Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 13 listopada 2017 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2017 r . w Katowicach

na posiedzeniu niejawnym

o stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego

p o s t a n a w i a :

oddalić wniosek.

Sygn. akt I ACo 87/17

UZASADNIENIE

Wnioskodawca - wierzyciel (...) spółka Jawna w Ł. złożył wniosek o stwierdzenie wykonalności wyroku Sądu Polubownego z dnia 17 czerwca 2005r., gdzie jako arbiter orzekał radca prawny P. B. (sygn. akt 12/05/05- poprzez nadanie temu wyrokowi klauzuli wykonalności na swoją rzecz oraz zasądzenia kosztów postępowania.

Sąd Apelacyjny ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 17 czerwca 2005r. Sąd Polubowny w osobie radcy prawnego P. B. zasądził od pozwanych Z. D., E. D. i G. G. na rzecz (...) spółki z o.o. kwoty 7.704zł, 3.913,94zł i kwotę 170,80zł tytułem kosztów postępowania.

Z akt. I Co 2564/05 Sądu Rejonowego w B. wynika, iż postanowieniem z dnia 21 lipca 2005r. nadano temu wyrokowi klauzulę wykonalności przeciwko dłużnikom Z. D., E. D.
i G. G. na rzecz wierzyciela (...) spółka z o.o.
w B.(dowód akta I Co 2564/05 SR w B.).

Wskutek przelewu wierzytelności dokonanego w dniu 30.12. 2015r.pomiędzy (...) spółka z o.o. w B. a (...) S.
i (...) spółka Jawna w Ł. wierzytelność stwierdzona w/w wyrokiem przeszła w trybie art. 509 kc na wnioskodawcę tj. spółkę (...) (dowód: odpis umowy cesji).

Sąd Apelacyjny wezwał wnioskodawcę do sprecyzowania wniosku przez podanie czy domaga się stwierdzenia wykonalności wyroku sądu polubownego na rzecz wnioskodawczyni, czy też nadania klauzuli wykonalności na rzecz wnioskodawczyni wobec przejścia uprawnień na jej rzecz.

Wnioskodawca wyjaśnił, iż domaga się stwierdzenia na rzecz wnioskodawcy wykonalności wyroku Sądu Polubownego z dnia 17 czerwca 2005r., gdzie jako arbiter orzekał radca prawny P. B. (dowód : pismo k 35).

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Wniosek na uwzględnienie nie zasługuje, zatem należało go oddalić.

Wskazać bowiem trzeba, że po wejściu w życie ustawy z dnia 2 lipca 2004r.
o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 172, poz. 1804) wyroki sądu polubownego oraz ugody przez nim zawarte należały do grupy tytułów egzekucyjnych , gdyż były wymienione w art. 777§1 pkt 2 kpc. Ustawą z dnia 16 września 2011r o zmianie ustawy – Kodeks postępowania cywilnego oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 233, poz. 1381) przepis ten został skreślony. Takie zakwalifikowanie omawianych aktów pozostawało bowiem w sprzeczności z art. 1212§1 kpc. Zatem w obecnym stanie prawnym, nadający się do wykonania w drodze egzekucji wyrok sądu polubownego lub ugoda przed nim zawarta, nie stanowią tytułu egzekucyjnego. Zgodnie z art. 1214 kpc akty te, po stwierdzeniu ich wykonalności przez sąd państwowy, stają się tytułami wykonawczymi. Stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego lub ugody przed nim zawartej odbywa się poprzez nadanie im klauzuli wykonalności (art. 1214§ 2 kpc), jednakże wydanie postanowienia o nadaniu klauzuli wykonalności nie oznacza, że dochodzi do nadania tej klauzuli tytułowi egzekucyjnemu.

Podkreślić należy, iż Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 28 września 2016r., IIICZP 40/16 (niepubl.) stwierdził m.in., że postępowanie
o stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego lub ugody zawartej przed tym sądem, w tym także wyroku sądu polubownego wydanego w Polsce lub ugody zawartej przed tym sądem w Polsce, pełni funkcję wykraczającą poza funkcję postępowania klauzulowego, gdyż z jednej strony powoduje, że wyrok ten lub ugoda uzyskują moc prawną na równi z wyrokiem sądu państwowego lub ugody zawartej przed takim sądem( art. 1212§1 kpc), a z drugiej strony prowadzi do powstania tytułu wykonawczego z pominięciem „etapu” tytułu egzekucyjnego (art.1214§2 zd. drugie w zw. z art. 776 zd. drugie kpc).

Stwierdzenie wykonalności na podstawie art. 1214 § 2 kpc stanowi więc akt jurysdykcyjny wywołujący podwójny skutek. Czynność ta powoduje przyznanie wyrokowi lub ugodzie skuteczność równą analogicznym aktom wydanym postępowaniu przed sądem państwowym, która jest jednak poprzedzona kontrolą sądu czy nie zachodzą przesłanki odmowy uznania albo stwierdzenia wykonalności wyroku sądu polubownego lub ugody przed nim zawartej określone w art. 1214 §3 kpc, a ponadto powoduje powstanie tytułu wykonawczego.

Zdaniem Sądu Apelacyjnego złożony charakter tej czynności poddaje
w wątpliwość ponowne stwierdzenie wykonalności na rzecz osoby trzeciej, na którą wierzyciel przeniósł wierzytelność już po uzyskaniu tytułu wykonawczego. Sprzeczna z wykładnią celowościową art. 1214 kpc byłaby bowiem ponowna weryfikacja przez sąd powszechny wyroku sądu polubownego, w sytuacji gdy taka ocena została już dokonana, a wyrok został wprowadzony do krajowego porządku prawnego.

Natomiast przepisy o uznaniu i stwierdzeniu wykonalności wyroku sądu polubownego lub ugody przed nim zawartej (tytuł VIII) zamieszczone w części piątej kodeksu postępowania cywilnego nie zawierają regulacji, która umożliwiałaby uzyskanie klauzuli wykonalności przez cesjonariusza w miejsce zbywcy wierzytelności, który uzyskał już tytuł wykonawczy na swoją rzecz. Brak jest też podstaw, aby w rozpatrywanej sytuacji zastosować odpowiednio art. 788 kpc, który nadanie klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego uzależnia od istnienia tytułu egzekucyjnego, takim zaś w związku z uchyleniem art. 777 § 1 pkt 2 kpc., wnioskodawca nie może dysponować do czasu stwierdzenia wykonalności wyroku polubownego w trybie art. 1213 i nast. kpc.

Dlatego też, w ocenie Sądu Apelacyjnego stwierdzenie wykonalności wyroku sądu polubownego poprzez nadanie klauzuli wykonalności na korzyść pierwotnego wierzyciela, wyłącza w ramach art. 1214kpc. możliwość dokonania tej samej czynności na rzecz osoby trzeciej, na którą wierzyciel wymieniony w tytule wykonawczym przeniósł wierzytelność.

Zatem wniosek jako pozbawiony podstaw należało oddalić.