Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 28 kwietnia 2014 roku

Sąd Apelacyjny w Katowicach Wydział I Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSA Elżbieta Karpeta

Sędziowie : SA Anna Bohdziewicz

SO-del. Ewa Solecka (spr.)

po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2014 roku

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa L. K. i B. C. przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej (...)

w L.

o uchylenie uchwał

na skutek zażalenia powódek

na zarządzenie Przewodniczącego z dnia 22 stycznia 2014 r.,

w sprawie Sądu Okręgowego w Katowicach , sygn.akt IC 833/13

postanawia :

oddalić zażalenie .

UZASADNIENIE

Zaskarżonym orzeczeniem Przewodniczący zarządził zwrot pozwu z powodu braków formalnych , jakimi był on dotknięty, a które mimo wezwania pod rygorem zwrotu pozwu , nie zostały uzupełnione w ustawowym terminie. W uzasadnieniu wskazano, że powódki zobowiązane zostały do uzupełnienia braków formalnych pozwu w terminie tygodniowym m.inn. przez sprecyzowanie żądania poprzez wskazanie wszystkich uchwał , które mają być uchylone z podaniem daty, numeru i treści. W piśmie z dnia 20 grudnia 2013 r. powódki oświadczyły, że nie mogą przedstawić treści przedmiotowych uchwal, stwierdzenia nieważności których się domagają , gdyż pozwana uniemożliwia członkom Wspólnoty dostęp do dokumentacji wspólnoty i że pomimo zwrócenia się o przesłanie kopii uchwal, nie otrzymały ich.

Wobec powyższego Przewodniczący, powołując się na treść art. 187 § 1 pkt. 1 kpc , zgodnie z którym pismo procesowe powinno zawierać dokładnie określone żądanie stwierdził , że braki formalne pozwu nie zostały uzupełnione i na mocy art. 130 § 2 kpc zarządził zwrot pozwu.

Powódki wniosły zażalenie na powyższe zarządzenie zaskarżając je w całości i wnosząc o jego uchylenie. Zarzuciły , że doszło do naruszenia art. 467 § 3 in fine kpc gdyż braki , o uzupełnienie których zostały wezwane, dawały się usunąć w toku czynności wyjaśniających , które Sąd obowiązany był podjąć . Na mocy art. 248 kpc Sąd może bowiem wezwać stronę lub świadka do wydania dokumentu będącego w jego posiadaniu. Natomiast powódki , jak opisały to w pozwie i piśmie z 20 grudnia 2013 r. , nie mogą przedstawić przedmiotowych w sprawie uchwał , gdyż przechowująca dokumenty Wspólnoty B. F. skutecznie dba o to , aby nikt nie miał do nich dostępu.

Sąd Apelacyjny zważył , co następuje :

Zażalenie było bezzasadne .

Wbrew wywodom powódek zawartym w zażaleniu , prawidłowym było wezwanie ich przez Przewodniczącego do uzupełnienia braków formalnych pozwu przez wskazanie przedmiotowych uchwał , a następnie ocena , że braki te nie zostały w sposób należyty uzupełnione. Wynika to w sposób klarowny z treści art. 187 § 1 kpc , który stanowi , że pozew powinien czynić zadość warunkom pisma procesowego, a nadto zawierać m.inn. dokładnie określone żądanie. Przytoczony przepis podaje obligatoryjną treść pozwu. Wymaganie w postaci dokładnego określenia żądania zmierza do ścisłego i jednoznacznego określenia przedmiotu osądzenia i zakresu udzielenia ochrony prawnej. Przez dokładne określenie żądania pozwu, powód określa treść oczekiwanego rozstrzygnięcia sporu i poza wyznaczeniem granic rozpatrywania sprawy przez sąd, stanowi jednocześnie punkt odniesienia dla oceny przez sąd stanowisk stron wobec treści powództwa. Żądanie ( petitum) musi być dokładnie określone, ponieważ zakreśla granice zawisłości sporu, orzekania , a następnie powagi rzeczy osądzonej.

Z całokształtu przepisów kodeksu postępowania cywilnego wynika, iż o wszczęciu procesu decyduje sąd po uprzednim stwierdzeniu, że istnieją przepisane w prawie procesowym warunki do jego wszczęcia . Warunki takie nie zachodzą , gdy wnoszący pozew nie określił dokładnie swego żądania, tak jak w niniejszym przypadku. Powódki domagają się bowiem uchylenia uchwał Wspólnoty , nie wskazując , których uchwał ich żądanie dotyczy . Słuszna była zatem ocena Przewodniczącego , że pozew dotknięty był brakiem formalnym oraz przytoczone w uzasadnieniu zaskarżonego zarządzenia dodatkowe argumenty o tym , że brak sprecyzowania ilu uchwal dotyczy pozew uniemożliwia określenie należnej opłaty sądowej od pozwu, wniesienie której jest niezbędne dla zawiśnięcia sporu sądowego , uniemożliwia też Sądowi określenie, w jakim zakresie władny jest (i równocześnie zobowiązany) orzekać (art. 321 § 1 kpc).

Nie miały racji powódki twierdząc , że określenie uchwał objętych ich pozwem należało do sądu , który miałby to czynić w oparciu o art. 467 § 3 in fine kpc i art. 248 kpc. Po pierwsze, art. 467 kpc dotyczy postępowania odrębnego w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych , podczas gdy sprawa niniejsza podlega rozpoznaniu w trybie postępowania zwykłego. Po drugie , to strona jest dysponentem procesu i wyłącznie do niej należy określenie żądania z jakim występuje do sądu, a jakakolwiek ingerencja Sądu w tym zakresie byłaby niedopuszczalna. Dalej wskazać należy, że Sąd władny jest na mocy art. 248 kpc zażądać przedstawienia mu dokumentu w ramach postępowania dowodowego , a nie dla potrzeb ustalenia , jakie jest roszczenie niekompletnego pozwu , pomijając już fakt , że dokument taki musi być skonkretyzowany , co w niniejszym przypadku nie miało miejsca. Odnosząc się do tej ostatniej okoliczności wskazać należy , że powódki nie zostały zobligowane do uzupełnienia braków formalnych pozwu przez złożenie do akt odpisów zaskarżonych uchwał lecz do ich wskazania , przez podanie daty , numeru i treści . Bezprzedmiotowe jest zatem podnoszenie przez powódki , iż nie otrzymały od pozwanej odpisów tych dokumentów. Prawidłowym i wystarczającym dla nadania biegu sprawie byłoby , gdyby powódki - zgodnie z tym, o co wezwał je Sąd - określiły , co do ilu i jakich konkretnie uchwał zgłaszają żądanie ich uchylenia . Sprecyzowałoby to w sposób należyty przedmiot sprawy, zakres jej rozpoznania przez Sąd i obszar , w jakim strona pozwana zmuszona byłaby podjąć obronę w procesie. Powódki jednakże nie uzupełniły braków formalnych pozwu w opisany sposób . Podkreślić należy , że z opisanych przez skarżące okoliczności nie wynika , aby nie były one w stanie sprostać wymogom prawidłowego sporządzenia pozwu z winy pozwanej. I w tym zakresie Sąd Apelacyjny podziela argumentację Przewodniczącego , że z treści pisma Prezesa Zarządu pozwanej załączonego przez same powódki wynika , iż uchwały Wspólnoty są dostępne w siedzibie Zarządu. Nic zatem nie stało na przeszkodzie , by powódki określiły , jakie uchwały zaskarżają . Dodatkowo tylko zauważyć można, iż tak z uzasadnienia zażalenia, jak i z dołączonego doń pisma Prezesa Zarządu Wspólnoty wynika , że z odmową przeglądnięcia dokumentów pozwanej spotkały się nie powódki lecz inne osoby , które twierdziły, że mają do tego upoważnienie , zaś prawidłowość tych umocowań została przez Zarząd pozwanej zakwestionowana.

A zatem , skoro powódki nie wykonały zarządzenia Przewodniczącego w zakresie dokładnego określenia żądania pozwu, prawidłowo zastosował on dyspozycję art. 130 § 2 kpc zwracając pozew . Zaskarżone zarządzenie jest zatem słuszne , zaś zażalenie jako bezzasadne podlegało oddaleniu . Wobec powyższego , orzeczono jak w sentencji , na mocy art. 385 w zw. z art. 397§ 2 kpc.