Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 17 października 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 17 października 2017 r. w Katowicach

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa J. O.

przeciwko J. M.

o ochronę dóbr osobistych i zapłatę

na skutek zażalenia powódki

na zarządzenie Przewodniczącego w Sądzie Okręgowym w Bielsku – Białej z dnia 17 lipca 2017 r., sygn. akt I C 268/17

p o s t a n a w i a :

uchylić zaskarżone zarządzenie pozostawiając rozstrzygnięcie o kosztach postępowania zażaleniowego orzeczeniu kończącemu postępowanie w sprawie.

SSO del. Jolanta Polko SSA Lucyna Świderska-Pilis SSA Ewa Jastrzębska

Sygn. akt ACz 1010/17

UZASADNIENIE

Zarządzeniem z dnia 17 lipca 2017 r. na podstawie art. 130 § 2 k.p.c. Przewodniczący zarządził zwrot pozwu skierowanego przeciwko pozwanej J. M.. W uzasadnieniu zarządzenia podano, że powódka mimo wezwania nie usunęła braków formalnych pozwu, uniemożliwiających nadanie sprawie biegu, a mianowicie nie wskazała adresu zamieszkania pozwanej, natomiast wskazany w pozwie adres jest miejscem prowadzenia działalności gospodarczej przez pozwaną.

Zażalenie na powyższe zarządzenie wniosła powódka, zarzucając:

1.  błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę wydanego orzeczenia, które mogły mieć wpływ na wynik postępowania i ocenę zebranego materiału dowodowego:

⚫

przez błędne przyjęcie, iż strona ponownie podała miejsce prowadzenia działalności gospodarczej pozwanej i nie wskazała adresu zamieszkania pozwanej, podczas gdy braki te zostały uzupełnione,

⚫

błędne przyjęcie, że miejsce wykonywania działalności gospodarczej nie może być tożsame z miejscem zamieszkania pozwanej,

⚫

błędne przyjęcie, iż sąd z urzędu posiada wiedzę o tym, iż powódka jedynie wykonuje działalność gospodarczą pod wskazanym adresem,

⚫

przyjęcie, że powódka podała miejsce pracy pozwanej, podczas gdy pozwana nie świadczy pracy w rozumieniu przepisów kodeksu prac, a prowadzi pod wskazanym adresem działalność gospodarczą pozostającą w związku z roszczeniem pozwu,

⚫

ewentualnie błędne przyjęcie, że alternatywa rozłączna powołana w art. 137 k.p.c. nie pozwala na podanie adresu miejsca wykonywania działalności gospodarczej, gdy strona powodowa wywodzi swoje roszczenie z wykonywanej działalności gospodarczej pozwanej i wskazuje na to treść żądanych przez nią przeprosin wobec pozwanej i odbiera pod tym adresem korespondencję, a przyjęta przez Sąd interpretacja przepisów zamyka powódce możliwość dochodzenia roszczeń przed sądem z uwagi na przedawnienie;

2.  naruszenie prawa procesowego, które mogło mieć wpływ na wynik postępowania i ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego, a to:

⚫

art. 126 § 2 k.p.c. w zw. z art. 187 § 1 k.p.c. przez błędną jego interpretację i zarządzenie zwrotu pozwu, gdy powódka podała adres zamieszkania pozwanej i błędne uznanie, iż pozew nie spełnia wymogów formalnych,

⚫

art. 228 k.p.c. przez jego zastosowanie i błędną interpretację oraz przyjęcie, iż wiedzą powszechnie znaną jest to, że pozwana wyłącznie prowadzi działalność gospodarczą pod adresem wskazanym w pozwie,

⚫

oraz z ostrożności procesowej naruszenie art. 126 § 2 k.p.c. w zw. z art. 187 § 1 k.p.c. przez uznanie, iż powództwo nie jest związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Powódka wniosła o uchylenie zaskarżonego zarządzenia i pozostawienie sądowi pierwszej instancji rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów postępowania zażaleniowego.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Zażalenie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd Apelacyjny podziela rozważania przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia, że pierwsze pismo procesowe winno zawierać oznaczanie miejsca zamieszkania i adresów stron, ich przedstawicieli ustawowych i pełnomocników. Podkreślenia wymaga, że niewskazanie przez powoda w pozwie miejsca i adresu zamieszkania pozwanego będącego osobą fizyczną jest brakiem formalnym pozwu uniemożliwiającym nadanie mu prawidłowego biegu (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 17 lipca 2014 r., III CZP 43/14, OSNC 2015 Nr 5, poz. 57, str. 23). Wskazanie w pierwszym piśmie procesowym, a w szczególności w pozwie, miejsca zamieszkania stron umożliwia komunikację sądu ze stronami, a także stanowi względne, wspomagające kryterium ich identyfikacji i indywidualizacji (uchwała Sądu Najwyższego z dnia 26 lutego 2014 r., III CZP 137/13, "Biuletyn SN" 2014, nr 2).

Jednakże na aprobatę zasługuje zgłoszony przez skarżącą w zażaleniu zarzut, iż powódka uzupełniła brak formalny pozwu, podając w piśmie z dnia 5 lipca 2017r. adres zamieszkania pozwanej. Wprawdzie jest to ten sam adres, który powódka wskazała w pozwie jako adres kancelarii adwokackiej prowadzonej przez pozwaną, przy czym nie można wykluczyć, że pod tym samym adresem pozwana ma także miejsce zamieszkania. Podanie w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia, że Sądowi pierwszej instancji z urzędu wiadomo, że pod wskazanym adresem pozwana prowadzi działalność gospodarczą i nie zamieszkuje pod tym adresem, bez weryfikacji tych danych, chociażby w oparciu o dane ujawnione w systemie PESEL-SAD, nie może być wystarczającym argumentem do uznania, że powódka nie uzupełniła braku formalnego pozwu, w sposób uniemożliwiający nadanie sprawie biegu.

Nadto należy mieć na względzie treść zgłoszonych w pozwie żądań oraz przytoczone okoliczności faktyczne uzasadniające te żądania, powódka dochodzi bowiem od pozwanej naprawienia szkód związanych z naruszeniem jej dóbr osobistych przez pozwaną w ramach prowadzonej działalności zawodowej – kancelarii adwokackiej. Skoro sprawa dotyczy zdarzeń związanych z pełnieniem przez pozwaną obowiązków adwokata, to jej adresem może być siedziba kancelarii.

Tym samym, ponieważ miejsce zamieszkania pozwanej zostało w niniejszej sprawie zostało wskazane, należało uchylić zaskarżone zarządzenie na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

SSO del. Jolanta Polko SSA Lucyna Świderska-Pilis SSA Ewa Jastrzębska