Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 6 listopada 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 6 listopada 2012 r.

na rozprawie sprawy

ze skargi J. W. o wznowienie postępowania w sprawie z wniosku R. P. przy uczestnictwie J. W. o nakazanie i zapłatę, zakończonej prawomocnym postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 11 września 2012 roku w sprawie I ACz 848/12,

p o s t a n a w i a:

1) oddalić skargę;

2) zasądzić od J. W. na rzecz R. P. 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem kosztów postępowania.

Sygn. akt I ACz 941/12

UZASADNIENIE

Postanowieniem wydanym na skutek zażalenia R. P. na postanowienie Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej z dnia 7 września 2012 r. Sąd Apelacyjny na posiedzeniu niejawnym w dniu 11 września 2012r. w sprawie I ACz 848/12 zmienił owo postanowienie w jego punkcie 2. w ten sposób, że zobowiązał J. W. do złożenia oświadczenia z przeproszeniem R. P. za podanie w plakatach nieprawdziwej informacji, że jego wynagrodzenie jako wójta gminy M. zostało podniesione do jednego z najwyższych w powiecie, oraz do wywieszenia plakatów z tekstem przeprosin w należących do tej gminy sołectwach i do opublikowania przeprosin na portalu internetowym (...)w terminie 7 dni.

W nazwanej wnioskiem skardze o wznowienie postępowania J. W. zarzucił, że na skutek obrazy przepisów proceduralnych pozbawiony został możliwości obrony w postępowaniu zażaleniowym swych praw i ostatecznie wniósł o uchylenie zapadłego w tym postępowaniu postanowienia.

Przeciwnik skargi wniósł o jej oddalenie i zasądzenie na jego rzecz od skarżącego kosztów postępowania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Sama skarga jest dopuszczalna, istotnie bowiem przy rozpoznawaniu zażalenia R. P. Sąd Apelacyjny dopuścił się obrazy przepisów proceduralnych, wskutek której uczestnik tamtego postępowania pozbawiony został możliwości obrony swych praw. Uszło uwagi Sądu Apelacyjnego, że – stosownie do art. 35 ust. 3 w związku z art. 35 ust. 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. o referendum lokalnym – zażalenie w postępowaniu wywołanym wnioskiem złożonym na podstawie art. 35 ust. 1 tejże ustawy rozpoznawane być winno na rozprawie, o której powiadomieni być winni uczestnicy postępowania. Pewne wątpliwości budzić jedynie mogło, czy od wydawanego na skutek zażalenia postanowienia może w ogóle służyć skarga o wznowienie, skoro tę ustawodawca przewidział jedynie dla spraw zakończonych prawomocnym wyrokiem, którego odpowiednikiem w postępowaniu nieprocesowym jest postanowienie rozstrzygające co do istoty, zaskarżalne (podobnie jak wyrok) apelacją. Stwierdzić jednak należy, że rodzaj środka odwoławczego nie może decydować o charakterze samego orzeczenia, to zaś, które zapada w ramach szczególnego postępowania w związku z referendum lokalnym, uznać trzeba za rozstrzygnięcie co do istoty sprawy, a więc za zrównane w skutkach swych z wyrokiem. W takiej sytuacji, przy braku możliwości zmiany lub uchylenia prawomocnego postanowienia w trybie określonym przez przepisy szczególne, należało na podstawie art. 524§1 k.p.c. dopuścić wznowienie postępowania na zasadach ogólnych, to jest na podstawie art. 401 pkt 2 k.p.c.

Dopuszczalność skargi nie oznacza jednak jej merytorycznej zasadności. Zwrócić należy uwagę, że skarżone uprzednio postanowienie Sądu Okręgowego w Bielsku-Białej prawomocnie przesądziło, że J. W. w kampanii referendalnej upublicznił przez rozplakatowanie w poszczególnych sołectwach gminy M. nieprawdziwej informacji, jakoby wójt gminy pobierać miał jedno z najwyższych w powiecie wynagrodzeń, i że Sąd Apelacyjny nie uwzględnił zażalenia R. P. w tej części, w jakiej ten domagał się stwierdzenia także innych naruszeń jego praw. Ograniczył się Sąd ten jedynie do zwiększenia katalogu środków, jakie winien przedsięwziąć uczestnik tamtego postępowania dla odwrócenia skutków naruszenia prawa, a użytą przezeń wówczas argumentację rozpoznający obecnie skargę Sąd Apelacyjny w pełni podziela.

Dla rozstrzygnięcia nie może mieć znaczenia ta okoliczność, że referendum notoryjnie już się odbyło. W ramach wznowienia postępowania badaniu podlega wszak to jedynie, czy wydane w warunkach uzasadniających skargę orzeczenie było w dacie jego wydania merytorycznie prawidłowe; nie uwzględnia się w tym postępowaniu natomiast zmiany okoliczności, jaka mogłaby nastąpić po jego wydaniu. W szczególności późniejsza, już po zapadnięciu prawomocnego orzeczenia, zmiana okoliczności nie mieści się w katalogu przesłanek wznowienia postępowania, o których mowa w art. 403§2 k.p.c.; tej podstawy wznowienia skarżący zresztą nie wskazywał.

Z powyższych względów na podstawie art. 13§2 k.p.c. w związku z art. 412§2 k.p.c. oraz na podstawie art. 13§2 k.p.c. w związku z art. 98 k.p.c. i w związku z §11 ust. 1 pkt 3 i §13 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu Sąd Apelacyjny orzekł jak w sentencji.