także zgłoszonego w tym zakresie wniosku apelacyjnego. Brak było podstaw zarówno do zmiany zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie oskarżonego, jak też do wydania wyroku kasatoryjnego.

3.6.

Apelacja obrońcy oskarżonegoW. D.:

3. rażąca niewspółmierność kary

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Sąd Apelacyjny nie podziela także twierdzenia, iż kary jednostkowe oraz kara łączna wymierzone oskarżonemu są rażąco surowe. Przypomnieć na wstępie należy, że za represję rażąco niewspółmierną uznaje się taką karę, która - pomijając dyrektywy wymiaru kary - w sposób istotny lub wręcz drastyczny odbiega od tej, jaką należałoby wymierzyć przy uwzględnieniu okoliczności przedmiotowych charakteryzujących czyn przypisany sprawcy oraz podmiotowych, związanych z jego osobą. Na gruncie art. 438 pkt 4 k.p.k. nie chodzi bowiem o każdą ewentualną różnicę w ocenach co do wymiaru kary, ale o różnicę ocen tak zasadniczej natury, że karę dotychczas wymierzoną można byłoby określić - również w odbiorze zewnętrznym - jako rażąco niewspółmierną, tzn. niewspółmierną w stopniu nie pozwalającym na jej akceptację (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 2020 r., V KK 382/19, LEX nr 2946540). Wymierzając natomiast w niniejszej sprawie oskarżonemu kary jednostkowe, a następnie karę łączną, Sąd pierwszej instancji uwzględnił ustawowe dyrektywy sądowego wymiaru kary, jak też nie przekroczył granic dyskrecjonalności sędziowskiej.

Wyeksponować trzeba, że zachowanie oskarżonego W. D. było szczególnie naganne. Bezrefleksyjnie wykorzystał on pokrzywdzonych, będących osobami słabszymi i starszymi. Niewątpliwie oskarżony znacznie naruszył też zaufanie do organów ścigania, powołując się na nie w swych bezprawnych działaniach. Oskarżony w swym postępowaniu nie wahał się nawet przed użyciem przemocy fizycznej, zaś jego rola w przestępczym procederze była znacząca. Nie mogło ujść uwadze Sądu, że W. D.był uprzednio wielokrotnie karany.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego zarówno kary jednostkowe, jak też kara łączna są
w tych okolicznościach słuszne i sprawiedliwe, a przy tym adekwatne do stopnia winy oskarżonego i stopnia społecznej szkodliwości przypisanych mu czynów. Kara w tej wysokości winna ostatecznie sprawcę wychować i zapobiec ponownemu popełnieniu przestępstwa.

Wniosek

Wymierzenie kary łagodniejszej w odniesieniu do kar jednostkowych oraz kary łącznej orzeczonej wobec oskarżonego

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Przeprowadzona kontrola instancyjna nie wykazała zasadności obniżenia wymierzonych oskarżonemu kar jednostkowych oraz kary łącznej.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Zaskarżony wyrok utrzymano w mocy w całości.

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Przeprowadzona kontrola instancyjna wykazała, że zaskarżony wyrok jest prawidłowy. Sąd Okręgowy przeprowadził w niniejszej sprawie rzetelne postepowanie dowodowe, zaś zgromadzone dowody poddał wnikliwej
i wszechstronnej ocenie. Prawidłowo ustalony stan faktyczny sprawy nie pozostawił wątpliwości co do zasadności przypisania oskarżonym J. C. (1)
i W. D.odpowiedzialności karnej za zarzucane czyny zabronione, przy uwzględnieniu formy ustalonej w sentencji zaskarżonego wyroku.

Wymierzone oskarżonym kary jednostkowe oraz łączne są słuszne i sprawiedliwe,
a także adekwatne zarówno do stopnia zawinienia oskarżonych, jak też stopnia społecznej szkodliwości przypisanych im czynów. Wymierzone kary winny spełnić względem oskarżonych swe cele wychowawcze i zapobiegawcze. Ustalając wymiar kary Sąd pierwszej instancji uwzględnił dyrektywy sądowego wymiaru kary oraz nie przekroczył granic dyskrecjonalności sędziowskiej. Orzeczone kary nie noszą cech rażącej niewspółmierności.

Sąd Okręgowy dokonał także prawidłowego zaliczenia na poczet kary okresu rzeczywistego pozbawienia wolności oskarżonego J. C. (1) w niniejszej sprawie.

Sąd Apelacyjny nie miał także zastrzeżeń co do orzeczonego wobec J. C. (1) obowiązku naprawienia szkody, jak również co do rozstrzygnięcia
w przedmiocie dowodu rzeczowego.

Sąd Okręgowy prawidłowo orzekł także w przedmiocie kosztów postępowania.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

3.

Zwolniono oskarżonych w całości od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa kosztów postępowania, bowiem nie posiadają oni majątku i będą odbywali kary izolacyjne.

7.  PODPIS

SSO (del.) Adam Synakiewicz SSA Michał Marzec SSA Alicja Bochenek

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego J. C. (1)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina i sprawstwo oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☐

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

2

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego W. D.

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

wina i sprawstwo oskarżonego

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☒

uchylenie

☒

zmiana