Portal Orzeczeń Sądu Apelacyjnego w Katowicach

POSTANOWIENIE

Dnia 12 czerwca 2014 r.

Sąd Apelacyjny w Katowicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2014 r. w Katowicach

na posiedzeniu niejawnym

o ochronę dóbr osobistych

na skutek zażalenia powoda

na postanowienie Sądu Okręgowego w Katowicach

z dnia 28 października 2013 r., sygn. akt II C 350/12

p o s t a n a w i a :

uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać Sądowi Okręgowemu do dalszego rozpoznania.

Sygn. akt I ACz 460/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 14 sierpnia 2012r. Sąd Apelacyjny w Katowicach oznaczył jednostkę organizacyjną Skarbu Państwa w związku z działalnością której wiąże się dochodzone roszczenie jako Okręgowy Inspektorat Służby Więziennej w (...), a dalej idące zażalenie powoda dotyczące oddalenia wniosku o ustanowienie pełnomocnika z urzędu oddalił. W motywach Sąd Apelacyjny stwierdził, że powód jednoznacznie stwierdził, że jego powództwo dotyczy nienależytego, naruszającego jego dobra osobiste, rozpatrywania przez Okręgowy Inspektorat Służby Więziennej w (...) jego skarg skierowanych na Zakład Karny w (...).

Dlatego należało uznać, że jednostką organizacyjną reprezentującą Skarb Państwa w sprawie jest wspomniany Inspektorat.

Sąd Apelacyjny nadto wskazał, że pozew obarczony jest brakiem formalnym, gdyż nie przytacza okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie pozwu skierowane przeciwko tej jednostce organizacyjnej Skarbu Państwa. W związku z tym powód winien być wezwany do uzupełnienia tego braku pod rygorem zawieszenia postępowania.

Oddalając zażalenie na odmowę ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika z urzędu Sąd Apelacyjny wyraził przekonanie, że powód wykazuje dostateczne rozeznanie co do sposobu obrony swych interesów w sprawie, a nadto jako strona działająca bez pełnomocnika otrzymuje od Sądu stosowne pouczenie.

W dalszym toku postępowania Sąd Okręgowy wezwał powoda do wskazania okoliczności faktycznych uzasadniających żądanie pozwu, pod rygorem zawieszenia postępowania.

Wobec bezskutecznego upływu zakreślonego terminu postanowieniem z dnia 19 października 2012r. Sąd pierwszej instancji zawiesił postępowanie w sprawie, a kolejnym postanowieniem z dnia 28 października 2013r. umorzył postępowanie w sprawie na mocy art. 182 § 1 zd. 1 kpc.

Przepis ten stanowi, że sąd umorzy postępowanie jeśli w ciągu roku od zawieszenia postępowania ze względu na niewykonanie zarządzeń sądu uniemożliwiających dalsze nadanie sprawie biegu, powód nie zgłosi wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania.

Te ostatnie postanowienie zostało zaskarżone zażaleniem przez powoda, który zarzucił, że nie znał uregulowań prawnych dotyczących skutków braku wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania w określonym terminie.

Powołując się na powyższe powód wnosił o uchylenie zaskarżonego postępowania i nadanie sprawie biegu.

Sąd Apelacyjny w Katowicach zważył co następuje:

Zażalenie powoda jest zasadne.

Uregulowanie zawarte w przepisie art. 182 § 1 zd. 2 kpc dotyczące umorzenia postępowania zawieszonego rok wcześniej, jest konsekwencją bierności powoda ze względu na którą zawieszonej sprawie nie można nadać dalszego biegu.

Aby tego rodzaju sankcja procesowa mogła mieć zastosowanie w stosunku do powoda, który działa w sprawie bez udziału profesjonalnego pełnomocnika, postanowienie z dnia 19 października 2012r. o zawieszeniu postępowania winno być doręczone powodowi wraz z pouczeniem o konsekwencjach braku wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania. Okoliczność, że brak takiego wniosku w ciągu roku będzie skutkował umorzeniem postępowania nie jest wiedzą powszechną. Powodowi zgodnie ze wskazaniami zawartymi w orzeczeniu Sądu Apelacyjnego z dnia 14 sierpnia 2012 roku należy udzielić stosownego pouczenia (art. 5 kpc).

Dlatego należało uznać, że bieg rocznego terminu o jakim mowa w art. 182 § 1 zd. 1 kpc może rozpocząć bieg dopiero od udzielenia powodowi pouczenia, że w razie braku w ciągu roku wniosku o podjęcie zawieszonego postępowania, połączonego ze wskazaniem okoliczności faktycznych uzasadniających pozew skierowany przeciwko Skarbowi Państwa –Okręgowemu Inspektorowi Służby Więziennej w (...), postępowanie nie zostanie podjęte, a po roku zostanie umorzone.

Treść niniejszego orzeczenia stanowi dla powoda wystarczające pouczenie.

Dalszy bieg sprawy zależy od powoda. Jeśli wskaże okoliczności faktyczne uzasadniające żądanie skierowane przeciwko Okręgowemu Inspektorowi Służby Więziennej w (...) sprawie zostanie nadany dalszy bieg. Jeśli mimo pouczenia w dalszym ciągu zachowa bierną postawę, po upływie roku od doręczenia niniejszego postanowienia postępowanie zostanie umorzone.

Mając powyższe na względzie Sąd Apelacyjny na mocy art. 386 § 4 kpc w związku z art. 397 § 2 kpc orzekł jak na wstępie.