Serwis Internetowy Portal Orzeczeń używa plików cookies. Jeżeli nie wyrażają Państwo zgody, by pliki cookies były zapisywane na dysku należy zmienić ustawienia przeglądarki internetowej. Korzystając dalej z serwisu wyrażają Państwo zgodę na używanie cookies , zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki.

II AKa 352/18 - wyrok z uzasadnieniem Sąd Apelacyjny w Katowicach z 2018-10-26

Tytuł:
Sąd Apelacyjny w Katowicach z 2018-10-26
Data orzeczenia:
26 października 2018
Data publikacji:
29 listopada 2019
Data uprawomocnienia:
26 października 2018
Sygnatura:
II AKa 352/18
Sąd:
Sąd Apelacyjny w Katowicach
Wydział:
II Wydział Karny
Przewodniczący:
Iwona Hyła
Sędziowie:
Grzegorz Wątroba
Protokolant:
Bartłomiej Wiench
Podstawa prawna:
art. 392 kpk, art. 413 kpk, art. 4 kk
Teza:
Zasada bezpośredniości postępowania dowodowego nie ma jednak charakteru bezwzględnego i winna być postrzegana zarówno w kontekście zasady sprawności postępowania, jak i zasady prawdy materialnej. Znaczenie dowodów dla rozstrzygnięcia, w kontekście regulacji art. 392 § 1 k.p.k. (a w przypadku świadków, o odczytanie zeznań których wnioskował prokurator w akcie oskarżenia – art. 391 § 1 k.p.k.) jest pojęciem ocennym, pozostawionym w znacznym stopniu ocenie Sądu. Nie sposób zakładać, że zeznania świadka, które zostały jedynie odczytane, lub ujawnione bez odczytywania (do czego uprawnia norma art. 394 k.p.k.) tracą swój walor poznawczy, zwłaszcza, jeśli nie dotyczą okoliczności szczególnie doniosłych Nie zasługuje na uwzględnienie zarzut naruszenia art. 413 § 2 pkt 1 k.p.k. poprzez nieprecyzyjne określenie czasu popełnienia przypisanych oskarżonemu przestępstw. Obowiązek dokładnego określenia przypisanego oskarżonemu czynu nie oznacza konieczności precyzyjnego wskazania dat dziennych każdego z zachowań wchodzących w skład takiego czynu. Poziom dokładności ustaleń co do czasu popełnienia przestępstwa jest pochodną dokładności potwierdzających to dowodów. Nie stanowi uchybienia wskazanej normie określenie czasu popełnienia przestępstwa w przybliżeniu, czy też w określonym przedziale, jeśli takie tylko ustalenia są możliwe w świetle zgromadzonych dowodów. Nie uchybił więc Sąd I instancji wskazanej normie, skoro ustalenia co do czasu popełnienia przypisanych przestępstw znajdują potwierdzenie w treści przeprowadzonych na rozprawie i prawidłowo ocenionych dowodów. Niewystarczające jest powołanie art. 4par.1 k.k. w postawie prawnej, bez jednoczesnego wskazywania, jaki konkretnie stan prawny miał zastosowanie w danym przypadku. Wyrażona w tym przepisie ogólna zasada stosowania ustawy nowej ulega przełamaniu tylko w tych sytuacjach, gdy poprzedni stan prawny był dla sprawcy względniejszy. Względność stanu prawnego winna być odnoszona do konkretnego stanu prawnego, co winno się wyrażać bądź powołaniem konkretnego przepisu nieobowiązującej już ustawy, bądź też, co w praktyce jest znacznie częstsze, przepisu ustawy w brzmieniu obowiązującym w określonej, skonretyzowanej dacie.
Istotność:
Dodano:  ,  Opublikował(a):  Renata Kopiec
Podmiot udostępniający informację:  Sąd Apelacyjny w Katowicach
Osoba, która wytworzyła informację:  Iwona Hyła,  Grzegorz Wątroba
Data wytworzenia informacji: