Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 października 2024 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący :	SSA Lucyna Morys - Magiera
Protokolant :	Patrycja Nowak

po rozpoznaniu w dniu 23 października 2024 r. w Katowicach

na rozprawie

sprawy z powództwa P. D. i M. W. jako następców prawnych powoda A. D., J. M., B. B. (1) jako następcy prawnego powoda M. B. (1), K. Ł. i S. M. jako następców prawnych powódki K. M.

przeciwko Spółce (...) Spółce Akcyjnej w K.

o naprawienie szkody

na skutek apelacji powoda A. D.

od wyroku Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 21 lutego 2002 r., sygn. XX Cgg 189/01

uchyla wyrok Sądu Okręgowego w Katowicach w zaskarżonym zakresie i w tej części przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w Katowicach do ponownego rozpoznania, pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach postępowania apelacyjnego.

SSA Lucyna Morys - Magiera

Sygn. akt I ACa 3242/24

UZASADNIENIE

Powodowie: A. D. i J. M. wnioskami z dnia 29 września 2000r., powód M. B. (1) wnioskiem z dnia 16 lutego 2001r. , a powódka K. M. wnioskiem z dnia 18 lipca 2001r., wnieśli o podjęcie zawieszonego orzeczeniem Okręgowej Komisji do spraw Szkód Górniczych w K. z dnia 20 grudnia 1990r., rep. Nr IV-227-52/90 postępowania, ustalenie w aktualnym poziomie cen odszkodowania za budynek mieszkalny, szopy, komórki i ubikacji, który był posadowiony na nieruchomości w S. przy ul. (...) oraz zasądzenia na ich rzecz od pozwanej Spółki (...) Spółki Akcyjnej w K. należnego odszkodowania. Powoływali się na operat szacunkowy sporządzony przez inż. L. K. z dnia 13 stycznia 1994 r., w którym wyceniono powstałe szkody na 893 923 491zł przed denominacją (89 392,35 zł), domagając jego aktualizacji. Podawali w toku procesu, iż budynek, w którym wystąpiły szkody, został rozebrany około 1992r. Podnosili, że postanowieniem z dnia 20 listopada 1990r., rep. IV /65-52/94, (...) Komisja do spraw Szkód Górniczych zawiesiła postępowanie w sprawie z powództwa A. D., J. M., M. B. (1) i B. Ł., a obecnie zachodzą podstawy do podjęcia tego postępowania.

Na rozprawie w dniu 21 lutego 2002r. powodowie wskazali, iż domagają się ustalenia odszkodowania za szkody górnicze na aktualnym poziomie cen oraz złożenia całej tej kwoty do depozytu sądowego w związku z toczącym się postępowaniem sądowym dotyczącym spornej nieruchomości.

Pozwany na rozprawie w dniu 21 lutego 2002r. wniósł o oddalenie powództwa, podnosząc, że powodowie nie złożyli dowodu przysługującej im własności przedmiotowej nieruchomości, wobec czego powództwo o ustalenie wysokości odszkodowania jest przedwczesne.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 lutego 2002r. Sąd Okręgowy w Katowicach oddalił powództwo.

Sąd pierwszej instancji podawał, iż w toku procesu wezwał powodów do złożenia dokumentów uzasadniających prawo współwłasności nieruchomości objętej pozwem, przysługujące powodom, a w związku z toczącym się przed Sądem Rejonowym w (...) postępowaniem o dział spadku i zniesienie współwłasności spornej nieruchomości, zawiesił postępowanie do czasu jego ukończenia, postanowieniem z dnia 11 października 2001r.

Postanowienie to zostało uchylone postanowieniem Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 28 grudnia 2001r., sygn. akt I ACz 2054/01, który w uzasadnieniu wskazał, iż ewentualne przyszłe rozstrzygnięcia o przyznaniu w wyniku działu spadku i zniesienia współwłasności nieruchomości, w której wystąpiły szkody górnicze, nie ma wpływu na bieg niniejszej sprawy. Podstawowym sposobem naprawienia szkody górniczej jest bowiem przywrócenie do stanu poprzedniego i do wystąpienia z takim żądaniem jest legitymowany każdy ze współwłaścicieli uszkodzonej rzeczy w ramach czynności zachowawczych. W przypadku natomiast naprawienia szkody przez zapłatę odszkodowania każdy ze współwłaścicieli jest legitymowany do dochodzenia kwoty stanowiącej ułamek odszkodowania odpowiadający jego udziałowi we współwłasności. Sąd Okręgowy jednak wskazał, że mimo wezwania powodowie nie złożyli odpisu z księgi wieczystej przedmiotowej nieruchomości, w której ujawniono prawo współwłasności do spornej nieruchomości.

Sąd pierwszej instancji stwierdził dalej, że postanowieniem Sądu Wojewódzkiego z dnia 28 września 1995r., sygn. akt III Czgg 25/95 oddalono wniosek powodów o podjęcie zawieszonego postępowania podając, że nie może uzasadniać podjęcia wyciąg z ksiąg wieczystych zawierający wpis dotyczący prawa własności pochodzący z 1909r. W jego ocenie stan ten do nadal nie uległ zmianie, a przyznanie odszkodowania nastąpić może wyłącznie po ujawnieniu w księdze wieczystej aktualnych współwłaścicieli nieruchomości.

Zdaniem Sądu Okręgowego, przedłożone przez powodów dokumenty : pochodzący z dnia 20 lutego 2002r. odpis z księgi hipotecznej Nr 1984 obejmującej sporną nieruchomość, w której w dziale II jako właściciel w dalszym ciągu figuruje co do 1/5 F. Z. na podstawie aktu z dnia 16 marca 1899r., a także odpisy postanowień z 1973r. i 1977r., nie stanowią dowodu, iż w księdze wieczystej nieruchomości ustaleni i wpisani są jej aktualni właściciele. Zaznaczył, iż między stronami jest sporne, jak podzielić spadek i znieść współwłasność oraz to, co wchodzi w skład spadku i w jakich proporcjach, co wynika z postanowienia Sądu Rejonowego w (...) z dnia 14 sierpnia 2001r., sygn. akt II Ns 914/97.

W tym stanie rzeczy uznał sąd pierwszej instancji, iż żądanie ustalenia w aktualnym poziomie cen wysokości odszkodowania I przyznania go powodom jest przedwczesne wobec niewykazania w drodze złożenia odpisu księgi wieczystej, iż powodowie są współwłaścicielami nieruchomości i powództwo oddalił. Wskazał, że co do żądania ustalenia wysokości odszkodowania i przekazania kwoty do depozytu sądowego właściwym jest rzeczowo sąd rejonowy, zgodnie z art. 507 kpc, a nadto powodowie nie są umocowani do domagania się skutecznie złożenia do depozytu przedmiotu sporu, bowiem wedle art. 692 kpc i art. 693 kpc, złożenie do depozytu sądowego służy dłużnikowi, czyli osobie obowiązanej do świadczenia a powodowie, o ile wykażą, że są współwłaścicielami nieruchomości, będą wierzycielami.

Apelację od tego wyroku wnieśli powodowie : J. M., M. B. (1) i A. D..

Apelacje powodów: J. M. i M. B. (1) zostały postanowieniem Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 8 kwietnia 2002r. odrzucone. Przedmiotem rozpoznania była zatem jedynie apelacja powoda A. D..

Powód A. D. w swojej apelacji wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa w całości. Zarzucał, że pozwana Spółka zobowiązana jest do naprawienia szkody górniczej w przedmiotowej nieruchomości, a Sąd Apelacyjny wskazał, iż niezależnie od rozstrzygnięcia spadkowego, roszczenie pozwu winno zostać uwzględnione. Zaznaczał, iż po złożeniu do depozytu i uzyskaniu orzeczenia w przedmiocie działu spadku po właścicielach nieruchomości, będzie możliwe wypłacenie odpowiednich sum spadkobiercom; tymczasem ustaleni są wszyscy spadkobiercy po A. B. i J. D. i należy im się od pozwanej Spółki odszkodowanie.

Na rozprawie apelacyjnej w dniu 13 grudnia 2002r. obecni na niej powodowie, w tym apelujący A. D., podtrzymali żądanie ustalenia wysokości należnego odszkodowania według aktualnych cen, a następnie przekazał tę kwotę Sądowi Rejonowemu w (...) do sprawy o dział spadku, w ramach której Sąd będzie mógł dokonać podziału kwoty odszkodowania.

Pozwany nie zajął stanowiska odnośnie do apelacji powoda.

Postanowieniem z dnia 20 grudnia 2002r. Sąd Apelacyjny zawiesił niniejsze postępowanie do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o dział spadku po A. B. i J. D.. Ustalił wówczas, iż postanowienie wstępne w tej sprawie, wydane przez Sąd Rejonowy w (...) w dniu 14 sierpnia 2001r., w sprawie o sygn. akt II Ns 914/97, zostało uchylone i sprawę przekazano do ponownego rozpoznania temu Sądowi, zgodnie z treścią postanowienia Sądu Okręgowego w Katowicach z dnia 21 marca 2002r., sygn. akt III Ca 367/01.

Jak obecnie ustalono, sprawa o dział spadku, prowadzona przez Sąd Rejonowy w (...) ostatecznie pod sygn. II Ns 565/17 (poprzednio: II Ns 740/09), została prawomocnie zakończona postanowieniem z dnia 21 stycznia 2019r., zgodnie z którym umorzono postępowanie w sprawie, wyrzekając o kosztach postępowania i kosztach sądowych (postanowienie z dnia 21 stycznia 2019r., k.6286-6287 akt II Ns 565/17).

Po podjęciu zawieszonego postępowania apelacyjnego postanowieniem z dnia 23 listopada 2023r., sygn. akt I ACa 678/02, następcy prawni apelującego powoda A. D. : P. D. i M. W., poparli wniesioną przez niego apelację.

Pozwany na rozprawie apelacyjnej w dniu 23 października 2024r. wniósł o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów postępowania odwoławczego od apelujących. Zgłosił nadto zarzut przedawnienia dochodzonego roszczenia.

Postanowieniem wydanym na rozprawie apelacyjnej w dniu 23 października 2024r. Sąd Apelacyjny poinformował stających, iż nie zamierza rozpoznawać sprawy na rzecz pozostałych powodów, którzy nie wnieśli skutecznie apelacji (art. 378 § 2 kpc).

Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:

Apelacja powoda A. D., popierana przez jego następców prawnych : P. D. i M. W., musiała odnieść skutek.

Ustalenia faktyczne Sądu Okręgowego, przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, aczkolwiek szczupłe, okazały się wystarczające dla poddania kwestionowanego orzeczenia kontroli instancyjnej i zostały przyjęte przez Sąd Odwoławczy za własne, bez konieczności ponownego przytaczania.

Sąd Apelacyjny jednak dokonał ich uzupełnienia, w związku z pojawieniem się w międzyczasie nowych okoliczności faktycznych.

Ustalił mianowicie, iż z odpisu Księgi Wieczystej KW Nr (...), prowadzonej przez Sąd Rejonowy w (...) wynika, iż właścicielem zabudowanej nieruchomości w niej zapisanej, położonej w S., dzielnica Ś., przy ul. (...), jest F. Z., syn J., w 1/5 części na podstawie aktu z dnia 16 marca 1899r. Nr 902. W dziale III zamieszczono wzmiankę o wszczęciu postępowania wywłaszczeniowego części nieruchomości o powierzchni 952 m ² na rzecz Skarbu Państwa i Prezydium Miejskiej Rady Narodowej – Wydział Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej w S.; postępowanie to nie zakończyło się. Prawomocnym postanowieniem częściowym z dnia 24 marca 1999r., wydanym w sprawie o sygn. akt II Ns 914/97, Sąd Rejonowy w (...) stwierdził, iż F. Z. i S. Z. nabyli przez zasiedzenie z dniem 24 kwietnia 1929r. udziały po 2/5 każde z nich w własności powyższej nieruchomości.

Ustalił ponadto, że zgodnie z postanowieniami Sądu Rejonowego w (...) z dnia 20 lipca 1973r., sygn. akt I Ns 370/73 o stwierdzeniu nabycia spadku po F. Z. i S. Z. oraz z dnia 24 lutego 1977r., sygn. akt I Ns 157/77 o stwierdzeniu nabycia spadku po A. B., spadek po F. Z. zmarłym 9 kwietnia 1930r. nabyła na podstawie ustawy jego córka A. B., z tym, że żonie spadkodawcy S. Z. zd. W. przysługiwało prawdo dożywotniego użytkowania na ½ części spadku, które wygasło w chwili jej śmierci z dniem 23 kwietnia 1943r.; spadek po S. Z. zd. W. zmarłej 23 kwietnia 2943r. nabyła na podstawie ustawy jej córka A. B. w całości; spadek po A. B., zmarłej 24 października 1974r. na podstawie ustawy nabyli: córka S. B. (1) w 6/24 części, wnukowie: M. B. (1) w 6/24, A. D. i J. M. po 3/24 części każde z nich oraz L. B., A. P., M. B. (2), J. B., W. B. i K. B. po 1/24 części całości spadku każdy z nich. Spadek po S. B. (1) zm. 4 kwietnia 1994r. nabyli : S. B. (2), B. B. (2) i K. M. – każde z nich po 2/8 części, J. K. i I. K. – każda z nich po 1/8 części.

Spadek po J. D. zmarłej 7 marca 1961r., zgodnie z postanowieniem Sądu Powiatowego w S. z dnia 21 czerwca 1963r., sygn. akt I Ns 183/63, nabyli po ½ części J. M. i A. D. (k.603). Spadek po A. D. zmarłym 16 czerwca 2011r. po którym spadek nabyli po ½ części P. D. i M. W. (k.613).

M. B. (1) zmarł 17 maja 2006r., spadek po nim nabyła w całości B. B. (1). K. M. zmarła marca 2007r., spadek po niej nabyli M. J. i S. M. po ½ części (k.612).

Jak dalej ustalił Sąd Apelacyjny, prawomocnym postanowieniem z dnia 31 października 2017r., wydanym w sprawie o sygn. akt II Ns 288/17, Sąd Rejonowy w (...) dokonał podziału do korzystania nieruchomości położonej w S. przy ul. (...), dla której w tym Sądzie prowadzona jest księga wieczysta KW Nr (...), przyznając wymienione w nim lokale do wyłącznego korzystania poszczególnym uczestnikom postępowania, w tym P. D. i M. W., jako następcom prawnym pierwotnego powoda w niniejszej sprawie – A. D..

W tym stanie rzeczy, zdaniem Sądu Apelacyjnego, doszło do nierozpoznania istoty sprawy przez sąd pierwszej instancji. Oddalenie powództwa bowiem, z uwagi na brak przeprowadzenia postępowania o dział spadku po zmarłych właścicielach nieruchomości i brak ujawnienia aktualnych podmiotów prawa własności w prowadzonej dla niej Księdze Wieczystej, obecnie okazało się nietrafne.

Aktualnie odszkodowania w formie pieniężnej, z tytułu naprawy szkód górniczych w budynkach znajdujących się na przedmiotowej nieruchomości położonej w S. przy ul. (...), domaga się jeden ze współwłaścicieli – spadkobierca właściciela ujawnionego w księdze wieczystej nieruchomości, którego prawa do nieruchomości były respektowane przez sądy spadkowe dwóch instancji.

Bezsprzecznie nie przeprowadzono do chwili obecnej działu spadku po właścicielach nieruchomości, których prawo własności zostało ujawnione w Księdze Wieczystej i korzysta z domniemania zgodności z rzeczywistym stanem prawnym; nie zostało ono wzruszone. Sąd Odwoławczy zważył, iż spadkobiercy przed dokonaniem działu spadku posiadają samodzielną legitymację do dochodzenia całej wierzytelności z tytułu odszkodowania za szkodę w nieruchomości spadkowej. W niniejszej sprawie aktualnie apelującym jest wyłącznie powód A. D., którego prawa reprezentują spadkobiercy – następcy prawni, P. D. i M. W..

Zdaniem Sądu Apelacyjnego w składzie rozpoznającym niniejszą sprawę apelujący był uprawniony do dokonywania wszelkich czynności i dochodzenia wszelkich roszczeń zmierzających do zachowania wspólnego prawa (art. 209 kc w zw. z art. 1035 kc). Podzielić wypada pogląd szeroko prezentowany we współczesnej doktrynie i piśmiennictwie, a ostatnio także w orzecznictwie Sądu Najwyższego, zgodnie z którym wierzytelności podzielne bowiem nie dzielą się z chwilą śmierci spadkodawcy na tyle niezależnych od siebie części, ilu jest spadkobierców, lecz przynależą do majątku spadkowego jako całość . Nie stosuje się zatem do nich art. 379 § 1 kc. Oznacza to, że każdy ze spadkobierców może na podstawie art. 209 kc dochodzić całej takiej wierzytelności, nie zaś tylko tej części świadczenia, która odpowiada jego udziałowi w spadku. Oczywiste jest jednak, iż spadkobierca na ogólnych zasadach może dochodzić także tylko części wierzytelności. Zarówno w pierwszym, jak i w drugim wypadku świadczenie spełnione przez dłużnika albo uzyskane w drodze egzekucji na mocy zasady surogacji wchodzi do majątku spadkowego (tak: Balwicka-Szczyrba Małgorzata (red.), Sylwestrzak Anna (red.), Kodeks cywilny. Komentarz, wyd. II, 2024 rok). Do wierzytelności, która wchodzi w skład spadku, nie znajduje zastosowania art. 379 § 1 kc. Wierzytelność, która wchodzi w skład spadku, jest objęta wspólnością majątku spadkowego (art. 1035 kc) i podlega reżimowi prawnemu traktującemu te masę majątkową jako pewną całość, w związku z czym nie ma do niej zastosowania zasada podziału świadczenia podzielnego (zob. : postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 13 stycznia 2023 r., I CSK 3343/22, LEX nr 3511423). Może ona być zatem dochodzona przez każdego ze współspadkobierców. Wykazanie przez powoda swych praw spadkobiercy powinno nastąpić w sposób przewidziany w art. 1027 kc, czemu apelujący i jego następcy prawni uczynili zadość. Podkreślenia wymaga, iż wobec braku możliwości stosowania zasady wyrażonej w art. 379 § 1 kc do wierzytelności spadkowych, w konsekwencji podstawę dochodzenia wspólnej wierzytelności spadkowej stanowi art. 209 kc. Na uzasadnienie tego stanowiska wskazuje się to, że przepis art. 1035 kc i wyrażona w nim zasada, zgodnie z którą do wspólności majątku spadkowego stosuje się odpowiednio przepisy o współwłasności, odnosi się do całego majątku spadkowego, bez żadnych wyjątków. Gdyby wierzytelność spadkowa z mocy prawa miała ulec podziałowi, wówczas część przypadająca danemu spadkobiercy weszłaby do jego majątku osobistego, w konsekwencji jego wierzyciel osobisty mógłby z niej się zaspokoić bez potrzeby uzyskania tytułu egzekucyjnego przeciwko wszystkim spadkobiercom, to zaś pozostawałoby w sprzeczności z art. 779 § 1 kpc. Ponadto w sytuacji, gdy spadek stanowią wyłącznie wierzytelności, zbędny byłby dział spadku i nie wiadomo jak wówczas miałaby przedstawiać się odpowiedzialność współspadkobierców za długi spadkowe, której charakter zmienia się z działem spadku. Przeciwko tezie o podzielności z mocy prawa wierzytelności spadkowych przemawiają przepisy dotyczące zarządcy i wykonawcy testamentu, zakładające funkcjonowanie spadku jako pewnej wyodrębnionej całości. Wskazuje się także na związek między wierzytelnościami spadkowymi a funkcjonowaniem przedsiębiorstwa, natomiast możliwość osobnego dochodzenia wierzytelności związek ten zaburza. Wreszcie możliwe jest dochodzenie wierzytelności spadkowej przez analogię do przepisów dotyczących solidarności wierzycieli (art. 367 kc). W konsekwencji przyjmuje się, że spadkobiercy, przed działem spadku, przysługuje samodzielna legitymacja do dochodzenia całej wierzytelności (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 czerwca 2017 r., II CSK 15/17, LEX nr 2342149). Szeroko w orzecznictwie prezentowany jest pogląd, zgodnie z którym do wierzytelności pieniężnej objętej wspólnością majątku spadkowego nie ma zastosowania art. 379 § 1 kc (tak: wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 marca 2022 r., II CSKP 206/22, L EX nr 3410877). Za zastosowaniem art. 209 kc przemawia nadto, jak przyjął Sąd Apelacyjny, uwzględnienie zagrożenia w postaci przedawnienia dochodzonego roszczenia - jego potwierdzeniem jest podniesiony przez pozwanego zarzut - a ponadto wzrastające z upływem czasu trudności dowodowe. Nawet jednak odrzucenie tego uzasadnienia nie podważałoby jeszcze samodzielnej legitymacji apelującego powoda (obecnie jego następców prawnych), zważywszy na regulację art. 367 kc, czego pozwany w skardze kasacyjnej w ogóle nie zakwestionował. Trzeba także zauważyć, że zdaniem niektórych autorów podstawą legitymacji jednego ze spadkobierców do dochodzenia całej wierzytelności spadkowej jest art. 381 § 1 kc, za czym rzeczywiście może przemawiać to, iż do czasu działu spadku wierzytelność tę należy traktować jako niepodzielną (por. : wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 marca 2022 r., ibidem). W związku z treścią art. 381 § 2 kc trzeba dodać, że w okolicznościach sprawy nie ustalono sprzeciwu pozostałych spadkobierców, a wręcz strona powodowa powoływała się na poparcie pozostałych spadkobierców właścicieli nieruchomości. W toku postępowania apelacyjnego strona apelująca, działająca bez reprezentacji przez profesjonalnego pełnomocnika podawała, że jej zamiarem jest uzyskanie całej kwoty odszkodowania należnej spadkobiercom właścicieli nieruchomości i złożenia jej do depozytu sądowego w związku z nieuregulowanym stanem majątku spadkowego. Wskazać wypada, iż apelujący po ewentualnym uzyskaniu świadczenia, postawiony w sytuacji prawnej dłużnika majątku spadkowego względem pozostałych spadkobierców przed dokonaniem działu spadku, będzie mógł starać się o złożenie do depozytu sądowego przedmiotu świadczenia.

Na marginesie jedynie godzi się dodać, iż nieskuteczny okazał się być zarzut przedawnienia zgłoszony przez pozwanego na rozprawie apelacyjnej. Postępowanie dotyczące naprawy przedmiotowej szkody górniczej, toczyło się bowiem przed Okręgową Komisją ds. Szkód (...) w K. już od 1990r. i było zawieszone, podobnie jak kontynuowane postępowanie sądowe; zważywszy na te okoliczności, należało przyjąć, że nie upłynął wymagany dla przedawnienia roszczenia okres (art. 442 ¹ kc wraz z przepisami wprowadzającymi).

Wobec powyższego, należało uznać, że sąd pierwszej instancji, uchyliwszy się od zbadania zasadności roszczenia odszkodowawczego, poprzez ustalenie i rozważenie merytorycznej strony powództwa, nie rozpoznał istoty sprawy. Koncentrując się bowiem na kwestii wykazania legitymacji czynnej strony powodowej, zaniechał dokonania niezbędnych ustaleń faktycznych i podjęcia rozstrzygnięcia co do słuszności zgłoszonego roszczenia.

Nie ustalono zatem nie tylko wystąpienia elementów składających się na podstawę odpowiedzialności pozwanego jako prowadzącego przedsiębiorstwo górnicze za szkodę związaną z jego działalnością w odniesieniu do przedmiotowej nieruchomości, ale także nie zbadano - w razie ewentualnego stwierdzenia jej zaistnienia, zagadnienia rozmiaru szkody i sposobu jej naprawienia, przy zastosowaniu odpowiednich regulacji prawnych, z uwzględnieniem okresu powstania i ujawnienia się szkód.

W razie stwierdzenia podstaw odpowiedzialności pozwanego, w oparciu o znajdujące zastosowanie do deklarowanej przez stronę powodową szkód regulacje Sąd Okręgowy ewentualnie ustali adekwatny sposób naprawnienia szkody.

Powyższe będzie jednak wymagało przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego, szczegółowych ustaleń, a dalej – kompleksowych rozważań prawnych, prowadzących do końcowego rozstrzygnięcia. Wiązać się to będzie z przeprowadzeniem postępowania dowodowego w całości.

Z tych to przyczyn nie Sąd Apelacyjny nie miał możliwości podjęcia orzeczenia reformatoryjnego, lecz wydał wyrok kasatoryjny na zasadzie art. 386 § 4 kpc.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono po myśli art. 108 § 2 kpc.

SSA Lucyna Morys-Magiera